แม่เลี้ยงเดี่ยว

มนทิพย์ฝันถึงหนุ่มสาวคู่หนึ่ง “คุณนพ” เด็กหนุ่มในความฝันทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหว โดยเฉพาะดวงตาคมเข้มของเขาที่ฉายแววความรักอย่างเปี่ยมล้มในทุกครั้งที่มองสบมา สิ่งที่เด็กสาวมองเห็น รู้สึก รับรู้ จนแม้กระทั่งนามที่เขาเอ่ยเรียก “ปาริชาต” มนต์ทิพย์กลับรู้สึกว่าทั้งหมดนั้นคือ.. ตัวเธอเอง “ปาริชาต” เจ้าช่อดอกสีแดงเพลิง.. ดอกไม้แห่งการระลึกชาติ กลิ่นหอมแรง.. ทว่ามนุษย์เดินดินหาได้กลิ่นไม่ ด้วยกรุ่นกลิ่นนั้นจรุงใจอยู่ในเพียงเทวโลก แล้วหากมีเจ้าช่อดอกสีแดงเพลิงเป็นสื่อเล่า.. สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นได้ไหม

คำโปรย เพราะคืนนั้นคืนเดียวที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาและเธอไปเสียทุกอย่าง จากความรัก กลายสู่ความใคร่ และเป็นความแค้นในที่สุด เมื่อเธอไม่อยากพบเจอเขา แต่พรหมลิขิตก็เหวี่ยงให้ทั้งคู่ได้มาเจอกันอีกครั้ง ภาพของพิษแค้นเสน่หาในวันวาเลนไทน์จึงหลอกหลอนใจทั้งคู่อีกครั้ง ด้วยรัก ธันยวีร์

ทัณฑ์ร้ายจากเขาสร้างราคีให้กับเธอยังไม่พอ ยังก่อสายใยเป็นหนึ่งชีวิตน้อยๆ ที่เธอมิอาจทำลายได้ . "ฉันทำผิดอะไร นายถึงได้ทำกับฉันแบบนี้" มัสลินเอ่ยถามผู้ชายที่ทำลายความสาว สร้างราคีคาวให้เธอ ด้วยน้ำเสียงขมขื่น เธอไม่เคยรู้จักเขา ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า แต่ทำไมเขาถึงทำร้ายเธออย่างไร้ความปรานี "ผิดสิ ผิดที่เธอเป็นเจ้าสาวของไอ้ภานุยังไงล่ะ ถ้าเธอไม่แต่งงานกับมัน ฉันคงไม่เอาตัวเธอมา" หากเธอไม่ใช่เจ้าสาวของคนที่เขาเกลียดชัง หากเธอไม่แต่งงานกับคนที่ทำให้พี่ชายเขา ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เขาคงไม่ลากตัวเธอมาเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นในครั้งนี้!

เพราะฉันเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับใครโดยที่ไม่รู้จักกันไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้จักชื่อ สองเดือนถัดมาฉันตรวจพบว่าตัวเองกำลังท้อง ฉันมีทางเลือกสองทาง เก็บเด็กไว้แต่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย กับเอาเด็กออกแล้วกลับไปเรียนต่อ ฉันไม่อยากมีลูกก็จริง แต่ฉันก็ทำใจทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองไม่ลง จนฉันได้เจอกับความสุขที่เรียกว่าแม่ เด็กแฝดทำให้ฉันมีชีวิตชีวามากขึ้น

ความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ทำให้เธอ...ท้องไม่มีพ่อ .................... “คูน...คุณ” ชมพลอยทรุดตัวนั่งใกล้ร่างหนาที่หันมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ เธอทักทายเขาด้วยภาษาสากล “คูณนอนกับช้านม้าย ฉันซิงนะ” บุรุษที่ชมพลอยเข้าไปทักคือ ภาคินทร์ ภักดีธำรง หรือหมอธาม ในวัยสามสิบปีที่มาเรียนแพทย์เฉพาะทางเพิ่มเติมในประเทศเยอรมัน เขายังคงมองหน้าคนเสนอตัวให้ด้วยสายตาตกใจปนประหลาดใจ เขาพบเจอผู้หญิงที่ชวนไปหลับนอนหลายคน ทว่ากลับไม่มีใครสักคนที่บอกให้รู้ว่า ครองพรหมจรรย์ ในตอนนั้นภาคินทร์คิดว่า สาวสวยตรงหน้าเมาจึงพูดในเรื่องตรงกันข้ามกับการกระทำ ผู้หญิงบริสุทธิ์คงไม่ชวนผู้ชายหลับนอนด้วย “วันไนท์สแตนด์งาย...สนใจไหม” “ได้สิ” ภาคินทร์ยิ้มและตอบรับทันที อาจเป็นเพราะเขาถูกใจในความสวยงามบนใบหน้า ผิวขาวลออตา และรูปร่างที่น่าฟัดอย่าบอกใคร ภาคินทร์เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป กิเลสตัณหาเกิดขึ้นได้หากเจอคนถูกใจ

“พวกแม่หม้าย ล้วนแต่ร่านร้อน เป็นได้แค่คู่นอนชั่วคราวเท่านั้น” นี่คือความคิดของเพลย์บอยหนุ่มปากร้ายไร้หัวใจอย่าง อัคคี จงบริบูรณ์ไพศาล เพราะครอบครัวของเขาเคยแตกร้าวเพราะหญิงหม้าย ทำให้เขาจงเกลียดจงชังบรรดาแม่หม้ายทั้งหลาย และไม่เคยคิดจะรัก ต้องการหรือแต่งงานกับหญิงหม้ายคนใด และพวกหล่อนเหล่านั้นเป็นได้แค่ของเล่นแก้เบื่อของเขาเท่านั้น จนกระทั่งเขาได้มาพบกับ อโนมา แม่หม้ายลูกหนึ่งผู้มีใบหน้าสวยหวาน นัยน์ตาโศกซึ้งชวนฝัน ใจที่เคยแข็งแกร่งและอคติทั้งมวลที่มีพลันทลายย่อยยับ มีกระหายใคร่ครอบครองม่ายสาวแสนหวาน แต่ใจสาวเจ้ากลับแข็งแกร่งเย็นชาดุจหินผา ด้วยปมร้าวในอดีตอีกทั้งหนึ่งในตัวแปรที่ทำให้หัวใจของเธอแกร่งกล้าก็คือเขา

“จำใส่หัวของเธอเอาไว้ ฉันไม่เคยรักเธอเลย แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย สิ่งที่ฉันทำ ลงไปทั้งหมดมันเป็นแผนการของฉันเอง แผนที่จะทำให้เธอรักเธอหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วต่อจากนั้นฉันก็จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของฉัน เหมือนกับที่เธอเคยทำกับผู้ชาย หลายคนยังไงล่ะ ให้เธอเจ็บเจียนตาย ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้” คำพูดประโยคไร้ซึ่งความใยดีของเขา มันมีอานุภาพความเจ็บที่รุนแรงโหมซัด มันทิ่มแทงทะลุผิวเนื้อชั้นนอกแทรกซอนเข้าไปถึงเนื้อใน บริเวณหัวใจคือจุดที่เธอเจ็บช้ำ จากเข็มเหล่านี้มากที่สุด เจ็บลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ ลมหายใจของเธอนั้นก็ไม่ต่างกันเลย วชิราภรณ์กำลังสูดความปวดร้าวความเสียใจเข้าไปในร่างกาย หล่อรวมกับเจ็บช้ำที่อัด แน่นในหัวใจ ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกอย่างไร ตรอมตรมเกินกว่าที่จะ หยั่งได้ว่ามากน้อยแค่ไหน

"ไม่ได้โกหกใช่มั้ยอิง ตรวจกี่อัน" "เออ ไม่ท้องก็คือไม่ท้องดิวะ ทำไม อยากให้ท้องหรือไง"

เพียงแค่คืนเดียวความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็มีโซ่ทองคล้องใจออกมาหนึ่งคน หนุ่มธุรกิจมากความสามารถและหล่อเลือกได้อย่างเขาต้องง้อรักแม่ของลูก และยังไม่พอแค่นั้นเขายังต้องมาง้อรักลูกสาวตัวน้อยพร้อมจะก่อกบฏกับพ่อตัวเองได้ทุกเมื่ออีกด้วย

ถึงหัวใจไม่ค่อยรักดี แต่ขอรักเธอหมดหัวใจ... *************************************** คำโปรย: กว่า 5 ปีที่เตชิตายอมทนให้คนตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่รักดี ใจแตก และท้องไม่มีพ่อ เพียงเพราะ 'รัก' เพียงคำเดียว... จนกระทั่งเธอได้พบกับ 'เขา' อีกครั้งในตำแหน่งเจ้านายคนใหม่ และที่น่าช้ำใจยิ่งกว่าคือ...เขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่อยู่ในหัวใจเขามาตลอด ซึ่งไม่ใช่เธอ เธอบอกตัวเองว่าควรตัดใจเสีย ไม่สิ! จริงๆ ควรบอกว่าเธอน่าจะตัดใจเสียตั้งแต่วันที่เขาทิ้งเธอไปเรียนต่อเมืองนอกนั่นแล้วต่างหาก เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นไม่มีความหมายใดให้จดจำสำหรับเขา แต่กับเธอมัน...มี! หากจะโทษคงต้องโทษหัวใจไม่รักดีดวงนี้ที่มันควรหยุดหวังลมๆ แล้งๆ เสียทีได้แล้ว แต่มันไม่ง่ายเลย...