Chapter 7

Adon's POV

Gising na ako ng mahigit dalawang oras, iniisip kung gigisingin ko ba si Aubrey at ibabalik siya sa side ng kama. Tulog na tulog siya, parang isang sanggol, at medyo nakokonsensya akong gisingin siya. Mahaba-haba pa ang araw na tatahakin namin, babyahe kami ng ibang bansa, at hindi ko kakayanin kung magiging mas grumpy pa siya kaysa dati.

Bukod pa dun, mukha siyang anghel, nakasubsob ang ulo niya sa dibdib ko. Nakayakap siya sa baywang ko, parang natatakot siyang bitawan ako. Isang paa niya ay nasa pagitan ng mga binti ko. Nakakaramdam ako ng hindi komportableng sensasyon dahil tuwing gagalaw siya, tumatama ang hita niya sa ari ko.

Tangina. Maaga pa at sobrang tigas na ng ari ko. Halatang-halata ito sa ilalim ng boxer shorts ko. Gusto ko sanang abutin 'yung comforter na nasa paanan ng kama para matakpan ko ito. Pero di ko magawa dahil mahigpit ang pagkakayakap ni Aubrey sa akin. At aminin ko, kahit hindi komportable, ang sarap sa pakiramdam na kasama ko siya sa kama.

Ang sarap niya sa mga bisig ko, malambot at sobrang bango. Ramdam ko ang dibdib niyang nakapres sa gilid ko, parang nang-aakit na hawakan ko. Minsan ko lang siya makita na ganito kalapit, at parang tinutukso ako ng tadhana na kalimutan ang lahat ng plano ko at magpadala na lang sa nararamdaman ko.

Gumalaw ulit ang kamay niya, hinahaplos ang balat ko. Nung gumalaw pababa, pinigilan ko ito bago pa ito dumapo sa ari ko. Magkakagulo kung sumabog ako sa harapan niya. Alam kong pisikal lang ang nararamdaman ko ngayon, pero mahirap labanan kapag ganito na ang sitwasyon. Nagtatalo ang isip at katawan ko. Hindi pwedeng magpadala ako sa init ng katawan.

Hindi ko kayang itanggi ang pisikal na atraksiyon ko sa kanya. Simula pa lang, alam ko na na maganda si Aubrey. Pero ngayon, habang nakikita ko siya na wala ang pader na itinayo niya sa paligid niya, mas lalong nahihirapan ako. Naging mahirap para sa akin na pigilan ang sarili ko, lalo na kapag katulad nito na nakadikit siya sa akin habang natutulog.

Bahagi ng kasal na ito ang sex, pero hindi ang pagmamahal. Napagkasunduan namin iyon. Ayaw kong magpadala sa emosyon. Ang pagmamahal kasi, nakakasira ng buhay ng tao. Magkakakilala kayo, mai-in love, magbe-break, masasaktan. Tapos, makikilala mo na naman ang ibang tao, at uulit na naman ang proseso, parang cycle na hindi natatapos.

Gumalaw siya, at alam ko na kung ano na ang mangyayari. Naramdaman kong nagising siya, at hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag na hindi ko siya ginigising kanina kahit na alam kong dapat ko siyang ibalik sa side niya ng kama. Gusto kong sabihin na wala naman akong intensyon na magsamantala, pero alam kong hindi siya basta-basta maniniwala.

"Ikaw!" Lumaki ang mga mata niya na parang mata ng lawin, binigyan ako ng mapanuring tingin, tapos bigla siyang lumayo sa akin na parang may virus ako.

"Wala akong ginawa," nakakunot ang noo ko, "ikaw nga 'yung tumawid sa side ko." Nakakatuwa siyang tignan, mukha siyang galit pero alam kong nahiya rin siya sa ginawa niya.

"Oh!" Namula ang mukha niya nung narealize niya ang pagkakamali niya. 

Gusto kong matawa, pero pinilit kong magmukhang seryoso. 

"Bakit nasa sahig ang mga unan?" Tumayo siya at pinulot ang mga unan. Pero alam kong nahihiya siya. Kitang-kita sa mga mata niya na ayaw niyang malaman kong awkward siya sa nangyari.

"Wag mo kong tanungin. Nahulog sila sa side mo, kaya ikaw 'yung nagpatalsik sa kanila." Nagbibiro ako pero nakita kong natataranta siya, kaya hindi ko na pinatagal pa ang usapan. 

Napangiwi ang mga labi niya, tapos humarap sa akin na may mga kamay sa baywang, "bakit ka ba iritable? Tanong lang naman 'yun." Medyo naiinis siya, pero alam ko naman na hindi iyon galit talaga. Siguro ay hindi pa lang siya sanay sa sitwasyon namin.

"Hindi ako iritable. Nakakatawa lang kasi magtanong ka ng obvious." Sinubukan kong magpaliwanag pero nakita kong hindi pa rin siya kuntento.

"Oh, sorry, mister high almighty, kung sa tingin mo nakakatawa 'yung tanong ko," nainis siya, "lagi ka bang bad trip tuwing umaga?"

"Bakit ba pinipilit mong may bad temper ako? Napaka-placid ko ngang tao." Sinubukan kong gawing magaan ang usapan, pero alam kong napansin niyang hindi ako makatulog ng maayos.

"Placid?" Umangat ang isang kilay niya, "jino-joke time mo ba ako?" 

Huminga ako ng malalim, "okay, siguro tama ka. Hindi ako in my best mood ngayong umaga kasi hindi ako nakatulog ng maayos kagabi." At siguro tama nga siya. Napapansin kong kapag kasama ko siya, nagiging unpredictable ako. Parang laging may bagong bagay na hindi ko maintindihan.

Nakita kong medyo nanigas siya. Hindi ko alam kung dahil sa sinabi ko o dahil sa naging sitwasyon namin kanina. Pero isa lang ang sigurado ko, hindi pa natatapos ang araw na ito, at marami pa akong gustong malaman tungkol sa kanya.

Pinigil ko ang ngiti ko. Nakakatuwa kasi ang mga pabago-bagong ekspresyon ng mukha niya. Pinagpatuloy ko, "kung alam ko lang na aabusuhin mo ako, sa sahig na lang sana ako natulog."

Bago ko pa matapos ang sentence ko, hinagisan na niya ako ng unan sa mukha. Sinugod niya ako ng mga unan hanggang sa nakipaglaban na rin ako at nagkaroon kami ng pillow fight. Sa kabila ng lahat ng awkwardness at inis, natatawa na rin ako. Bihira ang ganitong pagkakataon na relaxed kami pareho.

"Hindi na ito nakakatawa," sigaw ko nung matamaan ako sa mukha ng unan.

"Sino bang nagsabing nakakatawa ito?"

Hinawakan ko ang unan na hawak niya, pinigilan siyang ulitin pa ang paghampas sa akin. "Kasi lagi kang ganito... 'yang evil smirk mo sakin. Tingnan mo? Ginagawa mo na naman!"

"Ano bang sinasabi mo? Hindi nga ako ngumingiti. Ibigay mo 'yang unan. Delikado kang babae, sobrang lakas mo, pwede mong patayin ang kahit sino sa unan na 'to."

"Buti alam mo!"

Napunit ang punda ng unan at nagkalat ang mga balahibo sa buong paligid. Nagpatuloy kami sa laban hanggang marinig namin ang doorbell. Parang isang simpleng away lang sa umaga, pero alam kong nagsisimula na kaming maging komportable sa isa't isa.

"Binubuksan na nila 'yung pinto," sabi ko, at sabay kaming pumunta sa living room.

Room service pala iyon, at dala nila ang breakfast namin. Habang kumakain, tahimik kaming dalawa. Pero alam kong marami pang mangyayari sa araw na ito. At sa totoo lang, excited na akong makita kung ano pa ang susunod.

"Hindi mo ba tatanungin kung saan tayo pupunta para sa honeymoon?" tanong ko sa kanya matapos niyang matapos ang pagkain.

Napangiwi ang mga labi niya, "hindi ako pupunta sa honeymoon kasama ka. Over my dead body! Kailangan mo muna akong kaladkarin kung gusto mo akong isama."

"Noted," sagot ko, habang nakangiti at umiinom ng kape. Pero alam ko, kahit gaano siya katigas, darating din ang oras na magiging honest na siya sa nararamdaman niya.