Chapter 17

Hindi nagpadala si Rey Jhon sa kagustuhan ng mata niya na pumikit at matulog pa. Para bang ang bigat ng mga mata niya at ang sakit ng katawan niya. Kagigising lang naman niya sana pero bakit parang pagod na siya kaagad. Pinilit niyang bumangon at agad natigilan nang maalala kung bakit siya nakahubad ngayon.

Dios mio, Marimar! Anong ginawa ko? Bulong niya at sinabunutan ang sarili. Tudo pikit pa siya sabay hiling na sana hindi niya iyon ginawa. Pero nang muli siyang nagmulat, wala namang nagbago.

Nasapo niya ang sariling noo nang makita ang hubad niyang katawan.

Lord, bakit ko nagawa 'to? Tanong niya na hindi niya nakuha ang kasagutan.

Nawala ang antok na nararamdaman niya at parang daig pa ang nakainom ng kape kung ihahambing ang tension na nasa loob ng kaniyang sistema. Idagdag pa ang pagkabog ng dibdib niya na parang may mga kabayong nag-uunahan. Hindi niya alam kung anong uunahin, kung sasapakin ba niya muna ang sarili o sisigaw. Hindi niya alam kung anong gagawin!

Agad niyang iti