Adon's POV“Saan si Aubrey?” tanong ko sa tatay ko, si Kristov Gustav, na nakaupo malapit sa lugar kung saan ako nakatayo, sa tabi ng pulang at gintong floral wedding arch.Tinaas niya ang kilay niya, tapos tiningnan ang oras sa wristwatch niya. “Siguro papunta na siya dito. Sabi ko sa iyo, ten minutes pa, huwag kang mag-alala, darating siya,” sabi niya, tapos nagbigay ng okay sign.“Oo, darating siya,” bulong ko sa sarili ko. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko mapanatili ang mga ito na hindi gumagalaw. Binawasan ko ng kaunti ang pagkakakabit ng bowtie ko. Masikip ito sa paghinga ko.Sobrang kinakabahan, excited, at overwhelmed ako sa saya. Ang pag-aasawa kay Aubrey ang pinakainaasahan ko sa ngayon. Siya ang pag-ibig ng buhay ko, ang lahat sa akin, ang mundo ko.Nagdaos kami ng kasal sa simbahan, sa gitnang bahagi ng New York. Ito ang pinapangarap naming magpakasal sa simbahan ngayon, para sa isang solemne na sakramento. Puno ng dekorasyon ang simbahan, karamihan sa mga pulang ros
Aubrey's POVAfter 5 years...Pumasok ako sa sementeryo mag-isa. Mabagal kong tinahak ang daan habang hawak ang mga bulaklak sa kamay ko. Huminto ako at tumayo sa harap ng isang libingan.“Hello, Grandpa,” yumuko ako at inilagay ang mga bulaklak sa libingan niya, “sorry, hindi ko nasama ang death anniversary mo kahapon. Bilang isang businessman, alam mo kung bakit, at sigurado akong naiintindihan mo.”Abala ako sa isang business engagement na hindi ko matanggihan. Oo, nagma-manage pa rin ako ng kumpanya, pero ngayon kasama na si Adon.Pinagsama namin ang dalawang kumpanya, Gustav at Mañas, nang ikasal kami. Nag-liquidate kami ng ilang assets at nag-invest ng mas marami sa robotic company namin. Genius si Adon sa pag-papatakbo ng grupo ng mga kumpanya namin. May mga brilliant ideas siya na nagiging malaking tagumpay.“Si Sebby ay pitong taong gulang na,” ngumiti ako habang iniisip ang anak namin.“Napaka-handsome at smart niya, pero medyo makulit.”Naalala ko nung isinara ni Sebby ang
"UMUWI KA NA, MISS, hindi kayo papapasukin ni Mr. Mañas," sabi muli ng nakakatakot at matangkad na guardiya sa gate, suot ang itim na uniporme at peaked cap. Walang awa sa kanyang ekspresyon habang nakatingin siya sa akin.Halos araw-araw, sa nakaraang limang araw, naghihintay ako ng mahabang oras, nakatayo sa labas ng malaking bakal na gate ng Mañas mansion, kahit ano pa ang panahon. Gutom ako, uhaw, nanginginig sa lamig, pero tiniis ko lahat. Napakalakas ng aking fighting spirit na natalo ko ang pagod na nararamdaman ko."Please, kailangan kong makita ang Lolo ko. Ito ay usapan ng buhay at kamatayan," paulit-ulit kong pakiusap sa kanya araw-araw.Napabuntong-hininga siya at mukhang iritado, "Sabi ni Mr. Mañas ay hindi ka niya kilala.""Papaanong hindi? Apo niya ako," pinilit kong sabihin kahit ilang beses ko nang sinabi sa kanya, "Ang nanay ko ang nag-iisa niyang anak.""Na hindi niya inaamin," lumapit siya para takutin ako, "umuwi ka na. Inutusan niya kami na paalisin ka. Wala kami
I HEARD the loud ringing of the doorbell. I groaned, rolling on my bed, ignoring it, hoping whoever it was would go away. Pero tuloy-tuloy ang doorbell, making my head throb.Bumangon ako ng dahan-dahan na parang zombie, at tiningnan ang oras sa digital clock sa tabi ng kama. I sighed nang makita kong 6:30 a.m. pa lang.After tumawag si Grandpa kagabi, nag-init ang ulo ko sa thought of meeting Adon Gustav. Toss and turn ako sa kama, hirap na hirap matulog. Kailangan kong lumabas ng bahay at i-release ang galit ko, or else mababaliw ako.At Oo, pumayag akong pakasalan si Adon Gustav nang hindi nagdadalawang-isip. Wala akong pakialam kung sino siya, o kung ano ang magiging buhay ko. Ang tanging iniisip ko ay ang paggaling ni Mommy. Isasangla ko ang buhay ko sa demonyo para sa kanya.Hindi ko binanggit ang arranged marriage kay Mommy, lalo lang niyang ikakapahamak ang kondisyon niya dahil mag-aalala siya. Ipagpapaliban ko ang masamang balita hanggang sa tuluyang gumaling siya.Narinig ko
DUMATING KAMI sa Gustav mansion. Ang electronic iron gates ay napakalaki na may malaking bold letter G sa gitna. Dumaan ang limo sa gates at mabilis na dumaan sa malapad na daan patungo sa magandang mansion.Binuksan ng isang matandang butler ang pinto at inihatid kami sa living room, kung saan naghihintay ang isang magandang middle-aged couple - sina Mr. at Mrs. Gustav. Kaagad na nagpalitan ng greetings, introductions, at pleasantries.Bigla akong nahiya nang makilala sina Mr. at Mrs. Gustav. Nakaka-intimidate sila. Mukha silang professional at well-educated na tao. Nakahinga ako nang maluwag nang mainit nila akong tinanggap. Ang totoo, sobrang bait at accommodating nila. Naisip ko tuloy kung ganoon din ba ang anak nila."Adon just arrived from the office, he'll be down in a while," sabi ni Pia Gustav, na pinaparamdam sa akin na parang nasa bahay lang ako. "I heard you've just arrived from Singapore. How's your flight?""Um... very well. The... food was great. You know... sushi, sash
"He's not coming," sabi ni Shiela pagkatapos makausap ang secretary ni Adon sa telepono."Great. After an hour of keeping me waiting for him, he just advised na hindi siya darating. As if hindi kasing halaga ng oras niya ang oras ko?"Pinipigil ni Shiela ang tawa pero halata sa expression niya na alam na niya ang sagot sa tanong ko, "He intended to come, pero may urgent business meeting na kailangan niyang puntahan.""Talaga? O gusto lang niya akong gantihan dahil hindi ko sinipot ang dinner namin?""Well, puwede rin," intrigued ang tingin niya, "who knows kung ano ang iniisip niya?"Binitiwan ko ang wedding planner's catalog at lumapit kay Shiela, "Dapat ako ang tinanong niya, hindi si grandpa, kasi ako ang kasama niyang magdi-dinner. Naiinis ako kapag hindi ako tinatanong, parang wala akong say sa kahit ano.""Sigurado akong alam na niya 'yan by now.""Doubtful kung sensitive siya sa ibang tao," I shrugged my shoulders, "the more na nakikilala ko siya, the more na hindi ko siya gust
ADON'S POVMukhang magbabago ang takbo ng kasalang 'to.Tatlong buwan na ang nakalipas mula nang pumayag ako sa arranged marriage na 'to, ang tanging dahilan ko lang ay para mabawi ang lupang nawala sa amin sa isang pustahan. Plano kong idevelop iyon para maging pinakamodernong business center sa mundo. Wala akong pakialam sa babaeng mapapangasawa ko, sa totoo lang, kahit pa lasinggera siya o may sampung anak, ayos lang.Galing ako sa isang napakasakit na breakup. Nandidiri pa rin ako tuwing naiisip ko 'yon. Sayang ang apat na taon na puro walang kwentang pangako mula sa ex ko. Nawala na 'yung paniniwala ko sa true love.Noong una kong makita si Aubrey, red flag agad siya. Ramdam ko na may instant attraction noong nagkatinginan kami. Bigla akong naging defensive, itinaas ko ang mga pader ko para protektahan ang sarili ko mula sa kakaibang magnetic force na 'yon.Naaalala ko pa, naging harsh ako sa kanya. Pinaliwanag ko agad na kasal kami sa papel lang. Pwede niyang gawin ang gusto niy
ADON'S POV"Bakit ka nandito? Sabi ko sa’yo, ako ang gagamit ng kama," balik na naman si Aubrey sa pagiging masungit, nakatayo roon na parang madre superiora. Iniisip ko tuloy kung hindi siya mabulunan sa peach na pajama niya na nakabotones hanggang leeg."Well, akin na rin 'to. King-size bed 'to, pwede tayong mag-share. Stay ka lang sa side mo, at ako sa side ko.""Hindi kita pinagkakatiwalaan. Kaya bumaba ka ng kama.""Ah—hindi mo ako pinagkakatiwalaan. Para sa kaalaman mo, asawa ko. Hindi ako nangungulit ng mga babae. Sa totoo lang, hindi ko kailangan. Sila pa ang nagkukusang lumapit sa akin.""Wow!" biglang tumaas ang boses niya, "ang yabang mo! Sino ka ba, regalo ng Diyos sa mga babae?"Tinawag niya akong asawa? What."Hindi ako nagyayabang, nagsasabi lang ako ng totoo. Maraming babae ang naghahangad ng atensyon ko, at hindi ka exempted doon," ngisi ko, hindi na ako nagulat nang makita ko ang mga mata niyang parang lalabas na sa galit."Excuse me?! Imagination mo lang 'yan. Pwede