All Chapters of LOVE RHYTHM จังหวะรักมาเฟียร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

แสงไฟและเสียงดนตรีดังกระหึ่มท่ามกลางนักท่องราตรีที่ต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงในเวลาเกือบเที่ยงคืน ซึ่งอาจจะเป็นเวลาพักผ่อนของใครหลายๆ คนถึงแม้คืนนี้จะไม่ใช่วันหยุด แต่ก็มีนักศึกษามาเที่ยวกันเยอะ โดยเฉพาะกลุ่มของสาวสวยที่กำลังนั่งดื่มกันอย่างต่อเนื่อง และยังสามารถมาเที่ยวได้เกือบทุกวัน เพราะมีเพื่อนสนิทอย่างกวินที่เป็นรุ่นน้องคนสนิทของเจ้าของผับแห่งนี้ร่างสวยอยู่ในชุดเดรสสั้นสีแดงสดสุดเซ็กซี่กำลังนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อนใหม่ที่รู้จักกันมาเกือบจะห้าเดือนแล้ว และมีเพื่อนสนิทคนเดียวที่มาด้วยนั่นก็คือกวินไม่ใช่ว่าไม่มีเพื่อน ไม่ใช่ว่าเพื่อนไม่คบ แต่เพื่อนๆ นั้นมีแฟนกันหมด พอจะโทรไปชวนคริสตัลกับไอรินก็ถูกออสตินกับไทเกอร์ห้ามไม่ให้เที่ยว ส่วนนาเดียก็มัวแต่ยุ่งเรื่องตามจีบพี่หมอ ทำให้ฮันน่าต้องมาเที่ยวกับกวินและเพื่อนต่างคณะ“ทำไมมีแฟนแล้วถึงทิ้งเพื่อนไปหมดแบบนี้นะ” ฮันน่านั่งทำหน้าเซ็ง ก่อนจะบ่นไปตามอารมณ์ของคนขี้น้อยใจ“กูก็ว่างั้นแหละ ทีเมื่อก่อนไปไหนไปกัน ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย” ตามด้วยเสียงของกวินเพื่อนรักที่ยังเป็นโสดไม่ต่างกัน“โสดแล้วอย่าพาลดิวะ”ดีเดย์หนุ่มหล่อที่เป็นเ

เคย์สันเดินออกมายังลานกว้างเพื่อหาที่ดูดบุหรี่ผ่อนคลายความรู้สึกทั้งหมดที่ติดอยู่ภายในใจ“ถ้ารำคาญก็ให้เบอร์มาสิ ให้แล้วก็จบจะได้ออกไป” ฮันน่ายังคงยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้“ฮันน่ามาทำอะไร” เฮียมาร์คเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินออกมาเห็นเพื่อนสนิทของกวิน ก่อนที่เขาจะดึงแขนเธอออกมาให้ห่างจากเคย์สัน“มาขอเบอร์ผู้ชายค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามตรง เพราะเธอเป็นคนตรงๆ แบบนี้อยู่แล้ว“ใคร?” เฮียมาร์คถามขึ้นโดยที่ในใจยังแอบหวังว่าจะไม่ใช่เพื่อนสนิทของตัวเอง“คนนั้นไงคะ” มือบางชี้ไปยังเป้าหมายทันที“ไม่ได้ คนนี้ไม่ใช่คนที่ใครๆ จะยุ่งด้วย”“งั้นเฮียมาร์คช่วยไปขอให้หน่อยดิ”“ยืนรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวเฮียไปถามให้”มาร์คอยากจะช่วยให้เพื่อนรักลืมเรื่องราวในอดีตและอยากจะให้ลองเปิดใจดูบ้าง อย่างน้อยฮันน่าก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีอยู่พอสมควร“สนใจไหม” มาร์คหยุดยืนตรงหน้าเคย์สันก่อนจะถามออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม“ไม่!!”คำตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความอย่างชัดเจน เพราะคนอย่างเคย์สันพูดคำไหนคำนั้นไม่มีเปลี่ยนใจ“ก็แค่ขอเบอร์ไม่ได้ขอแต่งงานไม่ต้องคิดนานขนาดนั้นก็ได้!” ฮันน่าทนยืนดูเฉยๆ ต่อไปไม่ไหวจึงเดินเข้ามาบอกด้วยค

ปัง!! ปัง!! ปัง!!“อร๊ายยยย!!”เสียงกรีดร้องดังขึ้นด้วยความกลัวและตกใจ มือเล็กปิดหูทั้งสองข้างเอาไว้แน่น ก่อนที่ร่างกายจะลอยไปตามแรงของชายหนุ่มตุบ!!“โอ๊ย!”ร่างเล็กถูกเหวี่ยงเข้ามาในรถ ทำให้ร่างกายกระแทกกับเบาะอย่างแรง ใบหน้าสวยยู่หน้าด้วยความเจ็บ ถึงแม้ในใจอยากจะด่าคนทำมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูกปรื้นนน~รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็ว พร้อมกับรถยนต์อีกสองคันขับตามออกไปติดๆ“หมอบลง!!” มาเฟียหนุ่มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน พร้อมกับจับคนตัวเล็กให้นั่งลงที่พื้นเพื่อความปลอดภัย“ช่วยหนูด้วย หนูยังไม่อยากตาย” ฮันน่าหลับหูหลับตายกมือขึ้นไหว้ด้วยความกลัว เกิดมายังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลยสักครั้ง ทำเอาร่างเล็กสั่นไปหมดทั้งตัวเคย์สันมองคนตัวเล็กนั่งตัวสั่น ก่อนจะยกยิ้มออกมาด้วยความพอใจ ก่อนหน้านี้เธอยังทำเป็นเก่งอยู่เลยด้วยซ้ำปัง!! ปัง!!เสียงปืนดังขึ้นตลอดทาง และไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงเลยสักนิด โชคดีที่เวลานี้ไม่มีผู้คนขับรถผ่าน และตอนนี้เหลือรถยนต์เพียงสองคันที่ตามไล่ยิงกันอยู่ ส่วนรถยนต์อีกคันนั้นถูกยิงเสียหลักลงข้างทางไปแล้ว“สงสัยจะเป็นพวกเดิมค

ฮันน่านั่งเงียบมาตลอดทาง ในหัวก็คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้า ความรู้สึกและคำถามมากมายติดอยู่ภายในใจ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนเธอไม่ทันตั้งตัว“ถึงแล้วครับ” โรมันเอ่ยบอกเมื่อมาถึงหน้าคอนโดหรู แต่หญิงสาวกลับนั่งเหม่อลอย“คะ อะไรนะคะ” ฮันน่าสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิด และเธอไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้า“ถึงแล้วครับ” โรมันเอ่ยบอกอีกครั้ง“อ๋อ… ค่ะ ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเดินลงจากรถ และไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณคนที่มาส่งเธอ“ไม่เป็นไรครับ” ใบหน้านิ่งเรียบมองหญิงสาวตรงหน้า ในใจมีคำถามมากมายอยากจะถามเธอ และเขาก็อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทั้งๆ ที่เจ้านายเขาไม่เคยคิดจะอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่สำหรับเธอ… ทำไมถึงได้เข้าไปอยู่ในห้องกับเจ้านายเขาสองต่อสอง และออกมาในสภาพชุดที่ขาดหลุดลุ่ยแบบนี้“เสื้อค่ะ” ฮันน่าถอดเสื้อสูทที่คลุมร่างกายเอาไว้คืนให้ชายหนุ่ม“แน่ใจนะครับว่าจะเดินไปแบบไม่ใส่เสื้อคลุม”“แน่ใจค่ะ”ฮันน่ายืนยันคำตอบอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มบางๆ เวลานี้คนไม่ค่อยมีเธอไม่จำเป็นที่จะใส่คลุมก็ได้ ไม่มีใครเห็นอยู่แล้ว นอกจากพนักงานหน้าเคาน์เตอร์เพียงไม่กี่คนร่างเล็กเดินเข้าไปในคอนโดโดยที่ไม่ส

ใบหน้าสวยนั่งทำหน้าคิดหนักมาตลอดทาง พอมาถึงลานจอดรถก็รีบมองสำรวจไปทั่วบริเวณ เพื่อมองหารถยนต์คันหรูที่เธอรู้จักและจำได้ขึ้นใจฟู่ววว~ฮันน่าถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อไม่เห็นรถยนต์คันไหนที่น่าสงสัยเลยสักคัน ก่อนที่เธอจะเดินลงจากรถอย่างอารมณ์ดี“เป็นอะไรของมึงเนี่ย!” กวินถามขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ตอนนั่งรถมากับเขายังทำหน้าบูดอยู่เลย“รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ” ฮันน่ายิ้มให้ก่อนจะเดินนำเข้าไปในผับที่คุ้นเคยอย่างอารมณ์ดีส่วนทางด้านมาเฟียหนุ่มที่ไม่อยากจะมา แต่ก็โดนเพื่อนโทรตามและบังคับให้ออกมาเที่ยวเหมือนเคย“ทำไมกูต้องไป” เคย์สันถามคนในสายที่พยายามพูดให้เขาเปลี่ยนใจอยู่หลายนาที(วันนี้วันศุกร์นักศึกษาสาวๆ สวยๆ มาเที่ยวกันเยอะ มึงก็ออกมาเปิดหูเปิดตาบ้าง) มาร์คบอกด้วยน้ำเสียงและท่าทางตื่นเต้นเมื่อเขาแอบเล็งสาวสวยเอาไว้แล้ว“ขอคิดดูก่อน”เคย์สันไม่อยากจะออกไป แต่พอได้ยินคำว่านักศึกษา ในใจก็แอบคิดไปถึงหญิงสาวที่เขาเจอในวันนี้ ซึ่งพอเธอใส่ชุดนักศึกษาก็ดูน่ารักไปอีกแบบ แต่ก็ไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะได้เจอเธอที่ผับอีกหรือเปล่า(ไม่ต้องคิด รีบออกมาเลยไอ้แดนใกล้จะถึงแล้ว)“อืม” เคย์ส