All Chapters of ACCIDENTALLY ONE NIGHT STAND TO MAFIA: Chapter 31 - Chapter 40

Andrew. Minsan, natutuwa akong kasama ang aking pamilya, ngunit may mga pagkakataon na maaari akong tumanda nang hindi sila pinag-iisipan. Ang privacy ay isang kayamanan, lalo na kung isasaalang-alang ang peligrosong buhay na aking ginagalawan. Hindi mo alam kung sino ang kasama mo o laban sa iyo. Ito ay tungkol sa paglalaro ng iyong mga baraha nang tama at pagiging matalino. Ang tatay ko ang panganay sa kanyang pamilya, palaging nag-aayos ng mga pagtitipon upang kami ay magkasama. Hinahamak ko ang mga pangyayaring ito, kinasusuklaman ko ang mga tao, ngunit nagpapakita pa rin ako. Mula nang siya ay pumanaw, ang mga pagtitipon na iyon ay namatay, hanggang ngayong gabi. Nag-organisa si Mamma ng hapunan upang pag-isahin ang magkabilang panig ng pamilya, upang maiwasan ang anumang awkwardness. Noong una, wala akong planong dumalo, pero kinumbinsi ako ni Hanna. She's my plus one tonight, and suddenly, I'm looking forward to it. Kapag nasa tabi ko lang siya, nagbabago na ang lahat. S

Hanna Ilang araw, nagigising ako na parang kakayanin ko ang lahat ng panganib na kasama ni Andrew. Ngunit may mga araw na nalulunod ako sa kaguluhan, pakiramdam ko ay hindi ko kayang harapin ang alinman sa mga ito. Bumibilis ang tibok ng puso ko, pawis na pawis ang mga kamay ko, at nahihilo ako. Ang gusto ko lang ay makatakas, makatakas sa lahat ng ito, lalo na sa kanya. Ngunit narito ako, nakaupo sa kotse sa tabi niya, pinapanood siyang nakikipag-juggle sa mga tawag habang pabalik kami sa kanyang penthouse, walang alam sa nangyayari. "Sino ang bibili ng mga magulo nilang palusot, damn it!" Sigaw niya sa phone, halata sa boses niya ang frustration. "Iwasan mo ang balita! Gawin mo kung ano ang kailangan mo..." Tumigil siya, muling sumilay ang galit sa kanyang mga mata. "Too late? She won't do it... She won't go public just to prove anything... Ayusin mo! Mayroon kang apatnapu't walong oras. Questo è inaccetabile," tinapos niya ang tawag, bumubulong ng mga sumpa. "Sabihin mo la

Andrew. Hindi ko sinasadyang magalit kay Hanna. Ngunit tila hindi niya ito naiintindihan, kahit na subukan kong maging banayad. Ang intensyon ko ay protektahan siya at ang sarili ko. Oo, masakit ang pagtanggi niya kagabi, mas masakit kaysa sa inamin ko. Gayunpaman, sa isang sulok ng aking puso, pinanghawakan ko ang isang kurap ng pag-asa na sa wakas ay yakapin niya ang aming relasyon. Alam kong nagmamalasakit siya sa akin, ngunit may pumipigil sa kanya, isang bagay na hindi ko lubos maisip. Ginagawa ko ang lahat para makuha ko ang buong tiwala niya, para mabura ang anumang pagdududa niya. Gayunpaman, parang ang tingin sa amin ni Hanna ay walang iba kundi mga kaibigan na may mga benepisyo. Kung titingnan ko siya bilang ibang babae, ang aming koneksyon ay mawawala sa loob ng ilang araw, at siya ay tatakas mula sa aking madilim na bahagi. Ngunit ipinagtanggol ko siya mula sa bahaging iyon ng akin, tinitiyak na hindi niya makikita ang lalim ng aking toxicity. Dalangin ko na hindi ni

Andrew. "Mr. Sandoval's, kailangan mong tingnan ito," tawag ni Sam, papunta sa direksyon ko na may tab sa kanyang kamay. Napatigil ako sa pagtakbo at inagaw sa kanya ang tab. Ang screen ay nagpapakita ng isang lokasyon dalawampung minuto lamang ang layo mula sa aking lugar. "Dito siya huling napunta," mabilis na paliwanag ni Sam. "Malapit lang sa pwesto ng mama niya, dapat nandoon siya," I say, feeling the urgency in my gut. "Exactly, sir," tumango si Sam bilang pagsang-ayon. "Tawagan at ihanda ang mga sasakyan," sabi ko, nagmamadaling bumalik sa bahay mula sa rooftop. Sumakay na kami sa elevator at bumaba sa garahe. Sa bawat segundong lumilipas, parang lumilipas ang oras, na para bang mawawala siya sa akin kapag hindi ako kikilos nang mabilis. Hindi ako nakatulog ng isang kindat kagabi, hindi ko alam kung nasaan si Hanna. Ang huli niyang nalaman na lugar ay ilang motel, ngunit pagkatapos ay umalis siya sa grid, at hindi ko na siya masubaybayan. Tinawagan at tinetext ko, p

Andrew I plant a gentle kiss on her forehead, reassuring her na hindi ako mawawala ng matagal. Lumabas ako ng bahay, sumakay ako sa kotse, sinalubong ng nag-aalalang tanong ni Sam. "Sigurado ka ba dito, Sir?" Tanong ni Sam, nababanaag sa kanyang mga mata ang kanyang pag-aalala habang naghahanda siyang ihatid ako pauwi upang maghanda para sa aking hitsura sa media. "This is Hanna we're talking about. You know I'll do whatever it takes para sa kanya," matigas kong tugon, nanginginig sa boses ko ang conviction. Tumango si Sam, naiintindihan ang layunin ko, at sinimulan ang paglalakbay. Habang nagda-drive kami, bumalik ako sa upuan ko, nakaramdam ako ng relief. Ang pagkaalam na ligtas si Hanna, sa ilalim ng aking pagbabantay, ay nagdudulot sa akin ng napakalaking ginhawa. Sa kabila ng isang araw lang na nagkahiwalay, parang walang hanggan. Maaaring kinuwestiyon ng marami ang aking mga aksyon, na iniisip na hindi ito makatwiran, ngunit nabigo silang maunawaan ang lalim ng kone