Andrew Pov
Omaha, Nebraska. Tinitigan ko ang sigarilyo na nasa pagitan ng aking mga daliri ng ilang segundo habang ang mga abo ay nahuhulog dito. Baka kung ipasok ko ito sa bibig niya, sasabihin niya sa akin ang totoo. Sasabihin niya sa akin kung kanino siya nagtatrabaho at kung sino ang nagpadala sa kanya upang tiktikan ako kapag nasa limang araw akong bakasyon. Hindi ako makapaniwala na kailangan kong humarap sa trabaho habang wala ako sa aking opisina. Sinipa ko ang dibdib niya gamit ang paa ko at pinagmamasdan siyang bumagsak at napangiwi sa sakit. Walang gaanong epekto sa galit na nararamdaman ko dahil sa kanya. "Magsasalita ka at sabihin sa akin kung sino ang nagpadala sa iyo," angil ko, hinawakan ang kwelyo niya para itayo siya. Namamaga at pawisan ang mukha niya na may halong dugo. I don't care about that-Binigyan ko siya ng isang matalim na pabilog na suntok sa baba. Napatitig siya sa ilog ng dugo na lumitaw at umaagos sa kanyang katawan. He's crying riotously pero hindi ko nararamdaman kahit katiting na pakikiramay sa kanya. Napasubsob siya sa likod at pumikit. Bumuhos ang mga luha sa gilid ng mukha niya at mas lalo akong kinabahan. "I don't think this guy's working for anyone," sabi ni Jayden, nakatayo sa tabi ko. Napabuntong-hininga ako dahil sa inis at nilagay ang mga kamay ko sa bulsa ng suit ko. "It's either magsasalita siya o papatayin ko siya," pagtibay ko na lumipat sa palanggana para hugasan ang dugo ng maruming lalaking ito sa aking mga buko. Nakasuot siya sa puting sando ko. Marahan akong umungol at hinubad ang aking blazer at ang aking puting sando at inihagis ito sa lupa. "Linisin mo ang kalat" sabi ko at lumabas na. Naririnig ko siyang nagsusumamo pero huli na ang lahat. Alam na ng mga lalaki ko ang ibig kong sabihin. At bago pa ako makarating sa kwarto ko, narinig ko na ang putok ng baril. Dumiretso ako sa kwarto ko at dumiretso sa banyo para hugasan ang paghihirap na hinagod ng lalaking iyon sa buong katawan ko. Sa pagbukas ng nozzle, ang unang patak ay tumama sa aking balat at palagi na akong nakakarelaks. Napabuntong-hininga ako, nakasandal ang kanang kamay ko sa dingding ng banyo. Ito ang unang pagkakataon na nangyari ito sa akin. Palagi akong naglalakbay nang walang nakakaalam ng aking mga galaw-kahit ang aking ina na sinasabi ko ang lahat. Ito ang unang pagkakataon na nalaman ng mga kalaban ko ang aking kinaroroonan at wala pa akong isang araw dito sa Nebraska. Pakiramdam ko ay may kinalaman si Aldo dito. Gusto niya akong patayin pagkatapos ng lahat. Ang pagpapabagsak sa aking ama at sa mga magulang ni Jayden ay hindi sapat para sa kanya. Gusto pa rin niya akong wakasan para lang mamana lahat ng pinaghirapan namin ng tatay ko. Sa tingin niya ay ganoon ako ka-offhand at imprudent para ibigay sa kanya ang pag-aari ko? Kapag nalaman kong siya ang nasa likod nito, sisiguraduhin kong makukuha niya ang nararapat sa kanya. Wala akong pakialam kung gaano siya kalakas. Ang alam ko hinding-hindi niya matatalo ang pamilya Leonardo. Kami ay malakas at walang kapantay. Lumabas ako ng shower, iniwan ang mga naiisip ko at binalot ang aking bewang ng tuwalya. Lumabas ako at nakasalubong ko si Jayden sa kwarto ko. Nagkibit-balikat ako sa ibinibigay niyang tingin sa akin at pumunta sa closet ko. He's about to tell me na masyadong brutal ang ginawa ko dahil si Jayden ang malambot at mabait. Siya ay kasama ko mula noong ako ay sampu at kami ay trenta tres na ngayon. Isa siya sa iilan sa mga taong pinagkakatiwalaan ko. Para siyang kapatid na kahit kailan ay hindi ko naranasan. Lagi kaming magkasama at hindi mapaghihiwalay. "Iyon ay medyo masyadong malupit doon," sabi niya, itinuro ang pinto. I chuckle softly, pinunasan ang katawan ko ng maliit na tuwalya. Inihagis ko ito sa labahan at binuksan ang aking aparador. I planned to go to the beach today and there's nothing stop me to do that kahit alam kong binabantayan ako. "Dapat sanay ka na dito," sabi ko sa kanya, nakasuot ng itim na short sleeve shirt. Sinuot ko ang aking boxer short at shorts na hanggang tuhod. Paikot-ikot siya ngayon sa kwarto ko na hindi ko alam kung bakit. Huminto siya at tumingin sa akin. "How the fuck do you expect na masasanay akong makita ang mga taong pinapatay ng brutal?" Nagsalita siya, halatang frustrated. Kinuha ko lahat ng kailangan ko at dumiretso sa pinto. "Anak ka ng boss ng Mafia, tapusin mo na yan." ** Kalahating oras, nasa dalampasigan ako pagkatapos ng kaguluhang nangyari kinaumagahan. Binalaan ako ni Jayden na manatiling lowkey ngunit hindi ako handa na gawin iyon. Nandito ako dahil kailangan kong magpahinga, hindi magtago sa kung anong tusok na hindi man lang kalahating makapangyarihan at mayaman gaya ko. Literal na aabutin ako ng ilang minuto para matunton ang aking kaaway at ilagay siya sa kanyang lugar. Kahit na ang ibig sabihin nito ay wakasan ang kanyang buhay. Umupo ako sa duyan sa dalampasigan, ang aking tingin ay lumilipat mula sa mga hot ladies na kumakaway sa akin patungo sa humahampas na alon ng karagatan. Pakiramdam ko ay lumalangoy ako sa maalat na pabango ng magandang sikat ng araw sa tagsibol na para bang ang mga unang sinag ng araw ay nagbigay ng sigla sa aking mga daliri. Ito ay isang araw para sa akin upang panatilihing dilat ang aking mga mata, na para akong isang makalumang kamera, naghihintay para sa pagbuo ng larawan. Nakahinga ako ng maluwag habang naka-relax sa likod at nilagay ang dalawang kamay sa ilalim ng likod ng ulo niya para magpahinga. Gustung-gusto ko ang dalampasigan, ngunit bihira akong magkaroon ng pagkakataong gawin iyon pabalik sa Italya. Mahirap gumawa ng kahit ano kapag lagi kang nasa panganib at tinitiktik. "Hey, gwapo." Nang marinig ko ang hindi pangkaraniwang boses, alam kong isa ito sa mga murang babae na naghahanap ng kaunting atensyon na makukuha nila. I groan softly and opened his eyes, centered them on the woman obstructing my sun path. I had my sunglasses so, I examin her from head to toe. Mayroon siyang uri ng pangangatawan na makikita mo sa pabalat sa harap ng isang tindahan ng bikini na mga magazine. Siya ay napakaganda, napakaganda na hindi mo maiwasang tumingin nang dalawang beses. Nang mapansin niyang nakatitig ako sa kanya, kinagat niya ang ibabang labi niya at binaliktad ang blonde niyang buhok para mas makita ko ang buong dibdib niya. I smack my lips together and leaned back, napapikit ako. "Wala akong gustong sabihin pero gusto lang kitang makausap." Nagsalita siya sa mapang-akit na paraan, ngunit hindi ako umiiwas. Kailangan ko lang ng ilang oras na mag-isa, ngunit imposible iyon. Kung alam lang niya kung sino ako at kung gaano ako nagbabanta sa buhay niya, tumakbo na siya para sa kaligtasan. Kung sino man ang magdedesisyon na umibig sa akin ay dapat malaman na inilalagay nila ang kanilang buhay sa linya at handa silang ipagsapalaran ito. Handa na silang magkaroon ng pinakatahimik na buhay pagkatapos nating magsama-sama at malaman ito ng publiko. Sinubukan niya akong samahan sa duyan sa tabi ng duyan ko, pero pinigilan ko siya kaagad. "Napakamura mo at nakakapagod na parang hindi mo namamalayan na hindi ako interesado sa iyo at hindi mo ako type. Bumangon ka na at umalis ka na bago ko pa ipatawag ang mga tauhan ko para samahan ka... at sila'y. hindi maganda." Iniangat niya ang kanyang ulo at nagsalubong ang kanyang mga kilay. Kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkagalit at pagkairita. Nakakamandag ang mga sinabi ko. And I bet never pa siyang nakakilala ng guy na kasing bisyo at egoistic gaya ko. "Jerk!" Dumura siya at naglakad palayo. Nakahinga ako ng maluwag nang umalis siya at tumalikod. Pumikit ako at nagpahinga, hinahaplos ang aking templo. Ramdam na ramdam ko ang sakit ng ulo at inis dahil dumami ang mga babae na nanliligaw sa akin na parang naghihintay ng opening, na ikinainis ko—naalala ko kung bakit hindi ako lumalabas sa publiko. Iyon ang dahilan kung bakit sinisigurado kong wala akong pagkukulang sa aking bahay pabalik sa Italya upang maiwasan ang mga dumi na tulad nito. Napunta ang mga mata ko sa pinakaseksing katawan na nakita ko habang tumitingin-tingin sa ubod ng galit. Nakatitig ako ng tense habang tumatalon siya at humaharang ang kanyang mga suso, na nagpaparamdam sa akin. Siya ay may magandang hubog at manipis na pangangatawan. Ang kanyang baywang ay slim, at siya ay may isang kumikinang na makatarungang kutis. Ang mga nagwawalis na pilikmata ay naka-frame sa pamamagitan ng arching brows. Sa pagbabalik niya ng volleyball, kumikinang ang kanyang makikinang at mala-anghel na mga ngipin. Ang kanyang umaagos, anino ng buwan-itim na buhok ay isang tanawin upang makita. Ang kanyang nakakaakit, constellation-blue na mga mata ay nababalutan ng hugis pusong mga labi. Hindi ko na kailangang mag-dalawang isip tungkol dito. Iyon lang, nakilala ko ang aking asawa sa Alaska beach at hindi ko siya hinahayaan na mawala sa akin. She's perfect for me at parang wala siyang pakialam sa sosyal. She's just perfect for me and I can't as more sa katawan ng babae. Dalawang kasuklam-suklam na babae ang humarang sa aking paraan upang makilala ang aking ideal na babae. Namumuo ang iritasyon sa loob ko habang humahagulgol ako, Oh, for fucks sakes, leave me alone, you low-cost, gold diggers." Tinulak ko sila palayo ngunit bago ako makarating sa volleyball court, kung saan nakita ko ang aking babae- Siya ay umalis na sa baybayin nang tuwang-tuwa ako, ngunit wala na siya. Paano ko mawawala ang aking kinabukasan sa loob lamang ng isang segundo? ** "Gaano katagal mo sinabing mananatili ka sa Omaha?" Tammy inquired, slurry. Kinamot niya ang kanyang mga templo, sinusubukang mag-concentrate ngunit nahirapan siya pagkatapos ng napakaraming beer na nainom niya "May isang linggo na lang ako bago ako makauwi. Ito na ang pang-apat na beses na tinanong mo sa akin ang tanong na ito, Tammy. Lasing ka na at kailangan mo nang umuwi..." "Hindi... hindi, lasing ka na." Nakapikit ang mga mata niya habang nakasubsob ang ulo sa bar table. Napabuntong-hininga ako habang nakatitig sa kanya ng ilang minuto. Si Tammy ang nag-iisang babaeng kaibigan ko, na nakasama ko kasama si Jayden. Maganda siya at mapang-akit ang katawan, pero isa o dalawang bagay na ayaw ko sa kanya ay kung gaano siya kasungit at kasungit minsan. Sa iba, hindi sa akin. Hinding-hindi siya lalabag sa hangganan ko. Alam niya kung gaano ako kagaling sa parusa sa mga taong lumalampas sa linya ko. Hinigop ko ang aking inumin nang sabay-sabay at inilapag ang baso, handa na itong tawaging isang gabi. Tumayo na ako pagkatapos kong bayaran ang bill. Ako ay matino ngunit pagod. Sumasakit ang bawat pulgada ng katawan ko dahil pagkatapos ng tabing dagat, panibagong kalokohan na naman ang kinailangan ko. Hindi na ako babalik sa guest house ko kaya dumiretso ako sa isang hotel at nag-book ng kwarto. Sa wakas ay ginawa ko itong suite ko at humiga sa king-sized na kama sa sandaling pumasok ako, dahil parang naubos lahat ng lakas ko. Sa pagpikit ko, ang unang pumasok sa isip ko ay ang babaeng nakita ko kanina sa dalampasigan. "F*ck," mahina kong pagmumura nang bumaba ako sa kama at tumungo sa banyo para mag-refresh bago matulog. Nararamdaman ko ang pagpukaw sa pagitan ng aking mga binti sa tuwing sumasagi siya sa isip ko at kung ano ang gagawin ko sa kanya kung gusto ko siyang makasama sa gabi. I can't agree more that she is so hot and attractive. Hindi ko kailanman hinangad na makasama ang isang babae tulad ng gusto kong makasama siya. Kinikilig ako sa mga iniisip niya at hindi ko alam kung bakit. This is not like me to be head over heels about I girl I merely met pero iba siya. Iba ang itsura niya. Iba pa nga ang nararamdaman niya sa ibang mga babaeng naranasan ko sa buhay ko. Humiga ako sa kama ko at pinatay ang ilaw. Pagkaraan ng ilang minuto, hinalungkat ko ang kanyang higaan para sa aking telepono at tinawagan ang isang numero nang makita ko ito. kinakausap ko ito. "Don't f*cking waste my time, or I'll change my mind and call someone else." Bigla kong pinatay ang tawag. I may as well f*ck the one who is accessible kung hindi ko makuha ang babaeng gusto ko. Wala pang limang minuto ay bumukas ang pinto sa aking silid, at biglang bumagsak ang isang babaeng may ordinaryong taas. Naririnig ko ang pag-ungol niya at pag-ungol ng isang kanta na hindi ko kilala. Hindi niya makita kung ano ang nasa loob ng silid dahil sa sobrang dilim. Tumalon siya sa kama, ibinagsak ang kanyang pitaka at sapatos sa sahig at hinihimas ang sarili para matulog. "Dumating ka na..." Hindi na ako nag-aksaya ng oras at tumalon ako sa ibabaw niya. I crush our lips together, making her to moan and run his fine fingers in my wave black hair. Habang pinahaba ko ang halik, hinawakan ko ang kaliwang boob niya at kinurot ang u***g niya. Napaungol siya sa bibig ko at gusto kong ginawa niya iyon. Halata namang nagustuhan niya ang ginawa ko. "Just touch me already," she moaned crossly, arching her back against my hand. Hindi ko na kayang paghintayin kami ng mas matagal. Bumalik ang kanyang mga mata sa kanyang ulo nang ipasok ng dalawa kong daliri sa kanyang mga fold. Habang nag-flash ang dila ko sa kanya, sinimulan ko ang isang steady beat, at hindi niya napigilan ang kanyang balakang na tumaas para salubungin ang aking mga ulos. Oh Diyos, siya ay nakasakay sa aking kamay at nilunod ang aking mukha sa lahat ng mayroon siya. Iyon ay dapat na masama. Sinubukan niyang pigilan ang sarili, ngunit hindi niya magawa. Napasabunot ang mga kamay niya sa buhok ko. Lalong humigpit ang kanyang katawan, nakakapit sa aking mga daliri, na basang-basa na kaya naririnig niya ang mga makikinis na ingay sa tuwing ibinabalik ko sa kanya. "F*ck me, napakahirap!" Sigaw niya. Basang basa siya at nakabukaka, sumenyas siya sa akin habang ibinuka niya ang kanyang mga paa at inabot pababa para hawakan ang aking pagkalalaki. "Hard, please," daing niya sa tenga ko at mas lalong nagpatigas sa aking paninigas. Nawala ko ang shorts at itinulak ko siya, dahilan para tumalbog ang ulo niya sa unan habang mabilis akong naglalabas-masok. ** Habang bumubuhos ang namumuong ulo, dahan-dahan kong binuksan ang aking mga mata sa banayad na puting-gintong liwanag ng bagong araw. Marahan akong bumuntong-hininga at umupo, hinaplos ang aking templo. Hindi ko pa naramdaman ang ganitong pagod sa buhay ko. Malamang dahil puno ng kaganapan ang kahapon. Humarap ako sa maliit na katawan sa aking kama at biglang nalaglag ang puso ko nang makita ko ang mukha niya. I could swear bumagsak ang panga ko sa sahig nang bumuka ang labi ko. Nakabara ang hininga ko sa aking lalamunan habang nakatingin sa kanya, nanginginig. Nawalan ng salita ang katawan ko at napapikit na lang. Nanlamig ako hanggang sa hindi na ako makahinga. Siya yun... yung babaeng galing sa beach. Ang babaeng nagpahirap sa araw ko nang mawala siya kahapon. Nakitulog ako sa kanya kagabi? Hindi nakakagulat na ito ay nadama na kakaiba at katangi-tangi. Hindi tulad ng mga murang gold digger na lagi kong nakakausap sa tuwing naa-arouse ako. Lumapit ako para hawakan siya, pero tumunog ang phone ko, nasira ang moment. "F*ck," I cursed under my breath habang bumangon ako sa kama at pumasok sa banyo para sagutin ang telepono. "I apologize for being late; I will be there in thirty minutes," sabi ko sa telepono bago pinatay ang tawag. Hindi ko man lang sila binigyan ng pagkakataong magsabi ng kahit ano. Tumalon ako sa shower at nag-shower muna bago bumalik sa kwarto niya. Natutulog pa siya paglabas ko. Napangiti ako habang napuno ang puso ko sa kanya. Sa wakas ay makukuha ko na ang aking hiling. Isinuot ko ang damit na sinuot ko kahapon dahil wala naman akong naisip na dalhin. Hihilingin ko lang kay Jayden na kumuha ako ng isang bagay at makipagkita sa akin sa kumpanya kung saan pipirma ako ng isang bilyong dolyar na deal. Bago ako umalis, isinulat ko ang isang sulat sa isang piraso ng papel kasama ang aking card at inilagay ito sa drawer sa tabi ng kama sa tabi niya. Tinitigan ko siya ng ilang segundo at ilang segundo rin ang paglapat ng labi ko sa labi niya bago umalis.Hanna Pov Ang sikat ng araw na sumisilip mula sa mga kurtina, ay unti-unting nagpagising sa akin. Dahan-dahan kong ini-scan ang kwarto, sinusubukan kong iproseso ang lahat ng nangyari at kung bakit ako nasa isang hindi pamilyar na silid. Siguradong hindi ito ang kwarto ko dahil wala akong natatandaang nag-book ng suite. Nasa tamang hotel ba ako? I don't usually drink heavy but I was so wasted last night na hindi ko na maalala ang nangyari matapos akong hilahin ni Anne sa club. Naalala ko na iniwan ko si Anne sa club at pumara ng taksi. Naalala kong naglakad ako papunta sa lobby at baka maling floor ang pinindot ko... Umupo ako ng tuwid nang sabay-sabay na bumalik ang lahat sa pumipintig kong ulo. Maling floor ang pinindot ko sa elevator at napadpad ako dito sa suite floor. Nasubukan ko na siguro lahat ng pinto sa sahig at ito lang ang kwartong naka-unlock at pumasok ako. "Anong kalokohan ang ginawa ko?" mahinang sabi ko sa sarili ko. Ito ang dahilan kung bakit lumalayo ako s
Andrew Pov "Nag-aalala ako sayo..." "Iyon ang dahilan kung bakit kailangan mong magpadala ng patrol para hanapin ako sa buong bayan?" Naglalakad na kami ni Jayden papunta sa suite ko. "Hindi mo sinasagot ang iyong telepono," sabi niya, halatang bigo. "Busy ako kagabi." Pagkasabi ko nun, bumuntong hininga si Jayden at kumaway dahil alam niya ang ibig kong sabihin na busy kagabi. Pumasok kami sa elevator sa pinakataas na palapag at dumiretso sa kwarto ko. Huminto siya nang makarating kami sa pinto at isinandal ang likod niya sa dingding. I'm content that he knows he's not meant to follow me in unless I ask him to. Kung may tao sa loob at babarilin, mas mabuting patayin niya ang isa sa amin hindi ang dalawa nang sabay-sabay. Ito ay magiging basura at isang malaking kawalan. Ginagamit ko ang aking access card upang makakuha ng entree sa aking suite. Maingat na pumasok, isinara ko ang pinto sa likod ko at tinungo ang aking kwarto. Huminga ako ng malalim at huminga dahil kinaka
Pagkalipas ng limang taon... Hanna Ngayon ang araw na aking pinagdadasal, ang aking unang araw sa aking unang trabaho. Ako ay nakapanayam para sa posisyon ng Creative Director's Assistant. Ito ay hindi eksakto ang aking pangarap na trabaho ng pagiging isang fashion designer, ngunit ito ay malapit na. Naniniwala ako na kung magtitiis ako at magsisikap, makakarating ako doon balang araw. Ang creative director na pinagtatrabahuhan ko ay si Amanda Amerigo, ang may-ari ng Felda Fashion House. Ang kumpanya ay nagdala ng pangalan ng kanyang ina, Felda, bilang isang pagkilala. Si Amanda ay medyo workaholic at medyo mahigpit. Tatlong beses na siyang kasal at nakuha ang karamihan sa yaman ng kanyang asawa sa pamamagitan ng diborsiyo. Laging inuuna ang kanyang karera, kaya naman hindi na siya nag-asawang muli matapos iwanan ang kanyang tatlong asawa na nasalanta sa pananalapi. May katulong na si Amanda, ang best friend kong si Anne, pero nag-request siya ng isa pa at nirekomenda niya ako
Andrew Pov Nahanap ko ang strip ng condom na inimpake ko, napunit ang isa, pinamamahalaang igulong ito nang may mga ngipin. Marahil ay ginawa niya ito para sa akin, at marahil ay naging mainit ito, ngunit dahil gusto ko talagang makapasok sa loob niya bago ako pumutok na parang putok ng baril, kailangan kong hawakan ang pinakamababa. Siyempre, sa sandaling naisip ko iyon, isinawsaw niya ang kanyang mga daliri sa aking buhok at kinaladkad ako pababa, idiniin ang lahat ng kanyang malambot at luntiang kurba sa aking katawan. Mainit at mamasa-masa ang kanyang balat dahil sa pagod ng kanyang orgasm. Ang kanyang mga tupi ay basa at bukas, handa para sa akin, nagmamakaawa para sa akin habang ibinuka niya ang kanyang mga binti at inabot pababa upang hawakan ang aking paninigas. Sa aking tenga, bumulong siya sa mga ngiping nagngangalit, "Mahirap, please." Bumukas ang mga mata ko na parang dalawang flashlight na sinag. Nagising na lang ako bigla, not because of any interruption, yet beca
Hanna Pov Sa aking buhay, nakita ko ang aking makatarungang bahagi ng mga kaakit-akit na lalaki - nangingibabaw, guwapo, at charismatic na mga indibidwal. Pero ako ang tipo ng babae na kapag nakatagpo ng isang striking na lalaki, ay kaswal na ibababa ang kanyang tingin, iniiwasang magbigay 0ng impresyon ng pagmamasid. Sa pinakamatagal na panahon, hindi ko pinag-isipan ang mga pagtatagpo na ito. Kung tutuusin, mayroon akong Chris, isang gwapong lalaki na higit pa sa sapat para sa akin. Ang lalaking ito, gayunpaman, ay iba. Ang pagiging nasa paligid niya ay naglalabas ng ganap na kakaibang enerhiya. Ito ay isang bagay na hindi ko lubos masabi sa mga salita. Nakakaaliw ang pakiramdam, kahit alam kong maaaring isa siya sa mga pinakamapanganib na indibidwal na nakilala ko. Kakatwa, siya ay tila parehong kalmado at nakakalason, at ang kanyang mabigat na tattoo na hitsura mula sa leeg hanggang sa mga braso ay nagdagdag lamang sa kanyang aura ng panganib. Hindi ko alam kung sino siya o
Andrew Pov Ang ganda niya, lalo na kapag nakakunot ang kanyang mga kilay at naka-pout ang kanyang mga labi. Mukhang madalas kong pinapagawa iyon sa kanya -Madalas ko siyang inisin kaysa sa nararapat. Ang personalidad ni Hanna ay nagpapaalala sa akin ng aking ina, isang kakaibang timpla ng katigasan ng ulo at pagiging madaling makisama. Siya ay nagtataglay ng kakaibang kakayahan na sadyang inisin ang mga tao at pagkatapos ay gumawa ng mga pagbabayad para sa kanyang mga pagkakamali gamit ang isang disarming alindog. Naaalala ko kung gaano si Hanna ay katulad ng aking ina sa ganoong kahulugan, laging handang bumawi sa kanyang mga pagkakamali. Mahal ko si Hanna at kumbinsido ako na mamahalin niya rin ako bilang kapalit. Ang hamon ay nakasalalay sa pagiging matiyaga at pagbibigay-daan sa oras na gawin ang mahika nito. I can't put a precise timeline on how long I can wait, but every time I think of her, tumitindi ang pagnanais na makasama siya. Napakasakit na wala siya sa tabi ko, ku
Hanna Pov Parang malapit nang mahati ang ulo ko sa dalawa. Isang tingin lang sa akin, makikita mo na kung gaano ako napagod, halos hindi ako nakatulog kagabi. Pagkatapos ng party na dinala ako ni Chris at pagkatapos ay iniwan ako, bumalik ako sa bahay, at sinundan niya ako, na humantong sa isang malaking away. Inakusahan niya ako ng panloloko noong dinala niya ako sa party at iniwan akong sumama sa iba. Nagkaroon pa siya ng lakas ng loob na sabihin na ang isang random na babae na humahalik sa kanyang leeg ay isang pagkakamali. Hindi ko nais na bungkalin pa ito. Nais kong panatilihin ang aking pagtuon sa aking iskedyul ng trabaho para sa araw. Inaasikaso ni Ann ang isang kliyente, naiwan akong humarap sa mga papeles ni Amanda. Pinilit kong mag-concentrate, ngunit bumalik ang isip ko sa lalaking inakusahan ako ng boyfriend ko ng panloloko. Ito ay parehong nakakatawa at nakakainis. Nakakatuwa na handa akong sundan si Andrew nang hindi niya alam kung saan niya ako dadalhin. Nakak
Andrew Pov. Ang plano ay naganap nang eksakto tulad ng inaasahan ko. Ngayon ay magiging isang diretsong panalo, at hindi ko kailangang lumaban nang husto para dito; sa katunayan, maaari ko itong isagawa mula mismo sa kaginhawahan ng aking opisina. Pitong taon akong humawak sa posisyon ng CEO sa Sandoval's Industries, at hindi pa ako nakaramdam ng sobrang tiwala sa isang negosasyon. Ito ay tungkol kay Hanna, at Chris. Sa isang paraan, parang gusto ko siyang bilhin, kahit na mayroon kaming hindi sinasabing kasunduan sa kanya. "So, willing kang bitawan si Hanna for fifteen grand?" Tanong ko sa kanya, ninanamnam ang tunog ng pagsang-ayon niya sa alok ko. Hindi ko maiwasang makaramdam ng bahagyang guilt sa ngalan ni Hanna. Hindi niya karapat-dapat ang isang tulad ni Chris, at ang paggawa ng deal na ito ay parang binibili ko ang kalayaan niya. Nagkibit balikat si Chris na ikinairita ko. Ang pakikitungo niya kay Hanna ay ikinagalit ko. Ang paraan ng pagbawas niya sa kanyang halaga ay
Hanna Habang unti-unting bumabalik ang kamalayan sa aking malabo na isipan, sinasalubong ako ng walang humpay na pagpintig sa aking ulo, bawat pulso ay parang martilyo sa aking bungo. Sa isang daing, ibinuka ko ang aking mabibigat na talukap, sinalubong ng isang hindi pamilyar na kisame na umiikot sa manipis na ulap ng pagkahapo. Nasaan ako? Paano ako napunta dito? Kinidnap ba ako? Ang silid sa paligid ko ay naliligo sa banayad na kislap ng liwanag ng umaga na tumatagos sa manipis na mga kurtina, naghahagis ng mga sumasayaw na anino sa malambot na kama na duyan sa aking masakit na katawan. Sa isang pagngiwi, maingat kong idiniin ang aking mga daliri sa aking mga templo, sinusubukan kong sugpuin ang tibok ng ritmo na umaalingawngaw sa aking ulo. Ang mga alaala ng kagabi ay tumutulo pabalik sa magkahiwalay na mga pira-piraso, tulad ng mga piraso ng basag na salamin na dahan-dahang pinagsasama-sama. Bigla akong napatayo, nakaramdam ako ng matinding kirot na pumipitik sa akin
Andrew Habang papunta kami sa garahe ng penthouse ko, hindi ko maiwasang magnakaw ng tingin kay Hanna sa tabi ko. Napuno ng presensya niya ang sasakyan, at hindi ko maalis ang pakiramdam ng kaba na umaasam na dumaloy sa akin. Sinalubong kami ng mga tauhan ko sabay tango lumabas ng sasakyan, pero lahat ng akin atensyon kay Hanna habang ginagabayan ako papunta siya sa elevator. Sa loob ng elevator, sa wakas ay nagkaroon ako ng lakas ng loob para basagin ang katahimikan. "Kumusta ang unang araw mo sa trabaho?" Tanong ko, ang boses ko ay nagtataksil ng higit na pananabik kaysa sa inaasahan ko. Hinawakan ni Hazel ang bouquet na inilapit ko sa kanyang dibdib, at saglit, parang ang layo niya. Ngunit pagkatapos, ngumiti siya, isang kurap ng init na nagpapahina sa tensyon sa nakakulong na espasyo. "Ang unang araw ko sa trabaho ay talagang abala," panimula ni Hanna, ang kanyang boses ay may bahid ng pagod. "But Francesco and his team were so nice to me. They made me feel like I b
Hanna Ang aking mga ugat ay nasa gilid, ang aking mga palad ay pawisan, at ang aking puso ay tumitibok ng isang milya bawat minuto. "Hindi ako pupunta," deklara ko, lumubog pabalik sa gilid ng kama, nakahalukipkip ang mga braso. Tinapunan ako ni Ann ng naguguluhan na tingin, tumagilid ang ulo niya sa kuryosidad. "Hindi pupunta saan?" tanong niya, palapit sa akin na halata sa mga mata niya ang pag-aalala. Nakabihis na siya para sa trabaho, tinutulungan pa rin si Amanda bilang kanyang mapagkakatiwalaang katulong. Umupo sa tabi ko, pinulupot niya ang isang braso sa balikat ko, nag-aalok ng comfort. Nakasandal ako sa yakap niya, ipinatong ko ang ulo ko sa balikat niya. "I just don't feel...tama," pagtatapat ko, uncertainty clouding my thoughts. " Parang...hindi ito ang gusto ko. Parang hindi sapat..." "Hindi sapat? Seryoso? Ikaw ang creative director ng Palm Angels! That's incredible!" Sumingit si Ann, puno ng hindi makapaniwala ang boses niya. I chuckled softly, acknowledged her
Andrew. Inabot ako ng isang buong linggo para hikayatin siyang lumabas kasama ko. Hindi ko alintana kung ilang araw ang lumipas. I'm just happy pumayag siyang makipagkita sa akin. Paulit-ulit akong tinatawag ni Jayden na parang duwag at tanga, pero pinigilan ko ito. Kahit anong bagay na may kinalaman kay Hanna ay hinding-hindi sa akin. Ako ay karaniwang hindi isang taong matiyaga, ngunit kapag ito ay may kinalaman sa kanya, ang lahat ay tila kalmado at mapayapa. Ang pagiging kasama niya ay nagdudulot ng isang uri ng katahimikan na hindi ko akalaing mararanasan. Oo naman, maaari siyang maging matigas ang ulo minsan, ngunit nakikita ko ang hindi kapani-paniwalang tao na siya, at madalas kong ginagawang hamon ang mga bagay para sa kanya. Kahit na lumalayo siya, nananatili siyang pasensya sa akin. Ramdam ko ang pag-aalaga niya sa akin, and it means the world. Hinahangaan ko kung paano siya hindi interesado sa aking kayamanan, kahit na gusto kong ibuhos sa kanya ang lahat ng mayroon
HANNA Naiinis na talaga ako sa sarili ko dahil paulit-ulit kong sinusuri ang phone ko, umaasang may tawag o text, pero walang lumalabas. Pasado alas tres na ng hapon, wala pa ring bakas ng kahit anong contact. Isang mabigat na buntong-hininga ang pinakawalan ko, inilapag ang telepono sa mesa at tinakpan ang aking mukha ng aking mga kamay. Hindi ko maalis ang pakiramdam na ang sarili kong kalupitan ay maaaring nagtaboy sa kanya. At malamang na nagsasabi siya ng totoo. Gusto kong maniwala na siya nga, pero naging matigas ang ulo ko, ayaw makinig sa mga pakiusap niya. "Babalik din siguro siya sa huli, lagi naman sila," sinusubukan ni Ann na panatag ang loob ko, marahang hinihimas ang likod ko. I glance at her, trying to appear calm kahit na parang gulong-gulo ang puso ko. kasintahan. Hindi man lang siya nagsisisi sa pakikitungo niya sa akin. "Naiintindihan ko, Hanna," nakikiramay na tugon ni Ann, at ipinikit ko ang aking mga mata. "You should've seen her. She was repulsive a
Andrew Nagbabantang tumulo ang mga luha mula sa kanyang mga mata, namumula ang kanyang mukha sa emosyon na sumasalamin sa nagniningas na kulay ng kanyang mga mata. Sa gitna ng aking pagkataranta, hindi ko maiwasang mapansin kung gaano kaganda ang hitsura niya kapag naiinis, ngunit ang gulat ay ganap na nilamon ako. "Kaibigan lang siya mula pagkabata," nagmamadali kong paliwanag, ramdam ko ang bigat ng mga kilos ni Tammy at ang napipintong paghaharap na naghihintay sa kanya. Nangako akong tutugunan ang kanyang pag-uugali mamaya at humingi ng paliwanag para sa kanyang katapangan sa pagpasok sa sandaling ito. "Kung gayon, bakit siya kumikilos na para bang naglalambingan kayong dalawa araw-araw?" bulalas ni Hanna, halata ang galit niya. Ito ay isang antas ng galit na hindi ko pa nasaksihan mula sa kanya. Nakatayo ako roon, ang puso ko ay kumakabog sa aking tadyang, habang ang mga akusasyon ni Hanna ay tumagos sa hangin na parang tipak ng salamin. "Hanna sa totoo lang nagkamali
Hanna "I won't accept this," mariin kong sabi sabay cross arms para ipakita kung gaano ako kaseryoso. Inilayo ko ang ulo ko, iniwas ko ang mapang-akit niyang tingin. Si Andrew ay maaaring maging sobrang mapagbigay kung minsan, palaging sabik na magbigay ng tulong. Kung ano ang nakikita niya bilang isang dakilang kilos, maaaring ituring ng iba na napakalaki. Pagtingin ko sa malawak na espasyo, umiling ako. Hindi ko lubos maisip na tanggapin ang napakagarang regalo. "Wala akong hinihintay na kapalit, hayaan mo akong tulungan ka..." "That is all you ever say, Andrew... let me help you! But it's not as simple as you think. You expect me to embrace a whole building dedicated to me for starting a fashion house? It's... it's too much, Andrew..." Pabalik-balik ang lakad ko, ramdam ko ang bigat ng lahat. Sa una, umaasa ako ng isang bagong pagkakataon sa trabaho, isang bagay na mas mahusay kaysa sa ibinigay sa akin ni Amanda, ngunit may ganap na kakaibang ideya si Andrew. Paano niya ma
Andrew. Ang tawa ni Jayden ay lalong nagpatingkad sa aking pagkadismaya. Nai-click ko ang aking dila sa inis nang bumagsak siya mula sa aking kama, tinatanggihan na bigyang-dangal ang kanyang paglilibang sa isang tugon. Sa halip, tumalikod ako at tumungo sa aking aparador upang pumili ng aking damit para sa araw na iyon. Lunes noon, at inaasahan ko ang isang ipoipo ng trabaho at mga pagpupulong sa hinaharap. Ang pagdududa sa aking isipan kung magkakaroon ba ako ng pagkakataong makita si Hanna ngayon; baka mamayang gabi, ngunit walang tiyak. Ang pag-iisip ay nagalit sa akin; Madidismaya ako kung palalampasin ko ang pagkakataong makita siya. Nang maalala na hindi ko siya binisita kahapon, pinigilan ko ang pagnanasang kumilos nang pabigla-bigla. Alam kong kailangan niya ng oras sa kanyang matalik na kaibigan, kaya binigyan ko sila ng puwang upang makipag-ugnayan muli. Sa kabila ng matinding pagnanais na makasama siya, nakatagpo ako ng aliw sa pagkaalam na ligtas siya sa ilalim
Hanna Maaaring mas marami pa ang nasabi ko kaysa sa sinadya ko sa taong hindi ko gaanong pinaboran, ngunit gumaan ang loob ko na nailabas ko ito, kahit na may mga bagay akong gustong sabihin. Tulad ng kung paano ko nais na sabihin sa kanya kung ano ang isang kahila-hilakbot na tao ang kanyang Tiya ay at kung paano ang kanyang pagkawala para sa pagpapaalis sa akin. Pero itinatago ko iyon sa sarili ko. Sa halip, tumayo ako, sumakay sa kotse, at alam kung ano ang susunod na gagawin. Hinatid niya ako pauwi, at pagdating namin, pasado alas singko na ng gabi. Nakakagulat na halos buong araw ay nawala habang nasa labas kami. Habang papunta kami sa kanyang guest house, napansin kong nagnanakaw siya ng tingin sa mansion na tinitirhan ko ngayon. Malamang hinihintay niya akong makalabas para makaalis siya, pero deep inside, ayoko siyang umalis. "I can now see why you don't consider this just a guest house," he remarks with a chuckle, lumingon sa akin. Walang ibang pinanghahawakan ang kany