Mas mabuti ng hindi na lang magdulot ng problema. Nang maisip ito, muling humingi ng pasensya sa Rhian sa lalaki. "Pasensya na talaga, ayos ka lang ba?" Lasing ang lalaki, kaya naman maingat siyang humingi muli ng tawad. Pagkatapos niyang magsalita, biglang ngumiti ng malisyoso ang tao sa kanyang harapan, at lasing din ang kanyang boses, "L-Little beauty... kung ayos ba ako o hindi, malalaman mo kung sasamahan mo akong uminom! Kung mapasaya mo ako, hindi na kita gagalawin ngayon!" Bahagyang kumunot ang noo ni Rhian, alam niyang ang tao sa kanyang harapan ay halatang lasing at wala sa katwiran, kaya hindi na niya balak itong bigyang-pansin. Niyuko niya ang kanyang ulo at sinubukang lumakad sa gilid niya. Nang siya ay lumakad palayo sa lasing, muling umingay ang boses ng lasing, “Huwag kang umalis, little beauty! Mayaman ako…. Basta't sumama ka sa akin at paligayahin ako, garantisado na magiging maganda ang buhay mo magpakailanman!" Habang sinasabi ito, tumawa ng malakas ang lal
Walang tao sa silid. Matapos pumasok si Zack, isinara niya ang pinto. Sa isang sandali, ang silid ay naging tahimik na tanging ang tunog ng kanilang paghinga ang maririnig. Tumingin si Rhian sa paligid at nakaramdam ng panganib nang walang dahilan, kaya't siya'y lumaban nang mabangis. "Ano bang gusto mong gawin? Bitawan mo nga ako!" Sa susunod na sandali, sinandal siya sa pader ni Zack na walang kahirap-hirap. Ang kanilang mga katawan ay halos magkadikit. Ang mainit na hininga ng lalaki ay tumatama sa kanyang tainga. Biglang tumigil ang mga galaw ni Rhian sa pakikipaglaban, habang nakasandal sa pader, pinipilit niya na ayusin ang kanyang postura, samantala hindi niya namamalayan na bumabagal na ang kanyang paghinga. Sa sandaling ito, batid niya na anumang oras ay maaring gawin ng dating asawa ang anumang bagay sa kanya… at wala siyang kawala o magagawa. Walang ibang tao sa silid… nakakabingi ang katahimikan. Bumuga ng hangin si Rhian. Nagsisimula siyang maguluhan.
Ang mainit na labi ni Zack ay lumapat sa kanya, at ang kanilang mga paghinga ay nagkasalubong. Sandaling na-blanko ang kaisipan ni Rhian. Hindi niya inaasahan na gagawin talaga ito ni Zack! Ang kamay ng lalaki na humahawak sa kanyang baba ay pilit na binubuksan ang kanyang bibig. Biglang natauhan si Rhian at nagsimula ng pumiglas, "Zack, pakawalan mo ako! Nasisiraan ka na ba ng bait? Ito ay isang pribadong silid! Maaaring may pumasok anumang oras!" Umusog si Zack ng kaunti dahil sa kanyang pagpiglas. Nang marinig ito, bahagyang binasa nito ng dila ang ibabang labi, "Ano ngayon? Hindi ba't sinabi mong babayaran mo ako? Gusto kong bayaran mo ako sa paraang ito, natatakot ka ba?” Sandaling nanginig ang mata ni Rhian sa takot, bigla niyang naalala ang gabing iyon. Noong gabing iyon, marahil dahil pareho silang na-drug, at hindi gaanong nakadarama si Zack, ngunit nandoon pa rin ang kanyang mga instinct. Sa buong proseso, kumilos ang lalaki nang walang ingat at may labis na puw
Pagkatapos ni Rhian na lumabas mula sa pribadong silid, wala siyang mapuntahan, kaya't ng makakita siya ng pader sa dulo, doon siya nagtago.Sumandal siya sa pader, humihingal nang malakas, at hindi nakalimutang itaas ang kamay upang hawakan ang kanyang mga labi na nahalikan at nasaktan. Hanggang ngayon ay nadarama niya ang init ng labi ng lalaki sa kanyang labi.Pagkatapos ng ilang sandali, ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata sa sariling paglibak.Sa loob ng maraming taon, inisip niyang wala na siyang damdamin para kay Zack, ngunit hindi niya inasahan na sa isang pagkikita ng harapan lamang ay madali niyang makagambala ang kanyang puso.Pagkalipas ng ilang minuto, nang maayos na ang kanyang emosyon, bumalik si Rhian sa pribadong silid kung nasaan ang kanyang mga kasamahan.Ang mga empleyado sa loob ay abala pa rin, at bahagya lamang silang nagtimpi nang makita siyang pumasok.Tumingin si Zanjoe sa kanya at napansin na tila nasa ibang estado siya kumpara nang umalis siya, at bahagya
Si Rain ay mahinahong iniabot ang kanyang nasugatang kamay kay Zack. Nang makita ang mga sugat sa kanyang kamay, kumunot ang noo ni Zack at nagtanong, "Paano nangyari ito? Inapi ka ba ng mga kalaro mo?" Natigilan si Rain sandali, tapos ay mariing umiling. "Hindi ka inapi?" tanong ni Zack, naguguluhan. "Ano ang nangyari?" Kinuha muli ni Rain ang kanyang lapis at dahan-dahang isinulat sa maliit na kuwaderno ang ilang mga titik. "Hnd" Matapos isulat, bahagya siyang tumagilid, hindi masyadong tiwala sa isinulat niya. Mahirap para sa kanya ang pagsulat ng salitang ito. Kapag may mga salita siyang hindi kayang isulat, karaniwan siyang gumagamit ng paint brush o minsan ay diretsong nilalaktawan. Pero ang paint brush ay bihira niyang gamitin, kaya’t hindi niya alam kung tama ba ang pagkakasulat niya. Tiningnan ni Zack ang isinulat niya at kinumpirma, "Nadapa ka?" Tumango si Rain. Bumuntong-hininga si Zack, at maingat na hinawakan ang sugat niya. "Nilagyan ba ng gamot ng guro mo?" T
Pagkatapos umakyat ng dalawang bata, unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Rhian. "Anong nangyari? May iniisip ka ba?" tanong ni Jenny na may pag-aalala habang pinatay niya ang TV at lumapit. Sandaling nag-atubili si Rhian bago banggitin nang kaswal ang nangyari nang gabing iyon. "Nagkrus ang landas namin ni Zack habang nasa welcome party kami ng mga katrabaho ko." Anim na taon na ang nakalilipas, bukod kay Jenny, wala na siyang ibang mapagkakatiwalaan. Nang marinig ito, nagulat si Jenny at hindi maiwasang huminga nang malalim. "Ano bang klaseng kapalaran ito? Napakalaki ng Pilipinas. Sigurado ako na kung hindi ninyo sadyang hahanapin ang isa't isa, halos imposible kayong magkita." Ibababa ni Rhian ang kanyang tingin, tila malalim na nag-iisip. "Oh, pagkatapos mo siyang makita, ano na ang iniisip mo ngayon?" tanong ni Jenny. Bahagyang ngumiti si Rhian. "Ano pa nga ba ang maiisip ko? Matagal na kaming tapos, anim na taon na ang lumipas. Ngayon, para na lang kaming mga
Nang mawala sa kanyang paningin si Rain, saka lamang inalis ni Zack ang mata sa gate ng eskwelahan, bumaling siya kay Manny at nag utos. “Umalis na tayo." Tumango si Manny ng marinig at nagmaneho papunta sa Saavedra Corporation. Pagdating sa kumpanya, agad pumasok si Zack sa gusali at umattend ng high-level meeting. Matapos ang higit isang oras, saka lamang natapos ang pagpupulong. Pagkatapos ng meeting ay agad siyang bumalik sa kanyang opisina. "Zack, mabuti at dumating ka na," bati ni Marga pagkabukas niya ng pinto. Bahagyang kumunot ang noo ni Zack ng makita niya ito sa loob ng kanyang opisina. Kaswal na nakasuot si Marga ang elegante at itim na business suit, nakangiti ito habang nakatayo sa harap ng kanyang mesa. Mukhang kanina pa ito naghihintay sa kanya. “Kailan ka pa dumating?” tanong ni Zack habang papalapit sa kanyang mesa. Mabilis na sinusuri niya ang mga dokumento roon bago tumuon ang tingin kay Marga. Nang makita ni Marga umupo si Zack, sumunod siya at ma
Pagkatapos iyon sabihin ni Zack, hindi niya binigyan-pansin ang reaksyon ni Marga. Sa simula pa lamang, pinili niyang pakasalan si Marga upang suklian ang utang na loob sa kanyang lolo nito na nagligtas sa kanyang buhay. Dahil dito, pinanatili niya ang malapit na ugnayan sa pamilyang Suarez at kaniyang pamilya, at nang imungkahi ng mga nakatatanda sa kanilang pamilya ang kasal sa pagitan nila ni Marga, wala na siyang magawa kundi ang pumayag. Noon, naisip niyang si Marga ang babaeng kailangan niya sa kanyang buhay. Ngunit nang matuklasan niyang umalis si Rhian ng walang salita at naglaho na parang bula anim na taon na ang nakalipas, napagtanto niyang ang kanyang nararamdaman para kay Marga ay hindi ang pag-ibig katulad ng inaakala niya. Sa loob ng anim na taon, paulit-ulit siyang hinihikayat ng mga nakatatanda mula sa parehong pamilya na ituloy ang kanilang kasal, ngunit palagi siyang nakahanap ng mga dahilan para ipagpaliban ito. Sa loob ng anim na taon, ginawa niya ang la
Nag-usap-usap ang tatlo at agad na nagtakda ng appointment kay Dawn at sa kanyang asawa upang magkita sa restaurant sa gabi.Pagdating ni Wilbert at Dawn, nakaupo na ang pamilya Suarez sa private room. Nakayuko si Marga at sinadyang magpakita ng lungko, at ang dalawang magulang sa kanyang tabi ay mukhang may tampo.Pagpasok nila, dahan-dahang iniangat ni Marga ang kanyang mukha at nagpilit na ngumiti, "Tito at tita, nandiyan na po pala kayo."Pagkatapos niyang sabihin ito, unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang mukha, muli niyang pinalungkot ang mukha. Agad na nagtanong si Dawn. "Ano ang problema, iha? Sabihin mo sa akin."Bago pa makapagsalita si Marga, nagsalita si Belinda mula sa kabilang dulo, "Ang mga tsismis na ito ang sanhi, sinasabi nila na ang anak ko ay parang isang payaso, pinagtatawanan at kinukutya! Sinasabi nila na, pagkatapos ng matagal na pagpapakabait sa inyong pamilya ay basta na lamang siya itatapon! Umiiyak siya araw-araw dahil dito!"Agad itong itinanggi ni Mar
Medyo abala si Zack nitong mga nakaraang araw, ngunit araw-araw pa rin siyang dumadaan sa bahay ni Rhian.Ang huling pagkakataon na nakita niyang nagkikita sila ni Rhian at Mike nang lihim, pati na ang mga salitang tinanong siya ni Rhian, ay paulit-ulit na pumapasok sa isipan ni Zack na parang sirang plaka.Dahil sa huling pagtatalo nila, pinakiusapan siya ni Rhian na kunin si Rain, kaya't maraming beses na dumaan si Zack, ngunit bihira siyang nagpapakita kay Rhian. Madalas lang niyang pinagmamasdan sila mula sa malayo.Nakita ni Zack na si Rain ay lalong naging masigla araw-araw, akala niya ito ay dahil sa simpleng pagkagusto lang nito kay Rhian. Ngunit hindi niya inaasahan na "sobrang" pagkagusto pala ng kanyang anak sa babae, to the point na nag-aral pa itong magsalita... Ibig sabihin ay sobrang gustong-gusto ng anak niya ang babaae.Sa nakikita ni Zack. Mukhang mahalaga din si Rain kay Rhian. Ito nga marahil ang lukso ng dugo kung tawagin.Samantala, mabilis na bumaba si Marga mat
Matapos ang ilang araw, naging malungkot ang pagpasok ni Rain sa eskwelahan. Pagdating nila sa eskwelahan, nakita niyang nag-eenjoy ang kambal kasama ang ibang mga bata, ngunit hindi siya pinapansin ng dalawa. Sa wakas, nang magkaroon siya ng lakas ng loob para tumakbo at lapitan sila.Nagkatinginan ang dalawang bata, si Rio ay sinadyang magtanong ng seryoso. "Ano ang kailangan mo sa amin?"Hinawakan ni Rain ang kanyang maliit na palda, ang kanyang mga kilay at labi ay kumibot Tinitigan niya sila ng seryoso at binuksan ang bibig upang subukan na maglabas ng tunog... Nakaramdam ng awa at pagkabahala sina Rio at Zian para sa kanya. Naawa sila pero kailangan nila itong gawin. Sa paraang ito lamang sila makakatulong sa dalawa. Kung hindi nila ito gusto tulungan, hindi nila gagawin ito kay Rain.Matapos maghintay ng matagal, gusto nang sumuko ng dalawang bata, ngunit bigla nilang narinig ang isang malambot na boses na kasing hina ng langgam."Kuya..."Namumula si Rain, at sa wakas ay naka
Kinabukasan, isinama ni Rhian ang tatlong bata para kumain. Tahimik na nakaupo si Rain sa tabi niya, nakikipagkulitan ito sa dalawa niyang anak. Habang tinitingnan ito, gusto gusto niyang pisilin ang matambok nitong pisngi. Ang cute kasi nito. Habang tinitingnan niya ito, hindi niya maiwasan na makadama ng awa. Kahapon ay nakita niya ang kagustuhan nito ba makapagsalita… nagsisikap ito na maglabas ng boses… ngunit sa huli ay wala itong nagawa. Nang maisip ito ni Rhian, mahina niyang pinisil ang matambok nitong pisngi at malambing na nagsalita. “Ano ang gusto mong kainin, Rain? Gusto mo ba ng cake? Eh pancakes? Masiglang tumango ito sa kanya. Nag-order agad si Rhian ng cake at pancakes para sa bata. Nang dumating ito, nag-slice siya at nilagay sa plato nito. “Kumain ka na marami ha. Kapag gusto mo pa, magsabi ka lang kay tita.” Habang nakatitig sa magandang mukha ni Rhian, kumurap si Rain… ang lambing ng boses ni tita, ang sarap pakinggan! Bumuntong-hininga si Rhian, may kalun
"Pasensya na, may mahahalagang bagay akong kailangang asikasuhin kanina kaya hindi ko kayo nasundo. Nakakain na ba kayo?" Bumitaw ng yakap si Rhian sa tatlo at hinaplos ang mga mukha nila.Tumango si Zian. "Opo, mommy, kumain na kami! Naglaro pa nga kami ng matagal!"Tumango naman si Rion at sinabing, "Nag-eenjoy kami habang naglalaro dito nila Rain!"Nakangiting huminga ng maluwag si Rhian at tumayo, "Anong nilalaro ninyo? Ipakita ninyo nga sa akin."Masayang tumakbo si Zian patungo sa sala, "Naglaro kami ng Lego na ibinigay sa amin ng tito kanina. Nakakamangha! Ang dami nito! Talagang masaya na maglaro gamit ito!"Sumunod sina Rio at Rain kay Rhian. Hawak ni Rhian ang isang kamay ni Rain, at sa kabila naman ay kamay ni Rion, nakangiti silang nakatingin at nakasunod kay Zian.Ang Lego na ibinigay ni Zack sa mga bata ay pasok sa kanilang expectation. Kung titingnan ang modelo at difficulty nito, talagang nagustuhan nila ito.Napaawang ang labi ni Rhian ng makita ang nabuo ng tatlo. I
Nagsimula nang gumalaw ang traffic sa harap, pinakawalan ni Rhian ang preno at ibinalik ang tingin sa kalsada.Naisip niyang bigla ang ekspresyon ng lalaki kanina, kaya't lalo niyang naramdaman ang pagkaasar, "Hindi ba't ikakasal ka na, Mr. Saavedra kay Miss Suarez? Hindi mo ba naisiip na hindi tama na magkasama tayo? O bigla ka nalang sumusulpot... kahit sabihin mong dahil ito kay Rain. Hindi tama ito!"Kung makapag-usisa ito ay parang close sila. Eh siya nga ay hindi rin alam ang kung sino ang tunay na ina ni Rain.Kahit na nagkalapit sila dahil kay Rain. Wala itong karapatan na manghimasok sa buhay niya. Sino ba ito upang manghimasok? Hindi inasahan ni Zack na banggitin ni Rhian si Rain. May dumaan na pagkabahala ang mukha niya, at sumagot siya nang malabo, "Ibang usapin iyon."Tumaas ang kilay ni Rhian at nagpasabog ng tawa, "Ano'ng pagkakaiba? Bukod pa rito, wala naman tayong ibang relasyon. Kaya lang naman tayo nagkakalapit ngayon ay dahil lang iyon sa anak mo. Ni hindi nga tay
Parang naramdaman ni Rhian na may malamig na mata na nakatingin sa kanya, kaya nilibot niya ang mata sa paligid ng kunot ang noo, ngunit wala namang kakaiba sa paligid. Baka guni-guni lang niya na parang may nakatingin sa kanya."Ano'ng nangyari? May problema ba?" Tanong ni Mike nang mapansin ang kakaibang kilos ni Rhian. Binalik ni Rhian ang tingin sa kanya at umiling. "Wala. Saan na nga tayo kanina?" Aniya para alisin ang suspisyon niya, tinuon nalang niya ang atensyon kay Mike. Ngunit habang nag-uusap si;a, hindi nawala ang ganung pakiramdam... parang may nakatingin talaga sa kanya na hindi naman niya alam kung saan nagmula.Natapos nalang sila kumain ngunit hindi parin siya napalagay, dama niya parin ang tila tumatagos na tingin sa kanya.Binasag ni Mike ang ilang sandali na pananahimik niya. "Gabi na, ihahatid na kita pauwi." Ngunit tumanggi si Rhian at ngumiti, "Hindi na, ako na lang, may sarili akong sasakyan, hindi mo na kailangan mag-abala." Dahil dito, hindi na nagpumi
Sa wakas, dumating ang panahon ng pagtatapos ng gamutan ni Mr. Florentino. Ang natitira na lang ay mag-prescribe nalang gamot sa kanya at ipaalala sa kanya na inumin ito sa tamang oras. Hindi na kailangang pumunta ni Rhian sa bahay ng mga Florentino, kaya’t mas marami na siyang oras. Halos araw-araw ay nasa institute siya, abala sa mga maliliit na gawain o kaya naman ay nasa experimental area, kasama ang mga researcher sa research and development. Dahil siya ang naging assistant noon sa abroad, ngayon ay magkatulong na sila ni Zanjoe, at maganda ang kanilang samahan at pagtutulungan. Isang araw, nagkaroon ng breakthrough sa kanilang research, kaya’t lumabas sila ni Zanjoe mula sa experimental area nang mas maaga. Dahil maagapa pa naman, naisip ni Zanjoe na mag-aya. "Matagal-tagal na tayong abala, mag-dinner muna tayo para magdiwang." Napatingin si Rhian sa suot na wristwatch, umiling at nag-sorry, "Sa ibang araw na lang, may pupuntahan pa akong mga bata mamaya." "Ah gano'n b
Nang makita ang mga lalaking walang ekspresyon na may dalang mga kahon, naguluhan si Rhian. "Ano ito...?" Sumagot si Zack, "Lego. Narinig kong gusto nila itong laruin kahapon, kaya ipinamili ko sa aking assistant kagabi. May kasama rin itong mga mahihirap na puzzle. Sigurado akong magugustuhan nila ito." Hindi maiwasan ni Rhian na mamangha. Tiningnan niya ang mga matitikas na lalaki na parang hindi bagay sa mga hawak nilang kahon. "Papapasukin mo na ba sila?" Tanong ni Zack.Nagdalawang-isip si Rhian, ngunit sa huli’y tumabi, nagbigay naman si Zack ng hudyat sa mga bodyguards na ipasok ang mga kahon, pinanood sila ni Rhian na isa-isang inilapag ang mga dala nilang kahon sa sahig. Narinig ng tatlong bata mula sa dining area ang ingay sa labas at dali-daling lumabas upang makita kung ano ang nangyayari. Tumayo sina Rio at Zian malapit sa mga kahon, ang kanilang mga mata ay nagniningning sa tuwa. Si Rain naman ay tumakbo muna sa kanyang daddy, bago bumalik sa tabi ng dalawa