Chapter 6

ADON'S POV

"Bakit ka nandito? Sabi ko sa’yo, ako ang gagamit ng kama," balik na naman si Aubrey sa pagiging masungit, nakatayo roon na parang madre superiora. Iniisip ko tuloy kung hindi siya mabulunan sa peach na pajama niya na nakabotones hanggang leeg.

"Well, akin na rin 'to. King-size bed 'to, pwede tayong mag-share. Stay ka lang sa side mo, at ako sa side ko."

"Hindi kita pinagkakatiwalaan. Kaya bumaba ka ng kama."

"Ah—hindi mo ako pinagkakatiwalaan. Para sa kaalaman mo, asawa ko. Hindi ako nangungulit ng mga babae. Sa totoo lang, hindi ko kailangan. Sila pa ang nagkukusang lumapit sa akin."

"Wow!" biglang tumaas ang boses niya, "ang yabang mo! Sino ka ba, regalo ng Diyos sa mga babae?"

Tinawag niya akong asawa? What.

"Hindi ako nagyayabang, nagsasabi lang ako ng totoo. Maraming babae ang naghahangad ng atensyon ko, at hindi ka exempted doon," ngisi ko, hindi na ako nagulat nang makita ko ang mga mata niyang parang lalabas na sa galit.

"Excuse me?! Imagination mo lang 'yan. Pwede ko bang malaman, kailan ko hinanap ang atensyon mo?"

"Siyempre noong kasal. Suot mo 'yung napaka-seductive na black wedding dress, may slit pa na napakataas, na walang iniwan sa imagination ng mga lalaki."

Namula ang mga mata niya sa galit, parang mga headlights na nagliliwanag, "baliw ka kung iniisip mong sinuot ko 'yung gown na 'yon para akitin ka. Hindi ka nga type ko! Hindi kita papakasalan kung hindi dahil sa usapan natin. Ikaw ang huling lalaking gusto kong pakasalan sa mundo!"

Pumalakpak ako, lalo siyang nagalit, "bravo. Ang ganda ng speech mo. Dapat sinabi mo 'yan sa harap ng lahat sa reception."

"At papatayin ako ni lolo? No way."

Napangiwi ako, hindi ko nagustuhan 'yung sinabi niya kanina, "so, established na natin na hindi mo ako gusto, at hindi ako type mo. Therefore, hindi magiging problema ang kama."

"No way! Hindi kita katabi sa pagtulog."

"E di wag. Pwede kang matulog sa sahig," tumagilid ako, ipinikit ang mga mata, "pagod ako, galing ako sa mahabang flight kagabi, hindi ako nakatulog ng maayos. Kaya tigilan na natin 'tong drama at magpahinga na."

Maya-maya, narinig ko siyang humiga sa kama sa tabi ko. Medyo nagising ako at tinanong niya, "Adon, gising ka pa ba?"

"Hmm?"

"Naiisip ko lang... sabi mo kanina sa reception na gusto mo ako," saglit siyang tumigil, "nakakatakot 'yon."

Natawa ako ng bahagya, nakatalikod pa rin ako sa kanya.

"Totoo ba, gusto mo talaga ako?" tanong niya.

"Hindi," nagsinungaling ako.

"Hindi na," bulong ko, "matulog ka na, Aubrey. Bukas, mahaba na naman ang araw natin."

Pagkatapos ng ilang minuto, naramdaman kong nag-iba ang timpla ng hangin sa kwarto. Naroon si Aubrey, tahimik na nakahiga sa tabi ko, pero parang hindi mapakali. Ang bilis ng tibok ng puso ko, at sa kabila ng pagod, hindi ko maiwasang mapaisip. Ang babae sa tabi ko—na hindi ko naman gustong pakasalan—ay naguguluhan, natatakot, pero heto, kasama ko siya sa isang silid, sa isang kama. Hindi ko alam kung bakit, pero may bahagi sa akin na gustong alamin ang nasa isip niya, kung bakit ganito ang reaksyon niya sa akin, at kung bakit para sa kanya, ang kasal na ito ay isang malaking sakripisyo.

Bumuntong-hininga ako, pilit pinipigilan ang anumang emosyon na gustong lumabas. Hindi dapat ako magpaapekto. Pero paano ko pipigilan ang sarili ko kung ang bawat galaw niya ay nagdadala ng kakaibang epekto sa akin?

"Adon?" marahan niyang tawag.

"Hmm?"

"Gusto ko lang malaman, totoo bang wala kang pakialam sa akin?"

Umikot ako, humarap sa kanya, tinitigan siya sa mata, "Bakit mo gustong malaman?"

"Tingin ko, kahit paano, gusto ko ng assurance na hindi ako nag-iisa sa nararamdaman kong takot."

"Matulog ka na, Aubrey," sabi ko na lang, hindi ko kayang sagutin ang tanong niya. Hindi pa ngayon.

AUBREY'S POV

Not anymore.

Paulit-ulit na tumutugtog sa isip ko ang mga salitang binitiwan ni Adon. Siguro nga, nawala na yung atraksiyon niya sa akin nung sinabi ko na hindi ko siya type. Nasaktan siguro ang pride niya.

Mabuti na lang. 'Yan naman ang gusto ko, 'di ba? Pero bakit may konting dismaya at disappointment akong nararamdaman?

Ang laki ng kama, pero kailangan kong gumawa ng boundary sa pagitan namin. Pinagpatong-patong ko ang mga unan para siguradong hindi siya lalampas sa side ko habang natutulog.

Ang hirap matulog sa bagong lugar. Laging bumabalik sa isip ko ang mga nangyari sa kasal, at lagi na lang si Adon ang laman ng mga iniisip ko.

Gwapo talaga siya, sa lahat ng paraan. Ang mga mapungay niyang brown eyes, makapal na kilay, ang ganda ng hugis ng mukha niya na parang mga Greek Gods, perfect jawline, at dark brown na buhok.

Oo, napaka-sinful ng kagwapuhan niya, pero kinokontrol ko ang sarili ko. Tinatayuan ko ng pader na singtaas ng Mount Everest ang puso ko para mapigilan ang anumang atraksiyon sa kanya.

Tomorrow will be another long day for us. 'Yan ang sabi ni Adon. Saan naman kaya kami pupunta? Honeymoon? Naku, kailangang kaladkarin niya ako kung mangyayari 'yun.

Oo, expected na magsama kami ni Adon. Tinulungan ako ni Shiela mag-empake ng mga gamit ko bago ako umalis para sa kasal. Kailangan ko nang lisanin ang mansion ni lolo, bago pa niya ako itapon palabas. Wala namang pinagkaiba, aalis ako sa kandungan ng matandang halimaw at lilipat sa piling ng mas batang halimaw.

Madaling araw na nang makatulog ako. Sa wakas, nakatulog din ako nang mahimbing. Ang saya ng panaginip ko—nasa beach ako kasama ang isang sobrang gwapong lalaki. Ang saya-saya namin, in love na in love. Nagkikiss kami sa panaginip ko, hinahaplos ang isa't isa, at magkayakap ng mahigpit.

Nagising akong pakiramdam ay nakapagpahinga nang mabuti. Dumikit pa ako sa masarap na init ng kung anuman 'yung nasa tabi ko. Iniunat ko ang kamay ko, hinahaplos 'yun hanggang sa marealize ko na dibdib ng lalaki ang nahahawakan ko.

Agad kong iminulat ang mga mata ko. Namula ang buong mukha ko nang magtama ang mga mata namin ni Adon.

Halos matuklaw ako ng sarili ko sa hiya.

Ngunit narinig ko siyang tumawa nang mahina, kasabay ng mahinang bulong, "Good morning, Mrs. Gustav."