Chapter 2

I HEARD the loud ringing of the doorbell. I groaned, rolling on my bed, ignoring it, hoping whoever it was would go away. Pero tuloy-tuloy ang doorbell, making my head throb.

Bumangon ako ng dahan-dahan na parang zombie, at tiningnan ang oras sa digital clock sa tabi ng kama. I sighed nang makita kong 6:30 a.m. pa lang.

After tumawag si Grandpa kagabi, nag-init ang ulo ko sa thought of meeting Adon Gustav. Toss and turn ako sa kama, hirap na hirap matulog. Kailangan kong lumabas ng bahay at i-release ang galit ko, or else mababaliw ako.

At Oo, pumayag akong pakasalan si Adon Gustav nang hindi nagdadalawang-isip. Wala akong pakialam kung sino siya, o kung ano ang magiging buhay ko. Ang tanging iniisip ko ay ang paggaling ni Mommy. Isasangla ko ang buhay ko sa demonyo para sa kanya.

Hindi ko binanggit ang arranged marriage kay Mommy, lalo lang niyang ikakapahamak ang kondisyon niya dahil mag-aalala siya. Ipagpapaliban ko ang masamang balita hanggang sa tuluyang gumaling siya.

Narinig ko na ang apelyidong Gustav. Maraming establisyimento sa Pilipinas at ibang bansa na may pangalan ng Gustav. Isang hotel, isang restaurant, isang business district, isang shopping mall, at iba pa. Pero wala akong kilala na Gustav o kahit nakilala man lang.

Tinupad nga ni Lolo ang pangako niya, ipinagamot niya agad si Mommy. Sa una, sobrang intensive na labis ang kanyang pagdurusa sa sakit at discomfort. Pero lagi akong nandiyan, pinapadali ang mga bagay para sa kanya at binibigyan siya ng lakas ng loob na magtiis sa sakit.

Pagkalipas ng isang buwan, nagsimula nang bumuti ang pakiramdam ni Mommy. Nagkaroon siya ng chemotherapy at iba't ibang paggamot na patuloy pa rin. Inilipat siya sa isang rehabilitation facility sa Manila para ipagpatuloy ang kanyang mahigpit na palliative care.

Nag-ring ulit ang doorbell, kaya nagmamadali akong lumakad at binuksan ang pinto.

Isang babaeng naka-two-piece gray business suit ang nasa doorstep ko. Naka-makeup siya, at nakatirintas ng mahigpit ang kanyang dark hair.

"Good morning, Miss Mañas. Ako si Sheila, personal assistant ng Lolo mo. Pinapunta niya ako dito para imbitahan ka na sumama sa kanya for breakfast," sabi niya nang malambing na may charming smile.

Biglang nagising ang galit sa dibdib ko, "No thanks, I don't eat breakfast."

"Mr. Mañas would like to discuss something with you also..." she continued, but I cut her off.

"Sabihin mo sa kanya na we'll discuss it later. I'm sure it can wait. Kung okay lang, babalik na ako sa kama. Antok na antok ako," sabi ko, at sinara ang pinto.

Thankful ako na si Sheila... Wella... whoever she was, respected what I said and left me alone. Nakatulog ako ng straight six hours at nag-cold shower.

Habang kumakain ako ng brunch at nilalaro ang broccoli sa plato, nagsink in na lahat.

Uminit ulit ang ulo ko. Parang nagiging habit na ang magalit.

Pakiramdam ko ay naglalakad ako sa dead end. Wala na akong choice kundi sumang-ayon sa arranged marriage with Adon Gustav, ayon sa utos ng callous, cold-hearted na lolo ko.

Ngayon, kailangan kong isakripisyo ang future ko para tuparin ang pangako.

Naisip ko si Adon Gustav. Bakit kaya ang isang sobrang yaman na tao ay papayag sa marriage of convenience? Ang naiisip ko lang ay para siguro yumaman at maging mas makapangyarihan pa siya.

Sabi nga, Greed is a fat demon with a small mouth. Whatever you feed, it is never enough.

Mukhang hindi kontento si Adon Gustav sa meron siya. Gusto niya lahat! Walang duda, aiming siya na maging pinaka-makapangyarihang tao sa buong planeta.

Ang thought na magpakasal sa ganoong klaseng tao ay nakakadiri. Isang selfish, arrogant, spoiled bastard ang hindi ko tipo ng lalaking pinapangarap kong pakasalan at maging ama ng mga anak ko.

Nag-ring ulit ang doorbell ng five in the afternoon, at andito na naman ang personal assistant ni Grandpa. This time, may dala siyang tatlong tao.

"Sorry to bother you Miss Mañas, pero pinadala kami ni Grandpa para bigyan ka ng makeover for your dinner tonight."

Parang isang sacrificial lamb, offered to the demon.

"Okay, fine," pumayag ako, letting them do whatever they had to do.

Wala akong planong espesyal para sa gabing iyon. Ang thought lang ay kinatatakutan ko na. Balak ko sanang pumunta doon na naka-usual outfit ko: ripped jeans, loose shirt, at worn-out sneakers.

Alam siguro ni Grandpa na ipapahiya ko siya, kaya pinadala niya ang mga expert beauticians para i-makeover ako.

I was very disappointed with the outcome, because they did so great. They made me look so stunning, like a billion dollar girl.

The makeup emphasized every feature of my face, my brown eyes looked dramatic and my lips pouted. My red hair looked bright, cascading on my back in soft waves.

The dress. A very beautiful white off-shoulder dress that emphasized every curve of my body, and with matching white stilettos that showed my slim legs.

"You look so beautiful, Miss Mañas," sabi ng personal assistant ni Grandpa, na may kislap sa mga mata sa kasiyahan.

"Thank you, Wella."

"It's Sheila," sagot niya nang magalang.

Dumating ang isang limousine sa labas ng apartment ko ng 6:30. Sinamahan ako ng dalawang lalaki papunta sa kotse. Nadisappoint ako nang makita si Grandpa sa loob.

Bakit kailangan ko agad siyang harapin? Plano ko sanang mag-enjoy sa loob ng limo. First time ko sumakay ng ganitong kotse - makikinig sana ako ng music, ilalagay ang mga paa ko sa upuan, at titikman lahat ng wine sa fridge, hanggang malasing ako.

"Hey, what's up, Constantine!" bati ko sa kanya, sabay agaw sa bote ng champagne na hawak niya, at tinungga ang sparkling liquid, "or should I call you, Cons... Tan... or Tine?"

Plano ko sanang asarin si Grandpa, mag-act na very unsophisticated, pero hindi siya nagreklamo o sinaway ako, sa halip, inabutan pa niya ako ng flute glass.

"I like grandpa better," sagot niya na may satisfied na ngiti.

"Ugh!" I rolled my eyes.

Bigla akong naging suspicious sa kanya, at tama nga ako.

"Starting tomorrow, you're going to live with me in the mansion. People, especially the Gustav, would wonder why you're living in a shabby apartment when you're my granddaughter."

Tumawa ako, "Still concerned about your reputation, huh? What else do you want me to do, pretend that you never abandoned us? That I live in luxury outside the country, squandering the Mañas' wealth in luxury clothes and bags?"

Uminom siya ng malaking lagok ng champagne, tapos tumango, "Exactly. Not only that... you grew up in the UK, studied in a boarding school during high school. You went to a university in Singapore and finished a business degree."

"What the hell! I haven't been outside the country before! I don't have a British accent."

"You don't have to. Your mother grew up in the US so it's understandable."

"I haven't attended university. I don't even know where Singapore is. Is it near China?"

"No, that's Hongkong," sabi niya habang umiling.

"Whatever. I don't want to lie, and pretend to be a socialite. I don't even know how to act like one," ang sabi ko, habang lumalabas ang distaste sa mga labi ko.

"If you want me to continue your mom's rehab, then you have to do what I want. Lie if you must," ang sabi niya nang mababa pero may awtoridad ang boses, "Shiela will get someone to teach you to become a sophisticated woman."

Galit na naman ako, parang dinamita na ready nang sumabog. Naiinis ako na siya ang may hawak ng baraha, kinokontrol ang buhay ko.

"Be nice to the Gustav, or else, you'll continue not to receive a single dime from me," banta niya, at natapos ang aming pag-uusap.