Habang palabas ng paliparan, kinakabahan si Rhian at patuloy na lumilingon upang kumpirmahin kung nahabol na ba sila ng lalaki.
Sa kabutihang palad, hanggang sa makalabas sila ng gate ng paliparan, hindi na nila nakita ang pigura na iyon.
Nakahinga nang maluwag si Rhian.
Ang dalawang maliliit na bata, ay medyo nakaramdam ng kakaiba nang makita nilang halos bawat tatlong hakbang ay lumilingon ang kanilang ina sa daan.
Gayunpaman, nakikita nila kung gaano kabalisa ang kanilang ina, alam nilang hindi ito ang tamang oras upang magtanong, kaya tahimik lang silang sumunod palabas.
"Rhian! Rio! Zian!"
Isang boses ng babae ang kanilang narinig mula sa hindi kalayuan.
Tumingin ang tatlo at nakita nila ang isang babae na nakasuot ng pormal ngunit magarang kasuotan sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti na kumakaway ang kamay habang naglalakad patungo sa kanila.
Nang makita ang papalapit na babae, ang tensyonadong puso ni Rhian ay unti-unting huminahon, at isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukha, "Jenny, matagal na tayong hindi nagkita, ah!"
Si Jenny ang kanyang matalik na kaibigan noong kolehiyo, at ngayon ay isang doktor na rin, at nagtatrabaho sa kanyang sariling ospital.
Mabilis na lumapit si Jenny sa harap niya at ng dalawang bata at niyakap siya, saka ito masayang nagsalita, "Sa wakas ay nagkita din tayo, Rhian! Sobrang namiss kita!"
Nakangiting gumanti ng yakap si Rhian sa kaibigan. "Ako rin, Jenny!"
Sa paglipas ng mga taon, patuloy silang nag-uusap, ngunit kadalasan ay sa online, ngunit hindi nagbago kung gaano sila kalapit sa isa't isa kahit na hindi sila personal na nagkikita.
Mahigpit na niyakap ni Jenny si Rhian, pagkatapos ay lumuhod ito upang pantayan ang dalawang paslit at saka niyakap ang mga ito, "Mga baby, namiss niyo ba si ninang?"
Ngumiti sina Zian at Rio kay Jenny at nakabungisngis na sumagot. "Syempre! Pangarap kong makita ka, ninang! Ang ganda mo pala sa personal, ninang!"
"Naku, nambola pa kayo!"Ani Jenny ngunit hindi maiwasan na mapangiti sa papuri ng dalawang bata. Magaan ang loob niya sa dalawa hindi dahil anak ito ng kaibigan niya. Ramdam niya na mababait ang mga cute na batang ito kahit na makukulit pa ayon sa kwento ng kanilang ina.
Nagawi ang tingin ni Rhian sa gate ng airport, may kaba na lumukob sa kanyang dibdib, pakiwari niya anumang sandali ay lilitaw doon ang lalaki na kanyang iniiwasan. "Huwag na tayo magtagal dito, mabuti pa'y umalis na tayo. Doon na tayo magkamustahan at magkwentuhan pagkadating natin doon."May hinala siya na anumang sandali ay lalabas ang dati niyang asawa sa gate kaya kailangan na nilang makaalis bago pa sila magkita ng lalaking iyon.
Hinalikan ni Jenny ang dalawang maliliit sa pisngi ng anak ni Rhian bago tumayo nang may kasiyahan. Tinulungan niya si Rhian na ilagay ang mga bagahe sa sasakyan, at saka nagmamadaling umalis kasama ang tatlo.
Sa parehong oras, lumitaw ang matangkad na pigura ni Zack sa gate ng airport.
"I-cancel lahat ng appointment ko sa ibang bansa." Malamig na utos ni Zack sa kanyang butler na si Manny, na nasa tabi niya.
Tumango si Butler Manny bilang tugon, "Master, nagpadala na ako ng mga tauhan upang palawakin ang saklaw ng paghahanap kay young lady. Napakabata niya kaya tiyak na hindi siya makakalayo. Kaya huwag kayong masyadong mag-alala. Tiyak kong mahahanap agad siya."
Ang young lady ang pinakamahalaga sa kanyang master. Kaya naman ang paghahanap dito ang mas mahalaga kumpara sa mga meeting o anumang gawain nito na may kinalaman sa mga negosyo nito, mapa-rito man o sa ibang bansa.
Madilim ang mga mata ni Zack, naglakad siya patungo sa gilid ng kalsada kung nasaan ang kanyang sasakyan ng hindi nagsasalita.
"Umalis na tayo!" Utos niya sa personal na driver.
********
Isang oras ang lumipas, huminto ang sasakyan ni Jenny sa tapat ng isang bahay sa loob ng isang subdivision.
Lumabas silang apat sa sasakyan. Sa pangunguna ni Jenny ay sumunod sila Rhian dala ang kanilang mga bagahe sa bago nilang titirhan.
Nilbibot ni Rhian ang kaniyang paningin sa paligid ng may paghanga sa mata. "Maganda ang kapaligiran, Jenny, gusto ko dito." Nakangiti na nilingon niya ang kanyang matalik na kaibigan at sinabi, "Hindi ko inaasahan na mabilis kang makakahanap ng bahay para sa aming mag iina."
"Lumipat ang may-ari ng bahay at ang kanyang pamilya sa Kyoto. Bukas ang bahay na ito sa mga gustong umupa kaya nirekomenda ko agad sayo. Nasa tabi lang ang bahay ko kaya pwede tayong bumisita sa isa't isa araw-araw kapag wala tayong gagawin sa hinaharap. Ang tagal natin na hindi nagkita, tiyak na marami tayong pag-uusapang dalawa!" May pagkasabik sa boses na saad ni Jenny.
Matapos nilang ayusin ang kanilang gamit, oras na para sa hapunan.
Si Jenny ang muling nagmaneho ng sasakyan patungo sa restaurant na kanilang kakainan. Habang papunta sila sa parking lot ng restaurant, hindi pa tumitigil ang sasakyan, may bigla na lang isang batang babae ang tumakbo palabas mula sa dilim.
Nang makita niyang malapit na siyang bumangga sa bata, dali-daling tinapakan ni Jenny ang preno, kinabahan siya nang makita ang batang babae na natumba sa lupa.Natakot din si Rhian sandali, lumingon siya upang tingnan ang kanyang dalawang anak sa likod ng upuan, at nang makita niyang maayos sila, nakahinga siya ng maluwag. Naalala niya ang bata kaya binuksan ang pinto at agad na bumaba ng sasakyan.
Isang hakbang ang layo mula sa harap ng sasakyan, isang batang babae na mga apat o limang taong gulang ang nakaupo sa lupa na tulala at halatang natatakot.
Lumambot ang puso ni Rhian. Lumapit siya at lumuhod ng maingat sa tabi ng batang babae, at mahinahon na nagtanong. "Nasaktan ka ba?"
Ang batang babae ay may maputi at makinis na balat, bilugan na mata, matangos na ilong, at napakaganda. Nakasuot siya ng pink na damit pang-prinsesa, may dalawang tirintas, at may hawak na manika sa kanyang mga bisig na halatang mamahalin pa.
Isa ba siyang prinsesa? Naitanong ni Rhian sa isip ng makita kung gaano ito kaganda. Natitiyak niya na galing ang bata sa mayaman na pamilya.
Nang marinig ang boses ni Rhian, dahan-dahang bumalik sa huwisyo ang batang babae, at nahihiyang umiling sa kanya. May bahid pa rin ng pag-aalangan sa kanyang mga mata.
Lumambot ang puso ni Rhian tumingala ang bata at magkasalubong ang kanilang mga tingin. Maingat niyang nilibot ang kanyang paningin sa katawan nito upang suriin. Nang makita na hindi naman ito nasaktan ay nakahinga siya nang maluwag. Kaniyang inilahad ang kanyang kamay upang tulungan itong tumayo.
Ngunit nang ilahad niya ang kanyang kamay, nakita niyang tila natakot ang batang babae at umatras, puno ng takot ang kanyang bilugang mga mata.
Iniwan ni Rhian ang kanyang nakalahad na kamay sa ere, ngumiti ng may pagka-aliw sa batang babae, "Huwag kang matakot, gusto lang kitang tulungan tumayo." Pagkatapos ay tumingin-tingin siya sa paligid at nagtanong ng nagtataka: "Nasaan ang mga magulang mo? Bakit mag-isa ka lang?"
Mahigpit na niyakap ng batang babae ang manika sa kanyang mga bisig, at hindi nagsalita, umiling lang ito sa kanya.
Hindi maiwasang kumunot ang noo ni Rhian. Bakit hindi ito nagsasalita?
Lumabas din ng sasakyan si Jenny kasama ang kanyang dalawang anak.
Nang makita nilang hindi nagsasalita ang batang babae sa mahabang sandali, nagkatinginan ng kakaiba sina Rio at Zian, may pagtataka sa kanilang mga mata.
Kanina pa tinatanong ng kanilang ina ang cute na batang babae, ngunit hindi ito sumagot sa mahabang sandali... hindi kaya pipi siya?
May hinala rin si Rhian sa kanyang isipan... Maaari bang pipi ang batang ito?Sa pag-iisip sa posibilidad na ito, mas lalo siyang naaawa sa batang babae, mahinahon niyang sinabi, "Ibigay mo ang kamay mo sa ate, okey?"Habang nagsasalita, iniabot niya ang kanyang kamay.Tiningnan siya ng batang babae nang may pagkakaba, at bahagyang bumilog ang kanyang mata ng marinig ang kanyang boses.Hindi nagmadali si Rhian, naghintay sa bata ng may pasensya.Matagal nag-atubiling ang batang babae bago maingat na iniabot kay Rhian ang kanyang kamay.Nakita ito ni Rhian, kaagad niyang hinawakan ng maingat ito, ngumiti at tinulungan ang bata na tumayo, siya ay nagkaroon ng pagkakataon na suriin itong mabuti.Umikli ang distansya nilang dalawa, ramdam ni Rhian ang malambot na katawan nito katulad ng kanyang dalawang anak, amoy gatas din ito.Lumambot ang puso ni Rhian, hindi niya maiwasang isipin ang kanyang anak na namayapa. Kung lumaki at nabuhay ang kanyang anak na babae, dapat ay ganito na siya ka
Kalmadong at hindi pinahalata ni Marga na pinisil niya ang kanyang palad, upang masaktan at maiyak, upang maipakita na siya ay tunay na nag-aalala. Tumingin si Zack sa kanya nang malamig ng ilang segundo. "Siguraduhin mo na totoo ang sinabi mo." Matapos ang ilang sandali, inilayo ni Zack ang kanyang tingin at lumapit kay Manny na naghihintay sa gilid, "May balita na ba mula sa pulis?" Sumagot si Manny nang may mabigat na tono, "Wala pa, master." Pagkatapos sabihin iyon, tiningnan niya ang kanyang master ng maingat at may pag-aalala. Ang Young lady ay mahal na mahal ng kanilang amo. Sa mga nagdaang taon, naging target ito ng maraming tao, dahil ito ay kaisa-isang anak ng pinakamayamang tao sa bansa na si Zack Saavedra. Sinusubukan na targetin ito ng mga kalaban sa negosyo, minsan na rin itong muntik madukot. Kaya naman ang kaniyang master ay mas naging protective sa anak nito. Ngayon ay hindi nila mahanap ang Young lady kahit saan, at kahit ang pulis ay walang balita, kaya't naisi
Ang Romantic Restaurant ay isang pribadong restawran sa Pilipinas. Ito ay kilala sa maalalahaning serbisyo at masasarap na putahe. Bukas lamang ito para sa mga high-end na kostumer na may reserbasyon, at kailangang gawin ang reserbasyon isang buwan nang maaga. Kahapon, nakahanap si Jenny ng ilang koneksyon at nakakuha ng reserbasyon. Napaka-elegante rin ng pagkakaayos ng restawran. Bawat upuan ay hiwalay ng isang screen. May maliit na pintuan na kahoy sa harap, ngunit walang kisame. Kapag kumakain sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng magandang atmospera, na parang sinaunang panahon kung saan umiinom ang mga tao sa ilalim ng buwan. Pumasok ang ilang tao at umupo sa isang bilog na mesa. Hindi nagtagal, dumating na ang waiter dala ang mga pagkain. Nagaalala si Rhian na baka hindi maging komportable ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatutok siya rito, pinaghahainan ng pagkain at paminsang pinupunasan ang bibig nito. Nakaupo si Rio at Zian sa kabilang bahagi ni
May dalawang tao lamang sa loob ng silid. Nilibot ni Zack ang tingin niya sa buong silid at sa huli ay tinutok niya ang kanyang mata sa kanyang anak. Sumama ang loob ni Rain kanina sa biglaang pag alis ni Rhian, kaya ng makita niya ang daddy niya, nagtatampo na tumalikod siya. Masama ang kanyang loob sa daddy niya dahi ito ang dahilan kaya umalis ang magandang babae kanina. Bahagyang dumilim ang tingin ni Zack. "Young lady, okay ka lang ba?" Tahimik ang mag-ama, kaya't si Manny, ang assistant, ang siyang kumilos upang magtanong sa Young lady. Tiningnan siya ng batang babae, pagkatapos ay tumalikod muli nang galit at hindi siya pinansin. Maingat na tinignan ni Manny ang bata, at nang masigurong ligtas ito, huminga siya nang maluwag at lumapit kay Zack upang mag ulat. “Ayos lang ang inyong anak, Master.” Tumango si Zack, pinagmasdan ang anak niyang tahimik, at pagkatapos ay inusisa ang taong nakaupo sa tabi ng kanyang anak. Nang magtama ang kanilang mga tingin, bumiga
"Mommy, sino ba 'yung Zack? Bakit kailangan nating magtago sa kanya?" Nakikita ni Rio at Zian na natutulala ang ina, kaya't niyugyog nila ang kamay nito at nagtanong nang may pagdududa. Natauhan si Rhian, hinaplos ang mga ulo nila, at ngumiti na parang walang anuman, "Hindi siya mahalagang tao, pero may kaunting alitan kami noon. Kaya kayong dalawa, kapag narinig n'yo ang pangalang niya sa hinaharap, kailangan ninyong lumayo o umiwas. Naiintindihan niyo ba?” Tumango nang sabay ang dalawang bata, "Naiintindihan namin, Mommy!” Nang ilayo ng kanilang ina ang tingin, nagkatinginan ang dalawang bata, at puno ng kuryosidad ang kanilang bilugang mata. Ano kaya ang nangyari noon kina Mommy at Daddy? Mukhang hindi maliit ang kanilang hindi pagkakaintindihan! Bumuntong-hininga si Rhian, ngunit patuloy pa rin siyang nag-aalala tungkol kay Jenny, hanggang sa biglang magsalita muli ang mga bata. "Mommy, bigla tayong umalis kanina. Kung pinaghinalaan tayo ng taong iyon, madali niya tay
Dalawampung minuto ang lumipas. Dahan-dahang huminto ang sasakyan sa Mansion ng pamilyang Saavedra. Hindi hinayaan ni Rain na may humawak sa kanya. Dahan-dahan siyang bumaba ng sasakyan, at naglakad papasok nang hindi hinihintay ang sinuman. Tahimik na sumunod si Zack sa anak. Pagkapasok ng mag-ama, narinig nila ang isang boses... "Rain!" Nasa sala si Marga, abala sa pag-browse sa kanyang cellphone nang marinig ang pagpasok ng mga yabag. Nang makita na si Rain at si Zack ito, agad siyang tumakbo para salubungin sila ng may pekeng ngiti. Mahigpit na niyakap niya ang maliit na bata, "Sa wakas ay bumalik ka na! Bakit ka umalis ng walang dahilan? Nag alala si Tita! Ayos ka lang ba? May sugat ka ba?" Habang sinasabi ito, sinuri niya ang katawan ng maliit na batang babae na may nerbiyos na ekspresyon sa mukha. Nabigla si Rain sa kanya at medyo natigilan nang ilang sandali. Nang marinig ang mapanlinlang na boses ni Marga sa kanyang mga tainga, unti-unting bumalik ang kanyang mga mat
Pakauwi nang bahay nila Rhian, gutom pa rin ang dalawang bata, kaya't inubos nila ang lahat ng mga pagkain na kanilang inuwi ni Jenny. Pagkatapos kumain ng dinner, nilapitan ni Rhian ang kambal pagkatapos maghugas ng kanilang pinagkainan, “Umakyat na kayo sa taas mga anak, maligo na kayong dalawa,” “Okay po, mommy!” Sagot ng dalawa. Nang makaakyat ang mga bata, tumingin si Jenny sa kanyang matalik na kaibigan nang may kahulugan, "Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagtatago kay Zack? Di ba't nagkasundo kayong magdiborsyo noon? Bakit ka natatakot sa kanya ngayon? Umamin ka sa akin… totoo ba na mutual na desisyon ang inyong diborsyo? Kung oo, bakit ka nagtatago sa kanya? May kasalanan ka bang ginawa noon sa kanya?” Usisa nito. Nang magtagpo ang kanyang tingin, nagbaba ng tingin si Rhian, nag-alinlangan nang matagal kung sasabihin ba sa kaibigan ang sitwasyon noon, sa huli ay nagpasya siyang sabihin ang totoo. "Rhian, nagawa mo iyon?!” Hindi inasahan ni Jenny na may lakas ng
**Saavedra Family Mansion.** **Malamig na gabi.** Tahimik na pumasok si Zack sa kwarto ni Rain at inayos ang kumot na kanyang itinapon. Ang maliit na batang babae ay mahimbing na natutulog. Tumingin si Zack sa kanya ng ilang sandali bago lumabas. Paglabas niya, nakita niyang papalapit si Manny at nag-ulat, "Master, pumunta ako sa restaurant na iyon para tingnan, pero sira ang surveillance ng restaurant at wala akong nahanap na kahit ano." Nang marinig ito, bahagyang kumunot ang noo ni Zack, "Ano ang ibig mong sabihin na walang natagpuan na kahit ano?" Kaduda-dua, sira ang surveillance ng restaurant? Mukhang medyo nahihiya si Manny at nag-atubiling sumagot, "Marahil ay coincidence lang. Sa katunayan, ang Madam... Hindi, si Miss Fuentes ay matagal nang nawala. Wala tayong balita tungkol sa kanya sa mga nagdaang taon. Malamang na hindi siya biglang magpapakita sa bansa." Nang matapos siyang magsalita, nakita niyang biglang sumeryoso ang mukha ng kanyang master. Naisip n
Malinaw na mas gusto pa rin ng mga bata si Rhian.Napailing si mike at tiningnan si Mr. Dantes na nasa tabi niya.Ang apat nila ang namamahala sa kuwartong ito, at hindi makatarungan kung palaging si Rhian na lang ang magtatrabaho mag-isa.At dahil sa dami ng mga bata, baka hindi kayanin ni Rhian mag-isa hanggang sa gabi.Lahat ng pansin ni Mr. Dantes ay nakatutok kay Rhian.Ang kanyang saloobin kay Rhian ay nagbago mula sa pagdududa hanggang sa pagpapahalaga kanina, at ngayon ay may kaunti pang dagdag na paghanga.Nakikita niyang ang buong puso ni Rhian ay nakatuon sa mga bata sa libreng klinika, kaya't ang mga bata ay malaki ang tiwala sa kanya. Ang mga medyo mahiyain na bata ay hindi makalapit sa ibang doktor, kaya't naging mahaba ang pila sa kama ni Rhian. Pagkatapos mag-alaga ng maraming pasyente ng sabay, hindi ipinakita ni Rhian ang anumang inis. Sa kabaligtaran, agad niyang naitama ang maling operasyon ni Harry kanina.Ngayon, hindi pa rin nabawasan ang pasensya niya sa mga ba
Nang marinig ito ni Dr. Harry, napatitig siya sa galit.Kung hindi lang dahil sa dami ng tao, gusto sana niyang turuan ng leksyon ang batang ito."Doktor Mendiola, hindi ko ipinagkakaila na ikaw ay mataas ang paggalang, ngunit kung nagkamali ka, dapat kang humingi ng tawad," ani Mr. Luke dantes. Hindi nais masayang ang oras sa libreng klinika kaya't nagkunot siya ng noo at nagsalita kay Dr. Harry.Nang marinig Dr. Harry ang sinabi ni Mr. Luke, nanatili siyang nakatayo at nag-freeze ang ekspresyon. Ngunit sa ilalim ng presyon ng Dantes family, pilit niyang iniangat ang kanyang mukha at tumingin kay Rhian, "Doktor fuentes, nagmadali lang ako kanina at hindi ko naisip ang kalagayan ng bata, pero talagang mabuti ang aking layunin, sana'y maunawaan mo."Natural na nakita ni Rhian kung gaano siya nag dadalawang isip, pero hindi niya ito pinansin at ngumiti kay Dr. Harry nang kalmado, "Naniniwala akong nais mong magpagaling ng bata, at isang acupoint lang ang kilala para sa pagpapagaan ng s
Habang nagsasagawa si Rhian ng acupuncture sa batang lalaki, kumalat na ang balita sa ibang mga kwarto.Maraming doktor ang nakarinig na tinanong ni Rhian si Harry, at nagsimula silang magtaka. Nang marinig nila na may alam siyang ibang acupoint para sa pagpapagaan ng sakit, iniwan nila ang kanilang mga trabaho at pumunta sa lugar.Pagpasok nila sa kwarto, nakita nilang ginagawa ni Rhian ang acupuncture. Bagamat may mga pagdududa ang lahat sa kasanayan ni Rhian dahil sa kanyang hitsura, alam nila na hindi puwedeng istorbohin ang isang doktor habang nagsasagawa ng acupuncture, kaya’t tumigil sila at tahimik na nanood mula sa pintuan.Nang makita nilang gumana ang acupuncture ni Rhian, lahat ay namangha.Ang paraang ito ng acupuncture ay hindi pa nila narinig dati.Ngunit sinuman na may malasakit ay makikitang mas tradisyonal at mas antigo ang paraan ni Rhian kumpara sa kanila, at hindi nila alam kung saan niya ito natutunan.Nang marinig nilang pinuri ni Luke si Rhian, hindi nila maiwa
Nang makita ni Rhian ang acupoint na tinutok ni Harry, bigla siyang kinabahan at subconsciously pinigilan siya, "Sandali lang, hindi mo puwedeng ilapat ang akupunktura sa acupoint na yan!" Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay siyang tinignan ng tatlong tao, kasama ang bata na naroon. Si Harry ay lalong nainis, "Doctor Fuentes, kung hindi ka nakakaintindi, huwag ka nang makialam. Ito ang pinakamahalagang acupoint para sa pain relief. Hindi mo ba alam ito?" Sa totoo lang, hindi pa rin sigurado si Rhian, pero sa hindi malamang dahilan, pakiramdam niyang mali ang acupoint na iyon, at mabilis ang tibok ng kanyang puso. Ngayon, nang marinig ang tanong ni Harry, dahan-dahan siyang kumalma, at sunod-sunod na mga pagsusuri ang dumaan sa kanyang isipan. Pagkalipas ng ilang sandali, lumapit siya ng matatag kay Harry at mahinahong ipinaliwanag, "Tama ka, ito ang pinaka-basic na acupoint para sa pagpapagaan ng sakit. Alam ko ito nang mabuti, ngunit bago magbigay ng pampaginhawa, kailangan
Naaawa din sila para sa mga batang ito, ngunit wala silang magawa kundi manood.Hindi ito ang unang beses na nakakita si Luke ng ganitong sitwasyon, ngunit ito ang kauna-unahang pagkakataon na naramdaman niyang medyo naaantig.Si Harry na nasa gilid ay hindi na nakatiis. Kung patuloy na pinapalakas ni Rhian ang loob ng mga bata, hindi niya alam kung gaano pa katagal ito.Agad na lumapit si Harry at hinawakan ang pulso ng isa sa mga bata, "Halika, hayaan mong tignan kita. Kailangan kang magpa-check-up para gumaling."Natakot ang bata sa kanya at tinitigan siya ng may takot.Nakakunot ang noo ni Harry, iniisip na baka matakot ang bata at gumana ito, kaya't tiningnan niya ang bata ng may matalim na mukha, "Ayoko sa mga batang pasaway!"Nakita ng bata ang matalim na ekspresyon ni Harry at napaiyak ng malakas.Nakita ito ni Rhian at agad na tumayo upang tumulong, "Doctor Harry, mga bata pa sila hindi mo sila dapat takutin para magpagamot. Maghintay at magpakasensya ka.”Si Mike at Luke ay
Nakita ni Mike na hindi siya apektado, kaya't nakahinga siya ng maluwag.Si Luke, na nakatayo sa gilid, ay tiningnan ang dalawa ng may kahulugan.Nang makatagpo siya ng pagkakataon na makita si Mike sa opisina kanina, alam na niyang magkakilala sila.Ngunit hindi niya inasahan na magiging ganoon kalapit ang kanilang relasyon.Naging tahimik ang compartment ng sandali.May bahagyang ingay sa pinto, at sinundan ito ng paalala mula sa staff, "Sir Luke, nagsimula na ang libreng klinika, at narito na ang mga bata."Nang marinig ito, agad na nag-adjust ang mga tao at tiningnan ang pinto ng compartment nang may ngiti.Apatan na cute na mga bata ang nag-linya at pumasok.Nang makita ang apat na tao sa loob, hindi napigilan ng mga bata na mamula.Maliban kay Harry, na nasa kalagitnaan na ng edad at medyo malaki ang tiyan, ang tatlong iba pa ay may taglay na kahanga-hangang hitsura. Kahit na nakangiti sila nang mabait, hindi nakayanan ng mga bata ang hiya at tumigil sa pinto, hindi na naglakas
Tiningnan ni Luke ang oras at sumagot ng malalim na tinig, "Malapit na, maghintay lang ng kaunti, ginagawa pa ang mga paghahanda sa labas."Tumango si Harry, tiningnan si Rhian ng may pagdududa, at pagkatapos ay nagtanong kay Luke, "Marami sigurong responsibilidad dito. Ano sa tingin mo? Kung gusto mo, maaari tayong maglipat ng isa o dalawang doktor mula sa ibang compartment?"Nang marinig ito, nagtaka si Rhian at ang iba pang mga doktor kung bakit siya nagtanong ng ganoon.Direktang nagtanong si Lukr, "Bakit? Pakiramdam mo ba ay sobra na ang trabaho?"Paulit-ulit na tumanggi si Harry, "Kung apat na doktor ang narito, sapat na iyon, pero ngayon... natatakot akong hindi ko magiging maingat sa pagsusuri sa mga bata mamaya, at baka magka-problema."Habang nagsasalita, nagbigay ng pahiwatig si Harry kay Rhian.Ipinahihiwatig nito na hindi siya naniniwala sa kakayahan ni Rhian.Doon lang napagtanto ni Rhian ang hindi pagkakasundo sa kanya, at napuno siya ng kalituhan.Hindi niya kilala si
Sa ilang minuto lang, mas maraming kagamitan ang nakalatag sa bakuran kaysa noong una siyang dumating.Tumingin-tingin si Rhian.Bagamat ang pamilya Dantes ay isang pamilya ng tradisyonal na medisina, marami pa ring mga kagamitan ng medisina sa Kanluran ang nakalagay sa bakuran upang mas mapabuti ang paggamot sa mga bata.Ang mga doktor na kanina ay naghintay sa pila ay pumasok na sa kanilang mga compartment, na may mga magiliw na ngiti sa mukha, habang tinitingnan ang mga batang naghihintay na pumasok.Tila'y isang pormal na okasyon.Naglakad nang mabilis si Rhian papunta sa kanyang compartment. May isa nang doktor na naghihintay sa loob ng compartment. Nang makita niyang siya ay isang batang babae, inisip niyang siya ay ipinakilala lamang ng aristokratikong pamilya upang palaganapin ang kanyang pangalan, kaya't hindi siya pinansin.Pumasok din si Mike.Bawat compartment ay may dalawa o tatlong doktor at isang direktang staff ng pamilya Dantes.Ang kanilang compartment ay halos ang p
Inabot ni Rhian ang kanyang kamay at nakipagkamay. Hindi malaman ni Rhian kung bakit, ngunit si Luke ay parang malupit sa hitsura kapag hindi nagsasalita, pero kapag nagsalita, nagiging medyo malamig. Hindi maiwasang mag-isip si Rhian tungkol sa taong nag-receive sa kanya kanina sa pinto, at nakaramdam siya na marahil ito ang pagpapalaganap ng pamilya. Tungkol naman sa pangalang Luke, narinig na rin niya ito. Sa mga nakaraang linggo, upang maunawaan ang mga bagay tungkol sa libreng klinika ng pamilya Dantes, nagbasa si Rhian ng maraming impormasyon tungkol sa pamilya Dantes. Alam niya na si Luke Dantes ay apo ni Mr. Rommel Dantes at ang pinaka-magaling na doktor ng henerasyong ito sa pamilya Dantes. Ngunit dahil sa pagiging mababang-loob ng pamilya Dantes sa mga nakaraang taon, bihirang lumabas si Luke Dantes sa publiko at medyo misteryoso. Nang makita niya ang impormasyon ni Luke, hindi maiwasan ni Rhian na magtaka kung anong klaseng tao ito. Ngayon, nang makita siya ng p