Nagkaroon ng aksidenteng one-night stand sina Andrew Sandoval at Hanna Williams limang taon na ang nakalilipas, at hindi makalimutan ni Andrew ang katawan ni Hanna. Hindi niya maabot si Hanna dahil sa kaguluhan ng pamilya na dulot ng biglaang pagkamatay ng kanyang ama. Pagkalipas ng limang taon, kinuha ni Andrew ang negosyo ng pamilya at natagpuan si Hanna, na baon sa utang sa pagsusugal ng kanyang ina. Iniligtas siya ni Andrew at tinulungan siyang magbayad ng pera, na naging may utang kay Hanna. Pinakiusapan niya itong maging manliligaw ngunit tumanggi ito dahil may nobyo ito. Nakipagpustahan si Andrew kay Hanna na iiwan siya ng kanyang kasintahan para sa pera, at sa kanyang pagtataka, iniwan siya ng kanyang kasintahan para sa pera. Single siya pero hindi pumayag na maging manliligaw ni Andrew. Lalo siyang kinaiinisan dahil ginulo nito ang kanyang mapayapang buhay.
Lihat lebih banyakAndrew Paulit-ulit niyang tinatanong ang aming destinasyon nang mapansin niyang hindi kami patungo sa alinman sa mga nakasanayan kong bahay. Nung una, kunwaring naiinis siya, pero makalipas ang ilang minuto, mas naibabaw ang curiosity niya. "Pwede bang sabihin mo na lang kung saan tayo pupunta ngayon?" tanong niya, her lips pouted in a cute expression. Hindi ako makatiis, sumandal ako at hinalikan siya sa labi, na nagdulot ng ngiti sa kanya. "It's a surprise, baby," bulong ko, napako ang tingin ko sa labi niya. Hindi ko na napigilan ang paghalik sa kanya, at sa pagkakataong ito, sabik na sabik na siyang tumugon, nakatabing ang kamay niya sa mukha ko. Nalalasahan ko ang ininom niya sa bibig ko. Nagustuhan ko ang lasa. Dahan-dahang umatras, sinalubong ko ang kanyang tingin na may magiliw na ekspresyon. “I love you,” pag-amin ko, ramdam ko ang lalim ng emosyon ko para sa kanya. "So much," dagdag ko, ang aking puso ay namamaga sa pagmamahal. Lumawak ang ngiti niya, at kinagat n
Hanna "Oh my God," napabuntong-hininga si Ann sa pamamagitan ng telepono, ramdam ang kanyang pananabik kahit sa receiver. "Oh God, hindi ako makahinga," she exclaims, her voice reaching a pitch that makes me instinctively move the phone from my ear, fearing for its safety. "Magkasama kayo ngayon, aw, oh my God, Hazel. You have no idea how thrilled I am to know you've moved on from Chris. That jerk," she continues, her words tumbling out in a rush of excitement. Hindi ko maiwasang matawa sa sigla niya. "I moved on from him long before Andrew even came into the picture," I reassure her, trying to contain my own excitement. Napangisi si Ann sa pagbanggit kay Chris."Enough about that jerk. How's he? How are you guys doing? Did you already...?" Ang kanyang mga salita ay nauwi sa isang nagpapahiwatig na ugong, na naging sanhi ng aking pagngiwi."You are so disgusting," pang-aasar ko, kahit hindi ko maiwasang tumawa kasama siya. Kung alam niya lang na hindi mabilang na beses na kaming n
Andrew I plant a gentle kiss on her forehead, reassuring her na hindi ako mawawala ng matagal. Lumabas ako ng bahay, sumakay ako sa kotse, sinalubong ng nag-aalalang tanong ni Sam. "Sigurado ka ba dito, Sir?" Tanong ni Sam, nababanaag sa kanyang mga mata ang kanyang pag-aalala habang naghahanda siyang ihatid ako pauwi upang maghanda para sa aking hitsura sa media. "This is Hanna we're talking about. You know I'll do whatever it takes para sa kanya," matigas kong tugon, nanginginig sa boses ko ang conviction. Tumango si Sam, naiintindihan ang layunin ko, at sinimulan ang paglalakbay. Habang nagda-drive kami, bumalik ako sa upuan ko, nakaramdam ako ng relief. Ang pagkaalam na ligtas si Hanna, sa ilalim ng aking pagbabantay, ay nagdudulot sa akin ng napakalaking ginhawa. Sa kabila ng isang araw lang na nagkahiwalay, parang walang hanggan. Maaaring kinuwestiyon ng marami ang aking mga aksyon, na iniisip na hindi ito makatwiran, ngunit nabigo silang maunawaan ang lalim ng kone
Hanna Pinagmasdan ko siyang maglakad palayo, ang sarili kong mga salita ay umaalingawngaw sa aking isipan. Sinabi ko sa kanya na hindi ko na siya gusto, tapos na ako sa amin. Pero ngayon, habang tumutulo ang mga luha ko, hindi ko maalis ang pakiramdam na nakagawa ako ng malaking pagkakamali. Akala ko magaan ang pakiramdam ko pagkatapos kong tapusin ang mga bagay-bagay, ngunit sa halip, sampung beses na mas malala ang pakiramdam ko. Bakit ko siya tinulak palayo? Bakit hindi ko na lang siya bigyan ng isa pang pagkakataon? Siguro kung nakiusap pa siya ng kaunti, napatawad ko na siya. Or maybe I should've asked him to give me time to think things over. Pero sa halip, pinaalis ko siya, at ngayon iniisip ko kung babalik pa ba siya. Paano kung ito na ang katapusan natin? Pumikit ako bilang isang bola, napapikit ako habang ang isa pang alon ng luha ay bumagsak sa akin. Ang bilis ng tibok ng puso ko, bawat pagtibok ay umaalingawngaw sa sakit na nararamdaman ko. Pero kahit galit na galit
Andrew. "Mr. Sandoval's, kailangan mong tingnan ito," tawag ni Sam, papunta sa direksyon ko na may tab sa kanyang kamay. Napatigil ako sa pagtakbo at inagaw sa kanya ang tab. Ang screen ay nagpapakita ng isang lokasyon dalawampung minuto lamang ang layo mula sa aking lugar. "Dito siya huling napunta," mabilis na paliwanag ni Sam. "Malapit lang sa pwesto ng mama niya, dapat nandoon siya," I say, feeling the urgency in my gut. "Exactly, sir," tumango si Sam bilang pagsang-ayon. "Tawagan at ihanda ang mga sasakyan," sabi ko, nagmamadaling bumalik sa bahay mula sa rooftop. Sumakay na kami sa elevator at bumaba sa garahe. Sa bawat segundong lumilipas, parang lumilipas ang oras, na para bang mawawala siya sa akin kapag hindi ako kikilos nang mabilis. Hindi ako nakatulog ng isang kindat kagabi, hindi ko alam kung nasaan si Hanna. Ang huli niyang nalaman na lugar ay ilang motel, ngunit pagkatapos ay umalis siya sa grid, at hindi ko na siya masubaybayan. Tinawagan at tinetext ko, p
Hanna May karapatan akong magalit kay Andrew, pero sa kaibuturan ko, iba ang sinasabi ng puso ko. Sinisisi ako nito sa lahat ng nangyayari. Matapos ang hindi mabilang na pag-iyak, nag-aapoy pa rin ang puso ko sa galit at sakit. I feel hurt that Andrew chose to shut me out kahit na ilang beses ko na itong ginawa sa kanya at hindi niya ako binitawan. Ngunit pagkatapos, ito ay ganap na naiiba. Nagsisimula na akong isipin na hindi lang ito tungkol sa pagtanggi ko sa kanya ng malupit. Dapat may kinalaman ito sa nakita ko sa media kagabi. The news claimed I'm his mistress who broke off his engagement, and now I'm supposedly running away from the situation. Kahit papaano, nalaman nilang nasa opisina niya ako at nakita akong lumalabas na umiiyak. Ganito ba ang pinagdadaanan ng mga celebrity kapag sinusundan sila? I can't handle this much attention, especially the negative kind. Ang aking mga larawan ay nakaplaster kung saan-saan, na ginagawang gusto kong magtago sa mundo magpakailanman.
Andrew. Hindi ko sinasadyang magalit kay Hanna. Ngunit tila hindi niya ito naiintindihan, kahit na subukan kong maging banayad. Ang intensyon ko ay protektahan siya at ang sarili ko. Oo, masakit ang pagtanggi niya kagabi, mas masakit kaysa sa inamin ko. Gayunpaman, sa isang sulok ng aking puso, pinanghawakan ko ang isang kurap ng pag-asa na sa wakas ay yakapin niya ang aming relasyon. Alam kong nagmamalasakit siya sa akin, ngunit may pumipigil sa kanya, isang bagay na hindi ko lubos maisip. Ginagawa ko ang lahat para makuha ko ang buong tiwala niya, para mabura ang anumang pagdududa niya. Gayunpaman, parang ang tingin sa amin ni Hanna ay walang iba kundi mga kaibigan na may mga benepisyo. Kung titingnan ko siya bilang ibang babae, ang aming koneksyon ay mawawala sa loob ng ilang araw, at siya ay tatakas mula sa aking madilim na bahagi. Ngunit ipinagtanggol ko siya mula sa bahaging iyon ng akin, tinitiyak na hindi niya makikita ang lalim ng aking toxicity. Dalangin ko na hindi ni
Hanna. Pagkagising ko sa mahimbing kong pagkakatulog, humikab ako at sinubukang imulat ang aking mga mata, ngunit masyadong maliwanag ang kwarto. Direktang sumisikat ang araw kaya nahihirapan akong makakita. Kagabi, ang ganda ng kwarto na may malalambot na kurtina, pero ngayon, sobra na. Dahan dahan kong naimulat ang mga mata ko. Lumapit ako sa kabilang side ng kama, pero walang laman. Wala si Andrew. Normally, nananatili siya hanggang sa paggising ko, pero iba ngayon. Nakaramdam ako ng matinding kalungkutan at medyo nanginginig. Pagkaupo ko, napansin kong suot ko yung tank top niya kasi wala naman ako dito. Ipinulupot ko ang aking mga braso sa aking sarili, nakaramdam ako ng kaunting pagkawala. Kahapon, humingi sa akin si Andrew ng pangakong hindi ko kayang tuparin. Parang nasaktan siya sa sinabi kong hindi, pero ngumiti pa rin siya. Nararamdaman ko na ginagamit ko siya, at iyon ang huling bagay na gusto ko. Hindi ko maitatanggi na nagmamalasakit ako sa kanya, ngunit ang ka
Hanna Ilang araw, nagigising ako na parang kakayanin ko ang lahat ng panganib na kasama ni Andrew. Ngunit may mga araw na nalulunod ako sa kaguluhan, pakiramdam ko ay hindi ko kayang harapin ang alinman sa mga ito. Bumibilis ang tibok ng puso ko, pawis na pawis ang mga kamay ko, at nahihilo ako. Ang gusto ko lang ay makatakas, makatakas sa lahat ng ito, lalo na sa kanya. Ngunit narito ako, nakaupo sa kotse sa tabi niya, pinapanood siyang nakikipag-juggle sa mga tawag habang pabalik kami sa kanyang penthouse, walang alam sa nangyayari. "Sino ang bibili ng mga magulo nilang palusot, damn it!" Sigaw niya sa phone, halata sa boses niya ang frustration. "Iwasan mo ang balita! Gawin mo kung ano ang kailangan mo..." Tumigil siya, muling sumilay ang galit sa kanyang mga mata. "Too late? She won't do it... She won't go public just to prove anything... Ayusin mo! Mayroon kang apatnapu't walong oras. Questo è inaccetabile," tinapos niya ang tawag, bumubulong ng mga sumpa. "Sabihin mo la
Andrew Pov Omaha, Nebraska. Tinitigan ko ang sigarilyo na nasa pagitan ng aking mga daliri ng ilang segundo habang ang mga abo ay nahuhulog dito. Baka kung ipasok ko ito sa bibig niya, sasabihin niya sa akin ang totoo. Sasabihin niya sa akin kung kanino siya nagtatrabaho at kung sino ang nagpadala sa kanya upang tiktikan ako kapag nasa limang araw akong bakasyon. Hindi ako makapaniwala na kailangan kong humarap sa trabaho habang wala ako sa aking opisina. Sinipa ko ang dibdib niya gamit ang paa ko at pinagmamasdan siyang bumagsak at napangiwi sa sakit. Walang gaanong epekto sa galit na nararamdaman ko dahil sa kanya. "Magsasalita ka at sabihin sa akin kung sino ang nagpadala sa iyo," angil ko, hinawakan ang kwelyo niya para itayo siya. Namamaga at pawisan ang mukha niya na may halong dugo. I don't care about that-Binigyan ko siya ng isang matalim na pabilog na suntok sa baba. Napatitig siya sa ilog ng dugo na lumitaw at umaagos sa kanyang katawan. He's crying riotously pero ...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen