All Chapters of ACCIDENTALLY ONE NIGHT STAND TO MAFIA: Chapter 11 - Chapter 20

Hanna Maaaring mayroon akong wastong dahilan upang hamakin si Andrew Sandoval sa simula, ngunit pagkatapos na makilala siya, pagkatapos na siya ay pumagitna sa akin at ni Chris, at pagkatapos niyang paghinalaan ako ng kanyang tiyahin at kunin ako sa trabaho, mayroon na akong malaking layunin na galit sa kanya-lalo na ngayon na siya ay umalis sa aking apartment, iniwan ako ng isang bola ng pagnanasa sa aking tiyan. Nilunok ko ang apdo na nakabara sa lalamunan ko habang nakatitig sa tseke na sinulat niya lang sa akin. Hindi ko pa ito tinitingnan, ngunit ang mga zero ay sapat na upang sabihin sa akin na ito ay isang halaga ng pera na nagbabago sa buhay. Ang tanga niya para isipin na gagamitin ko ang pera. Mas gugustuhin kong may mga baliw na humahabol sa akin kaysa kumuha ng pera kay Andrew Sandoval. Punong-puno siya ng sarili, gayunpaman, wala siyang kwenta sa akin-isang lalaking pumupukaw ng isang bagay sa akin na hindi ko maaaring balewalain. He's undeniably attractive, with t

Hanna Pov Parang naiirita lang ang lahat sa akin ngayon, at itinuturo ko ang daliri kay Andrew Sandoval para sa paglalagay sa akin sa masamang kalagayan na ito. Naiinis ako, at kahit alam ko ang mga dahilan sa likod nito, pinipili kong talikuran ang katotohanan dahil ang pagharap dito ay nangangahulugan ng pag-amin ng sobra sa sarili ko. Hindi lang ako handa sa ganoong paghaharap sa aking konsensya. But darn it, I can't stop replay how Andrew almost treated me like his mistress or whatever he wanted when he knew he was about to tie the knot. Malinaw na ngayon - gusto niya akong makipag-sex. I should've seen it coming, the way he has so patient with me; sa kanya, malamang na sulit ang paghihintay. "Asshole," bulong ko habang hinihingal. "WHO?" ang aking ina chimes in, hindi napapansin ang aking panloob na kaguluhan. I rolled my eyes as she bustled around the room, packing for a sudden trip she's decided to take. Sinisikap kong huwag basahin nang labis ang tungkol dito, ngunit nar

Hanna pov Ang party ay labo ng tawanan, musika, at umiikot na mga ilaw. Ngunit sa gitna ng kaguluhan, may sandaling nagyelo sa oras, na nakaukit sa pinakamalalim na bahagi ng aking alaala- ang rooftop. Si Chris at ako, nag-cocoon sa sarili naming mundo, malayo sa pumipintig na enerhiya sa ibaba. Sumandal siya sa rehas, isang sigarilyong nakalawit mula sa kanyang mga labi, ang malambot na kinang na nagliliwanag sa kanyang mga katangian. Naaalala ko kung paano kumikinang ang kanyang mga mata sa mga pangarap ng hinaharap habang nagsasalita siya, ang kanyang mga salita ay naghahabi ng mga pangako ng walang hanggan. "I can see it, Hanna" he murmured, exhaleing a plume of smoke into the night hangin. "Tayo, magkasama, sinakop ang mundo." At sa pagkakataong iyon, naniwala ako sa kanya. Naniwala ako sa atin. Ang puso ko ay napuno ng pag-ibig at pag-asa, ang bigat ng kanyang mga salita na umaangkla sa akin sa isang kinabukasan na nais kong yakapin. Ngunit ang oras ay may malupit na

Hanna Nanginginig ang buong pagkatao ko sa takot, ang bawat pintig ng puso ko ay umaalingawngaw sa aking mga tainga na parang walang tigil na tambol. Inaatake ako ng mga alon ng pagkahilo at pagduduwal, na iniwan akong nauutal sa kanilang gising. Napahawak ako ng mahigpit sa aking mga tuhod sa aking dibdib, naghahanap ng lunas sa kanilang yakap, ngunit wala akong mahanap. Sinusubukan kong patatagin ang aking sarili, nagpabalik-balik ako, isang walang saysay na pagsisikap sa harap ng napakabigat na sitwasyon. "Hanna," isang malayong boses ang tumagos sa manipis na ulap, ang alingawngaw nito ay hindi malinaw. Ang aking paligid ay lumabo sa isang disorienting swirl, distorting kahit na ang tunog ng aking sariling pangalan. Tanging ang pakiramdam ng isang kamay sa aking balikat ang nakapag-angkla sa akin sa realidad, na nagdulot ng isang gulat na paghinga habang ako ay tumayo upang salubungin ang tingin ng may-ari nito. "Papunta na siya," tiniyak niya sa akin, ngunit ang pag-unawa a

Hanna "Are you implying I'm being held against my will? Because if so, I won't hesitate to raise the alarm and summon the authority," giit ko, may halong pagsusungit at galit ang tono ko. Gayunpaman, ang kanyang matapang na kilos ay nanatiling hindi nababagabag, na nag-alab ng aking galit. "You're not going anywhere, Hazel. There's nowhere for you to flesh," sagot niya, parang mabigat na bigat sa balikat ko ang kanyang mga salita. Hinamak ko ang katotohanan sa kanyang pahayag. Ang malawak na ari-arian na ito ay talagang ang aking tanging kanlungan, isang katotohanan na pumuno sa akin ng pakiramdam ng pagkakulong. “This is your main house, not merely a guest house as you led me to believe,” sumbong ko, may bahid ng hinanakit ang boses ko. Ang pagkakaiba sa pagitan ng kanyang paglalarawan at ang katotohanan ng sitwasyon ay sumisira sa aking pakiramdam ng pagtitiwala. Napabuntong-hininga si Andrew, likas na inabot ng kanyang kamay ang mga nakakunot na linya ng kanyang noo. Bagama