Chapter 5

ADON'S POV

Mukhang magbabago ang takbo ng kasalang 'to.

Tatlong buwan na ang nakalipas mula nang pumayag ako sa arranged marriage na 'to, ang tanging dahilan ko lang ay para mabawi ang lupang nawala sa amin sa isang pustahan. Plano kong idevelop iyon para maging pinakamodernong business center sa mundo. Wala akong pakialam sa babaeng mapapangasawa ko, sa totoo lang, kahit pa lasinggera siya o may sampung anak, ayos lang.

Galing ako sa isang napakasakit na breakup. Nandidiri pa rin ako tuwing naiisip ko 'yon. Sayang ang apat na taon na puro walang kwentang pangako mula sa ex ko. Nawala na 'yung paniniwala ko sa true love.

Noong una kong makita si Aubrey, red flag agad siya. Ramdam ko na may instant attraction noong nagkatinginan kami. Bigla akong naging defensive, itinaas ko ang mga pader ko para protektahan ang sarili ko mula sa kakaibang magnetic force na 'yon.

Naaalala ko pa, naging harsh ako sa kanya. Pinaliwanag ko agad na kasal kami sa papel lang. Pwede niyang gawin ang gusto niya, basta't huwag niyang sisirain ang pangalan ng Gustav.

Pero ngayong araw, pinatunayan niyang isa siyang pasaway!

Ginawa niya ang eksaktong kabaligtaran ng sinabi ko. Sinabi kong isuot niya ang pinakaputing wedding gown na makita niya, pero nagsuot siya ng itim.

Wala rin siyang pakialam sa oras ng ibang tao. Pinaghintay niya ako ng dalawang oras sa unang dinner date namin, at ngayon, sa araw ng kasal namin, pinaghintay niya ako ng isang oras sa harap ng lahat.

Tila sinadya niyang ipahiya ako at ang pamilya ko. Sisirain niya ang pangalan ng Gustav!

Hindi ko inasahang magiging ganito siya kahirap pakisamahan. Kailangan magbago ang takbo ng kasalang 'to. Kailangan kong harapin siya ng personal. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip niya, baka may masama siyang balak. Kailangan niyang mag-behave at kumilos bilang isang tamang asawa bago niya ako at ang pamilya ko pabagsakin.

Wala siyang dahilan para magrebelde o maging hostile. Pinirmahan niya ang kasunduang ito sa arranged marriage, kaya alam niya dapat ang pinasok niya. Bakit parang ang trato niya dito ay para siyang napilitan?

Binabalewala niya ako, parang hindi ako importante. Ayoko 'yung feeling na 'yon, parang wala akong kwenta, parang basura.

Tuwing nagkakadikit ang mga braso namin, napapaatras siya at halatang-halata ng lahat. Parang tinatrato niya ako na parang may nakakahawa akong sakit. Binagsak pa niya ang singsing noong isinuot niya sa akin dahil hindi niya maayos na hawakan ang kamay ko. Buti na lang nasalo ko agad, kundi sigurado may sisigaw na malas 'yon.

Ang ganda niya, parang diyosa, pero ang ugali niya, kailangan ng major overhaul at reconstruction para gumana ang kasal namin.

AUBREY'S POV

"Pinapatawad na kita sa pagiging late at sa pagsuot ng morbid wedding gown na 'yon. Pero Diyos ko naman, nakipag-away ka kay Adon sa harap ng lahat sa bridal table. Hindi ko 'yon matatanggap. Pinahiya mo ako!" galit na sabi ni lolo, nang kami lang ang magkasama pagkatapos ng dinner at mga speeches. Nanginig pa ang panga niya sa galit.

Agad akong nag-init ng dugo.

So, pinapanood niya pala ako buong gabi habang nasa bridal table kami. Akala ko nag-eenjoy siya, nakikipag-usap, tumatawa, at umiinom kasama ng mga kaibigan niya.

"Bakit palaging iniisip mo na laging tungkol sa'yo? Tigilan mo na ang pagtrato sa akin na parang imbecile na bata, alam ko ang ginagawa ko. Besides, ginawa ko na ang parte ko sa usapan natin, pinakasalan ko na 'yung tao. Kaya please, tigilan mo na ako."

Hindi ko pa rin siya mapatawad sa lahat ng ginawa niya. Kamakailan lang, pinagawa niya ako ng pekeng social media account, at noong naisip kong patawarin siya dahil sobrang bait niya kay Mama... nalaman ko kinabukasan na bumalik na naman siya sa pang-aabuso kay Mama, verbal at emotional!

Natawa siya at tumingin sa akin ng masama, "sa tingin mo iiwan na kita ngayong kasal ka na kay Adon? Anak, mas lalo kitang babantayan. Ikaw ang magiging mata at tenga ko sa Gustav company."

"Kung anuman ang masamang plano mo, hindi ako kasali. Isa kang demonyong matanda. Sana mabulok ka sa impyerno balang araw."

Oops! Parang nasabi ko 'yung iniisip ko ng malakas. Nakita kong nanigas ang tingin niya, at numipis ang mga labi niya.

"Mag-ingat ka sa sinasabi mo, Aubrey. Ako ang lolo mo! Kung hindi ka mag-iingat, aalisin kita sa mana."

"As if nakakatanggap ako ng kahit isang kusing. Pwede mong ibigay sa dog’s home ang lahat, wala akong pakialam," sabi ko na may ngiting matamis, at biglang bumaling kay Ma’am Gustav na papalapit sa amin.

"Hello again, Aubrey. Hindi pa rin ako makapaniwala na meron na akong magandang daughter-in-law," sabi ni Ma'am Gustav, hinawakan ang braso ko.

"At isa pang heiress," si lolo ang sumagot ulit. Napangiwi ako sa bawat salita na lumalabas sa bibig niya. "By the way, nasaan ang mama mo? Gusto ko siyang makilala."

Napaigtad ako sa pagkabanggit kay Mama. Hindi madali ang pagsabi kay Mama tungkol sa arranged marriage ko ilang araw bago ang kasal. Nag-breakdown siya nang husto. Ang sakit makita siyang sobrang lungkot sa sinapit ko. "Huwag kang mag-alala, Mama, makakalabas din ako sa gulong ito. Magfi-file ako ng divorce 'pag gumaling ka na," pinilit kong siguraduhin sa kanya, at kahit paano ay nakagaan sa pakiramdam niya.

Naghintay si Ma’am Gustav ng sagot ko. Nagliwanag ang mga mata niya.

"Hindi makakapunta si Mama," sagot ko, "nasa—"

"Nasa Singapore siya," biglang sabat ni lolo, "hindi lang na-approve ang private jet ko na liparin siya papunta rito dahil sa masamang panahon sa Singapore ngayon."

Nagsinungaling na naman siya. Gusto talagang pumunta ni Mama, pero pinigilan lang siya ni lolo. Sinabi niya kay Mama, "hindi mo na kailangan pumunta. Hindi ito espesyal, arranged marriage lang 'to," sabi ni lolo kay Mama, "magtatanong lang ng kung ano-ano ang mga tao, at sigurado akong hindi mo kakayanin 'yon."

"Ganun ba. Well, sana makilala ko siya balang araw," ngumiti si Ma’am Gustav na parang umaasa.

"Sisiguraduhin ko 'yon," ngumiti ako pabalik, at nagpaalam nang tawagin ako ng wedding coordinator para kumuha ng mga larawan kasama ang bagong asawa ko.

"Nasabi ko na bang napakaganda mo, Aubrey?" sabi ni Adon nang napilitan akong magsayaw kasama siya.

Pumairap ako, "hindi mo na kailangan akong purihin, wala namang makakarinig sa’yo."

"Para sa’yo lang ang mga sinabi ko," natatawang sabi niya, "ngumiti ka, mahal kong asawa. Tinitingnan tayo ng lahat."

Ngumiti ako habang nagngingitngit, tapos tinanong ko siya, "seryoso?"

"Seryoso," ngumiti siya, isang ngiti na halos ikinatumba ko sa kahinaan ng tuhod ko. Tapos bigla niya akong iniikot at hinalikan sa noo, pagkatapos ay dinala ako sa mga bisig niya at ini-dip ako.

Nang mag-alas-onse, laking gulat ko nang ihatid kami ni Adon ng mga bisita sa suite namin. Mga dalawampung bisita ang sumama sa amin papunta sa kwarto, nagtatawanan at tinutukso kami na mag-umpisang mag-anak.

"Seryoso ba 'to?" napasigaw ako nang maiwan na kaming dalawa ni Adon sa loob ng honeymoon suite. Napansin ko ang mga rose petals sa king-size bed, ang mga electric candles sa bedside table, at isang bote ng wine.

"Hindi ko ideya 'yan, okay? Sisi mo sa wedding coordinator," mukhang hindi naman siya naistorbo na dinala kami sa kwartong 'to. Tapos sinimulan niyang hubarin ang jacket at tie niya. Nag-panic ako nang sinimulan niyang hubarin ang shirt niya.

"Bakit ka nagtatanggal ng damit?"

Tumaas ang kilay niya, "halos hatinggabi na, matutulog na tayo."

"Tayo?!" nag-cross arm ako, "hindi kita kahati sa kama, sa bangkay ko na lang," lumapit ako sa pinto, pilit kinakalikot ang knob para buksan, pero naka-lock ito.

"Naka-lock mula sa labas."

"Ano?!" napasigaw ako, hawak ang noo sa frustration.

"Trapped tayo dito hanggang bukas ng umaga, pag dinalhan tayo ng breakfast."

Numipis ang labi ko sa galit. Sasabihin ko na sana, nang itaas niya ang kamay niya para patigilin ako.

"Alam ko dahil ganito rin ang nangyari sa kaibigan ko noong wedding night nila."

Napaangat ang mga kamay ko sa langit, "hindi ko kayang manatili rito. Kailangan mong tawagan ang reception... ang hotel manager, para palabasin tayo rito. Pagmamay-ari mo 'tong hotel, susundin nila ang utos mo."

"Sa tingin mo makikinig sa akin ang manager? Kasali siya sa plano nila."

Malalim akong napabuntong-hininga, determinadong makalabas sa kwarto, "kailangan ko nang magpalit ng damit. Pakiramdam ko sobrang lagkit ko na." Kumislap ang mga mata niya, binigyan ako ng isang makahulugang ngiti.

"Ang ibig kong sabihin, kailangan kong magpalit ng damit!" singhal ko sa kanya.

"Bakit ka agad nagagalit? Wala naman akong sinabing masama," kunot-noong sabi niya, tapos pumunta sa walk-in closet, "may mga damit pambabae dito, sigurado akong kasya 'yan sa’yo."

Nakahinga ako ng maluwag, at least makakapagpalit ako ng damit.

Si Adon muna ang naligo. Paglabas niya, nakasuot siya ng puting robe. Mabuti naman at nagkaroon siya ng konting disensiya na takpan ang katawan niya.

"Mukhang wala na tayong magagawa, dito na tayo matutulog. Wala tayong choice."

Sumang-ayon siya sa akin, "matagal na 'tong araw na 'to. Pareho tayong pagod."

"Tama. So, kung hindi mo mamasamain, ako na ang gagamit ng kama."

"Oo naman! Go ahead," ngumiti siya na parang may tinatagong kahulugan.

"Good," tumango ako ng satisfactorily, tapos pumunta sa banyo para maligo.

Natutuwa ako na naging gentleman siya sa request ko. May maliit na couch lang sa mini living room, at dalawang armchairs. Hindi ko alam kung paano siya magkakasya doon, dahil lampas siya ng anim na talampakan, pero sigurado akong makakahanap siya ng paraan.

Naligo ako at nagpalit ng peach silk pajamas. Bigla akong nakaramdam ng antok. Tumungo ako sa kama at doon ko nakita si Adon, nakahiga na at half-naked.