Chapter 3

DUMATING KAMI sa Gustav mansion. Ang electronic iron gates ay napakalaki na may malaking bold letter G sa gitna. Dumaan ang limo sa gates at mabilis na dumaan sa malapad na daan patungo sa magandang mansion.

Binuksan ng isang matandang butler ang pinto at inihatid kami sa living room, kung saan naghihintay ang isang magandang middle-aged couple - sina Mr. at Mrs. Gustav. Kaagad na nagpalitan ng greetings, introductions, at pleasantries.

Bigla akong nahiya nang makilala sina Mr. at Mrs. Gustav. Nakaka-intimidate sila. Mukha silang professional at well-educated na tao. Nakahinga ako nang maluwag nang mainit nila akong tinanggap. Ang totoo, sobrang bait at accommodating nila. Naisip ko tuloy kung ganoon din ba ang anak nila.

"Adon just arrived from the office, he'll be down in a while," sabi ni Pia Gustav, na pinaparamdam sa akin na parang nasa bahay lang ako. "I heard you've just arrived from Singapore. How's your flight?"

"Um... very well. The... food was great. You know... sushi, sashimi..." sagot ko.

"Oh, you love Japanese food. I'll take note of that," ngumiti siya nang maliwanag. "Tonight, we're having French dishes. Do you have any particular favorite?"

"Um... french fries?" Hindi ako makaisip ng kahit anong French dish, kaya napasagot ako ng kabobohan.

"Same," sagot niya. "With sour cream powder, it's heaven."

Ang bait niya talaga, nagustuhan ko siya. Pinaparamdam niya na comfortable ako.

"Aubrey just earned her business degree. She did it with flying colors," sabi ni Grandpa nang proud.

"That's amazing!" sabi ni Kristov Gustav, at nagtanong, "what's your major?"

Oh no... hindi ko alam ang mga major sa business courses.

Lumaki ang mga mata ko, sinusubukang mag-formulate ng sagot. "Um... my major?"

"Yes," tumango siya, hinihintay ang sagot ko.

"It's... it's business," sagot ko, tinitingnan si Grandpa para sagipin ako. Pero hindi niya ginawa.

"Ah- you mean, Business Management and Administration," tumango si Kristov Gustav, ngumiti sa akin. "Nice choice."

Binigyan ako ni Pia ng isang glass ng wine, at naupo kami sa isang couch habang pinag-uusapan ang Singapore, na wala akong alam. Patuloy lang ako sa pagtango sa lahat ng sinasabi niya. Ikinukuwento niya ang history ng Merlion nang dumating ang taong hindi ko gustong makilala.

"What did I miss?" narinig kong boses ng isang lalaki.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Lumingon ako at agad kong nakita si Adon Gustav.

My goodness... 

Matangkad, lean, at sobrang attractive, na parang mukha ng isang Greek god. May silky dark brown hair, makapal na kilay, perfect jawline, at isang panty-dropping smile.

Hindi ko mapigilang titigan siya ng matagal.

Marahil isang modelo, o isang sikat na atleta - base sa kanyang lean muscled body.

Inaamin ko, na-mesmerize ako. Nang sinuklay niya ang buhok gamit ang kanyang mga daliri, naisip ko na sana ako ang nakadama ng lambot niyon. Nang hinaplos niya ang kanyang lower lip gamit ang kanyang forefinger, gusto kong ako ang humahaplos doon. At sa tuwing ngumingiti siya, gusto ko siyang halikan...

Crazy. Nakaramdam ako ng sudden intense attraction, kahit hindi dapat. Parang love at first sight, o kung ano man ang tawag doon, dahil hindi ko pa naranasan ang ma-in love dati. 

Nang mabanggit ni Grandpa ang arranged marriage, hindi ko na inisip na mag-research tungkol sa mga Gustav, lalo na kay Adon. Hindi ako interesado na kilalanin siya, dahil umaasa pa rin ako na mababago ko ang isip ni Grandpa. Pero mukhang determinado siya at hindi niya ako pababayaan sa pangako ko.

"Adon!"Tumayo si Pia Gustav at niyakap ng bahagya ang kanyang anak. "What took you so long? You kept us waiting."

"I'm sorry Mom, I had an important call to make," pag-sorry ni Adon, tapos tumingin siya sa akin.

"Hi Aubrey. I'm Adon. It's a pleasure to meet you," hinawakan niya ang kamay ko nang mahigpit, habang tinititigan ako.

Kahit anong pilit kong huwag pansinin, nakaramdam ako ng sudden electricity na dumadaloy sa akin. Eyes to eyes. Palm to palm.

Beware Aubrey. Pagpapaalala ko sa sarili ko. "Nice meeting you too," nagawa kong sagutin.

Tahimik. Parang may dumaan na legion of angels sa pagitan namin.

"Come on, you two. You're going to get married soon. You can do better than a handshake," sabi ni Grandpa na nagpatigil sa paghawak ko sa kamay ni Adon.

Naiinis ako. Ang kabastusan ni Grandpa ay talagang nakakairita.

Ano ba ang gusto niya? Mag-make-out sa unang meeting?

"That will come later when we're well acquainted," sagot ni Adon nang may kumpiyansa.

"Of course! I just can't wait for the two of you to get married and unite our families," natatawang sabi ni Grandpa.

Natuwa ako na hindi nagpa-intimidate si Adon sa wish ni Grandpa. That would only embarrass both of us. Sobrang confident siya at hindi nagpatalo sa aristocratic behavior ni Grandpa. Sa totoo lang, overpowered niya pa iyon.

"How's life going for you?" tanong ni Adon habang papunta kami sa dining room.

"A bit better now," totoo naman, dahil sa unti-unti nang nagagamot ang sakit ni Mommy, naging mas madali ang buhay.

"Good for you," sagot niya, tapos hindi na ipinagpatuloy ang usapan.

Ang dinner ay sa isang magandang malaking dining room. Iba't-ibang uri ng French cuisine ang inihain, at bawat dish ay ipinakilala ng French chef. Lahat ng dishes ay hindi pamilyar, at hindi ko maalala ang mga pangalan pero lahat ay masarap, sobrang busog ako.

Naupo ako sa tabi ni Adon. Sobrang conscious ako dahil tatlong pares ng mata ang nag-oobserve sa aming dalawa. Samantalang si Adon ay mukhang wala lang.

Habang dinner, nalaman ko na si Adon ay graduate ng Business Administration major in Management sa Harvard University. Kilala ang pamilya nito sa Katanyagan, ari-arian at isang magandang reputasyon sa pamilya. 

Tinutulungan niya ang kanyang ama sa pagpatakbo ng kanilang family business sa loob ng apat na taon. Isa siya sa pinakabatang CEO of Gustav Corporation, Sa pagkakasuma ng mga taon na nabanggit, inakala ko na siya ay Thirty-two years old. 

"What keeps you busy nowadays?" tanong ni Adon sa akin, na dahilan para mahulog ang tinidor ko sa sahig.

"Sorry about that," pag-sorry ko, at pinulot ang tinidor bago magawa ng maid.

"The usual stuff that girls do," sagot ni Grandpa para sa akin, "shopping," tapos tumawa nang malakas.

"l disagree. Not all women enjoy shopping," umiling si Pia. "We read books, do research, run a business, and many more."

"Count Aubrey and her mother out. They just love to shop all day, and spend my money," lumingon si Grandpa sa akin, naghahanap ng confirmation. "Right, Aubrey?"

Total liar. Wala akong natanggap ni singko galing sa kanya.

"Right, Aubrey?" tanong ulit ni Grandpa.

"Right," sagot ko at nakita ko ang biglaang pagbabago sa ekspresyon ng pamilya Gustav. Mukhang hindi sila masaya na malaman na ako ay isang shopaholic.

Isang wicked idea ang biglang pumasok sa isip ko. Baka hindi nila papayagang magpakasal ang anak nila sa akin kung ako ay isang high-maintenance na daughter-in-law.

Sa loob ng limang minuto, pinag-uusapan ko ang luxury brands. May malawak akong kaalaman sa fashion dahil sa dating employer ko. Pero walang epekto kina Mr. at Mrs. Gustav. Mukhang fascinated pa sila habang nakikinig sa akin.

Mission failed.

Pagkatapos ng dinner, inimbitahan ako ni Adon sa garden, kung saan nag-usap kami ng kami lang.

"Are you really into this marriage?" tanong ko agad sa kanya.

"Of course. Are you?" balik-tanong niya.

"I don't have a choice."

Tumawa siya, "same."

Biglang bumigat ang pakiramdam ko. Pareho kaming pinilit sa arranged marriage na ito.

"Okay lang if you won't like me much, Adon."

"Why not? You seemed like a decent girl."

I gave a half-smile, "That's what you think. You can't handle me. I'm a girl with so many needs and wants."

"Yeah, I know. Sinabi na ng lolo mo. Mahilig ka sa shopping. Well, pwede kang mag-shopping araw-araw, wala akong problema doon."

"Hindi iyon ang ibig kong sabihin. Hindi ako makakapirme sa bahay. Marami akong ginagawa."

"Well, gawin mo ang gusto mo. Hindi 'yan magiging isyu kapag kinasal na tayo."

"Seriously, wala kang pakialam?"

"No," sagot niya nang matatag, "magpapakasal tayo, Aubrey. In name only. Gawin mo ang gusto mo at gagawin ko ang gusto ko. Basta huwag mong ipapahiya ang pangalan ng Gustav."

Ang kapal ng mukha ng lalaking ito. Gusto niya ang kasal na ito para lang sa sarili niyang motibo, para yumaman at maging makapangyarihan. Wala siyang pakialam kung dysfunctional ang pagsasama namin.

"Eh kung ipahiya ko? Ibig sabihin ba nito, magdi-divorce tayo?"

Napa-kunot siya ng noo, "Alam kong ayaw mo ng arranged marriage na ito, at ginagawa mo ang lahat para mapigilan ito," lumapit siya sa akin, hinawakan ang baba ko, "Pero sasabihin ko sa'yo ito. Magpapatuloy ang kasal natin kahit ano pa man. Walang divorce. Bonded for life tayo."

Hindi ko na mapigilan ang composure ko.

Bakit ko itatali ang sarili ko sa lalaking ito habambuhay? 

"Ang selfish mo. Hindi kita kayang itali sa akin habambuhay. Gusto mo lang ng pera at kapangyarihan," galit kong sabi.

"Pareho lang kayo ng lolo mo. Gusto n'yo lang ng Gustav fortune," ngiti niya, "Pareho tayo, Aubrey, kaya tumigil ka na sa pagrereklamo."

"Ang taas rin ng tingin mo sa sarili mo, ano!" sigaw ko.

"It was nice talking to you too," sagot niya, "See you at our wedding, and wear the whitest wedding dress you'll ever find."