ร่างบางกรีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกมือหนาของร่างแกร่งกระชากเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่นจนเหลือแต่เพียงบราปีกนกและแพตตี้ตัวจิ๋วพร้อมทั้งพยายามจะดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล“เหอะ ทีกับฉันทำเป็นดีดดิ้น!! ” ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำอย่างพยายามข่มโทสะไว้ไม่ให้เพิ่มมากขึ้นทั้งๆ ที่เขาแทบจะข่มอารมณ์ไม่ไหวจนอยากฆ่าชายหนุ่มคนที่เธอพุดคุยด้วยให้ตายคามือเสียด้วยซ้ำ“อื้อ~ ปล่อยนะ” โมเน่เอ่ยและพยายามหันหน้าหนีเมื่อมาเฟียหนุ่มโน้มหน้าเข้ามาดูดเม้นคอระหงของเธอจนเกิดรอยแดงมือหนาของดราก้อนเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมตามจังหวะการหายใจอย่างแรงจนเหมือนมันจะแหลกคามือก่อนที่จะกระชากบราปีกนกของเธอออก"เจ็บ! " โมเน่เอ่ยออกมาเดียวสีหน้าบิดเบี้ยวมือเรียวพยายามดันใบหน้าของดราก้อนที่กำลังดูดกัดยอดปถุมถันของเธออยู่อย่างแรงแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะยิ่งเธอดันเขาออกเท่าไหร่เขาก็ดูดดึงยอดปทุมถันเธอแรงเท่านั้น“อ้าขาออก!! ” ดราก้อนที่พึ่งผละออกจากเต้านมอวบอิ่มก็ตวาดขึ้นเสียงดัง"...." คนตัวเล็กไม่ได้เอ่ยตอบแต่กับหนีบขาตัวเองไว้แน่นอย่างพยายามขัดขืนมือแกร่งของดราก้อนจับขาเธอตั้งฉากขึ้นพร้
- เช้าวันใหม่ -คลืด คลืด~มือเรียวของร่างบางที่กำลังงัวเงียควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องปลุกเธอให้ตื่นในยามสายของวัน"ว่าไงคะหม่ามี๊"( ในข่าวหมายความว่ายังไง ทำไมมีอะไรไม่บอกหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊! ) คำถามของผู้เป็นแม่และน้ำเสียงที่ดูน่ากลัวอย่างที่ท่านไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอดังขึ้นทำเอาร่างบางที่กำลังงัวเงียอยู่ลืมตาเบิกกว้างและดีดตัวลุกขึ้นมาด้วยความตกใจ"ข่าวอะไรคะ? " โมเน่เอ่ยถามผู้เป็นเเม่เสียงแผ่วอย่างมึนงงว่าเธอมีข่าวอะไร( ข่าวลูกกับมิสเตอร์ดราก้อนไงทำไมไม่พูดกับหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊ตรงๆ )"ป่าวนะคะหม่ามี๊ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบไอแพดของตัวเองที่วางอยู่ตรงหัวนอนมาเปิดดูข่าวของวันนี้ทันทีพร้อมกับตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าตอนนี้มีแต่ข่าวของเธอว่อนอินเตอร์เน๊ตไปหมดข่าวใหญ่ช็อควงการธุรกิจ หนุ่มนักธุรกิจสุดฮ็อตซุ่มคบสาวไฮโซทายาทโรงแรมดังถึงกับควงกันมาออกงานสังคมแต่เรื่องไม่จบเพียงเท่านี้เพราะดันไปปะทะกันเข้ากับหนุ่มไฮโซที่เคยเป็นข่าวมาก่อนหน้านี้ไม่นาน!!รูปภาพ ( ตอนเดินควงแขนเข้างานด้วยกัน )รูปภาพ ( ตอนดราก้อนกับซีโน่ทะเลาะกัน )คลิปวิดีโอ ( คลิปวิดีโอตอนดราก
ณ รัฐวอซิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริการ่างอรชรของหญิงสาวที่ใบหน้าสะสวยไร้ที่ติอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวสั้นรัดรูปกำลังเดินย่างก้าวบนรองเท้าส้นเข็มแบรนด์หรูไปยังห้องของแฟนหนุ่มเพื่อต้องการที่จะเซอร์ไพรส์แต่เธอก็ต้องเจอกับเรื่องที่เซอร์ไพรส์กว่าเมื่อเธอนั้นเปิดประตูคอนโดของแฟนหนุ่มเข้าไป....ติ๊ด~ (เสียงสแกนคีย์การ์ด)แกร็ก~"ที่รัก Happy Anniversa..ry!!" ร่างบางที่เปิดประตูเข้าไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสแต่เธอกับต้องช็อคแล้วหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นร่างกำยำของแฟนหนุ่มของเธอกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ที่โซฟากลางห้องรับแขก"กรี๊ดดดดดดดดด!!! แกเป็นใคร" ร่างบางที่ได้สติกลับมาก็กรี๊ดสุดเสียงพร้อมกับเอ่ยถามอย่างเดือดพล่าน"เฮ้ยย! โมเน่" ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงของแฟนสาวก็ชะงักการกระทำทันทีพร้อมกับเรียกชื่อแฟนสาวด้วยสีหน้าตกใจ"ตาบอดดูไม่ออกรึไง" หญิงสาวผมสีบลอนด์ทองที่กำลังนัวเนียกับแฟนหนุ่มของเธอเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่เธอมาขัดจังหวะกำลังเข้าได้เข้าเข็ม"ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ฟังฉันก่อน" ไนท์แฟนหนุ่มของเธอที่เห็นว่าเธอกำลังเดือดพล่านก็รีบติดกระดุมกางเกงทันทีหมายจะเดินมาคุยกับเธอแต่ก็ถูกหญิงสาวที่
ณ บาร์ดังหรูใจกลางเมืองปลัก!"โถ่เว้ย ทำไม่ชีวิตฉันต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ด้วย" ร่างบางที่พึ่งขับรถสปอร์ตมาจอดยังหน้าบาร์สุดหรูใจกลางเมืองก็เอ่ยขึ้นก่อนจะทุบพวงมาลัยรถอย่างเจ็บใจกับสิ่งที่พึ่งเจอมา ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจที่เธอพยายามกลั้นเอาไว้ให้มันไหลออกมาอย่างเงียบๆ ถ้าถามว่าเธอเสียใจแค่ไหนก็คงตอบได้ว่ามากเพราะไนท์เป็นแฟนคนแรกของเธอและเป็นคนที่เธอคิดจะมอบความบริสุทธิ์ให้แก่เขา"ก็แค่ผู้ชายคนเดียว คนอย่างฉันจะมาเสียใจทำไม" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือบางปาดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนจะกดโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนรักของเธอ"ฮัลโหล ยัยเวนิสมาดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ"(วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ได้ไหมเดียวกูเลี้ยง) ปลายสายเอ่ยตอบมาในทันที"มึงมีอะไรสำคัญกว่าเพื่อนรักอย่างกูอีกหรอ" โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงงอแง(มีสิย่ะ กูเตรียมชุดพรีเซนต์แฟชั่นโชว์รอบไฟนอลอยู่จบไม่จบอยู่ที่มันเลยเนี้ย) เวนิสเอ่ยตอบกลับเธอมาแทบจะในทันทีเพราะว่าเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้วจะจบไม่จบขึ้นอยู่กับงานนี้เลย"เออ ขอให้ผ่านแล้วกันอย่าลืมบัตรเชิญกูด้วยนะ"(ไม่ลืมยะ แค่นี้ก่อนนะมึง)ตู๊ด ตู๊ด~"ไปกินคนเดียวก็ได้วะ" หลัง
"ไหนๆ ก็ตั้งใจจะเสียซิงอยู่แล้วจะกับใครก็คงไม่ต่างกัน""หึ ระวังจะคิดผิดเธอยังไม่รู้จักฉันดี" ร่างแกร่งเค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะเอ่ยตอบไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"แค่นอนด้วยกันไม่จำเป็นต้องรู้จักเลยหนิรู้จักไหม one night stand " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือมารูดซิบชุดเกาะอกของเธอออกชุดเดรสเกาะอกสีขาวของร่างบางร่วงหลุดมาอยู่ที่พื้นเผลอให้เห็นเรือนร่างของเธอที่เปลือยเปล่าและผิวขาวเนียนที่ตอนนี้มีเพียงแค่บราปีกนกที่แปะอยู่ที่หน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่เกินตัวของเธอและจีสติงตัวจิ๋วปกปิดของสงวนอยู่เท่านั้น"อย่ามาเสียใจที่หลังแล้วกัน" ร่างแกร่งเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองการกระทำของร่างบางที่ตอนนี้เจ้าหล่อนกำลังเลื่อนมือมาลูบไล้ใบหน้าของเขาจุ๊บ โมเน่ไม่เอ่ยอะไรแต่ดึงใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูแล้วน่าจะสูงเกิน 185 เซนติเมตร ให้ลงมาใกล้เธอก่อนที่จะเขย่งปลายเท้าประกบปากจูบกับชายหนุ่มตรงหน้าอย่างดูดดื่มพร้อมทั้งดึงมือหนาของเขาให้มาจับหน้าอกอันอวบอิ่มของเธออย่างเชิญชวน"ร่าน" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อร่างบางถอนริมฝีปากบางออกจากริมฝีปากหนาของเขา"ผู้ชายก็ชอบแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่รึไง" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเม้มปากแน่นเม
"ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เคยอมหนิ" เธอคายแก่นกายของผมออกก่อนช้อนตาขึ้นมาเอ่ยตอบมือบางกำแก่นกายยักษ์ผมเอาไว้ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียจากปลายหัวเห็ดไล่ลงมายังพวงไข่พร้อมกับเลียสลับไปมาก่อนจะอมแก่นกายผมไปทั้งแท่งและผงกหัวขึ้นลงอย่างชำนาน"หึ งั้นหรอ" ผมเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ที่รู้ว่าเธอเคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อน ก่อนจะดึงหัวเธอออกมาจากแก่นกายของผมพร้อมทั้งผลักเธอให้นอนราบไปกับที่นอน"อื้ม~ ยังอมไม่อิ่มเลย" เธอเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดที่ผมไปขัดการอมของเธอ"เดียวฉันจะทำให้เธออิ่มจนจุกแทน" ผมเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดึงจีสติงของเธอออกไปให้พ้นทางเผลอให้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูอ่อนอวบอูมที่ตอนนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำเมือกสีขาวใส"นะ..นี่นายจะทำอะไร" เธอเอ่ยขึ้นขณะที่ผมขับขาเธอแยกออกและโน้มหน้าไปยังกลางหว่างขาของเธอแผล็บๆ"อร๊ายย~ อืมม" เธอครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อผมเริ่มบรรเลงปลายลิ้นเลียน้ำใสๆ จากรูสวาทของเธอพร้อมกับใช้มือหนาบีบคลึงหน้าอกของเธอไปด้วยยัยนี้น้ำหวานชะมัดแผล็บๆๆๆง"อื้ม~ เสียว" เธอครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมกับใช้มือเรียวเล็กขยุ่มผมของผมเอาไว้อย่างต้องการระบายความเสียวซ่าก่อนที่ผม
"เชี้ย ลืมใส่ถุงยาง" หลังจากที่เสร็จด้วยกันทั้งคู่ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าลืมใส่ถุงยางอนามัยแถมยังปล่อยในใส่ยัยนี่อีกเลยรีบเอาแก่นกายออกทำให้น้ำรักขาวขุนของผมไหลออกมาจากรูสวาทของเธอและเปอะเปื้อนเต็มขาอ่อนของเธอไปหมดป๊อก~"แล้วฉันจะท้องไหม" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเงยหน้ามามองที่ผมด้วยสีหน้ากังวล"กินยาคุมฉุกเฉินก็ไม่ท้อง" ผมปรับสีหน้าให้ราบเรียบตามเดิมก่อนจะเอ่ยพร้อมกับมองคนตัวเล็กที่นอนซบอกผมเหมือนลูกแมวที่หอบเหนื่อย"อีกรอบได้ไหม" เธอเอ่ยพร้อมกับมองผมตาปริบๆ"หึ ติดใจคว_ฉันล่ะสิ" ผมเค้นหัวเราะออกมาจากในลำคอกับคำขอของเธอก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมกับพลิกตัวเธอลงกลับมานอนราบบนที่นอนเหมือนเดิมพร้อมจับขาเธอให้อ้าอีกรอบและจับท่อนเอ็นร้อนที่ตอนนี้กลับมาแข็งอีกครั้งไปจ่อกับรูสวาทของเธอก่อนจะอัดเข้าไปอย่างสุดลำส๊วบ!"ซี้ดดด~ ทำไมยังแน่นอยู่วะ" ผมเอ่ยด้วยเสียงกระเส่าเมื่อภายในโพรงสวาทของเธอมันยังคงตอดรัดแก่นกายของผมแน่นเหมือนกับครั้งแรกที่เสียบไปก่อนที่จะเริ่มขยับสะโพกและเริ่มบรรเลงบทรักอีกครั้งและอีกครั้งจนรุ่งสาง"อ้ะๆๆ ดราก้อน"ตับ ตับ ตับ"อ่าา โมเน่"Dragon EndMonet Part- เช้าวันรุ่งขึ้น -"โอ้ย ปวด
ติ๊งต๊อง~"มาแล้วๆ " ร่างบางของโมเน่รีบเดินไปเปิดประตูและเอ่ยขึ้นทีเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง"ยา แล้วเล่ามาให้ละเอียดเดียวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น" ทันทีที่โมเน่เปิดประตูห้องเวนิสก็เอ่ยขึ้นและเดินตรงไปนั่งที่โซฟาหรูกลางห้องพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าคาดคั้น"เออ คือว่า.." โมเน่ที่รับยามาก็เดินตามมานั่งตรงข้ามกับเพื่อนรักของเธอด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก"โอ้ย มึงไม่ต้องมาอ้ำๆ อึ้งๆ เล่ามาเร็วๆ ""เมื่อวานกูตั้งใจจะไปเซอร์ไพร์ไนท์หลังสอบวิชาสุดท้ายเสร็จแต่กูไปเจอมันนอกใจกู กูเลยลากพวกมันมาตบแล้วบอกเลิกแล้วทีนี้ที่กูชวนมึงไปเที่ยวแล้วมึงไม่ว่างกูเลยไปคนเดียวแต่ว่าเมามากไปหน่อย... " หลังจากที่โดนเวนิสคาดคั้นโมเน่ก็เลยตัดสินใจเล่าทั้งหมดในคราวเดียวด้วยความไวแสงจนแทบไม่เว้นจังหวะหายใจ"มึงก็เลยไปมีอะไรกับคนที่ไม่รู้จัก? " เวนิสหลังจากฟังจบก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าตกใจและรู้สึกผิดในคราวเดียวกันที่ปล่อยให้เพื่อนไปคนเดียวเมื่อคืน"ใช่ และที่แย่ไปกว่านั้นกูขอซื้อเขากินด้วยอะมึง" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าโอดครวญ"อีโมเน่!! โอ้ยกูปวดหัวรีบๆ แดกยาเข้าไปก่อนเลย" เวนิสเอ่ยขึ้นอย่างตกใจยิ่งกว่าเดิม
- เช้าวันใหม่ -คลืด คลืด~มือเรียวของร่างบางที่กำลังงัวเงียควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องปลุกเธอให้ตื่นในยามสายของวัน"ว่าไงคะหม่ามี๊"( ในข่าวหมายความว่ายังไง ทำไมมีอะไรไม่บอกหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊! ) คำถามของผู้เป็นแม่และน้ำเสียงที่ดูน่ากลัวอย่างที่ท่านไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอดังขึ้นทำเอาร่างบางที่กำลังงัวเงียอยู่ลืมตาเบิกกว้างและดีดตัวลุกขึ้นมาด้วยความตกใจ"ข่าวอะไรคะ? " โมเน่เอ่ยถามผู้เป็นเเม่เสียงแผ่วอย่างมึนงงว่าเธอมีข่าวอะไร( ข่าวลูกกับมิสเตอร์ดราก้อนไงทำไมไม่พูดกับหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊ตรงๆ )"ป่าวนะคะหม่ามี๊ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบไอแพดของตัวเองที่วางอยู่ตรงหัวนอนมาเปิดดูข่าวของวันนี้ทันทีพร้อมกับตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าตอนนี้มีแต่ข่าวของเธอว่อนอินเตอร์เน๊ตไปหมดข่าวใหญ่ช็อควงการธุรกิจ หนุ่มนักธุรกิจสุดฮ็อตซุ่มคบสาวไฮโซทายาทโรงแรมดังถึงกับควงกันมาออกงานสังคมแต่เรื่องไม่จบเพียงเท่านี้เพราะดันไปปะทะกันเข้ากับหนุ่มไฮโซที่เคยเป็นข่าวมาก่อนหน้านี้ไม่นาน!!รูปภาพ ( ตอนเดินควงแขนเข้างานด้วยกัน )รูปภาพ ( ตอนดราก้อนกับซีโน่ทะเลาะกัน )คลิปวิดีโอ ( คลิปวิดีโอตอนดราก
ร่างบางกรีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกมือหนาของร่างแกร่งกระชากเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่นจนเหลือแต่เพียงบราปีกนกและแพตตี้ตัวจิ๋วพร้อมทั้งพยายามจะดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล“เหอะ ทีกับฉันทำเป็นดีดดิ้น!! ” ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำอย่างพยายามข่มโทสะไว้ไม่ให้เพิ่มมากขึ้นทั้งๆ ที่เขาแทบจะข่มอารมณ์ไม่ไหวจนอยากฆ่าชายหนุ่มคนที่เธอพุดคุยด้วยให้ตายคามือเสียด้วยซ้ำ“อื้อ~ ปล่อยนะ” โมเน่เอ่ยและพยายามหันหน้าหนีเมื่อมาเฟียหนุ่มโน้มหน้าเข้ามาดูดเม้นคอระหงของเธอจนเกิดรอยแดงมือหนาของดราก้อนเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมตามจังหวะการหายใจอย่างแรงจนเหมือนมันจะแหลกคามือก่อนที่จะกระชากบราปีกนกของเธอออก"เจ็บ! " โมเน่เอ่ยออกมาเดียวสีหน้าบิดเบี้ยวมือเรียวพยายามดันใบหน้าของดราก้อนที่กำลังดูดกัดยอดปถุมถันของเธออยู่อย่างแรงแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะยิ่งเธอดันเขาออกเท่าไหร่เขาก็ดูดดึงยอดปทุมถันเธอแรงเท่านั้น“อ้าขาออก!! ” ดราก้อนที่พึ่งผละออกจากเต้านมอวบอิ่มก็ตวาดขึ้นเสียงดัง"...." คนตัวเล็กไม่ได้เอ่ยตอบแต่กับหนีบขาตัวเองไว้แน่นอย่างพยายามขัดขืนมือแกร่งของดราก้อนจับขาเธอตั้งฉากขึ้นพร้
"ได้สิงั้นไปทางนั้นกันไหม" ซีโน่เอ่ยพร้อมกับชี้มือไปทางสวนด้านหลังของงานที่ไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก"ได้ค่ะ ดูเงียบดี" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบแก้วไวน์ติดมือไปด้วยก่อนจะเดินตามร่างสูงของซีโน่ไปโดยที่มีเฟรดเดินตามไม่ห่าง"แล้วนี้คุณลุงไม่มาด้วยหรอคะ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อทิ้งสะโพกยังม้านั่งตรงข้ามกับร่างสูง"มาสิ โดยพวกหุ้นส่วนลากไปดื่มตั้งแต่เข้างานแล้ว""เข้าทางคุณลุงสินะคะ""ฮ่าๆ แล้วคุณอากับคุณน้ายังไม่กลับหรอ? ""ยังคะ เห็นหม่ามี๊ไลน์มาบอกว่าทางนั้นมีปัญหานิดหน่อยอาจจะกลับมาช้า""งั้นหรอ ถ้าเรื่องงานมีปัญหาอะไรบอกพี่ได้นะเดียวพี่ไปช่วย""ได้เลยค่ะเดียวโมเน่จะทักหาพี่ซีโน่คนแรกเลย ชนแก้วกันดีกว่าค่ะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งชูแก้วไวน์ในมือขึ้นมาด้านหน้าชายหนุ่มเคร้ง~เสียงชนแก้วไวน์ทั้งสองแก้วประสานเสียงกันก่อนที่ทั้งคู่จะพากับดื่มด่ำกับรสชาติหวานอมฝาดของไวน์ราคาแพงพร้อมกับต่างชวนกันพูดคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนุกสนานโดยที่มีเฟรดยืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาวไม่ห่าง"เดียวพี่ไปเอาเครื่องดื่มมาเพิ่มให้นะ" ซีโน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าไวน์ที่เขาและเธอหยิบมาหมดแล้ว"ค่ะ" โมเน่เอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานตอบกลับช
"ได้ค่ะ คุณโมเน่จะเอาไปหัดทำขนมหรอคะ" สาวิตรีเอ่ยตอบหญิงสาวพร้อมทั้งรีบนำของที่เธอใช้ให้ไปซื้อออกมาให้ทันที"ชะ..ใช่ แล้วนี้เชฟมารึยัง" ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างไม่เต็มเสียงก็จะเอ่ยถามถึงเชฟที่จะสอนเธอทำอาหาร"เชฟมารอคุณโมเน่แต่เช้าแล้วค่ะ""งั้นเดียวฉันลงไป" เอ่ยจบหญิงสาวก็เดินลงไปที่ห่องทำอาหารของโรงแรมทันที- หลายชั่วโมงผ่านไป -ติ๊ง~เสียงของเตาอบขนมดังขึ้นพร้อมทั้งร่างบางที่เปิดฝาเตาเเละนำขนมที่เธอพึ่งอบเสร็จมาวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าสภาพขนมที่เธอพึ่งทำนั้นดูน่าตาไม่ค่อยจะดีนัก"ทำไมมันออกมาดูไม่น่ากินเลยค่ะ" "คุณโมเน่พึ่งทำครั้งแรกเดียวเราลองใหม่อีกทีก็ได้ครับ" เชฟที่เป็นคนสอนเธอเอ่ยขึ้นอย่างให้กำลังใจพร้อมทั้งสอนเธอทำขนมอีกรอบและอีกรอบจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงเวลา 14.00 น."สวยมากครับคุณโมเน่ต่อไปก็เหลือแต่รสชาติ" เชฟเอ่ยชมเธอขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวแต่งหน้าขนมเค้กเสร็จและยังดูดีต่างจากตอนแรกอีกด้วย ก่อนที่เขานั้นจะใช้มีดหันเค้กออกมาดูเนื้อข้างในและใช้ส้อมตักเค้กเข้าปาก"เป็นไงค่ะอร่อยไหม" หญิงสาวยิ้มและเอ่ยขึ้นด้วยแววตาคาดหวัง"อร่อยมากครับกลิ่นว
"คุณโมเน่มีอะไรจะให้ดิฉันทำหรอคะ? " สาวิตรีเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของหญิงสาว"วอลนัททำเมนูอะไรได้บ้าง" โมเน่เอ่ยถามขณะกำลังหย่อนสะโพกลงที่เก้าอี้ทำงานของเธอ"วอลนัทหรอคะ? " สาวิตรีเอ่ยทวนอีกครั้งอย่างแปลกใจเมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกถามถึงเรื่องวอลนัทไม่ใช่เรื่องงาน"....""คงจะเป็นพวกขนมมั้งคะดิฉันไม่ค่อยทราบคุณโมเน่จะให้ไปตามเชฟมาให้ไหมคะ""อืม ไปตามมาให้ทีนะ""ค่ะรอสักครู่นะคะ" สาวิตรีเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งกำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ถูกหญิงสาวเรียกไว้ก่อน"เดียวก่อน""คะ? ""เธอช่วยไปหาซื้อผงวอลนัทสำหรับทำอาหารมาให้ฉันหน่อยแล้วอย่าให้ใครรู้" โมเน่เอ่ยพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังแบรนด์หรูออกมาก่อนจะหยิบเงินจำนวนหนึ่งที่ดูเยอะกว่าค่าวอลนัทวางไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ"ได้ค่ะ คุณโมเน่ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมคะ" สาวิตรีที่มองเจ้านายของตนอย่างไม่ค่อยเข้าใจนักก่อนจะเดินกลับมายังที่โต๊ะทำงานของผู้เป็นนายอีกครั้งและเอ่ยขึ้นพร้อมหยิบเงินจำนวนนั้นไป"ไม่มีแล้วไปเถอะ" หลังจากโมเน่เอ่ยจบสาวิตรีก็ออกไปทันทีหลังจากที่สาวิตรีออกไปได้ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก๊อกๆ"เชฟมาแล้วค่ะ" สาวิตรีที่เคาะประตูอยู่
"ผมล้อเล่นอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ" ฟอลคอร์เอ่ยอย่างหยอกล้อพร้อมกับยิ้มออกมาซึ่งต่างจากสีหน้าของผู้เป็นพี่โดยสิ้นเชิง"อย่ายุ่งกับยัยนั้น" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำ"ว้าว ดูหวงจังเลยนะไม่สมกับเป็นพี่เลยแต่พี่รู้ใช่ไหมว่าบ้านเรามีจุดอ่อนไม่ได้โดยเฉพาะพี่""กูจัดการคนของกูเองได้""ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเพราะดูคนของพี่จะพยศน่าดู" ฟอลคอร์เอ่ยขึ้นก่อนจะล้วงเอาบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋าเสื้อของตนออกมาก่อนจะอัดนิโคตินเข้าเต็มปอดแล้วค่อยๆ พ่นควันขาวขุนออกมา"ถ้าจะมาพูดแต่เรื่องไร้สาระก็กลับไปสะกูจะทำงาน""ก็ว่าจะกลับแล้วล่ะป่านี้เด็กๆ ที่ผมเลี้ยงไว้คงคิดถึงผมแย่""....." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรได้แต่มองดูท่าทางสบายๆ ของน้องชายของเขานิ่งๆ จนฟอลคอร์สูบบุหรี่จนหมดม้วนแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะออกจากห้อง"อ่อ พ่อฝากบอกว่าจะไปรอที่ฝรั่งเศสนะอย่านานล่ะ" ขณะที่ผู้เป็นน้องเดินไปถึงหน้าประตูห้องก็หันกลับมามองผู้เป็นพี่พร้อมกับเอ่ยทิ้งท้ายเรื่องที่พ่อของตนฝากมาและเปิดประตูจากไป"เห้อ~ " หลังจากผู้เป็นน้องเดินจากไปมาเฟียหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาทันทีอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับเองหลังพิงพนักเก้าอี้ร่างสูงหลับตาลงช้าๆ และค
"เธอสินะที่ชื่อโมเน่" ชายหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับดราก้อนเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้เต็มความสูงและเดินเข้ามาหาเธอ"นี้นายเป็นใคร ถอยไปนะ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่ต้องกลัว" เขาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งฝุดยิ้มร้ายที่มุมปากและมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า"...." "สวยดีหนิถึงว่า...""ว้าย~ มีอะไรกันรึป่าวคะคุณฟอลคอร์" ยังไม่ทันที่ฟอลคอร์จะเอ่ยจบมะลิที่พึ่งเดินออกมาจากห้องอาหารเอ่ยขึ้นทันทีอย่างตกใจกลัวว่าทั้งคู่จะมีปัญหากัน"ฟอลคอร์? " โมเน่เอ่ยทวนชื่อคนตรงหน้าอีกครั้ง"นี่คุณฟอลคอร์เป็นน้องชายของนายค่ะ" มะลิเอ่ยแนะนำชายหนุ่มให้กับว่าที่นายหญิงของเธอ"ไม่มีอะไรหรอกไปทำงานของเธอต่อเถอะ" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมกับทำมือไล่ให้สาวใช้ออกไปให้พ้น"ค่ะ" มะลิที่เห็นท่าทางของฟอล์คอร์ก็รีบก้มหน้าก้มตาและรีบเดินออกไปทันที"น้องชายของไอเลวนั้นหรอ เหอะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดอกและเชิดหน้าขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งไขว่ห้างยังโซฟาหรูกลางห้องรับแขกร่างสูงมองการกระทำของว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองก่อนจะเดินตามหลังเธอไปนั่งโซฟาตรงข้ามกับเธอพร้อมกับเอ่ยขึ้น"ปากร้ายใช้ได้เล
"โอ้ย ปล่อยนะฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของนายนะที่นายจะลากไปตรงไหนก็ได้ตามใจตัวเอง" ร่างบางที่ถูกคนตัวสูงลากออกมาเอ่ยโวยวายขึ้นพร้อมทั้งสะบัดแขนของตัวเองออกอย่างไม่พอใจ"...." คนตัวสูงได้แต่มองท่าทางโวยวายอย่างเอาแต่ใจของคนตัวเล็กที่เริ่มจะเมาแล้วเพราะว่าไวน์ที่นำมาเลี้ยงต้อนรับลูกค้าคนสำคัญวันนี้เป็นไวน์แบบพิเศษที่มีเปอร์เซ็นต์ของแอลกอฮอล์ที่แรงกว่าไวน์ธรรมดาเป็นเท่าตัวและไวน์ตัวนี้มักจะไม่ถูกวางจำหน่ายแต่จะรู้จักกันแค่เพียงในวงในเท่านั้น"ไวน์อะไรทำไมมันแรงจัง" โมเน่เอ่ยพึมพำกับตัวเองพร้อมทั้งใช้มือบางตบที่แก้มทั้งสองข้างของตัวเองเบาๆ "ไหวไหมครับ" มาตินเอ่ย"อย่ามายุ่ง""ขึ้นรถ" ดราก้อนที่เห็นท่าทางของคนตัวเล็กก็เอ่ยสั่งขึ้นเสียงดุพร้อมกับใช้สายตามองไปยังประตูรถตู้คันหรู"ดีแต่ออกคำสั่ง" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดอกแล้วสะบัดหน้าใส่คนตัวสูงก่อนจะเดินขึ้นรถไปด้วยสติที่เริ่มจะมึนเมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล"ไม่ไหวก็นอนลงมา" ขณะที่รถคันหรูกำลังแล่นตามท้องถนนดราก้อนที่หันไปมองร่างบางที่นั่งเอาหัวพิงกระจกก็เอ่ยพร้อมกับเอื้อมมือหนาหมายจะไปจับหัวร่างบางหมับ!"ฉันไม่นอนตักคนสกปรกแบบนายหรอก" โมเน่เอ่
แปะ แปะ แปะเสียงปรบมือของเอลิคที่พึ่งเดินออกมาจากอีกห้องดังขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบของดราก้อนพร้อมกับมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า"ว้าว คนนี้น่ะหรอที่เอาเลือดหัวมึงออกได้""...." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรพร้อมทั้งเดินไปนั่งบนโซฟาตัวหรูโดยมีโมเน่เดินตามไปด้วย"กูไม่ได้อยากรู้ว่ายัยนี้เป็นอะไรกับมึงกูแค่อยากรู้ว่ามึงพามาด้วยทำไม" เฟยหลงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบและมองมาที่ผู้หญิงข้างกายเพื่อนของเขาโมเน่ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่ออย่างทำตัวไม่ถูกและหวาดกลัวกับบรรยากาศรอบตัวที่มีแต่เหล่ามาเฟียและภายในโกดังก็ยังมีลูกน้องของแต่ละคนยืนถืออาวุธกันเต็มไปหมด"โทษที พอดีพากลับไปส่งบ้านไม่ทันคงไม่ถือสาใช่ไหม" ดราก้อนขึ้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาจุดก่อนจะอัดเข้าปอดของตัวเองและพ่นควันออกมา"กูไม่ถือสาหรอก" แดเนียลที่พึ่งเดินกลับเข้ามาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองมายังโมเน่ก่อนจะพูดกับเธอ"สวัสดีแม่สาวน้อยฉันชื่อแดเนียล""...." ร่างบางที่ถูกมาเฟียหนุ่มอีกคนทักไม่ได้เอ่ยตอบอะไรและใช้มือบางเกาะแขนเสื้อของดราก้อนไว้แน่นอย่างหวาดกลัว"ดูเหมือนเมียมึงจะกลัวนะ" แดเนียลเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งข้างเฟยหลง"หึ จะไปนั่ง