“Uurungan mo?”
Panunuya sa akin ni Uncle Rankin.
Ang itinugon ko isang matamis na ngiti.
“Of course not.” Siyang napakaluskos ako ng aking sleeve.
“Don’t cooperate with the kids, bullying their sensitive auntie.”
Sa hindi naman talaga. Ako pa nga ang humarang sa maaring maging reaction ni Tonette kanina.
Bakit parang ako pa talaga ang may ginawang mali dito?
Your being unfair Uncle Rankin.
But it was fine. I am good at these books.
Napakindat ako sa mga batang nakatitig sa akin. Nang inihampas sa harapan nila ni Uncle Rankin ang mahabang stick kaya naiyuko ang mga mata nila sa librong binabasa.
Naupo na din ako.
Sinimulan ang nasa ibabaw na libro.
Let’s finish this immediately EL, habang wala pa ang pagka-bored ko.
Dahil nga napakabilis ko magbasa, tulo-laway akong pinagmasdan ng magkambal. Namangha sila. Halatang-halata sa mukha nila na di ko naman tinatapunan ng paningin.
Hangang sa marinig ko na lamang, may umangal.
“Father he is cheater!”
Yung nagsalita, sampung libro ulit ang ipinatong sa kanya.
Napakindat ako dito.
Mind your own business guys. And I don’t cheat. Alam yan ni Uncle Rankin.
Isang oras lang tapos ang mga librong inihanda sa akin ni Uncle Rankin. Di na siya sa akin magugulat. He knows my ability and skills.
“He is done?! Really father?!”
Ngumiti na lamang ako dito. Muli na namang pinatungan ang libro niyang tambak.
“Owss! That was mean father!”
Kaya sa angal niya uli, nakatangap ulit ito ng isa pang tambak na libro.
Natawa yung katabi niya, at nahuli ni Uncle Rankin. Kaya ngayon pareho na sila ng babasahin.
Aangal sana, na tinigilan na lamang ang sarili. Dahil alam niya na papatungan na naman siya kapag umangal.
Chill, normal nang kailangan na humanga kayo sa akin.
Para malaman na may nakuha ako sa binasa ko, ipinatong sa harapan ko ng mga apprentice ni Uncle Rankin ang hinandang sasagutan.
“Young Master EL, your time begin now.”
Tinapunan ko ulit ng kindat ang dalawang bata. Saka tinitigan ko ang papel na hawak ko. Tambak din to.
Napangisi na lamang ako.
Easy.
Napatulo laway ang dalawang bata at halos di makapaniwala sa ginagawa ko. Pina-ikot ko ang ballpen at lahat ng nakapatong na papel, mabilis kong nasagutan.
Di pa nga nagtatapos ang binigay na oras sa akin, natapos ko ang lahat.
“Thank you Master El.” Kinuha ang sinagutan kong papel sa ibabaw ng mesa.
“You’re a monster!”
“You… You…” Wala nang sinabi dahil tuluyan ngang dumugo ang ilong ni Seven.
“Paano mo yun nagawa?” Diretsong tanong ni Steve sa akin.
Ngumiti ako sa kanila.
“You know your father guys. Strict.” sabay tayo ko sa upuan.
Saka hinila ulit ang dalawang bata sa upuan ni Uncle Rankin.
Tumitingin ako sa bookshelves.
Hinahanap ang libro na binabasa ko.
Paulit-ulit na binabasa.
“Dad, paano niya yun nagawa?”
“Anong aasahan niyo sa susunod na Grand Alpha? Mahina?”
Yah. I am the heir of the Grand Alpha. Normally, their expectation to me is high. Di maaring talikuran ang tungkulin ko.
“He is incredible.”
“More than incredible. Kaya umayos kayong dalawa.”
“We want to become like him.”
“Then study by sitting at your enthusiasm.”
Nakita ko na ang libro. Hinila ko ito sa pinaglalagyan.
Documentation tungkol sa kaso ng mga taong lobo na nawawalan ng control sa kanilang sarili.
And one of them is my mother.
Naglakad ako papunta sa may terrace.
Sumisilip na ang buwan. Hindi pa nga buo sa paningin naming lahat. Sa susunod na araw ang kabilugan nito.
I was greeted by a fresh air. I absolutely like it. Peaceful and I feel comfort with it…
As if, my mom was still here. Hugging me tightly.
The death of my mother was horror for me. She is about to kill me, when my Dad save me that day. Seeing her slain, is a nightmare that I repeatedly see whenever I remember about her.
My own Mom want to kill me. That’s insane right? Tss.
Alam kong marami pa akong kailangan tuklasin. Kung paano nangyayaring mawalan nang kontrol ang mga kalahi ko.
My father was aware na di ko muna kailangan maki-alam. Dahil wala pa ako sa tamang gulang. But I couldn’t sit and watch. As my kin was discriminated by this world.
No way.
I should do something even on my youthful age.
***
Early in the morning, the Grand Alpha which is my father waiting me in the car. Di kasama nito ang asawa niya.
Pinagbuksan ako ng pinto sa tabi ng aking ama. Nadatnan ko itong nakasandal sa kanyang upuan. Nakapikit ang mga mata.
Nagkasagutan na naman ba sila ng asawa niyang nais na kumalas?
Katabi ng driver si Uncle Rankin. Napatango na lamang ito sa akin bilang bati.
Tumango din ako pabalik. Nanahimik at malayo ang paningin ko sa labas. Mabilis na pinapatakbo ang sasakyan. Nakasunod ang maraming sasakyan ng mga tauhan ng Grand Alpha.
Natural na maraming nakapaligid na tauhan sa amin. Dahil kailangan. Lalabas lang naman kami sa territoryo namin.
Sa kalagitnaan ng daan, naimulat ko ang aking mga mata. Humahalimuyak ang amoy na siyang, nagpadilat din ng mga mata ng aking ama.
“Papasok ata sila sa territory natin, Tyron.” Gising ni Uncle Rankin sa aking ama.
Ngumisi lamang ang Grand Alpha. Lumingon sa direksyon na pinangagalingan ng amoy.
Itinaas niya ang kanyang kamay, upang tumigil ang sasakyan sa kalagitnaan ng kagubatan.
Lumabas siya. Agad ikinasunod namin ni Uncle Rankin at mga tauhan. Kanya-kanyang tumayo sa paligid.
Tahimik nakatayo ang aking ama. Waring naghihintay nga na lumabas kung sino man itong naamoy namin.
Nang bigla kami inulan ng silver poison dart arrow. Agad hinila ako papasok ni Uncle Rankin sa loob ng sasakyan. At mabilis na naglaho ang aking ama, kasama ng ilang tauhan nito.
Walang isang segundo natigil ang pamamana sa amin.
“Uncle Rankin.”
“Sa lahat ng nilalang na naririto El, ikaw lang naman ang pinaka-inosente. Ayaw ng iyong ama na mayroong masamang mangyari sayo. You’re not ready to deal on this world.”
Bumalik ang aking ama, bahagyang may pinupunas sa kanyang bibig. May talamsik ng dugo ang damit nito.
@DeathWish
(EL POV)Bumalik ang aking ama, bahagyang may pinupunas sa kanyang bibig. May talamsik ng dugo ang damit nito.Di na ako nagtanong pa. Alam kong merong madugong nangyaring inkwentro sa loob ng kagubatan.Ang bilis napatahimik ng Grand Alpha. Dahilan ba para madugisan ang damit ng aking ama?Sa naamoy ko at narinig kanina, ang kinaharap niya ay mga taong bampira. Meron na naman atang papatayin na pamilyang lobo.Ang lakas na ng loob nila para pumasok ng tuluyan sa territoryo namin.Di na nadala ang mga bampira.Gusto ata nilang sila lang mamuno sa mundong ito.Walang hadlang. Walang kokontra sa kanila.Tahimik ang aking ama at walang oras nga para magkwento sa nangyari. Never naman siyang nagkwento. Pagdating namin sa harapan ng isang napakataas na gusali, sinalubong kami ng mga tauhan ng Grand Alpha.Nakahelerang nakayuko.Walang lingo
(EL POV)“Ang mundong to El, di pinababayaan ng aking kapatid na maging maayos. Kaya sana magtagumpay siya, kung hindi ikaw ang sasalo ng lahat nang to.”Napabuntong hininga ulit ako.Magkapatid nga ang Grand Alpha at si Uncle Rankin.Nga naman, bakit hindi naintindihan ng mga tao na di namin sinasadya magkaroon ng sakit. Sakit na hindi namin mahanap-hanap ang lunas kaagad?Hindi.Di nila kailangan intindihin. Kundi kailangan nila buksan at tangapin ang katotohanan na sakit nga itong nangyayari sa aming angkan.Sa katunayan, kailangan din namin ng tulong ng mga tao. Pero pilit na sinasarahan kami ng pinto.Kaya sa abot ng makakaya namin. Hindi kami tumitigil sa paghahanap ng lunas. Ang sakit, na di mahanapan ng lunas. Kahit ilang taon nang pinagtuunan ng pansin ng aking ama.Sa kabila ng lahat na pagpapagod ng Grand Alpha,
(EL POV)“Ngunit kung nagawan nga ng mga tao ang mga bampira ng panglunas, baka di impossible na tulungan nila tayo. Kung maririnig lang nila sana ang totoong nangyayari sa atin.”“Yung balita kanina, nadiskobre nilang maaari nang maglakad at magbilad sa ilalim ng araw ang mga bampira dahil sa tulong ng mga tao. Tama. Yun diba ang mga kakayanan ng mga tao? Bakit di na lang din tayo humingi ng tulong sa kanila?” sabat pa ng isang Alpha.“Teka. May mas madaling paraan. Bakit di natin subukan paikutin ang mga tao para gumawa din ng serum para sa atin? Yun diba ang stratehiya na ginagawa ng mga bampira?”Napatango ang ilan. Nagkaroon ng bulong-bulungan.Naniniwala sila na merong kakayanan ang tao hanapin ang lunas.Nang biglang may tumawa.Napalingon kaming lahat.Yung agrabyadong Alpha kanina.Gusto ata nito mawala a
(Samantha POV)“Kapag ganyan ka Albert, siguradong di tayo matutuloy sa programang hinanda nila para sayo.” Dahil may nararamdaman na naman akong sensation.Lalong lumaki ang ngiti ni Albert.“Oh. I am not. Ikaw lang ang nag-iisip ng ganyan.” Tangi nito sa pinag-gagawa niya.“Naglalambing lang ako.”Tuluyang kinalas ang kamay niya.Nagtampo bigla.Sa akala kong tatalikuran na ako, bigla itong lumingon. Parang may kinuha sa drawer. Saka humarap ulit sa akin. Kita ang refleksyon niya sa salamin na meron itong inihandang supresa sa akin.Lumapit. Saka inabala ang sarili.Naramdaman ko ang malamig na bakal sa aking leeg.Isinusuot niya sa akin ang isang kwintas.Napahawak ako sa pendant nito.Malamig.Lumingon ako at napatitig ako sa kanyang mga mata.“As a sign, bi
(Samantha POV)“Thank you.”Mga salitang gusto ko nga kaagad tapusin ang pakikipag-usap sa kanila.“Hay naku Bess, magkakaroon na ng oras sayo ang asawa mo! Almost two years na kayong mag-asawa ngunit wala parin kayong anak. Yun na ba ang susunod niyong gagawin?”Napakindat sa akin si Leneth.Medyo napangiti ako sa kanyang sinabi.Ngunit…Bakit kailangan pa niya sa harapan ng mga taong di ko naman kilala sabihin ang bagay na yun?Tuloy, mukha nila biglang nacurious sa akin.“Wala parin kayong anak ni Dr. Albert?”Wala akong nagawa kundi tumango.“Dapat lang Mrs. Curie marami kayong maging anak ng asawa mo. Matalino kayong dalawa. Sayang ng katalinuhan kung tipid masyado sa anak.”Sinabi ng isa.“Sana laging may oras si Dr. Albert para makagawa kayo
(Samantha POV)“I am here to meet your husband personally. Of course, to thanks his generosity.”Saka niya inabot sa akin ang kamay.May mga ngiti ang labi niya.Alucard.Ibig lang sabihin, isa nga siyang pure blood vampire. He even emphasizes na siya lang ang anak ni Alucard.Alucard, the vampire lord.Tss. Kailan ba mawawala sa ibabaw ng mundo ang mga demonyong to?Yung kamay niya. Kunyari di ko napansin. Yun lang ang maari kong gawin. Di ko na hahayaan na may makuha pa siyang impormasyon sa akin. Dahil ang ngiti niya, parang pinagtatawanan ako.“Nice to meet you, Aiden. We are glad na nakakarating ka.”Napansin kong tuluyan kaming iniwan ng mga kasamahan ko.Lumingon si Leneth at napakindat siya sa akin.What for?Napailing ulit ako.“Have a se
(Samantha POV)“Mr. Aiden, I respect you as a special guest tonight. We don’t need an aid from you. It is my responsibility to greet our guest. If you don’t mind, enjoy and have a drink first.”Di ko na napigilan ang sarili ko, iparinig sa kanya ang pagkairita ko sa presensya nito.“We have a special drink prepared for you and your companion. For sure they will love it.”Tuluyan ko ng sinelyuhan ang inbitasyon laban sa kanya.“Sweet mouth. Excuse me?”Mga mata niya may tanong kung seryoso ako sa ginagawa kong ito.Ngumisi lamang ako at inirapan ito.Tuluyan akong tumalikod.Hindi lahat ng tao madadala nila sa pananakot.Nahanap ko ang aking sarili, sinalubong ang ilang negosyante.May nagsidatingan pa. Mga negosyanteng bampira. Masamang paningin ang ipinukol sa akin.Pakiramdam ko nga lahat
(Samantha POV)“Leneth… Anong ginawa mo?”Sinubukan kong magsalita. Ngunit yun na lamang ang bukod tanging mailabas ng bibig ko… Bago pa man mandilim ang aking paningin.“Shhh. Wag kang mag-alala. Aayusin ko lang naman ang ginawa mong gulo Samantha.”Sabay hila niya ng kamay ko. Inalalayan akong pumunta sa tabi. Sa sulok ng silid.Sobra akong nahihilo. Masakit sa ulo at umiikot ang paligid.Napalingon ako sa asawa ko. Abalang makipag-usap sa mga traydor na nasa paligid namin.“Bitiwan mo ako Leneth!”Sinubukan kong sumigaw ngunit talagang sobra di ko nakakayanan ang hilong nararamdaman ko.Bago pa man nga ako bumagsak sa sahig at gumawa ng iskandalo. May sumalo sa akin.Sa mga mata kong nanlalabo at talukap na nais nang sumara…Si Aiden itong nakikita ko. Bina