Moon Phase 4 Why should I ask?

(EL POV)

Bumalik ang aking ama, bahagyang may pinupunas sa kanyang bibig. May talamsik ng dugo ang damit nito.

Di na ako nagtanong pa. Alam kong merong madugong nangyaring inkwentro sa loob ng kagubatan.

Ang bilis napatahimik ng Grand Alpha. Dahilan ba para madugisan ang damit ng aking ama?

Sa naamoy ko at narinig kanina, ang kinaharap niya ay mga taong bampira. Meron na naman atang papatayin na pamilyang lobo.

Ang lakas na ng loob nila para pumasok ng tuluyan sa territoryo namin.

Di na nadala ang mga bampira.

Gusto ata nilang sila lang mamuno sa mundong ito.

Walang hadlang.  

Walang kokontra sa kanila.

Tahimik ang aking ama at walang oras nga para magkwento sa nangyari. Never naman siyang nagkwento.  

Pagdating namin sa harapan ng isang napakataas na gusali, sinalubong kami ng mga tauhan ng Grand Alpha.

Nakahelerang nakayuko.

Walang lingon na naglakad ang Grand Alpha na ikinasunod namin ni Uncle Rankin.

Nakapamulsa, at naglalaro sa aking isipan kung ano naman ang gagawin ko dito sa kompanya?

Ano nga ba?

Dahil ba maiinip din naman ako?

Uupo at makikinig sa mga sinasabi ng ilang Alpha tungkol sa mga problema nilang di masulosyunan? 

O di kaya, magkaroon ng mga babaeng magkakandarapang magpapansin sa akin. Tss. I won’t.

Sa may receptionist desk.

Habang nakayuko ang mga tauhan sa pagdating namin. Agaw pansin ang malaking selyo ng kompanya ng pamilya namin.

Hitus Corporation.

The design was a minimalistic of a wolf and cresent moon.

Sa likuran ng pangalan ng kompanya, naririyan ang werewolf society. Pinamumunuan ng aking ama, ang Grand Alpha.

Sa pagpasok namin sa loob ng elevator, agad kami dinala kung nasaan ang opisina ng aking ama.

Nanatili sa labas ang mga tauhan at kami lang na tatlo ang pumasok.

Sinalubong ang Grand Alpha ng isang matandang tauhan nito. Si Lupoz ang kanyang Secretarya.

Isang pamunas para ata sa dugong tumalamsik sa damit ang binigay ni Lupoz.

Ngunit tinangihan ng aking ama, at nagpatuloy sa kanyang upuan. Hinubad ang suit at patapon na hinagis sa secretarya nito na nakayuko.

This is not good. I know. Kanina pa ang katahimikan ng aking ama.

Pupulutin sana ni Lupoz, ngunit natigilan dahil…

“Lupoz!” isang dagungdong ng kulog. Balak atang pumatay ng aking ama nang di kalahi namin ngayon.  Ang mga mata niya at aura nito, mapapayuko at mapapapikit ka na lang.

“Gusto mo nang mamatay?” Naikampante nito ang boses niya ngunit…

“May mga nakakapasok na sa territory namin ngunit wala kayong ginagawa! Naghihintay na naman ba kayo na may patayin silang isang pamilya ng mga lobo?!”

Uncle Rankin nodded to me to have a seat.

“At papalabasin na naman nila. Ang ama ng tahanan ng pamilyang kinitil nila ang pumatay sa sarili niyang pamilya!”

Naupo ako. Ngunit humarap sa ibang direksyon.

Narinig kong napabuntong hininga si Uncle Rankin dahil sa nanlilisik na mga mata ng Grand Alpha sa sekretarya niya.

Galit na galit ang aking ama.

At sino naman ang matutuwa sa nangyari kanina?

Biglang lumuhod sa harapan niya si Lupoz.

Tinapik ako sa balikat ni Uncle Rankin. Nagkatitigan kami.

Kailangan ata namin bigyan ng oras ang Grand Alpha, maka-usap ang sekretarya niya.  

“Follow me.”

Narinig kong sinasabi sa akin ni Uncle Rankin sa pamagitan ng isipan niya. Napatango ako at sumunod sa kanya palabas.

Goodluck then, Secretary Lupoz.

Sa pinakatuktok ng gusali, nahanap namin ni Uncle Rankin ang aming sarili. Mahangin at mataas na ang araw.

Anong kinain ng grupo nang mga bampira para umatake ng maaga?

Dahil hindi sila maaring magtagal sa ilalim ng araw.

Anong nangyari?

Bakit nagagawa na nila ngayon?

“Ang aga para uminit kaagad ang ulo ng aking ama. Mabuti di niya kasama ang asawa niya.”

Ngumiti sa akin si Uncle Rankin.

Inilabas sa bulsa niya ang sigarilyo.

“Sino ang di iinit ang ulo kung malalaman mong balita ki-aga-aga ay di gaanong kagandahan.” Sinabi niya na napalingon ako dito.

Maraming masasamang balita at di ko alam ang tinutukoy ni Uncle Rankin. Mga balitang parating tungkol sa amin.

Mga bampirang nagmumukha ngang bayani ng mga tao.

Saka napapalala ng mga media ang nangyayaring alitan, dahil yun ang gusto nilang mangyari sa pagitan ng bampira at taong lobo. Ngunit ang halimuyak naman ng balita ay para sa mga bampira.

May balitang laging inaatupag ang Grand Alpha. Tungkol nga sa mga lobong nawawala sa kanilang sarili. Dahilan upang marami ang mabiktima. Masama pa, maraming inosente ang pinapatay nila. Kaya minsan di naman namin masisi ang mga tao, kung bakit kinakasuklaman kami.

“Balita?”

Wala nga akong alam. Di ako mahilig magbasa o manuod man lang ng balita. Dahil pag-aaksaya lang ito ng panahon o wala talaga akong hilig.

Napabuntong hininga si Uncle Rankin. Waring masama nga itong balita na tinutukoy niya.

“Nagawa na ang serum. Serum na maaring maglakad ang mga bampira sa ilalim ng araw. Ibig lang sabihin, lumakas na naman sila.”

Dismayado niyang sinabi sa akin. 

Ako man din.

Napangisi na lamang ako sa narinig ko. Malaki nga ang gulong idudulot nito sa amin ng mga bampira.

Balitang, di nga ito magandang simula ng araw nang aking ama.

“Tao. Tao na naman ba ang nakatuklas?”

Why should I ask? The answer was obvious.

Doon lang magaling ang mga tao. Ang magtuklas ng mga bagay na kala nila di masisira ang balanse ng mundo.

Bwisit.

Napahithit si Uncle Rankin ng sagarilyo nito.

“Tanga parin sila.” saka niya tuluyang ibinuga ang usok. Ang katagang sinabi ni Uncle Rankin ay para sa mga tao.

We didn’t harm them. Pero ang akala nila sinasaktan namin sila. Yun lang ang akala nila. But we are not.

Sadyang nawawala lang sa kontrol ang mga taong lobo na umatake sa kanila.

Bakit di nila kami pakingan muna? Ginagawa namin ang lahat para mahanap ang lunas.

Wala nang salita na lumabas sa aming bibig ni Uncle Rankin. Kinakalma ang sarili. Yun din ata ang ginawa ng aking ama kanina. Pilit na kinakalma ang sarili.

Malayo ang titig ko…

“Ang mundong to El, di pinababayaan ng aking kapatid na maging maayos. Kaya sana magtagumpay siya, kung hindi ikaw ang sasalo ng lahat nang to.”

@DeathWish