(EL POV)
Pagaspas ng mga dahon, kasabay ng hingal na paghinga ko.
Napa-ismid ako ng makita ko si Uncle Rankin, kulang na lang maiturok sa akin ang napakatalim niyang mga mata.
Sinugod ako nito ng harapan.
Sa huli muli na naman sana akong mapapatay ni Uncle Rankin kung di siya tumigil.
Nagtawanan kaming dalawa.
Unti-unting bumalik sa pagiging tao ang tiyuhin ko. Hangang sa pareho na kami nakahiga sa damuhan.
Uulan, dahil padilim ang kalangitan. Hindi dahil gagabi, kundi ang amoy sa paligid. Pinagsisigawan ang pagdating ng ulan. Malamig din ang simoy ng hangin.
“Kaya mo nang kontrolin ang emotion mo, EL.”
Natawa ako sa sinabi niya.
Ang gusto ko marinig, makokontrol ko na ang pagiging taong lobo. Ngunit di pa oras para makita ang anyo ko bilang lobo.
“Bakit kasi kailangan pa natin gawin to?” medyo naiirita ko ngang tanong sa tiyuhin ko.
Ngunit tawa ang itinugon niya sa akin.
“Ilang beses ko na ba narinig ang tanong na yan sayo?”
Habang inaayos na nga niya ang nayuping damit na nagkasira-sira.
Napabuntong hininga ako.
Alam ko ang dahilan. Dahilan kung bakit hindi matangap-tangap ng mga tao, ang mga uri namin bilang isang taong lobo.
“Di maaring sila ang mag-adjust para sa atin EL.”
Medyo natawa ito at ang tinutukoy niya ang mga tao.
Inabot niya sa akin ang kamay.
Siyang inabot ko upang itayo ako ni Uncle Rankin.
Itinayo ako.
Parating may mga ngiti ang labi ni Uncle Rankin. Siya lang naman ang pinaka paborito kong tiyuhin. Siya itong nagtuturo sa akin ng mga bagay na kailangan ko maintindihan sa mundong ito. Bilang lobo at tao.
Prinsipyo namin, mamuhay ng payapa kahit na kinakamuhian kami ng tao.
“Wala silang kakayanan para gawin na intindihin tayo.” tapik niya sa balikat ko.
“Saka El, alam mo ang susunod nating gagawin.”
He winked at me.
Napapikit ako.
Tss. Heto na naman, ang edukasyon ng mga tao.
Business Management…
“Let’s meet in your study room sharp 4PM.”
Napatango na lamang ako.
Tumalikod na siya ng tuluyan.
Nagsidatingan ang mga utusan.
Habang ang mga tauhan ng aking ama, nakapaligid lamang sa amin kanina ni Uncle Rankin.
“Young master EL, mamaya lang kakain na kayo ng hapunan.”
Alam ko ang ibig sabihin ng sinabi ni Butler Guan sa akin. Kailangan ko magpalit ng damit.
Ngumiti ako sa kanya.
Inabot na nila sa akin ang twalya.
Napapunas at tuluyan na akong pumasok sa pamamahay.
Habang nagbibihis ako, naririnig ko sa isang silid ang sigawan ng Grand Alpha (ang aking ama) at ang taong asawa nito. Hindi na siya ang nanay ko. Pangalawang asawa ng Grand Alpha.
Namatay na ang aking ina matapos nga mawalan ng control dahil sa kagagawan ng isang tao.
TAO. Marami silang kailangan pagbayaran sa amin. Ngunit parang kami pa itong mayroong atraso sa kanila. Dahil sa pinapakitang pagtrato at pakikitungo nila sa ilan naming kalahi.
Hindi ko naman inuubos ang lahat ng mga tao.
“Well done Young Master EL.”
Bahagyan silang napayuko.
Hinayaan ako na titigan ang sarili ko sa salamin.
Napabuntong hininga na lamang ako.
Ang nakikita ko sa salamin, ang mga mata ng aking ina. Paulit-ulit na naalala ko ang sinabi niya sa akin, isang araw na umuulan ng yebe.
“Fear and love do not walk together.”
As she cuddles me at the front of the fireplace.
Yeah mother, I will always treasure those words from you.
Nang lumabas ako, napangisi na lamang ako. Dahil biglang lumakas ang patak ng ulan. Ngunit hindi alintana ito para di matuloy ang nais ng aking ama na makaharap ko siya sa mesa.
Sa labas, nakita kong naroroon na ang Grand Alpha. Hinihintay ako maki-salo sa kanila.
Sinalubong ako ng mga tauhan niya ng mga malalaking kulay itim na payong.
Inalalayan ako na di mabasa.
Agad akong pinaghila ng mauupuan.
Tahimik na nakatayo sa paligid ang mga tauhan ng Grand Alpha. Habang halata sa asawa niyang ‘tao’ na di nagugustuhan ang nangyayari sa kanila.
Tonette ang pangalan nito. Nagsisimula pa lang silang dalawa. Pero sa tingin ko nagsasawa na si Tonette sa nangyayari sa kanya.
Nasasakal.
Napangisi ako.
Binibigay naman ang lahat sa kanya. Kaya lang nakakasakal kung di ka naman masaya at di mo kontrol ang nangyayari sa paligid
Kung baga, ito ang pag-ibig niya sa Grand Alpha na mali lahat ng inakala ni Tonette.
Kala niya makokontrol niya ang Grand Alpha dahil lang sa pagmamahal.
Napa-iling ako.
Hinding-hindi, Tonette.
Iba ang pagmamahal kesa sa pamamahala ng pamilyang to.
Sa narinig ko, hinihingi ni Tonette kanina sa Grand Alpha na pakawalan siya.
Napailing na lamang ako.
Hindi maari Tonette. Dahil, ang mga uri namin, kapag itinuring namin na sa amin ang isang bagay, walang sino man ang makakuha o maaring bumawi noon.
No withdrawal.
Yumuko ako ng bahagyang sa kanila bilang pagbigay galang.
Until meron akong narinig… Mabilis.
Isang sibat na tatama sana kay Tonette. Natigilan ko ito sa pamagitan ng aking kamay.
Sa gulat, agad na napatayo si Tonette.
Ang mga tauhan ng Grand Alpha nagsiharang sa amin.
“Ito na ang sinasabi ko sayo Tyros! Mamatay ako kahit hindi ikaw ang guma—.”
Naputol ang sasabihin ni Tonette ng wala nga ata akong respeto para sumabat.
“Dad it’s the twin. They hate her.”
Diretso ko na ding sinabi kung ano ba ang dahilan ng may atraso sa kanya. Mga batang may gustong sabihin, ngunit hindi nila magawa.
Saka ko inilapag sa mesa ang sibat.
“Let’s eat Auntie Tonette. Nothing to worry.”
Siyang ikinaupo ko na nga.
Nakatitig lamang sa akin ng ilang segundo si Tonette. Hangang sa nakuha na nga niyang ma-upo.
Nawawala ang ingay ni Tonette sa tuwing ako na itong nagsasalita. Dahil mas pinipili ng Grand Alpha na itikom ang bibig at di patulan ang isip-bata niyang asawa na ipinalit sa aking ina.
Well, napipikon na din naman kasi ako and she was aware.
Pinagbantaan ko na siya bilang magiging stepmom ko. Ngunit hindi siya nakinig. At kahit nakaabot nga sa Grand Alpha ang mga pagbabanta ko kay Tonette, hindi man lang umimik ito. Dahil, lahat ng sinabi ko totoo.
“You are safe with the Grand Alpha Auntie, trust me.”
Dahil alam ng aking ama na mamatay si Tonette o may masamang mangyayari sa kanya, kapag tuluyan niyang pinakawalan ito.
Ito ang makukuha ng mga taong gahaman sa kapangyarihan.
Pagkasakal.
@DeathWish
(EL POV)Ito ang makukuha ng mga taong gahaman sa kapangyarihan.Pagkasakal. Narito si Tonette sa piling ng aking ama dahil sa kayamanan at kakayanan. Minaliit ata ni Tonette ang Grand Alpha.Medyo nakakatawa ang pagkatao ng babaeng to. Dahil pumatol siya sa mga mapera at may kapangyarihan na magmanipula ng lipunan. Habol niya, di pagmamahal ng aking ama kundi pera at kayamanan.Kaya natatawa ako sa kanya.Kita namang nagsisi ang Grand Alpha na patulan siya.Nagsikilos ang mga utusan na ipaghanda ako ng makakain.Maya-maya, sinalubong ko ng ngiti ang dalawang anak ni Uncle Rankin. Kinakaladkad papunta sa amin.Si Seven at Steve. Sinusubukan nilang makawala sa tauhan ng aking ama, but they can’t.Bata eh. Saka nasa likuran lang nila ang kanilang ama.Napatango sa akin si Uncle Rankin. Mga mata niya na di nagustuhan ang ginawa ng kanyang mga anak.
“Uurungan mo?”Panunuya sa akin ni Uncle Rankin.Ang itinugon ko isang matamis na ngiti.“Of course not.” Siyang napakaluskos ako ng aking sleeve.“Don’t cooperate with the kids, bullying their sensitive auntie.”Sa hindi naman talaga. Ako pa nga ang humarang sa maaring maging reaction ni Tonette kanina.Bakit parang ako pa talaga ang may ginawang mali dito?Your being unfair Uncle Rankin.But it was fine. I am good at these books.Napakindat ako sa mga batang nakatitig sa akin. Nang inihampas sa harapan nila ni Uncle Rankin ang mahabang stick kaya naiyuko ang mga mata nila sa librong binabasa.Naupo na din ako.Sinimulan ang nasa ibabaw na libro.Let’s finish this immediately EL, habang wala pa ang pagka-bored ko. Dahil nga napakabilis ko magbasa, tulo-laway akong pinag
(EL POV)Bumalik ang aking ama, bahagyang may pinupunas sa kanyang bibig. May talamsik ng dugo ang damit nito.Di na ako nagtanong pa. Alam kong merong madugong nangyaring inkwentro sa loob ng kagubatan.Ang bilis napatahimik ng Grand Alpha. Dahilan ba para madugisan ang damit ng aking ama?Sa naamoy ko at narinig kanina, ang kinaharap niya ay mga taong bampira. Meron na naman atang papatayin na pamilyang lobo.Ang lakas na ng loob nila para pumasok ng tuluyan sa territoryo namin.Di na nadala ang mga bampira.Gusto ata nilang sila lang mamuno sa mundong ito.Walang hadlang. Walang kokontra sa kanila.Tahimik ang aking ama at walang oras nga para magkwento sa nangyari. Never naman siyang nagkwento. Pagdating namin sa harapan ng isang napakataas na gusali, sinalubong kami ng mga tauhan ng Grand Alpha.Nakahelerang nakayuko.Walang lingo
(EL POV)“Ang mundong to El, di pinababayaan ng aking kapatid na maging maayos. Kaya sana magtagumpay siya, kung hindi ikaw ang sasalo ng lahat nang to.”Napabuntong hininga ulit ako.Magkapatid nga ang Grand Alpha at si Uncle Rankin.Nga naman, bakit hindi naintindihan ng mga tao na di namin sinasadya magkaroon ng sakit. Sakit na hindi namin mahanap-hanap ang lunas kaagad?Hindi.Di nila kailangan intindihin. Kundi kailangan nila buksan at tangapin ang katotohanan na sakit nga itong nangyayari sa aming angkan.Sa katunayan, kailangan din namin ng tulong ng mga tao. Pero pilit na sinasarahan kami ng pinto.Kaya sa abot ng makakaya namin. Hindi kami tumitigil sa paghahanap ng lunas. Ang sakit, na di mahanapan ng lunas. Kahit ilang taon nang pinagtuunan ng pansin ng aking ama.Sa kabila ng lahat na pagpapagod ng Grand Alpha,
(EL POV)“Ngunit kung nagawan nga ng mga tao ang mga bampira ng panglunas, baka di impossible na tulungan nila tayo. Kung maririnig lang nila sana ang totoong nangyayari sa atin.”“Yung balita kanina, nadiskobre nilang maaari nang maglakad at magbilad sa ilalim ng araw ang mga bampira dahil sa tulong ng mga tao. Tama. Yun diba ang mga kakayanan ng mga tao? Bakit di na lang din tayo humingi ng tulong sa kanila?” sabat pa ng isang Alpha.“Teka. May mas madaling paraan. Bakit di natin subukan paikutin ang mga tao para gumawa din ng serum para sa atin? Yun diba ang stratehiya na ginagawa ng mga bampira?”Napatango ang ilan. Nagkaroon ng bulong-bulungan.Naniniwala sila na merong kakayanan ang tao hanapin ang lunas.Nang biglang may tumawa.Napalingon kaming lahat.Yung agrabyadong Alpha kanina.Gusto ata nito mawala a
(Samantha POV)“Kapag ganyan ka Albert, siguradong di tayo matutuloy sa programang hinanda nila para sayo.” Dahil may nararamdaman na naman akong sensation.Lalong lumaki ang ngiti ni Albert.“Oh. I am not. Ikaw lang ang nag-iisip ng ganyan.” Tangi nito sa pinag-gagawa niya.“Naglalambing lang ako.”Tuluyang kinalas ang kamay niya.Nagtampo bigla.Sa akala kong tatalikuran na ako, bigla itong lumingon. Parang may kinuha sa drawer. Saka humarap ulit sa akin. Kita ang refleksyon niya sa salamin na meron itong inihandang supresa sa akin.Lumapit. Saka inabala ang sarili.Naramdaman ko ang malamig na bakal sa aking leeg.Isinusuot niya sa akin ang isang kwintas.Napahawak ako sa pendant nito.Malamig.Lumingon ako at napatitig ako sa kanyang mga mata.“As a sign, bi
(Samantha POV)“Thank you.”Mga salitang gusto ko nga kaagad tapusin ang pakikipag-usap sa kanila.“Hay naku Bess, magkakaroon na ng oras sayo ang asawa mo! Almost two years na kayong mag-asawa ngunit wala parin kayong anak. Yun na ba ang susunod niyong gagawin?”Napakindat sa akin si Leneth.Medyo napangiti ako sa kanyang sinabi.Ngunit…Bakit kailangan pa niya sa harapan ng mga taong di ko naman kilala sabihin ang bagay na yun?Tuloy, mukha nila biglang nacurious sa akin.“Wala parin kayong anak ni Dr. Albert?”Wala akong nagawa kundi tumango.“Dapat lang Mrs. Curie marami kayong maging anak ng asawa mo. Matalino kayong dalawa. Sayang ng katalinuhan kung tipid masyado sa anak.”Sinabi ng isa.“Sana laging may oras si Dr. Albert para makagawa kayo
(Samantha POV)“I am here to meet your husband personally. Of course, to thanks his generosity.”Saka niya inabot sa akin ang kamay.May mga ngiti ang labi niya.Alucard.Ibig lang sabihin, isa nga siyang pure blood vampire. He even emphasizes na siya lang ang anak ni Alucard.Alucard, the vampire lord.Tss. Kailan ba mawawala sa ibabaw ng mundo ang mga demonyong to?Yung kamay niya. Kunyari di ko napansin. Yun lang ang maari kong gawin. Di ko na hahayaan na may makuha pa siyang impormasyon sa akin. Dahil ang ngiti niya, parang pinagtatawanan ako.“Nice to meet you, Aiden. We are glad na nakakarating ka.”Napansin kong tuluyan kaming iniwan ng mga kasamahan ko.Lumingon si Leneth at napakindat siya sa akin.What for?Napailing ulit ako.“Have a se