Lahat ng Kabanata ng ACCIDENTALLY ONE NIGHT STAND TO MAFIA: Kabanata 1 - Kabanata 10

Andrew Pov Omaha, Nebraska. Tinitigan ko ang sigarilyo na nasa pagitan ng aking mga daliri ng ilang segundo habang ang mga abo ay nahuhulog dito. Baka kung ipasok ko ito sa bibig niya, sasabihin niya sa akin ang totoo. Sasabihin niya sa akin kung kanino siya nagtatrabaho at kung sino ang nagpadala sa kanya upang tiktikan ako kapag nasa limang araw akong bakasyon. Hindi ako makapaniwala na kailangan kong humarap sa trabaho habang wala ako sa aking opisina. Sinipa ko ang dibdib niya gamit ang paa ko at pinagmamasdan siyang bumagsak at napangiwi sa sakit. Walang gaanong epekto sa galit na nararamdaman ko dahil sa kanya. "Magsasalita ka at sabihin sa akin kung sino ang nagpadala sa iyo," angil ko, hinawakan ang kwelyo niya para itayo siya. Namamaga at pawisan ang mukha niya na may halong dugo. I don't care about that-Binigyan ko siya ng isang matalim na pabilog na suntok sa baba. Napatitig siya sa ilog ng dugo na lumitaw at umaagos sa kanyang katawan. He's crying riotously pero

Andrew Pov "Nag-aalala ako sayo..." "Iyon ang dahilan kung bakit kailangan mong magpadala ng patrol para hanapin ako sa buong bayan?" Naglalakad na kami ni Jayden papunta sa suite ko. "Hindi mo sinasagot ang iyong telepono," sabi niya, halatang bigo. "Busy ako kagabi." Pagkasabi ko nun, bumuntong hininga si Jayden at kumaway dahil alam niya ang ibig kong sabihin na busy kagabi. Pumasok kami sa elevator sa pinakataas na palapag at dumiretso sa kwarto ko. Huminto siya nang makarating kami sa pinto at isinandal ang likod niya sa dingding. I'm content that he knows he's not meant to follow me in unless I ask him to. Kung may tao sa loob at babarilin, mas mabuting patayin niya ang isa sa amin hindi ang dalawa nang sabay-sabay. Ito ay magiging basura at isang malaking kawalan. Ginagamit ko ang aking access card upang makakuha ng entree sa aking suite. Maingat na pumasok, isinara ko ang pinto sa likod ko at tinungo ang aking kwarto. Huminga ako ng malalim at huminga dahil kinaka

Andrew Pov Nahanap ko ang strip ng condom na inimpake ko, napunit ang isa, pinamamahalaang igulong ito nang may mga ngipin. Marahil ay ginawa niya ito para sa akin, at marahil ay naging mainit ito, ngunit dahil gusto ko talagang makapasok sa loob niya bago ako pumutok na parang putok ng baril, kailangan kong hawakan ang pinakamababa. Siyempre, sa sandaling naisip ko iyon, isinawsaw niya ang kanyang mga daliri sa aking buhok at kinaladkad ako pababa, idiniin ang lahat ng kanyang malambot at luntiang kurba sa aking katawan. Mainit at mamasa-masa ang kanyang balat dahil sa pagod ng kanyang orgasm. Ang kanyang mga tupi ay basa at bukas, handa para sa akin, nagmamakaawa para sa akin habang ibinuka niya ang kanyang mga binti at inabot pababa upang hawakan ang aking paninigas. Sa aking tenga, bumulong siya sa mga ngiping nagngangalit, "Mahirap, please." Bumukas ang mga mata ko na parang dalawang flashlight na sinag. Nagising na lang ako bigla, not because of any interruption, yet beca

Andrew Pov Ang ganda niya, lalo na kapag nakakunot ang kanyang mga kilay at naka-pout ang kanyang mga labi. Mukhang madalas kong pinapagawa iyon sa kanya -Madalas ko siyang inisin kaysa sa nararapat. Ang personalidad ni Hanna ay nagpapaalala sa akin ng aking ina, isang kakaibang timpla ng katigasan ng ulo at pagiging madaling makisama. Siya ay nagtataglay ng kakaibang kakayahan na sadyang inisin ang mga tao at pagkatapos ay gumawa ng mga pagbabayad para sa kanyang mga pagkakamali gamit ang isang disarming alindog. Naaalala ko kung gaano si Hanna ay katulad ng aking ina sa ganoong kahulugan, laging handang bumawi sa kanyang mga pagkakamali. Mahal ko si Hanna at kumbinsido ako na mamahalin niya rin ako bilang kapalit. Ang hamon ay nakasalalay sa pagiging matiyaga at pagbibigay-daan sa oras na gawin ang mahika nito. I can't put a precise timeline on how long I can wait, but every time I think of her, tumitindi ang pagnanais na makasama siya. Napakasakit na wala siya sa tabi ko, ku

Andrew Pov. Ang plano ay naganap nang eksakto tulad ng inaasahan ko. Ngayon ay magiging isang diretsong panalo, at hindi ko kailangang lumaban nang husto para dito; sa katunayan, maaari ko itong isagawa mula mismo sa kaginhawahan ng aking opisina. Pitong taon akong humawak sa posisyon ng CEO sa Sandoval's Industries, at hindi pa ako nakaramdam ng sobrang tiwala sa isang negosasyon. Ito ay tungkol kay Hanna, at Chris. Sa isang paraan, parang gusto ko siyang bilhin, kahit na mayroon kaming hindi sinasabing kasunduan sa kanya. "So, willing kang bitawan si Hanna for fifteen grand?" Tanong ko sa kanya, ninanamnam ang tunog ng pagsang-ayon niya sa alok ko. Hindi ko maiwasang makaramdam ng bahagyang guilt sa ngalan ni Hanna. Hindi niya karapat-dapat ang isang tulad ni Chris, at ang paggawa ng deal na ito ay parang binibili ko ang kalayaan niya. Nagkibit balikat si Chris na ikinairita ko. Ang pakikitungo niya kay Hanna ay ikinagalit ko. Ang paraan ng pagbawas niya sa kanyang halaga ay