1.

"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."

Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.

Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.

Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon.

"Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"

Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae palayo, ngunit ang kanyang katawan ay hindi maigalaw at maikilos. Ang mapangahas na babaeng ito ay naglakas-loob na i-set up siya!

"Wala akong hindi kayang gawin para sa iyo, Zack..."

Isang luha ang tumulo mula sa sulok ng mata ni Rhian, ang kanyang halik ay naging mas malalim at mas mapilit, at ang kanyang walang karanasan na maliliit na kamay ay naglakbay sa katawan ng lalaki na ngayon ay walang magawa.

Gusto lang niyang maangkin ang asawa sa una at huling pagkakataon.

Nagalit si Zack.

Gayunpaman, sa kasalukuyang sitwasyon ay wala na sa kanyang kontrol. Pagkaraan ng ilang sandali, ang likas na reaksyon ng katawan bilang lalaki ay nagising, tumataas na ang temperatura ng kanyang katawan, ito ay nag iinit, ang huling katwiran sa kanyang isip ay ganap na tinangay ng hangin.

Kinabukasan ng madaling araw ay nagising si Rhian.

Tiniis niya ang sakit ng katawan, siya ay bumangon mula sa kama at nagbihis. Kinuha niya ang kasunduan sa diborsyo na matagal nang nakahanda mula sa drawer at inilagay sa bedside table. Sa huli, tumingin siya sa kanyang asawa na nakahiga sa kama.

"Zack, papakawalan na kita. Ito naman ang gusto mo, hindi ba?" Kinagat ni Rhian ang labi ng madiin upang pigilan ang sarili na huwag maluha. "Simula ngayon, maghihiwalay na tayo ng landas, kalilimutan na rin kita." Mahina at walang lakas na dagdag pa niya bago binawi ang kanyang tingin at tumalikod na.

Puno ng pait at kalungkutan ang kanyang puso ng lumabas siya ng bahay ng mga Saavedra. Sa kanyang dibdib ay tila may mabigat ba nakadagan... nahihirapan siyang huminga dala ng labis sa sakit na dulot ng kanilang paghihiwalay.

Minahal niya si Zack sa loob ng pitong taon.

Mula noong pagkabata hanggang sa pag-aaral sa kolehiyo, labis siyang nahuhumaling sa lalaki. Ang pinakamalaking hangarin niya ay ang maikasal dito. Gayunpaman, kinasusuklaman siya ni Zack simula ng sila ay ikasal.

Noong panahong iyon, ang pinakamatanda sa pamilyang Saavedra, ang lolo ni Zack, ay may malubhang karamdaman at nagdesisyon na ipakasal ang apo na si Zack.

At siya ang napili nito.

Ang kanyang ama at madrasta, na ang pinapahalagahan lamang ay pera, ay inimpake ang kanyang mga gamit at dinala siya rito nang walang pasabi.

Ngunit imbes na siya ay malungkot sa pasya na ginawa ng mga ito, kabaligtaran iyon ng kanyang naramdaman. Noong panahong iyon, siya ay puno ng tuwa at hindi makapaghintay na dumating ang araw ng kanilang kasal.

Ngunit sa araw mismo ng kanilang kasal sinabi ni Zack sa kanya nang may pagkasuklam, "Rhian, dapat mong malaman na ang babaeng gusto kong pakasalan ay si Marga, at hindi ikaw! Siya lang ang karapat-dapat ko na maging asawa, hindi kita kailanman magagawang mahalin!"

Alam ni Rhian na wala namang obligasyon si Zack na magustuhan at mahalin siya. Ngunit patuloy siyang umaasa at nangarap na balang araw ay mapapalambot niya ang puso ng asawa.

Sa loob ng tatlong taon mula nang ikasal sila, nagsikap siya na maging mabuting asawa.

Siya mismo araw-araw ang nagluluto, para sa pag-uwi nito ay makapag-hain ng mainit at masarap na pagkain. Tuwing gabi ay naghihintay siya dito gaano man katagal upang salubungin ito sa pag uwi. Kapag ito ay nalalasing galing sa mga sosyal na pagtitipon, maingat niya itong aalagaan ng hindi kailanman humihingi ng tulong sa iba. At kapag ito ay nagkakasakit o nagkakaroon ng pinsala sa katawan, mas nag-aalala siya higit kanino man. Tuwing taglamig, sinisiguro niya na hindi ito lalamigin, personal niyang hinahanda ang pampaligo nito, bumangon siya ng mas maaga sa umaga, at hinahanda ang mga personal na pangangailangan nito.

Gayunpaman, kung hindi ka mahal, ay hindi ka mahal.

Hanggang ng sumapit ang kanyang kaarawan noong nakaraang araw ay hindi dumating si Zack, nalaman niya na nasa ospital ito kasama si Marga. Nang sandaling iyon, sa wakas ay natauhan na siya.

Ang pagmamahal na inaasam niya ay hanggang mga pangarap lang niya. Hindi niya kailanman mapapainit at mapapalambot ang puso ni Zack kahit ano pa ang gawin niya. Dahil ang puso nito ay pag-aari ng ibang babae. Natauhan na siya at ganap na susuko na.

...

NANG magising si Zack, alas-diyes na ng umaga. Bumangon siya mula sa kama, ang unang pumasok sa isip niya ay ang saktan si Rhian sa kapangahasan nitong ginawa.

Siya ang presidente ng Saavedra Group, at kilala siya sa kanyang katalinuhan. Walang sinuman ang nakakatalo sa kanya sa mundo ng negosyo, at walang sinuman ang nakakapagplano laban sa kanya at nakakaisa sa kanya. Hindi niya inaasahan na mahuhulog siya sa kamay ng babaeng iyon sa kauna-unahang pagkakataon!

Galit na tumingin siya sa paligid ng silid, ngunit hindi niya nakita ang babae. Nakita niya ang mga dokumento sa bedside table mula sa sulok ng kanyang mata.

"Ano ito?"

Kumunot ang noo ni Zack at kinuha ito para tingnan. Ang malalaking titik na "Kasunduan sa Diborsyo" ay agad na sumalubong sa kanyang mga mata.

Naningkit ang kanyang mga mata at biglang naging madilim ang kanyang ekspresyon.

Una, ginamit ni Rhian ang paraang ito para sumiping sa kanya, at ngayon ay humihingi ito ng diborsyo?! Kasama ba ito sa panlilinlang ng kanyang asawa?!

Hindi naniniwala si Zack na hihiwalayan siya ng babae!

Bigla siyang tumayo, nagbihis at bumaba ng hagdanan nang may galit,nang makita ang katiwala, ay kanya itong tinanong. "Nakita mo ba si Rhian?"

Natigilan ang katiwala na si manong Juan at agad na sumagot: "Sir, ang asawa mo ay lumabas bago mag-umaga, dala-dala ang kanyang mga bagahe."

Kumunot ang noo ni Zack sa kanyang narinig. "Ano?!"