โมเน่หญิงสาวที่ผิดหวังในความรักจึงประชดชีวิ ตด้วยการไปนั่งดื่มที่บาร์หรูคนเดียวจึงได้เจอกับดราก้อนมาเฟียหนุ่มที่ทำงานอยู่ที่นั้นในคืนนั้น "รู้จักไหม one night stand ?" "....ทนให้ได้แล้วกันเพราะฉันจะไม่หยุด!"
View Moreณ รัฐวอซิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา
ร่างอรชรของหญิงสาวที่ใบหน้าสะสวยไร้ที่ติอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวสั้นรัดรูปกำลังเดินย่างก้าวบนรองเท้าส้นเข็มแบรนด์หรูไปยังห้องของแฟนหนุ่มเพื่อต้องการที่จะเซอร์ไพรส์ แต่เธอก็ต้องเจอกับเรื่องที่เซอร์ไพรส์กว่าเมื่อเธอนั้นเปิดประตูคอนโดของแฟนหนุ่มเข้าไป.... ติ๊ด~ (เสียงสแกนคีย์การ์ด) แกร็ก~ "ที่รัก Happy Anniversa..ry!!" ร่างบางที่เปิดประตูเข้าไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสแต่เธอกับต้องช็อคแล้วหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นร่างกำยำของแฟนหนุ่มของเธอกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ที่โซฟากลางห้องรับแขก "กรี๊ดดดดดดดดด!!! แกเป็นใคร" ร่างบางที่ได้สติกลับมาก็กรี๊ดสุดเสียงพร้อมกับเอ่ยถามอย่างเดือดพล่าน "เฮ้ยย! โมเน่" ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงของแฟนสาวก็ชะงักการกระทำทันทีพร้อมกับเรียกชื่อแฟนสาวด้วยสีหน้าตกใจ "ตาบอดดูไม่ออกรึไง" หญิงสาวผมสีบลอนด์ทองที่กำลังนัวเนียกับแฟนหนุ่มของเธอเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่เธอมาขัดจังหวะกำลังเข้าได้เข้าเข็ม "ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ฟังฉันก่อน" ไนท์แฟนหนุ่มของเธอที่เห็นว่าเธอกำลังเดือดพล่านก็รีบติดกระดุมกางเกงทันทีหมายจะเดินมาคุยกับเธอแต่ก็ถูกหญิงสาวที่เขาพามาด้วยที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยจนแทบจะเหลือแต่ชุดชั้นในรั้งแขนเอาไว้ "ไม่ใช่แบบนั้นมันคือแบบไหนเห็นอยู่เต็มตาไอผู้ชายเฮงซวย! " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงราคาแพงปาใส่แฟนหนุ่มอย่างแรง ปัก! "โอ้ย เจ็บนะโมเน่ฟังไนท์ก่อน" ไนท์ที่เอาแขนมาบังหน้าเอาไว้ทำให้ส้นรองเท้าของเธอโดนเข้ากับแขนเขาเต็มๆ เอ่ยขึ้น "ไนท์จะยื้อยัยคุณหนูนี้ไว้ทำไมล่ะคะก็บอกมันไปสิที่ทนคบกับผู้หญิงนิสัยเสียแบบมันเพราะเงิน" หญิงสาวที่ไนท์พามาด้วยเอ่ยขึ้นพร้อมกับเลื่อนมือไปกอดเอวแกร่งเอาไว้ "หมายความว่าไง? " โมเน่เอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าแฟนหนุ่มและหญิงสาวสลับกัน "ก็หมายความว่าผู้ชายเขาไม่ได้รักแกยังไงล่ะยัยโง่ทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้เป็นใครเขาก็เบื่อมีดีอย่างเดียวแค่รวยเท่านั้นแหละ จริงไหมคะไนท์" หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเยาะเย้ยเธอก่อนจะแนบศรีษะซบกับอกแกร่ง "หุบปาก! ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ยัยนี้มันพูดไปเลื่อย" ไนท์ตะคอกใส่หญิงสาวที่เขาพามาด้วยเสียงดังลั่นก่อนจะเอ่ยแก้ตัวกับเธอ "นายนั้นแหละหุปปาก" ปัก! "โอ้ยย " "ส่วนเธอมานี้!! " โมเน่ตวาดขึ้นอย่างเหลืออดพร้อมกับถอดร้องเท้าอีกข้างปาใส่เจ้าหลอนอย่างจังก่อนจะเดินจ้ำเท้าเข้าไปกระชากหัวของหญิงสาวหน้าด้านที่แอบมากินกับแฟนหนุ่มของเธอออกไปนอกห้อง "กรี๊ดดดด ปล่อยนะเธอจะทำอะไรฉันยัยบ้า" หญิงสาวที่ถูกเธอกระชากหัวก็กรี๊ดร้องออกมาพร้อมกับพยายามขืนตัวแต่ก็ไม่สำเร็จ "ทำให้แกรู้ไงว่าไม่ควรมาเสนอหน้าปากดีกับคนอย่างฉัน" โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวที่สภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยด้วยสายตาเคียดเเค้น "ปล่อยนะ ไนท์ช่วยแอนนี่ด้วย" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเรียกชายหนุ่มที่ยืนดูอยู่ด้านหลังของโมเน่อย่างไม่กล้าเข้ามาห้ามก่อนที่จะโดนฝ่ามือของโมเน่ปะทะเข้าที่ใบหน้าซีกซ้ายเธออย่างเต็มแรง เพี้ยะ!! "โอ้ยย" "นี้สำหรับแกที่หน้าด้านมานอนกับแฟนฉัน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเหยียดยิ้มร้ายก่อนจะกระชากหัวหลอนขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าข้างเดิมของเธออีกอย่างจังจนมีเลือดออกที่มุมปากของหลอน เพี้ยะ! "ส่วนนี้สำหรับแกที่ว่าฉันโง่ จำใส่กะลาหัวแกไว้เลยว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกไม่งั้นแกไม่ตายดีแน่! " โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสะใจก่อนจะใช้เท้าถีบหลอนจนล้มไปกองกับพื้น "โอ้ย แกมันบ้าอีปีศาจ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างโอดครวญพร้อมกับเอามือกุ้มท้องน้อยที่โดนถีบและพยายามลุกขึ้นด้วยสภาพเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยดูไม่ได้ "ส่วนนาย! " โมเน่ที่จัดการหญิงสาวที่เป็นชู้กับเเฟนเธอเสร็จแล้วก็หันกับมาเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มด้วยสายตาเคียดแค้นที่ถูกนอกใจพร้อมกับเดินจ้ำเท้าเข้าไปหาทันที "ที่รักฟังฉันก่อน" ไนท์พยายามเอ่ยแก้ตัวพร้อมทั้งกับจับมือโมเน่มากุมไว้แต่ก็โดนเจ้าตัวสะบัดออก "อย่ามาจับตัวฉัน! ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นวันนี้เราจบกันอย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก" โมเน่ตวาดลั่นออกมาอย่างขยะแขยงเมื่อไนท์ถูกตัวเธอก่อนจะง้างมือขึ้นมาเหนือหัว 45 องศา และฟาดเข้าที่แก้มซีกขวาของเขาอย่างเต็มแรง เพี้ยะ! หลังจากที่เธอจัดการอดีตแฟนหนุ่มของเธอเสร็จก็หันหลังให้ทั้งคู่ทันทีพร้อมทั้งเดินจากไป "โอ้ย เดียวก่อนโมเน่" ไนท์เอ่ยตะโกนไล่หลังเธอและจะเดินตามเธอไปแต่ก็ถูกหญิงสาวผมบอนรั้งเอาไว้ "โอ้ย ไนท์คะซูซี่เจ็บ" หญิงสาวที่เห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะตามร่างบางไปเธอก็รีบรั้งแขนเขาเอาไว้แน่นพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างเรียกร้องความสนใจ "โถ่เว้ย! ปล่อยแล้วก็ไสหัวไปสะ" ไนท์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสะบัดแขนเธอทิ้งทันทีอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินหัวเสียเข้าห้องไป Monet Part สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อคุณหนูโมเน่ หรือนางสาว พรนับพัน โสภาศิริ ที่มีแต่คนบอกว่าฉันใช้เงินเหมือนเศษกระดาษแต่จะทำไมอะก็คนมันรวย! ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรม Moonsky ที่มีสาขาอยู่ทั่วโลกส่วนเรื่องความสวยนั้นฉันว่าฉันไม่เป็นสองรองใครแน่นอน! วันนี้ตอนแรกฉันตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปเซอร์ไพร์วันครบรอบ 3 ปี ที่ฉันคบกับแฟนแล้วพร้อมจะมอบความบริสุทธิ์ให้กับเขาเพราะตอนแรกฉันโกหกเขาไปว่าวันนี้ไม่ว่างไม่ไปหามีพรีเซนต์โปรเจคจบแต่ก็เจอเซอร์ไพร์กลับแต่ก็ดีอย่างน้อยเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันตาสว่าง! Monet End- 2 วันต่อมา -เวลา 18.30 น.ยามเย็นของวันชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นภายในคฤหาสน์หรูด้วยบรรยากาศที่เงียบสงบปราศจากเสียงโวยวายของหญิงสาวต่างจากทุกวัน"อิ่มแล้วหรอ" เสียงของหญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่หัวโต๊ะทานข้าววางช้อนส้อมลงพร้อมทั้งหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมา"อืม" มาเฟียหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบขณะที่กำลังเช็ดปากอยู่"แล้ววันนี้นายจะไปไหนไหม? ""ไม่ถามทำไม""ป่าว" หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาจิบและแสร้งทำเป็นไม่สนใจมาเฟียหนุ่มมองท่าทางของหญิงสาวด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารขึ้นไปยังห้องทำงานของตน- 3 ชั่วโมงต่อมา -หญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับการตกแต่งเค้กอยู่นั้นก็สะดุ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียกของสาวใช้"คุณโมเน่คะ""หะ..ห้ะ! " "มีอะไรให้ดิฉันช่วยไหมคะ" มะลิเอ่ยขึ้นถามหญิงสาวที่ง่วนอยู่กับการทำเค้กอยู่คนเดียวมาหลายชั่วโมงแล้วโดยสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้ามาช่วยเธอ"ไม่ต้องฉันทำเองได้" โมเน่รีบเอ่ยปฏิเสธทันที"ถ้ามีอะไรให้ช่วยเรียกดิฉันได้ตลอดเลยนะคะ" มะลิเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินจากไปเมื่อเห็นว่าผู้เป็นว่าที่นายหญิงของตนเองไม่ได้ต้องการควา
"แด๊ดดี๊หม่ามี๊ โมเน่คิดถึงที่สุดเลย" ร่างบางที่พึ่งเดินเข้ามาในตัวบ้านเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมาสวมกอดผู้เป็นพ่อของเธออย่างออดอ้อนทันที"แด๊ดดี๊ก็คิดถึงโมเน่ที่สุดเหมือนกันลูก" ก้องเกียรติเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหอมหัวลูกสาวของตนอย่างคิดถึง"หม่ามี๊ล่ะคะไม่คิดถึงโมเน่หรอ" โมเน่เอ่ยพร้อมกับมองผู้เป็นแม่ด้วยสายตาออดอ้อน"ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลยเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันแล้วไหนมิสเตอร์ดราก้อน? " ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นและมองหาชายหนุ่มแต่เพียงไม่นานร่างสูงของดราก้อนก็เดินเข้ามาพร้อมกับกระเช้าผลไม้"สวัสดีครับ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งส่งกระเช้าผลไม้ไปให้ยังช้อยที่ยืนอยู่ตรงนั้น"สวัสดีจ๊ะ" คุณหญิงไพรินเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆ ให้กับชายหนุ่ม"เชิญนั่งๆ " ก้องเกียรติพร้อมกับผายมือให้กับชายหนุ่มยังโซฟาที่ว่างอยู่"ใครจะอธิบายให้ฟังคนแรก" คุณหญิงไพรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"คือว่าข่าวที่หม่ามี๊กับแด๊ดดี๊เห็นมันไ..""มันเป็นความจริงครับผมกับโมเน่เรากำลังคบกันอยู่และตอนนี้เราก็อาศัยอยู่บ้านเดียวกัน" ยังไม่ทันที่โมเน่จะได้เอ่ยแก้ตัวอะไรชายหนุ่มก็เอ่ยแทรกขึ้นหญิงสาวที่ได้ยินดังนั้นก็หันไปมองชายหนุ่มด้วยตาเบิกกว
- เช้าวันใหม่ -คลืด คลืด~มือเรียวของร่างบางที่กำลังงัวเงียควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องปลุกเธอให้ตื่นในยามสายของวัน"ว่าไงคะหม่ามี๊"( ในข่าวหมายความว่ายังไง ทำไมมีอะไรไม่บอกหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊! ) คำถามของผู้เป็นแม่และน้ำเสียงที่ดูน่ากลัวอย่างที่ท่านไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอดังขึ้นทำเอาร่างบางที่กำลังงัวเงียอยู่ลืมตาเบิกกว้างและดีดตัวลุกขึ้นมาด้วยความตกใจ"ข่าวอะไรคะ? " โมเน่เอ่ยถามผู้เป็นเเม่เสียงแผ่วอย่างมึนงงว่าเธอมีข่าวอะไร( ข่าวลูกกับมิสเตอร์ดราก้อนไงทำไมไม่พูดกับหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊ตรงๆ )"ป่าวนะคะหม่ามี๊ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบไอแพดของตัวเองที่วางอยู่ตรงหัวนอนมาเปิดดูข่าวของวันนี้ทันทีพร้อมกับตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าตอนนี้มีแต่ข่าวของเธอว่อนอินเตอร์เน๊ตไปหมดข่าวใหญ่ช็อควงการธุรกิจ หนุ่มนักธุรกิจสุดฮ็อตซุ่มคบสาวไฮโซทายาทโรงแรมดังถึงกับควงกันมาออกงานสังคมแต่เรื่องไม่จบเพียงเท่านี้เพราะดันไปปะทะกันเข้ากับหนุ่มไฮโซที่เคยเป็นข่าวมาก่อนหน้านี้ไม่นาน!!รูปภาพ ( ตอนเดินควงแขนเข้างานด้วยกัน )รูปภาพ ( ตอนดราก้อนกับซีโน่ทะเลาะกัน )คลิปวิดีโอ ( คลิปวิดีโอตอนดราก
ร่างบางกรีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกมือหนาของร่างแกร่งกระชากเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่นจนเหลือแต่เพียงบราปีกนกและแพตตี้ตัวจิ๋วพร้อมทั้งพยายามจะดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล“เหอะ ทีกับฉันทำเป็นดีดดิ้น!! ” ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำอย่างพยายามข่มโทสะไว้ไม่ให้เพิ่มมากขึ้นทั้งๆ ที่เขาแทบจะข่มอารมณ์ไม่ไหวจนอยากฆ่าชายหนุ่มคนที่เธอพุดคุยด้วยให้ตายคามือเสียด้วยซ้ำ“อื้อ~ ปล่อยนะ” โมเน่เอ่ยและพยายามหันหน้าหนีเมื่อมาเฟียหนุ่มโน้มหน้าเข้ามาดูดเม้นคอระหงของเธอจนเกิดรอยแดงมือหนาของดราก้อนเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมตามจังหวะการหายใจอย่างแรงจนเหมือนมันจะแหลกคามือก่อนที่จะกระชากบราปีกนกของเธอออก"เจ็บ! " โมเน่เอ่ยออกมาเดียวสีหน้าบิดเบี้ยวมือเรียวพยายามดันใบหน้าของดราก้อนที่กำลังดูดกัดยอดปถุมถันของเธออยู่อย่างแรงแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะยิ่งเธอดันเขาออกเท่าไหร่เขาก็ดูดดึงยอดปทุมถันเธอแรงเท่านั้น“อ้าขาออก!! ” ดราก้อนที่พึ่งผละออกจากเต้านมอวบอิ่มก็ตวาดขึ้นเสียงดัง"...." คนตัวเล็กไม่ได้เอ่ยตอบแต่กับหนีบขาตัวเองไว้แน่นอย่างพยายามขัดขืนมือแกร่งของดราก้อนจับขาเธอตั้งฉากขึ้นพร้
"ได้สิงั้นไปทางนั้นกันไหม" ซีโน่เอ่ยพร้อมกับชี้มือไปทางสวนด้านหลังของงานที่ไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก"ได้ค่ะ ดูเงียบดี" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบแก้วไวน์ติดมือไปด้วยก่อนจะเดินตามร่างสูงของซีโน่ไปโดยที่มีเฟรดเดินตามไม่ห่าง"แล้วนี้คุณลุงไม่มาด้วยหรอคะ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อทิ้งสะโพกยังม้านั่งตรงข้ามกับร่างสูง"มาสิ โดยพวกหุ้นส่วนลากไปดื่มตั้งแต่เข้างานแล้ว""เข้าทางคุณลุงสินะคะ""ฮ่าๆ แล้วคุณอากับคุณน้ายังไม่กลับหรอ? ""ยังคะ เห็นหม่ามี๊ไลน์มาบอกว่าทางนั้นมีปัญหานิดหน่อยอาจจะกลับมาช้า""งั้นหรอ ถ้าเรื่องงานมีปัญหาอะไรบอกพี่ได้นะเดียวพี่ไปช่วย""ได้เลยค่ะเดียวโมเน่จะทักหาพี่ซีโน่คนแรกเลย ชนแก้วกันดีกว่าค่ะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งชูแก้วไวน์ในมือขึ้นมาด้านหน้าชายหนุ่มเคร้ง~เสียงชนแก้วไวน์ทั้งสองแก้วประสานเสียงกันก่อนที่ทั้งคู่จะพากับดื่มด่ำกับรสชาติหวานอมฝาดของไวน์ราคาแพงพร้อมกับต่างชวนกันพูดคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนุกสนานโดยที่มีเฟรดยืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาวไม่ห่าง"เดียวพี่ไปเอาเครื่องดื่มมาเพิ่มให้นะ" ซีโน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าไวน์ที่เขาและเธอหยิบมาหมดแล้ว"ค่ะ" โมเน่เอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานตอบกลับช
"ได้ค่ะ คุณโมเน่จะเอาไปหัดทำขนมหรอคะ" สาวิตรีเอ่ยตอบหญิงสาวพร้อมทั้งรีบนำของที่เธอใช้ให้ไปซื้อออกมาให้ทันที"ชะ..ใช่ แล้วนี้เชฟมารึยัง" ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างไม่เต็มเสียงก็จะเอ่ยถามถึงเชฟที่จะสอนเธอทำอาหาร"เชฟมารอคุณโมเน่แต่เช้าแล้วค่ะ""งั้นเดียวฉันลงไป" เอ่ยจบหญิงสาวก็เดินลงไปที่ห่องทำอาหารของโรงแรมทันที- หลายชั่วโมงผ่านไป -ติ๊ง~เสียงของเตาอบขนมดังขึ้นพร้อมทั้งร่างบางที่เปิดฝาเตาเเละนำขนมที่เธอพึ่งอบเสร็จมาวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าสภาพขนมที่เธอพึ่งทำนั้นดูน่าตาไม่ค่อยจะดีนัก"ทำไมมันออกมาดูไม่น่ากินเลยค่ะ" "คุณโมเน่พึ่งทำครั้งแรกเดียวเราลองใหม่อีกทีก็ได้ครับ" เชฟที่เป็นคนสอนเธอเอ่ยขึ้นอย่างให้กำลังใจพร้อมทั้งสอนเธอทำขนมอีกรอบและอีกรอบจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงเวลา 14.00 น."สวยมากครับคุณโมเน่ต่อไปก็เหลือแต่รสชาติ" เชฟเอ่ยชมเธอขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวแต่งหน้าขนมเค้กเสร็จและยังดูดีต่างจากตอนแรกอีกด้วย ก่อนที่เขานั้นจะใช้มีดหันเค้กออกมาดูเนื้อข้างในและใช้ส้อมตักเค้กเข้าปาก"เป็นไงค่ะอร่อยไหม" หญิงสาวยิ้มและเอ่ยขึ้นด้วยแววตาคาดหวัง"อร่อยมากครับกลิ่นว
"คุณโมเน่มีอะไรจะให้ดิฉันทำหรอคะ? " สาวิตรีเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของหญิงสาว"วอลนัททำเมนูอะไรได้บ้าง" โมเน่เอ่ยถามขณะกำลังหย่อนสะโพกลงที่เก้าอี้ทำงานของเธอ"วอลนัทหรอคะ? " สาวิตรีเอ่ยทวนอีกครั้งอย่างแปลกใจเมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกถามถึงเรื่องวอลนัทไม่ใช่เรื่องงาน"....""คงจะเป็นพวกขนมมั้งคะดิฉันไม่ค่อยทราบคุณโมเน่จะให้ไปตามเชฟมาให้ไหมคะ""อืม ไปตามมาให้ทีนะ""ค่ะรอสักครู่นะคะ" สาวิตรีเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งกำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ถูกหญิงสาวเรียกไว้ก่อน"เดียวก่อน""คะ? ""เธอช่วยไปหาซื้อผงวอลนัทสำหรับทำอาหารมาให้ฉันหน่อยแล้วอย่าให้ใครรู้" โมเน่เอ่ยพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังแบรนด์หรูออกมาก่อนจะหยิบเงินจำนวนหนึ่งที่ดูเยอะกว่าค่าวอลนัทวางไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ"ได้ค่ะ คุณโมเน่ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมคะ" สาวิตรีที่มองเจ้านายของตนอย่างไม่ค่อยเข้าใจนักก่อนจะเดินกลับมายังที่โต๊ะทำงานของผู้เป็นนายอีกครั้งและเอ่ยขึ้นพร้อมหยิบเงินจำนวนนั้นไป"ไม่มีแล้วไปเถอะ" หลังจากโมเน่เอ่ยจบสาวิตรีก็ออกไปทันทีหลังจากที่สาวิตรีออกไปได้ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก๊อกๆ"เชฟมาแล้วค่ะ" สาวิตรีที่เคาะประตูอยู่
"ผมล้อเล่นอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ" ฟอลคอร์เอ่ยอย่างหยอกล้อพร้อมกับยิ้มออกมาซึ่งต่างจากสีหน้าของผู้เป็นพี่โดยสิ้นเชิง"อย่ายุ่งกับยัยนั้น" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำ"ว้าว ดูหวงจังเลยนะไม่สมกับเป็นพี่เลยแต่พี่รู้ใช่ไหมว่าบ้านเรามีจุดอ่อนไม่ได้โดยเฉพาะพี่""กูจัดการคนของกูเองได้""ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเพราะดูคนของพี่จะพยศน่าดู" ฟอลคอร์เอ่ยขึ้นก่อนจะล้วงเอาบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋าเสื้อของตนออกมาก่อนจะอัดนิโคตินเข้าเต็มปอดแล้วค่อยๆ พ่นควันขาวขุนออกมา"ถ้าจะมาพูดแต่เรื่องไร้สาระก็กลับไปสะกูจะทำงาน""ก็ว่าจะกลับแล้วล่ะป่านี้เด็กๆ ที่ผมเลี้ยงไว้คงคิดถึงผมแย่""....." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรได้แต่มองดูท่าทางสบายๆ ของน้องชายของเขานิ่งๆ จนฟอลคอร์สูบบุหรี่จนหมดม้วนแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะออกจากห้อง"อ่อ พ่อฝากบอกว่าจะไปรอที่ฝรั่งเศสนะอย่านานล่ะ" ขณะที่ผู้เป็นน้องเดินไปถึงหน้าประตูห้องก็หันกลับมามองผู้เป็นพี่พร้อมกับเอ่ยทิ้งท้ายเรื่องที่พ่อของตนฝากมาและเปิดประตูจากไป"เห้อ~ " หลังจากผู้เป็นน้องเดินจากไปมาเฟียหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาทันทีอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับเองหลังพิงพนักเก้าอี้ร่างสูงหลับตาลงช้าๆ และค
"เธอสินะที่ชื่อโมเน่" ชายหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับดราก้อนเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้เต็มความสูงและเดินเข้ามาหาเธอ"นี้นายเป็นใคร ถอยไปนะ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่ต้องกลัว" เขาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งฝุดยิ้มร้ายที่มุมปากและมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า"...." "สวยดีหนิถึงว่า...""ว้าย~ มีอะไรกันรึป่าวคะคุณฟอลคอร์" ยังไม่ทันที่ฟอลคอร์จะเอ่ยจบมะลิที่พึ่งเดินออกมาจากห้องอาหารเอ่ยขึ้นทันทีอย่างตกใจกลัวว่าทั้งคู่จะมีปัญหากัน"ฟอลคอร์? " โมเน่เอ่ยทวนชื่อคนตรงหน้าอีกครั้ง"นี่คุณฟอลคอร์เป็นน้องชายของนายค่ะ" มะลิเอ่ยแนะนำชายหนุ่มให้กับว่าที่นายหญิงของเธอ"ไม่มีอะไรหรอกไปทำงานของเธอต่อเถอะ" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมกับทำมือไล่ให้สาวใช้ออกไปให้พ้น"ค่ะ" มะลิที่เห็นท่าทางของฟอล์คอร์ก็รีบก้มหน้าก้มตาและรีบเดินออกไปทันที"น้องชายของไอเลวนั้นหรอ เหอะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดอกและเชิดหน้าขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งไขว่ห้างยังโซฟาหรูกลางห้องรับแขกร่างสูงมองการกระทำของว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองก่อนจะเดินตามหลังเธอไปนั่งโซฟาตรงข้ามกับเธอพร้อมกับเอ่ยขึ้น"ปากร้ายใช้ได้เล
Comments