All Chapters of ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ: Chapter 21 - Chapter 30

ฝีมือการแต่งหน้าและทำผมของท่านมาไคยังคงทำให้จานีคตกใจอยู่เสมอ เขาอุ้มเธอมาที่เรือนพักของนักบุญหญิง ก่อนจะวางเธอลงบนพื้นหญ้าที่ด้านล่างของหน้าต่าง“พร้อมนะครับ..”สิ้นเสียงของเขา มาไคก็ไม่ได้ให้เวลาเธอได้ตอบตกลงหรือว่าเตรียมใจเลยแม้แต่น้อย เขายกเอวของเธอขึ้นในทันที ส่วนเธอมีหน้าที่ในการจับบานหน้าต่างเอาไว้แล้วปีนขึ้นไปบนนั้น ส่วนมาไคเขากระโดดตามหลังของเธอมาอย่างสบายๆ“เอาล่ะ ตอนนี้ต้องนอนลงครับ ข้าจะนำ “สิ่งนั้น” ออกจากร่างหายของท่านจานีคเอง”นี่ทำไมเขาจะต้องพูดเองอายเองด้วย..ไม่เข้าใจเลยจานีคพยักหน้า ทว่าเธอไม่ได้นอนลงไปแต่กลับหันหลังให้เขาแล้วโน้มตัวลงไปปลายเตียงเพื่อหาที่จับยึด ฝ่ามือเล็กๆ กำลังจับลงบนเตียง ก่อนจะหันหน้ามาหาเขา“ข้า..พร้อมแล้วค่ะ”มาไคกลืนน้ำลายลงคอก่อนที่เขาจะรีบเลิกกระโปรงของเธอขึ้นมา ก่อนหน้านี้เขาเช็ดน้ำ..ที่ไหลซึมจากตรงนี้ไปแล้วแต่ดูเหมือนกับว่ามันจะ..ไหลซึมออกมามากกว่าเก่าเสียอีกมาไคคิดว่าต้องเปลี่ยนกางเกงชั้นในเพราะแบบนั้นเขาจึงใช้มือถอดกางเกงชั้นในของท่านจานีคออกแท่งสีเหลืองทองปรากฏให้เห็น กลีบดอกไม้ที่เคยเป็นสีชมพูระเรื่อ บัดนี้มันแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม

สิ้นเสียงของท่านจานีค ทั้งมาไคและไมเนอร์ต่างเบนสายตาไปในตำแหน่งเดียวกันนั่นคือสตรีงดงามที่กำลังดึงรั้งเชือกที่มัดชุดเดรสของตัวเองออก“นี่คือการเสียมารยาทนะคะ เมื่อข้าถามจบแล้วพวกท่านควรจะตอบออกมาว่าจะเข้ามาหาข้า หรือว่าจะเดินออกไปตามผู้อื่น อีกทั้งการปล่อยให้สตรีถอดเสื้อผ้าออกด้วยตัวเองข้ามองว่ามันคือการไม่ให้เกียรติกัน..”มาไคเดินเข้าไปหาท่านจานีคในทันที เขาดึงเชือกที่มัดชุดเดรสด้านหลังออกไป ตอนใส่เขาบรรจงร้อยเชือกเข้าไปทีละเส้นแต่ทว่าในตอนถอด นิ้วมือของเขามันกลับพันกันหรืออย่างไรไม่แน่ใจ เขาแทบไม่หลงเหลือสติที่จะถอดมันออกอย่างเรียบร้อยอีกแล้วปลายจมูกโด่งเป็นสันของมาไคจรดลงไปบนไหล่ของจารีค เขาสูดดมกลิ่นกายที่คำนึงหามาเนิ่นนานทั้งในยามหลับและยามตื่นมาไคกำลังกล่าวคำขอโทษในใจ หากความลุ่มหลงนั้นคือกิเลสที่ควรละ..เช่นนั้นวันนี้เขายินยอมให้พระเจ้าลงโทษเขาได้เลยที่อาจหาญฝ่าฝืนคำสอนของพระองค์ และหากราคะคือเปลวไฟแห่งโลกันต์ที่จะทำหน้าที่แผดเผาร่างกายของเขาเมื่อต้องอยู่ในห้วงแห่งอารมณ์ความใคร่ เช่นนั้นแล้ว..มาไคยินยอมให้ชีวิตของเขาหลงเหลือเพียงเถ้าธุลีหรือฝุ่นผง เพื่อให้เขาได้ดังรั้งร่างกายน

หลังจากการปลดปล่อยสิ้นสุดลง ความร้อนก็ยังไม่หายไปจากร่างกาย สีหน้าของไมเนอร์สุขสมราวกับตกอยู่ในภวังค์ความสวยงามที่แท้จริงมิใช่ใบหน้าแต่ทว่ามันคือร่างกายและจิตใจของเธอต่างหาก สิ่งที่เย้าย้วนมิใช่ท่าทีหรือการแสดงออก แต่มันเสียงร้องครางแสนหวานที่ทำเอาเขาเกือบคลั่ง ความเบาสบายแผ่กระจายทั่วร่าง เมื่อละอองแห่งความสุขถูกปลดปล่อยออกมาไมเนอร์ฝังปลายจมูกโด่งเป็นสันของเขาซุกไปที่ซอกคอของเธอในยามนี้บางอย่างกำลังประจักษ์แจ้งแก่ใจ ว่าท่านจานีคนั้นเย้ายวนและมีเสน่ห์เป็นที่สุด“ติ้ง!!”“การแจ้งเตือนจากระบบค่ะ ค่าเสน่ห์ของคุณผู้เล่นเพิ่มขึ้นมาจาก 35 เป็น 38 หน่วย ยินดีกับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องด้วยนะคะ หากค่าเสน่ห์ของคุณผู้เล่นเพิ่มขึ้นถึง 40 หน่วย จะมีเควสพิเศษมาให้ทำเพื่อเพิ่มค่าความสามารถค่ะ ทั้งค่าความฉลาดและค่าพลังเวท พยายามเข้านะคะ”เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้นมา จานีคไม่มีแรงแม้แต่จะปรือตาขึ้นมามองมันด้วยซ้ำ เธอกำลังเหนื่อยเป็นอย่างมาก วันนี้มันหนักหนามากเหลือเกินสำหรับเธอ และในยามนี้ดวงตะวันลาลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่งานของเธอก็ยังไม่จบ..ถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อยแต่คำมั่นสัญญาที่ให้เอาไว้กับท่านมาไคก

มาไคยืนอยู่ด้านหลังของท่านนักบุญหญิงจานีค จากมุมที่เขายืนอยู่นี้สามารถมองเห็นแววตาที่ไม่ประสงค์ดีนั้นได้อย่างชัดเจน เขาไม่ชอบขุนนางผู้นี้แต่ก็มิอาจปฏิเสธการเข้าพบนี้ได้เช่นกันถึงเป็นเคาน์แต่ตระกูลดาโกแบทก็มีอำนาจมากพอสมควรในเรื่องของการค้าเรือสำเภาทุกลำในจักรวรรดิแห่งนี้ล้วนแล้วแต่ติดชื่อของตระกูลดาโกแบทเอาไว้บนลำเรือทั้งนั้น เขาคิดว่าการที่ท่านนักบุญหญิงได้พูดคุยกับท่านเคาน์อาจจะส่งผลดีต่อตัวของท่านนักบุญหญิงเองแต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้น เมื่อสายตาที่มองมามันเต็มไปด้วยความรู้สึกหยาบช้า!จานีคยกแก้มน้ำชาขึ้นมาดื่มด้วยท่วงท่าที่สง่างาม เธอไม่มีร่องรอยของความหวั่นไหวใดๆ เลยถึงแม้ว่าจะนั่งตรงข้ามกับบุรุษที่ครองใจสตรีทั่วทั้งจักรวรรดิ..“อย่างที่ท่านนักบุญทราบว่านอกจากราชวงศ์ ตระกูลไบร์ดัว ก็มีตระกูลดาโกแบทของข้าเท่านั้นที่เป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการในงานวันชาติครั้งนี้ และ..ข้าคือผู้สนับสนุนหลักของวิหาร..เม็ดเงินมหาศาลที่ข้าสั่งให้ช่างปูผนังและหินอ่อนทั่วทุกพื้นที่ของเรือนพักท่านนักบุญ ก็คือความคิดของข้าทั้งนั้น..ข้าเอ่ยมาเช่นนั้นท่านน่าจะพอเดาได้แล้วใช่ไหมครับว่าข้าหมายถึงสิ

แซลัสจ้องมองใบหน้าของจานีคไม่ละสายตา การพบเจอเธอไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรเลย เพราะเมื่อวานมีชื่อของเธอถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก อาจจะทำให้จานีคคิดว่าเธอควรมาเข้าร่วมประชุมเพื่อไม่ให้ชื่อของตัวเองถูกพูดถึงในทางไม่ดีเธอมาที่นี่ไม่แปลก แต่แปลกที่บุรุษที่เธอเดินมาด้วยคือเคาน์ดาโกแบท บุรุษผู้ได้ชื่อว่านอนกับสตรีไม่เลือกหน้า หรือว่านางอ่อนต่อโลกมากขนาดที่ว่าไม่รู้ชื่อเสียงที่เลวร้ายของท่านเคาน์กันนะ..มิรู้หรืออย่างไรว่าการเดินมากับบุรุษเช่นนั้นจะทำให้ชื่อเสียงของเธอยิ่งแปดเปื้อนมากกว่าเดิม“อันที่จริงข้าจัดเตรียมที่นั่งสำหรับท่านนักบุญหญิงของเราเอาไว้แล้ว..จานีคมานั่งตรงนี้สิ”ความรู้สึกขุ่นเคืองอัดแน่นเต็มอก แต่ แซลัสก็ยังคงปั้นหน้ายิ้มแย้มให้แก่จานีคอยากปฏิเสธชะมัด แต่ก็นั่นแหละคำสั่งของเขาเธอขัดได้ที่ไหนกัน เมื่อข้อความสีแดงเด้งขึ้นมา เธอก็แทบไม่สามารถคงสติเอาไว้ได้เลยด้วยซ้ำ“ขออภัยด้วยนะคะท่านเคาน์..”เธอย่อตัวลงก่อนจะเดินไปยังที่นั่งข้างๆ ท่านคาดินันแซลัส ฟลอยด์กัดฟันกรอด เขาอุตส่าห์ได้โอกาสดีๆ ที่ถือครองเอาไว้ทั้งที เจ้าหัวเหลืองนี่กล้าดีอย่างไรมาแย่งนักบุญจานีคไปจากเขาน่ะเขาขึงตาใส่ค