Walang tao sa silid. Matapos pumasok si Zack, isinara niya ang pinto. Sa isang sandali, ang silid ay naging tahimik na tanging ang tunog ng kanilang paghinga ang maririnig. Tumingin si Rhian sa paligid at nakaramdam ng panganib nang walang dahilan, kaya't siya'y lumaban nang mabangis. "Ano bang gusto mong gawin? Bitawan mo nga ako!" Sa susunod na sandali, sinandal siya sa pader ni Zack na walang kahirap-hirap. Ang kanilang mga katawan ay halos magkadikit. Ang mainit na hininga ng lalaki ay tumatama sa kanyang tainga. Biglang tumigil ang mga galaw ni Rhian sa pakikipaglaban, habang nakasandal sa pader, pinipilit niya na ayusin ang kanyang postura, samantala hindi niya namamalayan na bumabagal na ang kanyang paghinga. Sa sandaling ito, batid niya na anumang oras ay maaring gawin ng dating asawa ang anumang bagay sa kanya… at wala siyang kawala o magagawa. Walang ibang tao sa silid… nakakabingi ang katahimikan. Bumuga ng hangin si Rhian. Nagsisimula siyang maguluhan.
Ang mainit na labi ni Zack ay lumapat sa kanya, at ang kanilang mga paghinga ay nagkasalubong. Sandaling na-blanko ang kaisipan ni Rhian. Hindi niya inaasahan na gagawin talaga ito ni Zack! Ang kamay ng lalaki na humahawak sa kanyang baba ay pilit na binubuksan ang kanyang bibig. Biglang natauhan si Rhian at nagsimula ng pumiglas, "Zack, pakawalan mo ako! Nasisiraan ka na ba ng bait? Ito ay isang pribadong silid! Maaaring may pumasok anumang oras!" Umusog si Zack ng kaunti dahil sa kanyang pagpiglas. Nang marinig ito, bahagyang binasa nito ng dila ang ibabang labi, "Ano ngayon? Hindi ba't sinabi mong babayaran mo ako? Gusto kong bayaran mo ako sa paraang ito, natatakot ka ba?” Sandaling nanginig ang mata ni Rhian sa takot, bigla niyang naalala ang gabing iyon. Noong gabing iyon, marahil dahil pareho silang na-drug, at hindi gaanong nakadarama si Zack, ngunit nandoon pa rin ang kanyang mga instinct. Sa buong proseso, kumilos ang lalaki nang walang ingat at may labis na puw
Pagkatapos ni Rhian na lumabas mula sa pribadong silid, wala siyang mapuntahan, kaya't ng makakita siya ng pader sa dulo, doon siya nagtago.Sumandal siya sa pader, humihingal nang malakas, at hindi nakalimutang itaas ang kamay upang hawakan ang kanyang mga labi na nahalikan at nasaktan. Hanggang ngayon ay nadarama niya ang init ng labi ng lalaki sa kanyang labi.Pagkatapos ng ilang sandali, ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata sa sariling paglibak.Sa loob ng maraming taon, inisip niyang wala na siyang damdamin para kay Zack, ngunit hindi niya inasahan na sa isang pagkikita ng harapan lamang ay madali niyang makagambala ang kanyang puso.Pagkalipas ng ilang minuto, nang maayos na ang kanyang emosyon, bumalik si Rhian sa pribadong silid kung nasaan ang kanyang mga kasamahan.Ang mga empleyado sa loob ay abala pa rin, at bahagya lamang silang nagtimpi nang makita siyang pumasok.Tumingin si Zanjoe sa kanya at napansin na tila nasa ibang estado siya kumpara nang umalis siya, at bahagya
Si Rain ay mahinahong iniabot ang kanyang nasugatang kamay kay Zack. Nang makita ang mga sugat sa kanyang kamay, kumunot ang noo ni Zack at nagtanong, "Paano nangyari ito? Inapi ka ba ng mga kalaro mo?" Natigilan si Rain sandali, tapos ay mariing umiling. "Hindi ka inapi?" tanong ni Zack, naguguluhan. "Ano ang nangyari?" Kinuha muli ni Rain ang kanyang lapis at dahan-dahang isinulat sa maliit na kuwaderno ang ilang mga titik. "Hnd" Matapos isulat, bahagya siyang tumagilid, hindi masyadong tiwala sa isinulat niya. Mahirap para sa kanya ang pagsulat ng salitang ito. Kapag may mga salita siyang hindi kayang isulat, karaniwan siyang gumagamit ng paint brush o minsan ay diretsong nilalaktawan. Pero ang paint brush ay bihira niyang gamitin, kaya’t hindi niya alam kung tama ba ang pagkakasulat niya. Tiningnan ni Zack ang isinulat niya at kinumpirma, "Nadapa ka?" Tumango si Rain. Bumuntong-hininga si Zack, at maingat na hinawakan ang sugat niya. "Nilagyan ba ng gamot ng guro mo?" T
Pagkatapos umakyat ng dalawang bata, unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Rhian. "Anong nangyari? May iniisip ka ba?" tanong ni Jenny na may pag-aalala habang pinatay niya ang TV at lumapit. Sandaling nag-atubili si Rhian bago banggitin nang kaswal ang nangyari nang gabing iyon. "Nagkrus ang landas namin ni Zack habang nasa welcome party kami ng mga katrabaho ko." Anim na taon na ang nakalilipas, bukod kay Jenny, wala na siyang ibang mapagkakatiwalaan. Nang marinig ito, nagulat si Jenny at hindi maiwasang huminga nang malalim. "Ano bang klaseng kapalaran ito? Napakalaki ng Pilipinas. Sigurado ako na kung hindi ninyo sadyang hahanapin ang isa't isa, halos imposible kayong magkita." Ibababa ni Rhian ang kanyang tingin, tila malalim na nag-iisip. "Oh, pagkatapos mo siyang makita, ano na ang iniisip mo ngayon?" tanong ni Jenny. Bahagyang ngumiti si Rhian. "Ano pa nga ba ang maiisip ko? Matagal na kaming tapos, anim na taon na ang lumipas. Ngayon, para na lang kaming mga
Nang mawala sa kanyang paningin si Rain, saka lamang inalis ni Zack ang mata sa gate ng eskwelahan, bumaling siya kay Manny at nag utos. “Umalis na tayo." Tumango si Manny ng marinig at nagmaneho papunta sa Saavedra Corporation. Pagdating sa kumpanya, agad pumasok si Zack sa gusali at umattend ng high-level meeting. Matapos ang higit isang oras, saka lamang natapos ang pagpupulong. Pagkatapos ng meeting ay agad siyang bumalik sa kanyang opisina. "Zack, mabuti at dumating ka na," bati ni Marga pagkabukas niya ng pinto. Bahagyang kumunot ang noo ni Zack ng makita niya ito sa loob ng kanyang opisina. Kaswal na nakasuot si Marga ang elegante at itim na business suit, nakangiti ito habang nakatayo sa harap ng kanyang mesa. Mukhang kanina pa ito naghihintay sa kanya. “Kailan ka pa dumating?” tanong ni Zack habang papalapit sa kanyang mesa. Mabilis na sinusuri niya ang mga dokumento roon bago tumuon ang tingin kay Marga. Nang makita ni Marga umupo si Zack, sumunod siya at ma
Pagkatapos iyon sabihin ni Zack, hindi niya binigyan-pansin ang reaksyon ni Marga. Sa simula pa lamang, pinili niyang pakasalan si Marga upang suklian ang utang na loob sa kanyang lolo nito na nagligtas sa kanyang buhay. Dahil dito, pinanatili niya ang malapit na ugnayan sa pamilyang Suarez at kaniyang pamilya, at nang imungkahi ng mga nakatatanda sa kanilang pamilya ang kasal sa pagitan nila ni Marga, wala na siyang magawa kundi ang pumayag. Noon, naisip niyang si Marga ang babaeng kailangan niya sa kanyang buhay. Ngunit nang matuklasan niyang umalis si Rhian ng walang salita at naglaho na parang bula anim na taon na ang nakalipas, napagtanto niyang ang kanyang nararamdaman para kay Marga ay hindi ang pag-ibig katulad ng inaakala niya. Sa loob ng anim na taon, paulit-ulit siyang hinihikayat ng mga nakatatanda mula sa parehong pamilya na ituloy ang kanilang kasal, ngunit palagi siyang nakahanap ng mga dahilan para ipagpaliban ito. Sa loob ng anim na taon, ginawa niya ang la
Nagulat si Rhian sa kanyang narinig. Ang pamilyang Suarez? Sa kanyang pagkaalam, mayroon lamang isang pamilya sa Pilipinas na kasangkot sa negosyo sa medisina na may apelyidong Suarez. At meron siyang hindi magandang pagkakaunawaan sa mga ito. Nag isang linya ang kilay ni Rhian sa kanyang naisip. Umaasa siya na hindi siya malasin at makatagpo ang taong pinaka-ayaw niyang makaharap. Hindi nagtagal ay dumating na silang dalawa sa napagkasunduang cafe shop. Ang tao mula sa supplier ng gamot ay hindi pa dumarating, nauna sila sa mga ito. Umupo muna sina Rhian at Zanjoe, umorder ng dalawang tasa ng kape, at naghintay para sa pagdating ng iba. Mga sampung minuto ang lumipas ng makita ni Zanjoe sa entrance ang hinihintay. “Narito na sila.” Pagbibigay alam ni Zanjoe kay Rhian. Tumango si Rhian at tumayo para magalang na bumati, ngunit natigilan siya ng magtama ang kanilang mata ni Marga. “Pasensya na, nahuli kami.” Sabi ng assistant ni Marga na si Fred. Napabuntong-hininga
"May hindi tama sa usaping ito."Mabagal na sinabi ni Butler Manny Ayon sa aming imbestigasyon, ang salarin ay isang tamad na maton. Wala siyang koneksyon sa Saavedra family o Suares family, at walang dahilan para maghiganti kay Madam at Miss Suares.Bagamat matagal nang nahulaan ito ni Zack, pumikit siya nang marinig ito, "Nasaan siya ngayon?"Sumagot si Manny, "Yung batang iyon ay Magaling. Naglalagi siya sa ilang mga lugar ng libangan sa Pasay kamakailan. Malamang ay nagtatago siya sa amin."Nagkunot ang noo ni Zack at nag-utos, "Kung nandiyan siya sa Pasay, hanapin siya agad."Sa panahong ito, ang kanyang ina ay palaging ginagamit ang aksidente sa sasakyan bilang dahilan para magpatuloy siya sa kasunduang ito.Ayaw na ni Zack na pilitin siya ng isyung ito.Kailangan niyang malaman ang katotohanan!Sa kabilang linya, sumang-ayon agad si Butler Manny "Oo, agad kong ipapadala ang mga tao at hahabulin siya sa pinakamabilis na oras!"Tumango si Zack, nagbigay ng dalawang utos, at ipinu
Sa kabilang banda, papauwi na si Zack kasama si Rain.Pareho silang abala sa kani-kanilang iniisip, at matagal na tahimik ang sasakyan.Si Rain ay nakaupo sa likurang upuan, tinitingnan ang shell bracelet sa kanyang pulso na may tensyonadong mukha, nararamdaman niyang may hindi maayos.“Daddy iiwasan naba ulit tayo ni Tita?” nag-atubiling tanong ni Rain matapos ang ilang sandali ng katahimikan.Bagamat ipinangako ni Rhian na puwede siyang bumisita muli, natatakot pa rin si Rain na baka patuloy silang iwasan ni Rhian sa hinaharap.Ang mga salita ng batang babae ay kumurot sa puso ni Zack. Tahimik siyang ilang segundo, at sinagot siya ng may kalungkutang damdamin, "Hindi ko rin alam, anak."Pagkarinig nito, si Rain ay nag-kagat ng labi at nagtanong ng maingat, "Hindi ba mabuti si Rain?"Naalala niyang sinabi ni Daddy na kapag mabuti siya, hindi na sila iiwasan ni Tita.Ngunit, malinaw na gusto siya ni Tita nitong mga nakaraang araw at binigyan pa siya ng regalo...Habang iniisip ito, l
Sumulyap si Zack sa taong nakaupo sa sofa. Hindi siya masaya, ngunit hindi na siya nagsalita pa. Nagpaalam lang siya at lumabas kasama ang bata.Si Rhian ay nasaktan at hindi tumayo upang siya'y ihatid.Nang makita niyang nagsara ang pinto ng villa, huminga si Rhian ng maluwag at nakaramdam ng pagkahilo.Habang iniisip ang mga nangyari sa nakaraang dalawang araw, tila isang panaginip lang.Matapos ang anim na taon, muling nakatira siya sa ilalim ng parehong bubong kay Zack, at ipinarating pa niya sa kanya ang nararamdaman niya noong anim na taon na ang nakalipas.At ang ugali ni Zack sa kanya ay minsang nagbigay ng pakiramdam ng kalituhan.Parang… parang gusto niya ako.Pagkagising, naramdaman ni Rhian na nakakatawa siya sa pagkakaroon ng mga ilusyon na ito."Mommy." Maingat na hinila ni Rio ang laylayan ng kanyang damit.Bumalik si Rhian sa kanyang sarili at tiningnan ang maliit na bata na may bahagyang pagod na mukha.Tiningnan ni Rio ang medyo maputlang mukha ng kanyang ina, ang mu
Naglakbay ang grupo mula sa hotel patungong lungsod.Hindi tulad ng pagdating nila, nang pauwi na, upang maging komportable si Rhian, si Rio ang nakaupo sa passenger seat, at si Rain at Zian ay sumama kay Rhian sa likod.Tinutok ng mga bata ang kanilang mga mata sa sugatang paa ni Rhian sa buong paglalakbay, kaya’t napatawa at napaluha siya.Sa wakas, nakarating sila sa pintuan ng villa. Hinawakan ni Rhian ang backrest at maingat na nagtangkang bumangon mula sa sasakyan. Nang papalapit siya sa pintuan, isang pares ng malalaking kamay ang sumungaw sa harap niya, ipinatong sa kanyang baywang, at niyakap siya ng walang tanong.Nagulat si Rhian ng ilang segundo, iniisip na pagkatapos niyang mapinsala, nakita na ng mga bata ang ganitong eksena ng ilang beses, kaya’t hindi nila ito isyu, kaya’t hindi na siya tumanggi at hinayaan si Zack na buhatin siya papasok ng villa.Pagpasok nila, dumating si Tita Alicia. Nang makita si Rhian na buhat ni Zack, puno ng gulat ang mga mata niya, “Anong nan
Napansin ni Zack na may kakaibang nararamdaman si Rhian at niyakap siya ng mas mahigpit.Sa likod niya, ang tatlong maliliit na bata ay kumapit sa mga damit ni Zack, at tatlong pares ng mata ang nakatingin sa taong naroroon sa kanyang mga bisig.Pagdating nila sa kalapit na klinika, maingat na inilapag ni Zack si Rhian sa isang upuan.Malinaw na hindi ito ang unang pagkakataon na tumanggap ang doktor ng ganitong kaso. Habang inaasikaso ang sugat ni Rhian, pinaalalahanan siya ng doktor, "Talaga nga namang komportable maglakad sa buhangin nang nakapaa, pero gabi na at hindi mo makita nang maayos ang lupa. Pinapayuhan ko kayong mag-ingat."Bahagyang namula si Rhian at humingi ng paumanhin."Hindi malala ang sugat, pero kailangan mo pa rin itong alagaan. Mag-ingat sa paglalakad sa loob ng dalawang araw at huwag magbigay ng labis na bigat sa sugat. Huwag din hayaang malantad sa tubig."Matapos ang paggamot, pinaalalahanan siya ng doktor na may kabigat na boses.Nagkumot ng noo si Rhian dah
Sandali, Biglang katahimikan sa paligid.Tiningnan ni Rhian ang dalawang bata na hindi pa gumagalaw, at nahirapan.Inisip niya na baka ibinalik na ni Zack si Rain sa hotel.Kahit na si Rio ay nagtangkang maghanap ng tulong, dapat ay maghahanap siya ng ibang tao.Ngunit hindi niya inasahan na dadalhin pa siya ni Zack dito.Nais sanang ipakita ang kanyang kakayahan, ngunit hindi siya binigyan ng pagkakataon ng mga bata at iniwan siyang mag-isa dito.Matagal na walang gumagalaw.Secretong kinagat ni Rhian ang kanyang mga ngipin, sumandal sa lupa gamit ang isang kamay, at sinubukang tumayo mag-isa.Parang napansin ni Zack ang kanyang layunin at ibinigay sa kanya ang isang matalim na titig.Napatigil si Rhian sa kanyang pagkilos.Sa susunod na sandali, gumalaw na ang lalaki.Inilapit ni Zack ang kanyang mga paa at yumuko upang hawakan ang bukung-bukong ni Rhian.Hindi makakilos si Rhian, at nagsimula siyang magtangkang umiiwas, pero huli na, hawak na siya ng lalaki sa bukung-bukong at ina
Nang marinig ni Zack ang mga salitang sinabi ni Rio, agad siyang kumunot ang noo, "Nasaan siya? Ituro mo sa akin!"Agad na tumakbo si Rio patungo sa direksyon kung saan sila galing.Sumunod si Zack, bitin ang katawan ni Rain sa kanyang mga braso....Si Rhian ay patuloy na nag-aalala kay Rio na naglakbay mag-isa. Matapos maghintay ng ilang sandali, malumanay niyang sinabi kay Zian, "Tulungan mo si Mommy, hanapin natin ang kapatid mo."Pero tumanggi ang bata agad, "Nasaktan po si Mommy, hindi po kayo makakalakad. Makakakita po si Kuya ng tulong!"Nakita ito ni Rhian at medyo nag-alala, kaya’t matyagang sinubukan niyang kumbinsihin ang bata, "Nag-aalala po si Mommy sa kapatid mo. Alam ko hindi niyo papabayaan si Mommy, pero takot pa rin ako."Nakita ng bata na medyo nag-alinlangan siya, hindi niya gustong lumala ang sugat ni Mommy, at ayaw niyang mag-alala siya sa kanila...Habang siya’y nagdadalawang-isip kung tutulungan ba niya si Mommy, bigla niyang narinig ang tinig ni Rio mula sa m
Si Zack ay kumunot ang noo at tumingin sa dalawang maliit na bata sa tabi ni Rhian."Gusto namin samahan si Mommy!" mahigpit na hawak ng mga bata ang kamay ni Rhian at ayaw magbitiw.Walang magawa si Rhian kundi sumang-ayon, at sinabi kay Zack, "Kung ganoon, Mr. Saavedra, paki-uwi na muna si Rain, babalik kami ng mga bata mamaya."Napansin ni Zack na may lakas ang maliit na bata na humawak sa kanyang damit, at halatang hindi siya nais iwan.Ngunit nagliko na si Rhian at naglakad palayo kasama ang mga bata."Tita..." malungkot na sinabi ni Rain habang tinitingnan ang kanilang mga likod.Ang mga mata ni Zack ay dumilim. Sa kabila ng kanyang pag-aalala sa tatlo, alam niyang hindi nais ni Rhian na sundan sila, kaya’t dinala ni Zack si Rain sa isang kalapit na restaurant at doon naghintay.Si Rhian, samantalang, ay naglakad kasama ang mga bata sa isang lugar na medyo malayo sa tao. Inalis niya ang kanilang mga sapatos at umupo sa dalampasigan.Ang malamig na hangin mula sa dagat ay humaplo
Ang dalawang bata ay sinamahan ni Rhian. Hindi siya nagsalita sa buong daan, kaya’t hindi maiwasang mag-alala ang mga bata.Hindi nila alam kung ano ang mali, pero parang may hindi magandang nangyari at tila malungkot si Mommy."Mommy..." maingat na sinabi ni Zian, "Hindi ba natin isasama si Rain?"Nang marinig ang mga salita ng bata, napagtanto ni Rhian na nakalimutan niyang kunin si Rain sa kanyang pagkataranta.Pero malabo nang bumalik upang sunduin siya ngayon.Nag-atubili si Rhian sandali, tapos hinaplos ang ulo ng bata upang patagilid na pakalmahin siya, "Si Tito Zack na ang mag-aalaga kay Rain."Nang marinig ito, tumango nang masunurin ang dalawang bata at hindi nakatiis magtanong, "Mommy, bakit po kayo malungkot? Hindi ba’t ayos lang tayo kanina?"Bagamat abala sila sa paggawa ng kanilang mga handicraft, alam din nila na nagpalitan ng regalo si Mommy at Rain.Ayon sa lohika, dapat ay masaya si Mommy.Ngunit parang naguguluhan si Mommy ngayon."Mommy, Dahil po ba ibinigay namin