manhua bl

พี่ชายที่ดีต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้น้องชาย แต่ภาพลักษณ์ชื่อเสียงบัดซบของเปิ่นหวางต้องเก็บให้มิด อย่าให้น้องน้อยได้รู้เด็ดขาด เพื่อหลีกหนีบัลลังก์ เขาจึงเลือกเป็นคนบัดซบที่สุดในแผ่นดิน เพราะเขาไม่ใช่คนของแผ่นดินผืนนี้ กลับเป็น… จอมเวทหนุ่มวัยสามสิบจะถูกบีบ จดต้องหนีตาย แต่ดันไม่ตายกลับมาอาศัยร่างที่หน้าตาเหมือนกับวัยเด็กของตนราวกับฝาแฝด ใช่แล้ว...เขากลายเป็นเด็กหนุ่ม ที่แปะป้ายด้วยตำแหน่งท่านอ๋อง แถมมีโอกาสถูกลากไปฆ่าได้ทุกเวลา แค่นั้นไม่คณามือจอมเวทผู้นี้ เขาจะหาทางกลับบ้านไปให้ได้ ไปไล่เตะตาแก่บ้าอำนาจคนนั้นให้ได้ สัญญาด้วยเกียรติของเจ้าบ้านตระกูลวินเซอร์ที่เขาเพิ่งได้ตำแหน่งมาสองวันเลย งานนี้จากคุณชายผู้หยิ่งยโสกลายเป็นท่านอ๋องสถุล เสเพล หาคำชมไม่ได้ ในแผ่นดินไม่มีใครรู้จักคำว่าคนบัดซบที่ดีเป็นยังไงเท่าชินอ๋องผู้นี้ จนพังพอนเหลืองจับเขายัดเข้าสำนักฝึกยุทธ แต่เขาก็จะเป็นท่านจอมยุทธบัดซบให้ดู

รันไม่อยากเป็นเมียเสี่ย! รันพยายามหนี แต่ไม่ว่าจะหนีกี่ครั้ง เสี่ยศิวกรก็ลากกลับมาได้ทุกที! เสี่ยคนนี้ทั้งหล่อ ทั้งรวย แต่ก็ทั้งดื้อด้านและเอาแต่ใจที่สุด "ฉันบอกแล้วไง ว่าถ้าหนี... ฉันจะทำให้เดินไม่ไหว!" สุดท้ายแล้ว รันจะต้านทานความร้ายกาจของเสี่ยศิวกรได้หรือไม่... หรือจะกลายเป็นเมียเสี่ยโดยสมบูรณ์?!

เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ' จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกชายมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

ตั้งแต่จำความได้ “อู๋เหริ่นชวน” ประมุขน้อยพรรคมารโลหิต ก็ฝันว่า ตนเองตายด้วยฉินเวทย์ของจิ้งจอกเก้าหางผู้หนึ่ง กระทั่งได้พบกับ “หลัวเซียน” บุรุษเซียนรูปงาม แทนที่จะเป็นรักแรกพบ กลับกลายเป็นความเกลียดชังลึกซึ้ง ตั้งแต่แรกเจอ ยิ่งท่านพ่อมีคำสั่งให้เขาคำนับ คนแซ่หลัว ผู้นั้น ให้เรียกว่า อาจารย์ ตามสัญญาสันติภาพระหว่างสองเผ่า เขาก็ยิ่งไม่พอใจ หาเรื่องอีกฝ่ายมาตลอด ทว่าสำหรับหลัวเซียนแล้ว กลับรู้สึกผูกพันกับศิษย์ปากร้าย ขี้แกล้งผู้นี้อย่างลึกซึ้ง คล้ายชะตาผูกพันกันมาแต่ชาติปางก่อน เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีแม้พลังวิญญาณ ไม่มีวรยุทธใดๆ ก็ยิ่งอยากอ้าแขนปกป้องให้พ้นภัยอันตรายทั้งปวง แต่ลิขิตชะตานั้นไม่แน่นอน ก่อนหน้าจะขึ้นรับตำแหน่งประมุขเผ่าเซียนคนใหม่ หลัวเซียน กลับถูกศิษย์น้องร่วมสำนักทำร้ายจนตาบอด สูญสิ้นพลังวิญญาณ อู๋เหริ่นชวน จึงต้องเป็นฝ่ายพยายามปกป้องอาจารย์โง่ของเขา ด้วยการพาหลบหนีมายังเผ่ามนุษย์ นึกไม่ถึงเลยว่า จะต้องถูกตามล่าเอาคัมภีร์มหาเวทย์ จากบรรดาจอมยุทธอีก

เมื่ออคิรามีผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ที่ตัวเองรู้สึกว่าจะไม่ชอบหน้าหวานๆ ของหมอนั่นสักนิด แถมยังมากวนหัวใจเขาอยู่เรื่อย ชายหนุ่มจึงคอยแกล้งและทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผู้จัดการหน้าหวานเลื่อนมาเป็นสถานะแฟน โดยไม่สนว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม ส่วนดาวเหนือเพราะอยากออกไปแตะขอบฟ้าเขาจึงโหยหางานเพื่อเก็บเงินแล้วเดินทางไปตามฝัน เมื่อโอกาสมาถึงชายหนุ่มจึงคว้าไว้ทันที แต่ใครจะไปคิดว่าการต้องดูแลคนในปกครองแค่คนเดียว กลับทำให้ชีวิตและหัวใจที่เคยเงียบสงบว้าวุ่นขึ้นมา ถึงอย่างนั้นเขาก็จะไม่ยอมแพ้แม้ทางนั้นจะหาวิธีไหนล่อลวงก็ตาม

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

"ไม่ว่าจะทำอย่างไรจัดการในรูปแบบไหนฉันก็ต้องเอานายมาเป็นเด็กของฉันให้ได้!!!" "ทานโทษนะพอดีเป็นคนชอบความอิสระไม่นิยมมีโซ่คล้องคอ!"