Hindi umuwi si Sean ngayon. Nagdahilan ito na kukunin nito ang mga bagahe sa pribadong penthouse na kahit minsan ay hindi pa siya nakakapunta.
Sa simula pa lang ng relasyon nila ay binigyan na siya ni Sean ng pribadong apartment. Noong una, dumadalaw lamang ito kapag kailangan, pagkatapos ay umaalis din nang hindi man lang natutulog sa tabi niya, bumabalik ito sa bahay niya at hindi man lang nagpapalipas ng umaga kasama siya. Ngunit sa paglipas ng panahon ay doon na si Sean tumira sa kan’ya.
Sa una, ito ay nanatili lamang ng isang araw o dalawa at hindi na lang niya napansin ay nagiging ilang buwan na.
Uuwi si Sean sa kanilang bayan bukas para bisitahin ang kan’yang mga magulang. Pero hindi lang basta ito regular na pagbisita. Noong lunch sa cafeteria ay nabalitaan niya na isang babaeng modelo na nagngangalang Evelyn Madini ang nakatira kung saan malapit sa apartment ni Sean. Kumalat ang tsismis na baka gusto ng CEO na magsagawa ng engagement dahil magkatabi lang ang bahay ng kanilang mga magulang roon.
“Paano mo naman nalaman na magkakaroon ng engagement sila?” curious na tanong ni Amber.
“Noong nakaraan, nag-order si Mr. CEO ng two-carat diamond ring. Kahapon dumating ang singsing at agad niya itong itinago sa bulsa ng pantalon. Masayang-masaya rin ang mukha nito na parang isang taong head-over-heels sa babae,” paliwanag ni Altha at galing sa kaniya ang pinagmumulan ng tsismis.
Sabay-sabay na napabuntong-hininga ang lahat ng babae sa canteen at may halong inggit na nararamdaman kay Evelyn Madini. Marami sa kanila ang gustong palitan ang posisyon ng modelong ito.
Lalo namang kinabahan siya nang marinig niyang bumili ang lalaki ng diamond ring. Hindi niya akalaing aabot ng ganoon si Sean nang hindi pa naman tapos ang kanilang relasyon bago pumunta sa ibang babae.
Akala niya ay magiging single na si Sean habang buhay, gaya noon bago nagsimula ang kanilang relasyon.
O siya lang ba ang nag-isip na ni minsan ay hindi magpapakasal si Sean Reviano na isang taong may katayuan sa lipunan?
Totoo bang madaling magbago ang puso?
“Tumigil ka na! Huwag ka nang magkalat ng tsismis dito,” sabi ni Kezia na sinusubukang tapusin ang usapan. Dahil para sa babae, hindi magandang pag-usapan ang tungkol sa amo nila sa trabaho.
“Talagang totoo ito, sigurado ako. Si Mr. CEO ay hindi kailanman ngumiti tungkol sa isang singsing lamang. The news in the media also supports the reason for the ring,” ani Altha at kinumpirma ang kanilang palagay.
“Wala naman tayong magagawa at labas na tayo kung ikakasal siya, huwag na lang nating dagdagan at pag-usapan pa.” Ayaw magpatalo ni Kezia.
“Araw-araw, si Mr. CEO ang laging pinag-uusapan, habang marami pa tayong ibang interesanteng paksang pag-uusapan.”
“No wonder na siya ang paksa natin dahil mukha naman siyang artista na katapat ang spotlight,” sambit ni Amber at hindi naman nagpahuli sa usapan.
Ipinatong niya ang isang kamay sa hita ni Kezia, pinipigilan ang kapareha na gumanti sa bagay na hindi naman maipapanalo.
“Kei, mukhang nakalimutan kong humingi ng calibration data kay Hadley. Baka nakabalik na siya mula sa meeting. Please samahan mo naman ako sa office niya.” Tinikom ni Kezia ang bibig at tumango kahit na ayaw niyang gumalaw at sumama sa kaniya.
Tama! Walang kwentang makipagtalo kung kasing tigas din ni Kezia ang mga babaeng kausap niya. Hindi nagpapatalo ang mga ito.
Nagpaalam na silang dalawa at lumabas ng cafeteria na halo-halo ang nararamdaman.
…..
Kakabalik niya lang sa apartment nang maya-maya matapos siyang makatanggap ng mensahe mula kay Sean na nagsasabing kakaalis niya lang papapunta sa bayan.
Ilang beses na tumawag siya sa lalaki pero hindi active ang cell phone nito.
Kinabukasan sa opisina, hindi niya nakita si Sean sa lobby o corridor gaya ng dati. Doon niya lang napagtanto na wala na malayo na sila sa isa’t-isa.
Lumipas ang tatlong araw, ngunit hindi man lang nagparamdam si Sean. Sa kan’yang puso, napagtanto niya kung ano lang siya sa lalaki, isang sikretong babae nito.
Hindi nito trabaho na ipaalam sa kaniya sa lahat ng oras kung nasaan ito at hindi niya karapatan na hingin ang atensyon ng lalaki. Kaya lamang nabubuhay ang kanilang relasyon dahil kailangan nila ang init ng isa’t isa.
Ikapitong araw na ngunit hindi pa bumabalik si Sean. Kahit isang balita ay wala man lang siyang natanggap. Hanggang sa napagod na siya sa pagkalikot ng numero ng lalaki, walang sawang pagtawag araw at gabi na sinasagot lang ng operator at sinasabing hindi makontak ang numerong na-dial niya.
Nakaupo lang siya sa cafeteria, nakatingin sa mga bakanteng upuan sa sulok nang biglang dumagsa sa kan’yang mesa ang isang pulutong na tsismis.
Hindi niya alam kung bakit katabi pa niya talaga ang mga grupo ng mga Marites pumwesto na para bang sinadya nilang lumapit sa kaniya.
“Narinig mo ba ang balita kaninang umaga?” tanong ni Amber na nagsimula ng kanilang tsismisan.
“Anong balita?” bati nina Altha, Cece at iba pa.
“Kasama ng CEO si Evelyn sa gala dinner kagabi,” masiglang sagot ni Amber.
Nahati sa dalawa ang kaniyang puso nang marinig ang sinabi ni Amber. Sumakit ang dibdib niya nang marinig ang balitang iyon.
“Madalas na silang magkasama. Kita mo? Kahit ngayong linggo, pareho silang dumalo sa parehong mga kaganapan nang tatlong beses. Pagkatapos noon ay nagkaroon pa sila ng romantic dinner sa isang Five-star na restaurant. Tingnan mo at sobrang dikit nila sa isa’t-isa— ito ay isang larawan na kuha ng papparazi.”
Gaya ng dati ay ipinakita ni Cece ang screen ng kan’yang cellphone sa kanilang grupo. Tumangging tumingin siya, hindi siya sigurado kung maibabalik pa ba ang nadurog niyang puso. Ilang saglit lang ay naramdaman niya para bang malapit nang maging tipak ito na parang bato na nadurog.
“Grabe…Sobrang bagay na bagay sila!” sabay na sigaw ng grupo.
Hindi niya namalayang napakuyom na ang kamay niya at agad na nakusot ang itim na span skirt na suot niya.
“Alam mo ba kung kailan babalik si Mr. CEO?” tanong ni Amber na nakatingin pa rin sa mga pictures ni Sean.
Tumango si Altha habang nilulunok ang tinapay. “Sabi niya in two weeks kapag matapos ang business niya roon. Puwede naman kasi siyang magtrabaho doon habang wala rito.”
Napaangat siya ng ulo nang marinig ang sinabi ni Altha. Bumilis ang tibok ng puso niya at nagtanong, “Kailan siya tumawag?”
“Araw-araw siyang tumatawag sa opisina na parang siya na ang bahala sa lahat ng negosyo rito. Nagpadala rin ako ng report via email, naging procedure na ito kapag absent siya.”
Nagulat siya sa narinig. All this time, akala niya ay wala na talagang oras si Sean para hawakan ang phone nito pero wala pala itong oras para sa kanya.
Pero paano makikipag-ugnayan si Sean sa opisina kung hindi naman active ang numero nito? Kaya agad na naghinala siya na hindi lang isang numero ang mayroon ang lalaki. Ang kan’yang mga mata ay puno ng lungkot ngunit siya ay nagpigil upang walang maghinala at makapansin.
“Napakasipag talaga ng CEO natin,” sabi ni Amber na may paghanga sa kaniyang mga mata.
“Tama. Isa-isa rin niyang kinakamusta ang mga empleyado niya. Aaaah! What a dream CEO!” dagdag ni Altha.
Patuloy na umagos ang usapan tungkol sa perpekto nilang CEO. Simula noon, nanahimik na siya, naging listener team na ang puso niya habang durog na durog sa mga impormasyong nalaman niya.
Pagkalabas na pagkalabas ng grupo sa cafeteria ay hinawakan niya ang braso ni Altha at sinubukang magtanong.
“May gusto akong i-report kay Mr. CEO, pwede ko bang makuha ang number niya?”
Tiningnan niya ang babae ng seryoso at propesyonal na tumindig upang ipakita na ito ay tungkol lamang sa trabaho.
Hindi agad pumayag si Altha.
Nag-isip muna ito bago nagpasyang ibigay ang numero.
“Ang numero ay zero…….”
Ang bagong numero ay agad na tinipa niya sa cellphone niya at nagpasya ang dalawa na maghiwalay pagdating nila sa lobby.
Ang puso niya ay hindi kumakalma mula noong nasa canteen siya.
Nagpasya siyang pumunta sa banyo. Matagal niyang tiningnan ang cellphone number sa screen. Bumagsak ang mga balikat niya nang mapagtanto niyang ibang numero iyon.
Hindi niya kayang tawagan ito, nadurog ang puso niya sa katotohanang sinasadya ni Sean na hindi siya tawagan.
Hindi niya naramdaman ang pag-agos ng kan’yang mga luha hanggang sa humagulgol siya sa upuan ng banyo. Iniisip ang hindi nasusukliang nararamdaman sa lalaki, dagdag pa ang may-ari ng kan’yang puso ay masaya sa piling ng iba at wala man lang pakialam sa kanya. Hindi man lang siya nito nagawang kamustahin ni wala itong balak kausapin siya.
Bumili siya ng ilang mga gamit sa kusina sa supermarket. Kahit wala si Sean ay hindi naging hadlang sa kaniya ang magluto ng mga menu na gustong-gusto ni Sean. Nang nasa sea food area na siya ay bigla siyang nakaramdam ng pagkahilo kaya iniwasan niya agad ito. Maging siya ay naduduwal nang maamoy niya ang karne kaya napalayo siya rito. Siya ay patuloy na nagkalkula ng date ng kan’yang regla. Saglit na naramdaman niya ang tensyon ng katawan dahil may kakaiba sa kan’yang monthly cycle na hindi niya napansin. Kinuha niya ang limang test pack na nakapila sa mga istante at nagpasyang mabilis na lumabas ng supermarket, ngunit napatigil ang kan’yang mga hakbang nang mahagip ng kan’yang mga mata ang tabloid na nakaplaster sa mukha ni Sean bilang pangunahing headline.Hindi niya namalayan na lumapit na pala siya rito at binasa ang title sa bold print:“Evelyn Madini and Sean Reviano’s romance.” Nang hindi maalis ang tingin sa perpektong portrait ni Sean sa cover ng tabloid, binasa niya ang
Sinamahan ni Disya si Via na mukhang wasak na wasak at namumutla ang magandang mukha nito na parang wala na itong ganang ipagpatuloy ang buhay.Nang makita ang depresyon na halatang-halata sa mukha ng babae, umupo si Disya sa harap nito at tinitigan si Via ng mabuti.Napatingin ito sa cellphone na basag-basag ang screen sa sahig. Nanginginig ang mga kamay nito habang kinukuha ang phone ni Via. Naniniwala si Disya na ang laman ng mensahe sa cellphone na iyon ang dahilan kung bakit nasa gano’n ang state ang kaibigan niya.Gaya nga ng inaasahan niya, nasaktan din si Disya sa mensahe ni Sean, nakaramdam pa siya ng sobrang galit para sa lalaki.Ang lakas ng apog nitong saktan ang best friend niya at itapon na parang basura?! Hindi ito tinanggap ni Disya, talagang hindi niya ito mapapatawad. “Via, oh ... Via,” humagulgol si Disya habang hinahaplos ang namamagang mukha ng kaibigan. Nakatitig sa dingding ang mga mata ni Via, natuyo ang mga luha at namamaga pati na ang mga mata.“Ayaw niya
Ilang Araw Ang Nakararaan…Sean Reviano POVNapatitig si Sean sa screen ng telepono na naglalaman ng mga text mula sa kan’yang mga magulang at nagtatanong kung kailan siya uuwi. Saglit siyang napatingin sa mga empleyadong nagkikita-kita sa meeting room. Muli niyang ibinalik ang telepono at sinulyapan si Via na hinawi ang mahabang buhok sa likod ng tenga.Hindi niya maalis ang mga mata sa magandang mukha ng babae na nakatingin sa report nito. Napahinga siya ng maluwag at tumingin sa malayo. Bahagya siyang tumikhim kaya nakuha niya ang atensyon ng nakakarami. “Nasaan na tayo?”“Nasa rating ng hotel and review report on the booking room platform, Sir…” Nagpatuloy ang meeting, pero hindi maalis ng mga mata niya ang tingin kay Via na nagpapaliwanag tungkol sa Luna Star Hotel review report na medyo bumaba sa nakaraang buwan. Sa kalagitnaan ng session ay nakita niyang parang nagde-daydream ang babae. Kaya agad niya itong pinagalitan para naman walang masabi ang lahat at hindi masabing m
Na-delayed ang pag-uwi niya sa Maynila dahil sa proyektong ibinigay sa kan’ya ng kan’yang ama.Noong una, naiinis siya dahil matagal siyang mamalagi sa Bicol at Masbate. Pero sa kabutihang palad, nandiyan naman si Evelyn na laging sinasamahan siya kapag nakaramdam siya ng pagkabagot buong araw habang nakatitig lang sa screen ng computer.“Ayaw mo bang sumabay sa aking mag-dinner?” tanong ni Evelyn na naglalakad sa tabi niya. Ninanamnam nila ang hangin, naroon sila sa park na hindi kalayuan sa bahay niya. “Hindi ba’t lagi nating ginagawa iyan tuwing gabi?” tanong niya pabalik nang maaala ang kanilang daily dinner routine. Kung hindi ito gala event, ay yayain sila ng kanilang mga magulang na lumabas para kumain nang magkasama. “Pero sabi mo ayaw mong lumabas ngayong gabi kaya kakain na lang tayo sa bahay mo,” patuloy na saad ni Evelyn.“Hmmm…, pwede naman natin gawin iyon sa susunod. Saan mo gustong pumunta?” tanong niya sa dalaga. “Bahala ka na. Ang importante, magkasama tayong dala
Nasa harapan siya ng lumang gusali, kulay kayumanggi ang kulay nito. Inobserbaran niya iyon at napalingon kay Disya, na unang naglakad patungo sa bakuran ng isang lumang farmhouse. Medyo malayo ito sa siyudad, na tila ba nakahiwalay at tagong-tago sa mga tao. Napansin niyang isa o dalawang bahay lang ang nakikita niya at pareho pa ito ng design. Hindi lang iyon, sa daan ay may nakita siyang ilang kabayong gumagala sa malawak na bakuran na napapaligiran ng puting bakod at mga puno ng mansanas nakahilera sa harap nito.“Sigurado ka bang ito ang lugar?” tanong ni niya na nakatitig sa building na bahagyang natutuklap na ang pintura nito sa dingding. “Umalis si Nana sa farmhouse na ito. Alam mo namang hindi ako galing sa mayamang pamilya. Ito ang tanging ari-arian na mayroon ako maliban sa isang apartment sa Maynila.” Huminto si Disya, saka lumingon sa kaniya na nakatuod pa rin simula nang dumating sila. “Pasok ka.” Muli ay napatingin si Via sa lumang gusali bago nagpasyang pumasok sa l
Natarantang nakatingin si Willow kung saan nakalagay ang telebisyon na ngayon ay nawawala na. Napasulyap siya kay Via na tila abala sa pagtatahi ng medyas ng sanggol. Tutok na tutok ito sa kaniyang ginagawa habang inaaral kung paano ito gawin. May mga libro ring nakakakalat sa sahig. “Nasaan ang telebisyon?” Lumapit si Willow at kinuha ang isa sa mga pink na sinulid na nakalagay sa sahig. Nagkibit balikat si Via habang patuloy na sinusubukang ihabi isa-isa ang mga sinulid.“Inilagay ko iyon sa taas,” sagot ni Via nang hindi lumilingon. Nalilito at napanganga si Willow dahil gumagana pa rin naman ng maayos ang bagay na iyon. Tanging ang telebisyon lamang ang tanging malilibangan sa loob ng bahay kaya nalilito siya.“May mali ba sa telebisyon na iyon? Hindi naman iyon sira. Okay pa naman siya kahapon, ‘di ba?” Napasulyap si Willow sa bintana nang marinig ang tunog ng mustang na nakaparada sa bakuran, tiyak na dumating na ang pinsan niyang lalaki para maghatid ng kanilang mga pinamil
Pagkagising niya ay agad siyang tumakbo sa banyo at sumuka sa lababo. Napaupo siya sa sahig at wala namang lumalabas sa kaniyang bunganga. Matagal siyang natapos bago tuluyang naghilamos ng bibig at mukha. Pakiramdam niya ay masamang-masama ang pakiramdam niya, humiga siya sa kama ng dalawang minuto. Nagising siya sa tunog ng alarm at nagulat nang makitang mabilis na lumipas ang oras.Parang limang minuto lang siyang nakahiga sa kama, hindi niya namalayan na dalawang oras na pala ang lumipas.“Via? Ayos ka lang ba?” tanong ni Willow habang kumakatok sa pinto mula sa labas. Bumangon si Via sa kama at tiningnan ang namumugto pa rin niyang mukha.“Lalabas na ako saglit lang,” sagot niya habang naglalakad papuntang banyo para linisin ang sarili. Pumunta siyang dining room, kita niya na nakahanda na ang lahat ng almusal sa mesa. Kita niya rin si Willow na mukhang abala sa paglilinis ng kawali sa lababo. Nakaramdam siya ng pagkailang nang makitang nagtatrabaho si Willow nang mag-isa dahi
Pumasok si Sean sa malamig na apartment nila ni Via. Wala nang maamoy na mantikilya at matamis na mga baking cake na dating bumubungad sa kaniyang kapag papasok sa loob. Mabibigat ang kaniyang mga hakbang habang lumapit sa sala. Sinadya niyang hindi buksan ang mga ilaw at hinayaang maging madilim ang kapaligiran. Para saan pa? Ni hindi niya naman makikita ang pigura ni Via. Pumasok si Sean sa kwarto. Napalanghap siya ng hangin, tila ba inaamoy ang huling halimuyak ng babae bago ito umalis ngunit nabigo siya. Wala man lang siyang maamoy ni kunti. Nanlilisik ang mga mata niyang nakatingin sa bakanteng kama. Nilibot niya ang silid na minsang inookupahan ni Via. Hinawakan niya ang bawat bagay na maaaring may fingerprints ng babae. Not to mention the surface of the mattress na kakapalit lang ng kumot. Nabigo ang kaniyang puso dahil tanging lamig lang ang natanggap niya sa bawat haplos doon. Mukhang tama nga si Daren, kailangan niyang kalimutan si Via at lahat ng alaala nilang magkasa
Isang oras pa lang ay nasa kwarto na si Via at nakahiga sa kama nang biglang narinig niya ang tunog ng bell, napabuntong-hininga siya at nagmamadaling buksan ang pinto pero nakita niya si Sean na nakatayo sa harapan niya kasama si Carolus na nasa bisig nito. “Mommy!” tawag ng batang paslit na may malaking asul na bilog na mga mata. Nang makita iyon, nadurog ang puso ni Via dahil sa ilang sandali ay muntik na niyang makalimutan ang kinaroroonan ng anak na naiwan sa bahay kasama ang yaya. Agad na nabaling ang mga mata ni Via sa lalaking nakahawak sa kanilang anak na may inosenteng tingin. “Sabi niya ... na-miss niya ang kan’yang ina,” sabi ni Sean habang bahagyang ibinaling ang katawan sa gilid na dahilan upang bumagsak ang ulo ni Carolus sa dibdib ng kan’yang ama, at ang mga mata ng bata ay tila mabigat na pumikit.Nagkibot-kibot ang mga talukap ni Via nang makita sa harap niya ang mag-ama. Tumikhim si Sean dahil mukhang natulala si Via at nahihirapang magsalita. “Sa tingin ko
Hinigpitan ni Via ang kaniyang scarf sa leeg dahil sa malamig na hanging nakakapanghina ng buto. Binilisan niya ang kan’yang mga hakbang habang binabagtas ang bahagyang mahangin na mga lansangan sa Manila. Siguro, uulan ngayong gabi, kaya binilisan ni Via ang lakad niya. Kadadating pa lang niya sa tapat ng gusali ng Luna Star nang biglang may bumagal na sasakyan sa gilid ng kalsada kaya napilitan siyang huminto. Napairap siya sa hangin nang makita kung sino ang nasa manibela. “Pumasok ka na sa kotse o papaluin ko ‘yang bilugang puwet mo kapag nakauwi tayo sa bahay,” sabi ng lalaki na nakasandal sa bintana at tinitigan si Via.Sa halip na sundin ang mga sinabi ni Sean ay nagpatuloy si Via sa paglalakad at hindi napigilan ng lalaki na iparada ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Walang pakialam si Sean kung makakuha man siya ng ticket sa pulis dahil para sa kan’ya, ang pag-uwi sa sutil na babae sa harapa niya ang mas mahalaga. At sa sobrang pagmamadali ay agad siyang bumaba ng sasakyan
Nilagyan ni Via ng maligamgam na tubig ang bathtub at nilagay ang bomb bath doon nang biglang narinig niya ang tunog ng pagsara ng pinto ng banyo. Lumingon saglit si Via at napanganga, tiningnan niya si Sean na parang nagtatanong kung bakit ito naroon. “Anong ginagawa mo rito?” tanong ni Via sabay tingin sa pinto. “Maliligo, of course,” sagot ni Sean na nagsimulang maghubad.Paano niya nagawang maligo at hinayaan lang si Caro na mag-isa sa labas? Hinugot ni Via ang isang tuwalya mula sa istante at isinuot ito saka nilagpasan ang kan’yang asawa ngunit ang mga braso ni Sean ay pumulupot sa kan’yang baywang kaya agad na napatigil si Via. “Binigyan ko siya ng laruan. Kaya huwag kang mag-alala, Baby,” mahinang sabi ni Sean na para bang nag-uusap sila tungkol sa isang kuting sa labas na naiwan mag-isa sa halip na sa isang sampung buwang gulang na sanggol.“Gosh! Paano kung umiyak siya, Sean? Walang nag-aalaga sa kan’ya ngayon,” protesta ni Via habang sinusubukang kumawala.Sa kasamaang
“Isekreto natin... sa lahat?” pabulong na tanong ni Via, sa harap mismo ng labi ni Sean. Dahil sa liwanag na naaninag mula sa mga gusali sa paligid kaya kumikinang ang kanilang mga basang labi.“Oo,” sambit ng lalaki na sinundan ng ungol nang dumaan ang tungki ng ilong niya sa likod mismo ng leeg ng dalaga dahilan para manginig ang katawan nito. Muling pumikit si Via nang mag-iwan ng bakas ng halik si Sean sa kan’yang sensitibong balat sa leeg. “Sean,” tawag ni Via na hindi maintindihan kung ano ang gusto ng katawan. “Yes, Baby,” sagot ni Sean habang hinihila ang bewang ni Via para magkadikit ang ibabang bahagi ng katawan nila. Napatalon si Via sa gulat nang maramdaman niyang may dumidikit sa kan’yang pagkababae na ikinatawa ni Sean ng mahina at sinadyang halikan ang labi ng babae. Noong una ay kinakantilan at tinutukso lang ni Sean ang pang-ibabang labi ni Via at kinagat-kagat ng marahan, pagkatapos ay ipinasok niya ang dila niya sa labi ng dalaga kaya medyo bumuka ang bibig ni
Napatingin si Sean sa kan’yang wrist watch. Makalipas ang labin-limang minutong paghihintay, bumaba siya ng sasakyan at nagmamadaling umakyat sa hagdanan patungo sa apartment ni Via. Sinadya niyang bagalan ang mga hakbang para mas may oras si Via sa paghahanda. Agad siyang pumasok sa corridor nang biglang huminto ang kan’yang mga hakbang at nadatnan ang isang babaeng nakasilip mula sa apartment sa tabi ng kwarto ni Via. “Ikaw ba ang manliligaw ni Viania?” bulong ng babaeng ipinakita ang kalahating mukha nito at kanang mata lang ang ipinakita habang ang kabilang parte ng katawan ay nakaharang sa pinto. Nilagay ni Sean ang hintuturo sa labi niya na para bang sinasabi niyang manahimik at agad namang tinakpan ng babae ang kaniyang bibig gamit ang isang kamay habang tumatango, saka dahan-dahang isinara muli ang pinto ng apartment. Matapos matiyak na walang nang isturbo, kumatok si Sean sa marupok na pinto ni Via. Mula sa kan’yang nakatayong posisyon, masasabi ni Sean na kadalasan ay
Tumitibok pa rin ang puso ni Via nang makabalik siya sa kan’yang silid. Hindi pa rin nawawala ang kaniyang takot. Kahit ang isang tanong ay pumasok sa kan’yang isipan; paano kung pumasok si Devan sa opisina niya? Agad na ni-lock ni Via ang pinto dahil ayaw niyang may biglang pumasok sa kaniyang opisina. Sana lang ay hindi magtanong ang kan’yang amo na si Hadley. Pagbalik sa upuan, sinubukan ni Via na mag-focus sa pagkumpleto ng mga dokumento sa computer ngunit hindi pa rin siya mapakali. Agad niyang hinanap ang AC remote para mapababa ang temperatura ng kwarto. Isang tunog ng mensahe sa kan’yang telepono ang agad na nagpagising kay Via. Umaasa siyang si Sean iyon. Sean: [Okay ka lang?] Nabato si Via ng ilang minuto nang mabasa niya ang mensahe. Nag-type siya ng ilang salita, pagkatapos ay binura muli, hindi niya sigurado kung ano ang sasabihin.Huminto ang daliri niya nang nabasa ang kaniyang tinipa ‘hindi okay’ at agad niyang ipinatong ang ulo sa mesa habang nasa tabi niya ang
Nakatuon ang tingin ni Sean sa CCTV habang naroon si Via sa screen at nagpapakita ng mga pinaggawa nito sa pribadong office ng dalaga. Blangko siyang nakatingin doon habang ang isa niyang kamay sa mesa ay gumagalaw, may ritmong parang tunog ng yapak ng kabayo. Nang makatayo si Via sa kan’yang inuupuan at lumabas ng kwarto ay agad na pinalitan ni Sean ang screen ng CCTV sa bawat corridor na kan’ang madaanan. Binati ni Via ang ilang empleyado at huminto sandali para makipag-usap. Nakikita ang bawat routine ng babae, itinuon ni Sean ang kan’yang atensyon sa trabaho sa desk at humigop ng kape habang paminsan-minsan ay sumusulyap sa screen ng CCTV. Ngayon ay lumipat si Via patungo sa pantry at sinundan ito ng mga mata ni Sean ngunit ang tasa sa kan’yang kamay ay tumigil sa harap ng kan’yang mga labi nang makita niyang may pumasok sa pantry sa likuran ng dalaga....... Nauhaw bigla si Via at nakalimutan niyang magdala ng tumblr kaninag umaga. Matapos batiin ang kaniyang seniors, pinil
Nang mag-out si Via sa kaniyang trabaho ay agad na umuwi siya sa apartment. Mabilis niyang inalagay ang mga damit niya sa loob ng kaniyang bagong bag. Tapos na ang negosyo niya rito at walang dahilan para manatili siya sa apartment ni Sean. Iniisip niya kung paano ba niya paiinitin ang sarili dahil babalik na naman siya sa apartment noon na sira ang heater.Nang ma-realize niyang nakasilid na ang lahat sa bag ay lumabas na ng kwarto si Via. Actually, gusto ni Via na magpaalam muna kay Sean via text message pero ayaw niyang istorbohin ang lalaki.Isa pa, ayaw niyang maging komportable sa apartment ng kan’yang amo. Sa hindi malamang dahilan pakiramdam niya ay sobrang mali noon na para bang sinasamantala niya ang sitwasyon. Nang makarating siya sa lobby, biglang tumunog ang phone ni Via at nakita ang pangalan ni Sean sa screen pero pinatay niya ito dahil ayaw niyang itanong ni Sean kung ano ang ginagawa niya. Sa pagmamadaling hakbang, naglakad si Via palabas.Pagdating sa apartment,
Huminto ang sasakyan sa harap mismo ng isang magarbong restaurant at may ilang sasakyan na nakaparada sa paligid. Medyo kinabahan si Via sa ng makitang nasa loob at hindi niya namamalayan na hinawakan niya ang kamay ni Sean na nakaupo sa gilid habang nakatutok ang mga mata nito sa pagtingin sa labas ng bintana. Sinulyapan ni Sean ang mga daliri ni Via na pinipisil ang kamay niya parang hindi alam ng dalaga na ang hawak na kamay niya ay kay Sean. At dahil opportunity na ito para sa kaniya agad niyang ginantihan ang pagkakahawak ni Via nang isang haplos sa daliri.“Ito ba talaga ang lugar na pupuntahan natin?” tanong ni Via habang nakatingin sa paligid. Para bang kakaiba ang feeling niya rito dahil iilan lang ang nakaparadang kotse sa parking lot na parang walang celebration na magaganap.Sinundan ni Sean ang tingin ni Via at sumagot, “Oo, ito nga ang lugar.” Nang lumingon si Via ay napagtanto niyang simula pa noong pagdating nila ay magkadikit na ang kanilang mga kamay. Namula siya a