All Chapters of LOVE RHYTHM จังหวะรักมาเฟียร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

เช้าวันต่อมาเคย์สันนอนมองใบหน้าสวยด้วยความหลงใหล ใบหน้าขาวเนียนที่ไร้เครื่องสำอางแต่งเติมแต่กลับดูสวยจนหาที่ติไม่ได้ ไม่ว่าจะมองมุมไหนเธอก็ดูสวยไปหมดอื้อออ~คนตัวเล็กค่อยๆ ขยับตัวและงัวเงียตื่นขึ้นมา เมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ขยับไปมาอยู่บริเวณหน้าอก“ตื่นนานหรือยังคะ ทำไมไม่ปลุก” ฮันน่าถามขึ้นเสียงเบาเมื่อเห็นเคย์สันกำลังนอนจ้องหน้าเธออยู่“พึ่งตื่น” เคย์สันตอบไปตามตรง แต่สายตายังคงมองที่ใบหน้าสวยด้วยความหลงใหลฮันน่าขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะก้าวขาลงจากเตียง ทั้งที่เธอพึ่งจะได้นอนเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ“จะไปไหน?” มือหนาคว้าแขนเรียวเอาไว้และดึงให้เธอกลับมานั่งบนเตียงเหมือนเดิม“กลับคอนโดค่ะ” ฮันน่าตอบเสียงเบา ถึงในใจจะไม่อยากกลับ แต่เธอก็ต้องกลับเพราะยังไม่มีของใช้ส่วนตัวและชุดนักศึกษาที่จะต้องใส่ไปเรียน“ฉันให้คนเตรียมชุดนักศึกษา กับของใช้ส่วนตัวมาไว้ให้แล้ว” เคย์สันสั่งโรมันให้เตรียมทุกอย่างของเธอเอาไว้เรียบร้อยหมดแล้ว“ขอบคุณค่ะ” รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าสวยทันที“แล้วจะไปไหนอีก”เคย์สันถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขาให้คนเตรียมของทุกอย่างเอาไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว แต่เธอก็

เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเคย์สันก็เดินกลับเข้ามาในห้องทำงาน“เสร็จแล้วเหรอคะ?” ใบหน้าสวยละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วหันไปสนใจชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามา“หิวไม่ใช่เหรอ” เคย์สันเลิกคิ้วถามพร้อมกับมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“ใช่ค่ะ” ฮันน่าเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าก่อนจะลุกขึ้นยืน เพื่อที่จะได้ออกไปทานอาหารกับเขาหมับ!!มือหนาคว้าใบหน้าเรียวสวยเข้ามาใกล้ก่อนจะประกบจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนควานหาความหวานจากโพรงปากเล็กอย่างช่ำชองนานหลายนาที“ไปกันค่ะ” หลังจากจูบกระชากวิญญาณจบลงฮันน่าจึงเอ่ยชวนเขาอีกครั้งด้วยความหิว“ไปไหน?”“ก็หนูหิวแล้วไงคะ” หญิงสาวตอบเสียงใส พร้อมกับมองใบหน้าหล่อที่กำลังเคร่งเครียด“อย่าบอกนะว่า…” ฮันน่าพูดยังไม่ทันจบก็โดนชายหนุ่มพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน“ไม่ทันแล้ว” เคย์สันตอบเสียงเรียบ ก่อนจะจับใบหน้าสวยเข้ามาจูบอีกครั้งจากจูบที่อ่อนโยนก็เริ่มดูดดื่มและร้อนแรงขึ้น มือหนาก็เริ่มสัมผัสไปทั่วทุกจุดอ่อนไหวเมื่อเขาได้เห็นเธออยู่ในชุดนักศึกษาเขากลับยิ่งมีอารมณ์เพิ่มมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก“อื้อ!! อ่อย!! (ปล่อย)” คนตัวเล็กพยายามดิ้นให้เขาปล่อย เมื่อเธอไม่รู้สึกปลอดภัยกั

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“เป็นอะไร?”เคย์สันถามขึ้นพร้อมกับสวมกอดร่างบางที่กำลังแต่งตัวไปเรียนด้วยความเป็นห่วง หลายวันมาแล้วที่ชายหนุ่มคิดไม่ตกกับอาการและท่าทางที่เปลี่ยนไปของฮันน่า จนเขาต้องถามเธอออกมาตามตรง เพราะทนเก็บความสงสัยต่อไปคนเดียวไม่ไหว“เปล่าค่ะ” ปากบอกไม่มีอะไร แต่สายตากลับฟ้องว่ามี“มีอะไรก็พูดมา จะเก็บไว้คนเดียวทำไม” เคย์สันถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง“คือหนูคิดเรื่องพี่หมออยู่ค่ะ กลัวพี่หมอจะบอกเรื่องของเราให้นาเดียรู้”และเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่เธอคิดมาตลอดหลายวัน เวลาไปเรียนก็มัวแต่ระแวงว่านาเดียจะถามเรื่องนี้ตอนไหน จนทำให้เธอไม่มีสมาธิในการเรียน“กลัวทำไม สักวันก็ต้องมีคนรู้อยู่ดี” เคย์สันอธิบายให้เธอเข้าใจในโลกของความเป็นจริงที่เธอจะต้องเผชิญ“แล้วจะให้บอกคนอื่นว่ายังไงคะ ในเมื่อเราสองคนยังไม่ได้มีสถานะอะไรกันเลย”ฮันน่าบอกเสียงเบา ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง เธอเป็นผู้หญิงบางทีเธอก็อายเหมือนกันนะที่ต้องเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน“สถานะไหนก็บอกไปเถอะ เอาที่เธอสบายใจ” เคย์สันเป็นคนนิ่งๆ ไม่ได้โรแมนติกกับเรื่องแบบนี้ จะให้เขาพูดหวานๆ เอาใจเธอก็คงไม่ใช่“แต่ว่า…” ฮันน่าอ้ำอึ้ง

หนึ่งเดือนต่อมาหลังจากที่เปิดตัวว่าคบกันอย่างเป็นทางการ ครอบครัวรับรู้และไม่ได้ว่าอะไร ฮันน่ากับเคย์สันแทบจะตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา ชีวิตเต็มไปด้วยความสุข ความรักเบ่งบานโลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพูเคย์สันเป็นแฟนคนแรกในชีวิตที่ฮันน่ารักมากที่สุดและอยากจะใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่ออยู่กับเขา เรียกได้ว่ารักมากจนไม่เผื่อใจเอาไว้เลยทั้งสองแสดงความรักกันอย่างเต็มที่ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เคย์สันคอยไปรับไปส่งฮันน่าที่มหาวิทยาลัยทุกวัน และถ้าวันไหนไม่มีเรียนเธอก็มักจะไปหาชายหนุ่มที่บริษัทเรียกได้ว่าที่ไหนมีเคย์สันที่นั่นก็ต้องมีฮันน่าวันนี้ฮันน่ามาเรียนตามปกติ และในขณะที่กำลังเรียนอยู่เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์เครื่องหรูก็ดังขึ้นมาLINEKAYSON : ตอนเที่ยงจะไปรับHANNA : จะไปไหนคะKAYSON : กินข้าวHANNA : แต่ตอนบ่ายหนูมีเรียนอีกนะคะKAYSON : กินข้าวเสร็จเดี๋ยวไปส่งHANNA : กินแค่ข้าวเหรอคะ?ฮันน่าแกล้งพิมพ์ข้อความถามกลับ โดยที่ไม่ได้สนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่เลยสักนิดKAYSON : เดี๋ยวจะโดนHANNA : โดนอะไรเหรอคะที่รัก?คำว่าที่รักทำเอาเคย์สันถึงกับเงียบไป…HANNA : หนูพักแค่ชั่วโมงเดียวเอง ไปก

หลังจากที่เคย์สันทานอาหารเช้ากับฮันน่าเสร็จ เขาก็ไปส่งเธอที่คอนโด ก่อนจะออกเดินทางไปยังสนามบินส่วนตัว เพื่อที่จะขึ้นเครื่องบินส่วนตัวเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัดใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงนิดๆ ก่อนที่เครื่องบินส่วนตัวจะลงจอดที่สนามบินเชียงใหม่ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เคย์สันต้องมาตรวจดูงานในวันนี้มาเฟียหนุ่มใช้โอกาสนี้มาตรวจเช็คโกดังสินค้าใหม่ด้วยตัวเองและถือโอกาสนี้พาคู่ค้าไปทานอาหารเพื่อเป็นการผูกมิตรกันเอาไว้หลังจากที่เคลียร์ปัญหาที่โกดังสินค้าเสร็จ ชายหนุ่มก็เดินทางไปยังร้านอาหารที่คู่ค้านัดคุยงานกันเอาไว้ทันที“สวัสดีครับ” เคย์สันทักทายคู่ค้าอย่างเป็นมิตร เพราะต้องพึ่งพากันในด้านของธุรกิจไปอีกนาน“สวัสดีครับ ไม่คิดเลยว่าคุณเคย์สันจะมาพบผมด้วยตัวเอง” คู่ค้าวัยห้าสิบท้วงขึ้นด้วยความดีใจ เพราะรู้ดีว่าเคย์สันงานยุ่งและค่อนข้างถือตัวไม่ค่อยออกมาพบใคร“ผมมาตรวจโกดังใหม่พอดี ก็เลยถือโอกาสนี้มาทานอาหารตามคำเชิญของคุณวินิจครับ” เคย์สันตอบพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร เพราะเขารู้ดีว่าควรวางตัวกับใครยังไงบ้าง“ขอบคุณมากนะครับที่มา ร้านนี้อาหารอร่อยมาก ผมสั่งอาหารเอาไว้แล้วรอสักครู่นะครับ” วินิจเตรียมการต้