Dalawampung minuto ang lumipas.Dahan-dahang huminto ang sasakyan sa Mansion ng pamilyang Saavedra.Hindi hinayaan ni Rain na may humawak sa kanya; sumandal siya sa upuan, dahan-dahan siyang bumaba ng sasakyan, at naglakad papasok nang walang sinasabi.Tahimik na sumunod si Zack.Pagkapasok ng mag-ama, narinig nila ang isang tawag..."Rain!"Nasa bulwagan si Marga, abala sa pag-browse sa kanyang cellphone nang marinig ang pagpasok ng iba, tumingin siya.Nang makita na si Rain, agad siyang tumakbo patungo sa kanya ng may kasinungalingan at mahigpit na niyakap ang maliit na bata, "Sa wakas ay bumalik ka na! Bakit ka umalis nang walang dahilan? Nag alala si Tita! Ayos ka lang ba? May sugat ka ba?"Habang sinasabi ito, sinuri niya ang katawan ng maliit na batang babae na may nerbiyos na ekspresyon.Nabigla si Rain sa kanya at medyo natigilan nang ilang sandali.Nang marinig ang mapanlinlang na boses ni Marga sa kanyang mga tainga, unti-unting bumalik ang kanyang mga mata sa pagiging walan
Diretso silang bumalik sa bahay. Si Rhian at ang dalawang bata ay gutom pa rin, kaya't inubos nila ang lahat ng mga pagkain na kanilang inuwi ni Jenny. Pagkatapos ng hapunan, umakyat ang dalawang bata sa kwarto para maligo. Tumingin si Jenny sa kanyang matalik na kaibigan nang may kahulugan, "Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagtatago kay Zack? Di ba't nagkasundo kayong magdiborsyo noon? Bakit ka natatakot sa kanya ngayon? Umamin ka sa akin… totoo ba na mutual ang diborsyo? Kung oo, bakit na nagtatago sa kanya? May kasalanan ka bang ginawa noon sa kanya?” Nang matagpuan ang kanyang tingin, hindi sinasadyang ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata, nag-alinlangan nang matagal, at pagkatapos ay nagpasya siyang sabihin ang sitwasyon noon. "Rhian, nagawa mo iyon?!” Hindi inasahan ni Jenny na may lakas ng loob ang kanyang matalik na kaibigan na pa-inumin si Zack ng isang uri ng sèx drùg kaya ito nagdalantao sa kanyang mga anak. Hindi nakakagulat na nais niyang tumakas nang
**Saavedra Family Mansion.** **Malamig na gabi.** Tahimik na pumasok si Zack sa kwarto ni Rain at inayos ang kumot na kanyang itinapon. Ang maliit na batang babae ay mahimbing na natutulog. Tumingin si Zack sa kanya ng ilang sandali bago lumabas. Paglabas niya, nakita niyang papalapit si Manny at nag-ulat, "Master, pumunta ako sa restaurant na iyon para tingnan, pero sira ang surveillance ng restaurant at wala akong nahanap na kahit ano." Nang marinig ito, bahagyang kumunot ang noo ni Zack, "Ano ang ibig mong sabihin na walang natagpuan na kahit ano?" Kaduda-dua, sira ang surveillance ng restaurant? Mukhang medyo nahihiya si Manny at nag-atubiling sumagot, "Marahil ay coincidence lang. Sa katunayan, ang Madam... Hindi, si Miss Fuentes ay matagal nang nawala. Wala tayong balita tungkol sa kanya sa mga nagdaang taon. Malamang na hindi siya biglang magpapakita sa bansa." Nang matapos siyang magsalita, nakita niyang biglang sumeryoso ang mukha ng kanyang master. Naisip ni Manny,
Sinundan ni Rio ang linya ng kanyang paningin at nakita ang batang babae na nakilala nila kahapon. Bahagyang kumurba ang magandang kilay ng maliit na batang babae. Sa oras na ito, si Rain ay nakatingin din sa kanila at pumapalakpak kasama ang ibang mga bata. Nang makita silang nakatingin sa kanya, nagkaroon ng bahagyang kasiyahan sa kanyang mga mata na parang tuwang-tuwa. Hindi niya inaasahang makikita ang dalawang bata na lalaki dito. Bagamat isang beses pa lamang silang nagkita, hindi niya maipaliwanag kung bakit nahihirapan siyang hindi sila magustuhan. Ngunit habang nakatingin siya sa kanila, naunang ibinaba ni Rio at Zian ang kanilang mga tingin. "Okay, kayong dalawa, maupo na kayo. May dalawang bakanteng upuan doon. Puwede ba kayong magsama?" Itinuro ng guro ang dalawang bakanteng upuan sa tabi ni Rain. Napatigil sandali sina Rio at Zian, ngunit wala silang sinabi. Tumango sila nang masunurin at pumunta sa upuan. Nang makita ang dalawang bata na lalaki na lu
Nang makita siya na biglang humarang sa harap ni Rain, napaatras si Cherry. Sabi ni Rio nang may katigasan: "Hindi ba't tinuruan ka ng nanay mo? Kailangan mong humingi ng tawad kapag may nagawa kang mali. Itinulak mo siya, kaya dapat kang humingi ng tawad sa kanya!" Bagamat bata pa, may natural na kapangyarihan siyang taglay kapag nagpakita ng seryosong mukha. Napaatras si Cherry sa takot, tumingin sa paligid, umaasang may ibang bata na magsasalita para sa kanya. Matapos ang mahabang sandali, nang walang sumuporta sa kanya, nahirapan siyang ipagtanggol ang sarili, "Ako, ako..." Nag-"ako" siya ng matagal, ngunit hindi mailabas ang iba pang mga salita. Nakita ang kanyang namumula na mukha, si Zian ay naglakad papalapit nang walang magawa, "Cherry, dapat maging mabait ka, hindi ka dapat nananakit sa iba, ito ay masamang asal. Hindi pinapayagan ang mga bata na makipag-away. Kaya, dapat kang humingi ng tawad sa kanya!" Kung ikukumpara kay Rio, mas malambot ang tono ni Zia
"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala
Anim na taon ang lumipas.Bansa ng America, FV Medical Research Institute.Lumabas lang si Rhian mula sa laboratoryo ng marinig ang kanyang assistant na si Linda na nagsabi, "Doctor Rhian, may gustong sabihin sa iyo si Doktor Lu, kaya't pinapunta ka niya sa opisina niya."Kakagising lang ni Rhian kaya medyo antok pa siya dahil sa puyat. Ngunit ng marinig niya ito, bigla siyang nagising at naging alerto."May nabanggit ba siya kung tungkol saan? Hindi kaya... nasira na naman ng dalawang pasaway kong anak ang mga resulta ng mga research? Ano sa palagay mo?""Baka nga." Sagot si Linda sa alanganin na tinig.Ang kanyang amo na si Doktor Rhian ay palaging mahusay at malaki ang kakayahan. Sa murang edad, naging pinakamagaling na ito sa larangan ng medisina. Ito ang naging pinakamahusay na tagasunod ni Doktor Lu Mendiola, at ni minsan ay hindi pa ito napapagalitan pagdating sa trabaho dahil talaga naman na mahusay ito at nagta-trabaho ng walang palya.Ang tanging problema lang, sa tuwing may
Pagkatapos niyang umalis sa lugar na iyon anim na taon na ang nakalipas, hindi na niya naisip na bumalik sa lugar na 'yon. Wala na siyang kapamilya na babalikan sa lugar na iyon. Bukod pa rito, nakaramdam na siya ng pagmamahal sa lugar na ito. Nasanay na sila dito ng kanyang mga anak."Pero, Doktor Lu—"Pinutol siya nito, "Rhian, alam kong ayaw mong bumalik, pero sana isipin mo nang mabuti... Nag-aral ka ng medisina sa akin sa loob ng maraming taon, at dapat mong maunawaan ang lawak at lalim ng tradisyunal na gamot ng Pilipinas. Sa ibang bansa, hindi sapat ang mga halamang gamot para sa iyong pag-aaral. Pero sa Pilipinas, iba ang sitwasyon... Maraming halamang gamot ang magagamit mo. Marami pa ang mga halamang gamot doon na hindi pa natutuklasan na maari mong magamit sa pag aaral mo. Mayroon din silang pamana ng sinaunang mga kasanayan sa medisina. Hindi ka ba interesado sa aspektong ito? Kaya... iminumungkahi kong bumalik ka upang madagdagan ang kaalaman mo!""Sa iyong kakayahan, tiy