Halos ibalibag ni Victoria ang pinto ng kanilang silid pagkapasok niya dahil sa galit na nararamdaman niya. Hindi siya makapaniwala na mayroong ibang anak ang kaniyang asawa at alam din niya sa sarili na hindi niya ito magagawang tanggapin. Masyado siyang nabigla sa nangyari dahil sa tagal na panahon nilang mag asawa ni Logan, kailanman ay hindi nito nabanggit sa kaniya na mayroon itong anak sa iba. " Victoria, mag usap tayo. " Pumasok si Logan sa kanilang silid na handang ipaliwanag ang lahat ngunit bago pa man maibuka ang bibig niya, nakatanggap na siya nang malakas na sampal mula kay Victoria. " Hindi ako makapaniwalang nilihim mo saakin ang tungkol dito, " gigil niyang saad habang ang mga mata ay punong-puno na galit at pagkadismaya. " Ilang dekada na tayong mag asawa at kahit minsan, wala kang nabanggit saakin na mayroon kang anak sa iba! " " Makinig ka muna saakin, Victoria. Kahit ako'y walang ideya na buhay pala ang anak namin ni Lucinda. Nabigla rin ako dahil sa pagkakaal
Halos liparin na ni Venice ang pasilyo patungo sa opisina ng kaniyang ama dala ang papeles na naglalaman ng titulo ng lupa na nakapangalan na sa kaniya. Hindi niya alam kung dapat ba siyang mainis, matuwa o magalit dahil pakiramdam niya, ginulo ang proyektong binabalak niya. " Oh, Venice? Anong pinunta mo dito nang ganito kaaga—" Nilapag niya sa ibabaw ng mesa ang papeles na dala niya. " Ano pong ibig sabihin nito? " hinihingal niyang tanong sa ama. " Bumili kayo ng lupa nang hindi niyo man lang ako kinu-kunsulta? Pa, alam niyo namang mayroon na akong lupang pinagkaka-interesan. Anong gagawin ko sa lupang binili niyo kung hindi naman dito sa lugar na ito 'yong orihinal kong plano? " Inalis ni Logan ang salamin niya sa mata bago kausapin nang mahinahon ang anak niya. " Ano bang problema sa lupang napili ko? Nandoon naman ang lahat ng hinahanap mo. Malawak, maganda ang kalidad ng lupa, at mayroon ding maliit na lawa sa di kalayuan na puwede maging access sa sakahan. Ano bang pro
Malamig ang parehong palad ni Lucine na hindi niya alam kung dahil ba sa kaba o lamig sa loob ng kotseng sinasakyan nila. Panay rin ang kaniyang sulyap kay Owen na nagmamaneho ng sasakyan at kanina niya pa ito hinihintay mag kuwento ngunit naghihintay lang din ito na magtanong siya. Pumikit si Lucine at huminga nang malalim bago basagin ang katahimikan sa loob ng sasakyan. " K-kailan pala kayo nakauwi dito? " tanong niya. " Mag i-isang linggo na rin, " tugon ni Owen na saglit siyang tinignan bago ibalik ang tingin sa daan. " Noong nakaraang araw ka pa sana namin pupuntahan ni Morriss pero palaging maraming tao sa karinderya niyo. May mga inasikaso rin kaming mga papeles kaya natagalan bago ipaalam sa'yo na nakauwi na kami. " Napatango siya at tumingin sa harapan. " Kumusta si Amadeus? " Sumilay ang ngiti sa labi ni Owen. " Mas maganda kung ikaw mismo ang makaalam. " Binalik ni Lucine ang tingin dito. " Bakit ayaw mo pang sabihin? Mayroon bang problema? " " Mas maiging sakani
Bumaba si Lucine mula sa sasakyang naghahatid-sundo sa kaniya papunta't paalis ng karinderya na kahit hindi naman kailangan, nagawa pa rin siyang bigyan ng personal na drayber ng kaniyang ama. " Salamat po, " kahit masama na ang timpla niya, hindi niya pa rin kinalimutan ang magpasalamat sa kaniyang drayber bago tuluyang pumasok sa loob ng mansyon. Isang linggo na siyang naninirahan sa mala-palasyong bahay ngunit hinahanap-hanap pa rin ng kaluluwa niya ang ingay ng mga bata na tuwang-tuwang sumasalubong sa kaniya kapag uwi niya. Ngayon ay tila kailangan na niyang sanayin ang sarili na walang laman na pasilyo ang laging bubungad sa kaniya kapag pasok niya sa loob. " Aba, tignan mo nga naman, uwi ba ito ng isang babae? " Napahinto siya sa paglalakad nang makitang bumababa ng hagdan ang kaniyang madrasta. Gabi na ngunit posturang-postura pa rin ito at animo'y may lakad dahil sa suot na mga alahas. " Magandang gabi rin po, Doña Victoria, " wala siyang balak makipagtalo dahil sinir
Parang lumulutang sa alapaap si Janina na kanina pa ngumingiti at tumatawa na mag isa. Kanina pa ito gustong komprontahin ni Lucine subalit sa tuwing magtatangka siya, wala sa linya ang mga sinasagot ng kasama niya. Bigla tuloy siyang napatanong sa sarili kung tama ba na isinama niya pa si Janina sa pagbili ng mga kasangkapan sa kabilang bayan. " Nabili na natin lahat ng mga nasa listahan, " ani Lucine matapos guhitan ang huling nakalista sa papel na hawak niya. " May gusto ka pa bang daanan? Baka may bibilhin ka? " " Kape, " wala sa sariling sambit ni Janina. " Hindi ko akalaing masarap pala ang kapeng barako. Mapait pero masarap...sobrang sarap." Nagsalubong ang kilay ni Lucine saka siya tinignan. " Hindi na kita maintindihan kanina pa, Janina. Siguradong puyat ka lang kaya ka lutang. Hayaan mo, sa susunod hindi na kita pipiliting sumama saakin. " " Hindi, sasama ako! " tila bumalik na ito sa katinuan. " Kailangan ko lang talaga ng kapeng barako sa umaga para magising ako. Lalo
Walang emosyong pinagmamasdan ni Venice ang kabuan ng lupang inaapakan niya ngayon. Malawak at wala naman siyang nakikitang problema sa lugar. Presko ang hangin at maganda ang puwesto ng araw sa kinatatayuan niya, saktong-sakto sa mga balak niyang itanim na mga bulaklak. " Madame, kumusta ho ang paglilibot niyo? " tanong ng katiwala sa lupang binili ng kaniyang ama. " Pasado ho ba ito sa proyektong plano niyong itayo rito? Baka po may mga katanungan kayo, nakahanda po akong sagutin 'yan. " Pinilit niya ang sariling ngumiti. " May nakita ho akong balon sa likod ng kubo. Sinilip ko pero parang walang lamang tubig at hindi rin kaaya-aya iyong amoy. " " Ah, maaayos po 'yon, huwag kayong mag-alala. Ilang taon din ho kasing hindi nagamit kaya ginawang tambakan ng mga kung anu-ano. Madali na lang pong maayos 'yan dahil mayroon din namang maliit na lawa malapit dito, Madame. Kami na po ang bahala doon. " Napatango siya at muling nilibot ng tingin ang lupain. Klaro ang lahat, malinis at w
" Pinatatawag niyo raw po ako? " Pagkapasok na pagkapasok niya sa opisina, parang gusto niyang umatras bigla nang makita sa loob si Venice na prenteng nakaupo sa sopa. Masama ang tingin nito sa kaniya na hindi na rin naman bago pa sa kaniya. " Oo, maupo ka. Kadarating mo lang ba? " tanong ng kaniyang ama habang inaayos ang mga papel na nasa ibabaw ng mesa nito. " Opo, halos kadarating ko nga lang, " hindi siya umalis sa kinatatayuan niya. Wala siyang balak magtagal sa opisina nito lalo na't kasama niya si Venice. " Ano po ba ang dahilan at pinatawag niyo ako? Importante po ba ang sasabihin ninyo? Mayroon pa kasi akong kailangan gawin sa kwarto." " Kung nagmamadali ka, umalis ka na. Para namang pinipilit ka, " pagpaparinig ni Venice ngunit hindi ito pinansin ni Lucine at nanatili ang tingin sa ama, hinihintay na sabihin ang dahilan kung bakit siya pinatawag. " Gusto ko lang sana kayong tanungin kung mayroon ba kayong importanteng gagawin sa darating na linggo? Kung mayroon man, p
" Mahal, bakit parang malungkot ka ngayon? May problema ba? " Napatingin si Venice sa likuran nang marinig ang pamilyar na boses na matagal na niyang hindi naririnig. Yumakap ito mula sa kaniyang likuran at ramdam niya ang mainit na hangin na tumatama sa kaniyang leeg dahilan upang siya ay mapangiti. " May iniisip lang ako... " aniya saka binalik ang tingin sa dagat kung nasaan sila. Sariwa ang hangin, kalmadong paligid at maganda ang mga tanawin. Pakiramdam niya'y nasa isa siyang paraiso at sila lamang dalawa ang naririto. Masaya ang puso niya ngunit mayroong kirot na hindi n'ya batid kung saan nanggagaling. " Sampung taon simula ngayon, sa tingin mo ilan na kaya ang anak natin? " rinig niyang tanong nito. " Siguro mga dalawa o tatlo? " aniya saka umalis sa pagkakayakap upang harapin ito. " Mahilig ka nga pala sa mga bata, ano? Bakit? Ilan ba ang gusto mo? " " Depende kung hanggang ilan ang kaya mo. " Lumawak ang ngiti nito saka siya mabilis na hinalikan sa ilong. " Mas marami,