Ang Romantic Restaurant ay isang pribadong restawran sa Pilipinas. Ito ay kilala sa maalalahaning serbisyo at masasarap na putahe. Bukas lamang ito para sa mga high-end na kostumer na may reserbasyon, at kailangang gawin ang reserbasyon isang buwan nang maaga.
Kahapon, nakahanap si Jenny ng ilang koneksyon at nakakuha ng reserbasyon. Napaka-elegante rin ng pagkakaayos ng restawran. Bawat upuan ay hiwalay ng isang screen. May maliit na pintuan na kahoy sa harap, ngunit walang kisame. Kapag kumakain sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng magandang atmospera, na parang sinaunang panahon kung saan umiinom ang mga tao sa ilalim ng buwan. Pumasok ang ilang tao at umupo sa isang bilog na mesa. Hindi nagtagal, dumating na ang waiter dala ang mga pagkain. Nagaalala si Rhian na baka hindi maging komportable ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatutok siya rito, pinaghahainan ng pagkain at paminsang pinupunasan ang bibig nito. Nakaupo si Rio at Zian sa kabilang bahagi ni Rhian. Nakita nila ang bilog na mga pisngi ng batang babae habang kumakain at naisip nilang napaka-cute nito, kaya't masigasig nilang binalatan ng hipon ang bata. Ang batang babae ay hindi mapigilang kumain dahil sa pag-aasikaso nila, at nakatutok siya sa paglutas ng maliit na bundok ng pagkain sa harap niya na patuloy na tumataas. "Hindi mo ba narinig na nawawala ang munting prinsesa ng pamilya Saavedra? Nagpadala na ang pamilya Saavedra ng maraming tao upang hanapin siya sa halos lahat ng sulok ng bayan, pero hindi pa rin nila siya mahanap!" Sa oras na ito, may mahina at usapan na nagmumula sa katabing upuan nila. Isa pang boses ang tila maingat, "Baka kinidnap siya? Ang lakas ng loob ng gumawa nito. Ang munting prinsesa ng pamilya Saavedra ay parang mata ni Zack. Mahal na mahal siya sa araw-araw. Sino mang gumawa nito, sigurado akong sawa na siya sa buhay..." Sa pagkarinig ng pangalan ni Zack, hindi sinasadyang bumagal ang kilos ni Rhian at bahagyang natulala. Nagpatuloy ang usapan sa tabi niya, "Tama, kahit na ang munting prinsesa ay pipi at hindi kailanman nakapagsalita mula pagkabata, masuwerte pa rin siya na ipinanganak sa ganoong kagandang pamilya!" Pipi? Nagduda si Rhian at saglit na natigilan. Ang munting prinsesa na itinuturing ni Zack na pinakamamahal ay isang pipi. Ang batang babae na napulot niya ay hindi kailanman nagsalita. Ang ugali at kasuotan ng batang ito ay talagang akma sa katayuan ng isang mayamang pamilya. Bukod pa rito, ang boses ng lalaking tumawag kanina ay kaboses ni… Sa pag-iisip nito, pinipigilan ni Rhian ang pagkabigla sa kanyang puso at tinignan ang bata na nakaupo sa kanyang kaliwa. Tila naramdaman ng batang babae ang kakaibang pakiramdam at iniangat ang kanyang mga mata upang salubungin ang tingin ni Rhian. Ang kanyang malalaking mata ay puno ng pagtataka. Nang magtama ang kanilang mga mata, pakiramdam ni Rhian ay tila binagsakan siya ng langit at lupa. "Ang batang ito... maaari bang anak siya ni Zack?" Tumigil din si Jenny sa paggamit ng utensils, tinitigan ang batang babae ng ilang segundo, bumigat ang kanyang pakiramdam, at sinubukan pang maniwala: "Hindi kaya nagkataon lang ito?" Mahinang tugon niya, na tanging sila lamang ang nakakarinig. Bilang pinakamalapit na kaibigan ni Rhian, alam ni Jenny ang lahat ng nangyari anim na taon na ang nakalipas. Ang batang babae ay mukhang lima o anim na taong gulang lamang, halos kasing-edad nina Rio at Zian. Kung totoong anak ito ni Zack, nangangahulugang pagkatapos maghiwalay ng kanyang kaibigan at ni Zack, nagkaanak agad ang lalaki sa ibang babae, kay Marga! Ang bilis naman? Habang iniisip ito ni Jenny, nakaramdam siya ng awa para sa kanyang kaibigan. Hindi alam ni Rhian kung ano ang iniisip niya. Inalala niya lamang ang mga nangyari matapos niyang pulutin ang batang babae. Habang iniisip niya ito, lalo siyang nakakatiyak na anak ito ni Zack. Sa sandaling iyon, hindi maipinta ang kanyang mukha. "Pambihirang pagkakataon ito." Nang makita si Rhian na sigurado sa kanyang sinabi, lalo pang bumigat ang pakiramdam ni Jenny. Tumingin siya sa nalilitong batang babae at mahinang nagtanong kay Rhian, "Ano'ng gagawin natin ngayon? Nasa daan na siguro si Zack." Punong-puno ng pag-aalinlangan ang mukha ni Rhian. Pagkatapos ng ilang sandali, inilabas niya ang kanyang cellphone at iniabot ito kay Jenny, "Hawakan mo ang phone ko at sabihin mong ikaw ang tumawag. Isasama ko sina Rio Zian at hihintayin kita sa parking lot." Tumango si Jenny bilang pagsang-ayon. Tinignan ni Rhian ang batang babae na hindi pa rin nakakareact, at hindi niya napigilang lumambot ang puso. "Ipapaubaya ko na sa'yo ang batang ito." Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumingin siya sa dalawa niyang anak. "Tayo na." Hindi na nagtanong sina Rio at Zian, at agad na sumunod sa kanya. Habang dumadaan sa tabi ng batang babae, hinila ng maliit na kamay nito ang damit ni Rhian. Tumingin si Rhian pabalik sa kanya na may halong komplikadong emosyon. Mahigpit na hinawakan ng batang babae ang laylayan ng kanyang damit, at ang bilugang mata nito'y puno ng takot. Nang makita ang kaawa-awang itsura nito, hindi napigilan ni Rhian ang kanyang damdamin. Kahit ano pa ang nangyari sa pagitan niya at ni Zack, inosente pa rin ang bata. Sa huli, kinausap ni Rhian ang bata, "May gagawin lang si tita kaya kailangan ko nang umalis. Si Tita Jenny na muna ang mag-aalaga sa'yo. Maghintay ka dito nang mabuti, darating na ang daddy mo." Pagkatapos noon, mabigat ang loob niyang inalis ang kamay ng batang babae, mabilis na lumabas ng silid, at hindi na lumingon pa. Samantala, nagmamadaling ipinahakot ni Jenny ang tatlong ekstrang set ng mga pinagkainan nila Rhian at ng mga anak nito. Hindi nagtagal matapos alisin ng waiter ang mga ito, bumukas ang pintuang kahoy. Isang grupo ng mga bodyguard na nakasuot ng itim ang maayos na pumuwesto sa dalawang hanay, na nag-iwan ng daan sa gitna. Nang makita ang eksenang ito, hindi sinasadyang inayos ni Jenny ang kanyang sarili at pilit na kumalma habang nakatingin sa pintuan. Ang nakita niya ay si Zack, na may seryosong ekspresyon, mabilis na naglakad papasok gamit ang kanyang malalaking hakbang.May dalawang tao lamang sa loob ng silid. Nilibot ni Zack ang tingin niya sa buong silid at sa huli ay natutok ang kanyang mga mata sa kanyang anak. Ang batang babae ay nakaramdam ng sama ng loob dahil sa biglaang pag-alis ni Rhian. Nang makita niya ang kanyang ama, hindi siya natakot. Sa halip, tumalikod pa siya nang galit. Bahagyang dumilim ang tingin ni Zack. "Miss, okay ka lang ba?" Tahimik ang mag-ama, kaya't si Manny, ang assistant, ang siyang kumilos. Tiningnan siya ng batang babae, pagkatapos ay tumalikod muli nang galit at hindi siya pinansin. Maingat na tinignan ni Manny ang bata, at nang masigurong ligtas ito, huminga siya nang maluwag at bumalik upang iulat kay Zack. Tumango si Zack, pinagmasdan ang anak niyang tahimik, at pagkatapos ay inusisa ang taong nakaupo sa tabi ng kanyang anak. Nang magtama ang kanilang mga tingin, bumigat ang pakiramdam ni Jenny. Pinisil niya ang kanyang palad upang makontrol ang ekspresyon at hindi magpakita ng nerbiyos. "Nas
"Mommy, sino ba 'yung Zack? Bakit kailangan nating magtago sa kanya?" Nakikita ni Rio at Zian na natutulala ang ina, kaya't niyugyog nila ang kamay nito at nagtanong nang may pagdududa. Natauhan si Rhian, hinaplos ang mga ulo nila, at ngumiti nang parang walang anuman, "Hindi siya mahalagang tao, pero may kaunting alitan kami noon. Kayong dalawa, kapag narinig n'yo ang pangalang ito sa hinaharap, kailangan kayong lumayo, naiintindihan niyo ba?” Tumango nang sabay ang dalawang bata, "Naiintindihan namin, Mommy." Nang ilayo ng kanilang ina ang tingin, nagkatinginan ang dalawang bata, at puno ng kuryosidad ang kanilang bilugang mata. Ano kaya ang nangyari noon kina Mommy at Daddy? Mukhang hindi maliit ang kanilang hindi pagkakaintindihan! Tumango si Rhian, ngunit patuloy pa rin siyang nag-aalala tungkol kay Jenny, hanggang sa biglang magsalita muli ang mga bata. "Mommy, bigla tayong umalis kanina. Kung pinaghinalaan tayo ng taong iyon, madali niyang mate-trace tayo sa surve
Dalawampung minuto ang lumipas.Dahan-dahang huminto ang sasakyan sa Mansion ng pamilyang Saavedra.Hindi hinayaan ni Rain na may humawak sa kanya; sumandal siya sa upuan, dahan-dahan siyang bumaba ng sasakyan, at naglakad papasok nang walang sinasabi.Tahimik na sumunod si Zack.Pagkapasok ng mag-ama, narinig nila ang isang tawag..."Rain!"Nasa bulwagan si Marga, abala sa pag-browse sa kanyang cellphone nang marinig ang pagpasok ng iba, tumingin siya.Nang makita na si Rain, agad siyang tumakbo patungo sa kanya ng may kasinungalingan at mahigpit na niyakap ang maliit na bata, "Sa wakas ay bumalik ka na! Bakit ka umalis nang walang dahilan? Nag alala si Tita! Ayos ka lang ba? May sugat ka ba?"Habang sinasabi ito, sinuri niya ang katawan ng maliit na batang babae na may nerbiyos na ekspresyon.Nabigla si Rain sa kanya at medyo natigilan nang ilang sandali.Nang marinig ang mapanlinlang na boses ni Marga sa kanyang mga tainga, unti-unting bumalik ang kanyang mga mata sa pagiging walan
Diretso silang bumalik sa bahay. Si Rhian at ang dalawang bata ay gutom pa rin, kaya't inubos nila ang lahat ng mga pagkain na kanilang inuwi ni Jenny. Pagkatapos ng hapunan, umakyat ang dalawang bata sa kwarto para maligo. Tumingin si Jenny sa kanyang matalik na kaibigan nang may kahulugan, "Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagtatago kay Zack? Di ba't nagkasundo kayong magdiborsyo noon? Bakit ka natatakot sa kanya ngayon? Umamin ka sa akin… totoo ba na mutual ang diborsyo? Kung oo, bakit na nagtatago sa kanya? May kasalanan ka bang ginawa noon sa kanya?” Nang matagpuan ang kanyang tingin, hindi sinasadyang ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata, nag-alinlangan nang matagal, at pagkatapos ay nagpasya siyang sabihin ang sitwasyon noon. "Rhian, nagawa mo iyon?!” Hindi inasahan ni Jenny na may lakas ng loob ang kanyang matalik na kaibigan na pa-inumin si Zack ng isang uri ng sèx drùg kaya ito nagdalantao sa kanyang mga anak. Hindi nakakagulat na nais niyang tumakas nang
**Saavedra Family Mansion.** **Malamig na gabi.** Tahimik na pumasok si Zack sa kwarto ni Rain at inayos ang kumot na kanyang itinapon. Ang maliit na batang babae ay mahimbing na natutulog. Tumingin si Zack sa kanya ng ilang sandali bago lumabas. Paglabas niya, nakita niyang papalapit si Manny at nag-ulat, "Master, pumunta ako sa restaurant na iyon para tingnan, pero sira ang surveillance ng restaurant at wala akong nahanap na kahit ano." Nang marinig ito, bahagyang kumunot ang noo ni Zack, "Ano ang ibig mong sabihin na walang natagpuan na kahit ano?" Kaduda-dua, sira ang surveillance ng restaurant? Mukhang medyo nahihiya si Manny at nag-atubiling sumagot, "Marahil ay coincidence lang. Sa katunayan, ang Madam... Hindi, si Miss Fuentes ay matagal nang nawala. Wala tayong balita tungkol sa kanya sa mga nagdaang taon. Malamang na hindi siya biglang magpapakita sa bansa." Nang matapos siyang magsalita, nakita niyang biglang sumeryoso ang mukha ng kanyang master. Naisip ni Manny,
Sinundan ni Rio ang linya ng kanyang paningin at nakita ang batang babae na nakilala nila kahapon. Bahagyang kumurba ang magandang kilay ng maliit na batang babae. Sa oras na ito, si Rain ay nakatingin din sa kanila at pumapalakpak kasama ang ibang mga bata. Nang makita silang nakatingin sa kanya, nagkaroon ng bahagyang kasiyahan sa kanyang mga mata na parang tuwang-tuwa. Hindi niya inaasahang makikita ang dalawang bata na lalaki dito. Bagamat isang beses pa lamang silang nagkita, hindi niya maipaliwanag kung bakit nahihirapan siyang hindi sila magustuhan. Ngunit habang nakatingin siya sa kanila, naunang ibinaba ni Rio at Zian ang kanilang mga tingin. "Okay, kayong dalawa, maupo na kayo. May dalawang bakanteng upuan doon. Puwede ba kayong magsama?" Itinuro ng guro ang dalawang bakanteng upuan sa tabi ni Rain. Napatigil sandali sina Rio at Zian, ngunit wala silang sinabi. Tumango sila nang masunurin at pumunta sa upuan. Nang makita ang dalawang bata na lalaki na lu
Nang makita siya na biglang humarang sa harap ni Rain, napaatras si Cherry. Sabi ni Rio nang may katigasan: "Hindi ba't tinuruan ka ng nanay mo? Kailangan mong humingi ng tawad kapag may nagawa kang mali. Itinulak mo siya, kaya dapat kang humingi ng tawad sa kanya!" Bagamat bata pa, may natural na kapangyarihan siyang taglay kapag nagpakita ng seryosong mukha. Napaatras si Cherry sa takot, tumingin sa paligid, umaasang may ibang bata na magsasalita para sa kanya. Matapos ang mahabang sandali, nang walang sumuporta sa kanya, nahirapan siyang ipagtanggol ang sarili, "Ako, ako..." Nag-"ako" siya ng matagal, ngunit hindi mailabas ang iba pang mga salita. Nakita ang kanyang namumula na mukha, si Zian ay naglakad papalapit nang walang magawa, "Cherry, dapat maging mabait ka, hindi ka dapat nananakit sa iba, ito ay masamang asal. Hindi pinapayagan ang mga bata na makipag-away. Kaya, dapat kang humingi ng tawad sa kanya!" Kung ikukumpara kay Rio, mas malambot ang tono ni Zia
"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala