All Chapters of LOVE RHYTHM จังหวะรักมาเฟียร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

ระหว่างช่วงเวลาที่เดินทางกลับ หัวใจแกร่งรู้สึกล่องลอยและเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ยิ่งเห็นภาพที่มีนาอุ้มเด็กผู้หญิงออกมา เขาก็ยิ่งสงสัยและอยากรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกใครถึงแม้ในใจอยากจะอยู่ต่อ เพื่อตามสืบเรื่องของมีนาและเป็นห่วงไม่อยากจะให้เธอต้องทนลำบากทำงานที่หนักๆ เรียกได้ว่ากลับแค่ตัว แต่ใจยังคงอยู่กับหญิงสาวอีกคนที่เชียงใหม่ติ้ง!! ติ้ง!!เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นแทบทั้งวัน แต่ชายหนุ่มกลับเมินเฉยไม่สนใจ จนกระทั่งถึงตอนกลับเขาค่อยกดเข้าไปอ่านข้อความLINEHANNA : ใกล้ถึงหรือยังคะ?HANNA : หนูทำอาหารเอาไว้รอทานพร้อมเฮียนะHANNA : ส่งรูปภาพพร้อมกับรูปภาพภายในห้องครัวใหญ่ที่มีของวางเตรียมเอาไว้เพื่อทำอาหารความรู้สึกสับสนติดอยู่ภายในใจจนกระทั่งเคย์สันกลับมาถึงบ้าน และเห็นหญิงสาวนอนหลับอยู่ในห้องรับแขกมือและแขนของเธอมีจุดสีแดงหลายจุดซึ่งน่าจะเป็นแผลตอนที่เธอทำอาหาร ถึงแม้เธอจะทำอาหารไม่เก่ง แต่เธอก็ตั้งใจทำทุกอย่างเอาไว้รอในตอนที่เขากลับมาจุ๊บ!!ริมฝีปากหนาประกบลงที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน แต่ไม่ว่าจะเบาแค่ไหนคนตัวเล็กก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจนได้ มือบางสวมกอดคนตรงหน้าด้

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เคย์สันยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เวลาไปทำงานก็ออกจากบ้านแต่เช้า และกลับบ้านดึกทุกวันส่วนฮันน่าก็พยายามทำตัวปกติ ไม่ได้ทำตัวงี่เง่าหรือเซ้าซี้อะไร วันไหนมีเรียนเธอก็ไปเรียนตามปกติ พอเรียนเสร็จก็กลับบ้านและรอข่าวจากนักสืบเธอเธอจ้างเอาไว้และวันนี้ก็เป็นวันที่ฮันน่ารอคอยมาตลอดทั้งอาทิตย์ เพราะวันนี้นักสืบนัดส่งรายงานผลการติดตามตลอดทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาหญิงสาวนั่งรอการแจ้งเตือนจากโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ รอแล้วรอเล่าเมื่อไหร่นักสืบจะส่งมาติ้ง!! ติ้ง!! ติ้ง!!เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมารัวๆ เมื่อถึงเวลานัดหมาย ฮันน่านั่งนิ่งพยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อเป็นการตั้งสติและทำใจกับสิ่งที่เธอจะได้เห็นต่อไปนี้เมื่อเปิดดูรูปภาพฮันน่าก็แทบล้มทั้งยืนกับภาพที่เห็น หัวใจดวงน้อยจุกหน่วงขึ้นมาเมื่อได้เห็นภาพของเคย์สันกับผู้หญิงคนอื่นข้อมูลยาวเหยียดที่นักสืบส่งมาแต่ฮันน่าก็ไม่ได้อ่านทุกคำ เพราะทนอ่านไม่ไหว เธอจึงเลือกที่จะดูผ่านๆ และจับใจความสำคัญได้ว่า เคย์สันไปเจอผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่วันแรกที่เขาไปทำงานที่เชียงใหม่ และเป็นวันแรกที่เขากลับบ้านดึกและให้เหตุผลกับเธอว่างานมีปัญหา

หลายวันผ่านไปชีวิตยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งฮันน่าก็ยังไม่ได้รับความชัดเจนอะไรจากเคย์สัน ไม่มีคำขอโทษหรือการสารภาพอะไรออกมาฮันน่าเป็นฝ่ายที่ทนรอต่อไปไม่ไหว เธออยากจะรู้และเห็นทุกอย่างด้วยตัวของเธอเองเพื่อความแน่ใจอีกสักครั้ง (ถ้าจะเจ็บก็เจ็บให้สุด)หญิงสาวยืนอยู่หน้าโรงพยาบาลหรูที่ติดอันดับต้นๆ ของประเทศ ส่วนเรื่องของราคาและค่ารักษาคงไม่ต้องบอกว่าแพงแค่ไหนฮันน่าตัดสินใจที่จะตามมาดูให้เห็นกับตา และวันนี้เธอก็ได้เห็นในสิ่งที่เธอต้องการจะเห็นแล้วจริงๆสายตานิ่งเรียบมองผ่านช่องกระจกใสเล็กๆ ที่อยู่หน้าประตู และเธอก็ได้เห็นว่าลูกสาวเขาป่วยหนักจริงๆ ส่วนคนเป็นแม่ก็ดูแลลูกสาวอย่างใกล้ชิดไม่ยอมห่างไปไหน“หมอมาตรวจหรือยัง”เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาทำให้ฮันน่าต้องรีบหาที่หลบ เพราะเธอไม่อยากจะให้เขาเห็นและรู้ในตอนนี้“มาแล้วครับ” เสียงของลูกน้องคนสนิทตอบก่อนจะเปิดประตูให้เจ้านายได้เข้าไปหาลูกสาวที่กำลังรอเขาอยู่หลังจากที่เจ้านายเข้าไปในห้อง ลูกน้องก็ต่างเดินออกไปรอที่อื่นเพื่อให้เจ้านายได้มีเวลาส่วนตัวฮันน่าเดินออกมายืนดูที่หน้าประตูเหมือนเดิม และเห็นว่าเคย์สันกำลังเล่นกับลูกสาวและภรรยาอย่า

สามชั่วโมงต่อมา“มึงอยากกินอะไรมั้ย” กวินถามขึ้นรอบที่ร้อย และเขาถามคำถามนี้ตั้งแต่มาถึงคอนโด“ไม่” ฮันน่ายังคงตอบคำเดิม น้ำตายังคงไหลอาบสองแก้มเนียน และยังไม่มีท่าทีว่าเธอจะหยุดร้องไห้เลยสักนิด“ร้องไห้เยอะๆ แล้วมันเหนื่อยมึงต้องกินอะไรบ้างเดี๋ยวไม่มีแรงร้องไห้อีก” กวินหมดปัญญาที่จะพูด“….” พอร้องไห้มากๆ ฮันน่าก็เริ่มเหนื่อยและหมดแรงเหมือนที่กวินบอกจริงๆ“เดี๋ยวกูจะลงไปซื้อบุหรี่แล้วจะสั่งอาหารขึ้นมาให้มึงด้วย” กวินตัดสินใจที่จะลงไปซื้ออาหาร เพราะถ้ามัวแต่ถามกันอยู่แบบนี้คงไม่ได้กินอะไรแน่นอนฮันน่าพยักหน้าให้กวินแทนคำตอบ ร้องไห้หนักๆ ก็เริ่มหมดแรงเหมือนคนป่วยเข้าไปทุกทีกวินลงมาซื้อของด้านล่าง และไม่ลืมที่จะเหมาอาหารขึ้นไปให้ฮันน่า เผื่อซื้อไปไม่ถูกใจแล้วไม่ยอมกินอีก เขาก็เลยต้องสั่งหลายๆ อย่างเผื่อเอาไว้ให้เธอได้เลือก“ขึ้นไปไม่ได้ครับ” กวินยืนขวางหน้าลิฟต์เอาไว้เมื่อเห็นเคย์สันเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องอีกหลายคน“หลบไป” เคย์สันบอกด้วยน้ำเสียงและท่าทางจริงจัง“เฮียจะมาทำไมอีก ในเมื่อทุกอย่างมันจบไปแล้ว” กวินเตือนสติชายหนุ่มตรงหน้าทว่าเคย์สันไม่ได้สนใจในสิ่งที่กวินพูด เขารีบเดินเข้า

หลายวันผ่านไปมาเฟียหนุ่มทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี ทั้งเรื่องงาน เรื่องมีนาที่เขาต้องไปดูอาการเธอทุกวัน และไปให้เด็กตัวเล็กได้เจอ เพราะอย่างน้อยเด็กก็ยังคิดว่าเขาคือพ่อเคย์สันจะออกไปหาฮันน่าที่บ้านพี่ชายของเธอทุกวัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอเธอก็ตาม แต่เขาก็ยังอยากจะรออยู่หน้าบ้านจนถึงเช้า และหวังเอาไว้ว่าสักวันฮันน่าจะใจอ่อนในระหว่างที่เคย์สันกำลังอาบน้ำอยู่ โรมันกับโอนิกซ์ก็ได้ปรึกษากันแล้วว่าจะช่วยเจ้านายอย่างเต็มที่ เพราะทั้งสองคนรู้สึกสงสารทุกคนจนทนอยู่เฉยต่อไปไม่ได้โรมันกับโอนิกซ์ยืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ที่พาเจ้านายมาทุกวัน แต่ตอนนี้ไม่ได้มีเจ้านายมาด้วย“มีอะไร” เฮย์เดนถามขึ้นด้วยความสงสัย“ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณเฮย์เดนกับคุณฮันน่าครับ” โอนิกซ์พูดขึ้นมา“เรื่องอะไร”โรมันและโอนิกซ์เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองคนฟัง พร้อมกับบอกเหตุผล ไม่ใช่ว่าเจ้านายเขาอยากปิดบัง ในใจเจ้านายอยากจะมาบอกทุกอย่างด้วยตัวเองด้วยซ้ำ แต่ก็กลัวว่าทุกคนจะมองว่าเป็นข้ออ้างและคำแก้ตัวมากกว่า“แล้วทำไมไม่พาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย” เฮย์เดนถามขึ้น ในเมื่อมีพยานทำไมถึงไม่พาเธอมา“วันนั้นนายท่านให้