All Chapters of ย้อนเวลากลับมาเป็นภรรยาท่านจอมพล: Chapter 1 - Chapter 10

ในห้องทรุดโทรมแห่งหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งกำลังสวมเข็มขัดพลางเอ่ยเสียงเรียบว่า “เธอคิดดูให้ดีๆ ก่อนนะ พวกเราจะยื่นจดทะเบียนสมรส หรือว่าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”หนิงหยวนใช้มือสั่นๆ ดึงผ้าห่มที่ทั้งเก่าและขาดขึ้นมาห่มคลุมตัว ขณะที่นอนอยู่บนเตียงผุพังหลังหนึ่ง ยกมืออีกข้างหนึ่งนวดท้ายทอยเบาๆชุดของเธอถูกคนฉีกทึ้งจนไม่เหลือชิ้นดี ท้ายทอยที่ถูกคนตียังเจ็บจี๊ดๆ ไม่หาย สติสัมปชัญญะยังไม่เต็มร้อยด้านหน้าเตียงมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เปลือยกายท่อนบนอวดไหล่ผายเอวคอดและสัดส่วนกำยำ แสงไฟสลัวส่องให้เห็นผิวที่ขาวจนแสบตาหนิงหยวนยังคงมึนงงอยู่ เธอบอกไม่ถูกเลยว่าเพราะตัวเองปวดหัว หรือว่าภาพตรงหน้ามันน่าเหลือเชื่อมากเกินไปกันแน่เธอหลุดปากตอบไปโดยไม่รู้ตัว “แต่ระหว่างเราก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นอยู่แล้วนะ...”เธอถูกคนตีสลบแล้วจับแก้ผ้า ก่อนจะโยนเข้ามาในห้องโกโรโกโสแห่งนี้ ส่วนเขาถูกคนวางยากระตุ้นอารมณ์ในเหล้า แล้วจับขังไว้ที่นี่เหมือนกันแต่ผู้ชายคนนี้มีความอดทนอดกลั้นเหนือว่าคนทั่วไปมาก เขาปีนลงอ่างแล้วแช่ตัวเองในน้ำเย็นเฉียบอยู่ครึ่งคืนจนกระทั่งฤทธิ์ยาหมด...เป็นคนที่เหี้ยมมากเนื้อตัวและผมของผู้ชา

“พรึ่บ!” ผ้าห่มไหลลงไปกองที่พื้น หรงเจาหนานมองเห็นเพียงสีขาวเจิดจ้าเบื้องหน้าทั้งสองคนตัวแข็งทื่อพร้อมกันเขาปล่อยมืออย่างว่องไวแล้วหันหลังกลับไป ติ่งหูกลายเป็นสีแดงขณะบอกว่า “ผม...ไม่ได้ตั้งใจ”หนิงหยวนก็หน้าแดงก่ำ กระวีกระวาดคว้าผ้าห่มขึ้นมาจากพื้น กัดฟันเอ่ยตอบว่า “ช่างเถอะ...ถือว่าฉันติดหนี้คุณแล้วกัน!”ใช่แล้วล่ะ เธอติดหนี้เขาไว้!สาเหตุที่เธอออกตัวปกป้องหรงเจาหนาน นอกจากความรู้สึกผิดก่อนจะย้อนเวลากลับมาแล้ว ยังติดหนี้ดวงตาเขาหนึ่งข้างด้วยอีกอย่างเพราะเธอย้อนเวลากลับมาและรู้ว่าฐานะของเขาไม่ธรรมดา หลังจากนี้จะได้พบโอกาสที่ยิ่งใหญ่ กลายเป็นบุคคลที่สุดยอดมากเธอเปลี่ยนแปลงอดีตที่เคยทอดทิ้งเขาแล้วหนีไปเพียงลำพัง กลายเป็นการช่วยเหลือเขาแทนเพื่อที่ในอนาคต ตอนที่เธอต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด เขาจะได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอบ้างแต่ถึงเธอจะบอกความจริงเขาไป เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนี้ก็คงคิดว่าเธองมงายไร้สาระ สร้างเรื่องโกหกเขาอยู่ดี!หนิงหยวนพูดเสียงอู้อี้ “ฉัน......ต่อให้ครั้งนี้รอดจากการวางแผนใส่ร้ายของพวกเขาได้ แต่ก็ยังมีครั้งต่อไปอีก ไม่สู้ปล่อยให้พวกเขาตายใจคิดว่าตัวเอ

“เป็นอะไรไป...” หนิงหยวนใจหายวาบ รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ก่อนจะแหงนหน้ามองหรงเจาหนานอย่างลืมตัวทั้งที่เขาตัวผอมแห้งและดูอ่อนแอบอบบางแท้ๆ แต่เธอกลับรู้สึกถึงแรงกดดันอันหนักหน่วงชายหนุ่มปล่อยมือของเธอออก ก้มหน้าลงปล่อยให้ผมหน้าม้าปิดทับกรอบแว่น บดบังดวงตาของเขา “เดี๋ยวผมช่วยเก็บสัมภาระให้”จะได้ฉวยโอกาสตรวจสอบชองในกระเป๋าของเธอด้วยว่ามีอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนี้เธอแอบซุกซ่อนของอะไรไว้เมื่อคืนพอเธอถอดเสื้อออก เขาก็ต้องล่าถอยกลับไปเมื่อกี้ตอนที่กอดเธอ เขาไม่พบว่าเธอมีกล้ามเนื้ออะไรเลย ไม่เหมือนคนที่ผ่านการฝึกฝนมาก่อนชายหนุ่มตรงหน้ากลับมาแสดงท่าทางเย็นชาและเงียบขรึม เหมือนคน ‘เรียบร้อย’ ทั่วไปหนิงหยวนชะงัก บรรยากาศน่ากลัวเหมือนถูกมีดคมๆ กรีดผ่านเนื้อหนังเมื่อกี้นี้มันหายไปแล้ว เหมือนเธอเข้าใจผิดไปเอง“ขอบคุณนะ ลำบากคุณแล้ว!” เธอก้มลงมองข้าวของที่หล่นกระจัดกระจายบนพื้นด้วยท่าทางเงอะงะ กระเป๋าผุพังของเธอใบนั้น ตอนที่พยายามต่อสู้กับหวังเจี้ยนหวา มันก็แหวกออกจากกันแล้วของบางอย่างยังกลิ้งตกลงไปในคูน้ำด้านล่างด้วย ทั้งสองคนเลยช่วยกันเดินเก็บกลับมายังดีที่มีของไม่มากนัก หนิงหยว

หลี่เหยียนมองหญิงสาวผู้มีดวงตากลมโตตรงหน้า สีหน้าเคร่งขรึมพลันอ่อนโยนลงเขาก้าวออกมาข้างหน้า “ยุวปัญญาชนหนิง พวกเราเป็นสหายกันทั้งนั้น ไม่ต้องกลัวนะ พวกเรามาที่นี่เพื่อปกป้องเธอและลงโทษไอ้คนชั่วนี่!”หนิงหยวนทำหน้าสับสนและมึนงงเธอกับหลี่เหยียนแต่งงานกันมาหลายสิบปี แต่กลับไม่ได้มีชีวิตเหมือนในนิยายน้ำเน่า ถูกสามีกับเมียน้อยบีบคั้นจนตายอะไรเทือกนั้น หลี่เหยียนเกิดมาในครอบครัวฐานะดี ทำงานด้วยความยุติธรรมไม่เอนเอียง ไม่นานก็ได้รับตำแหน่งเลขาธิการกองอายุน้อยที่สุดของคอมมูนประชาชนพวกเขาสองคนรู้จักกัน เพราะมีคนแนะนำให้ตอนที่เธอเข้าไปทำงาน จากนั้นก็พัฒนาไปเป็นความรักต่อมาหลี่เหยียนไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย จากนั้นก็กลายเป็นเจ้าหน้าที่รัฐวิสาหกิจ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยตอนที่เขาอายุสามสิบ เขาก็กลายเป็นเจ้าหน้าที่รัฐระดับสูงที่อายุน้อยที่สุดของจังหวัดขณะที่เธอเป็นแค่คนงานตัวเล็กๆ ธรรมดาในแผนก ทุกคนต่างบอกว่าเธอทำบุญมาดีที่ได้เป็นภรรยาของหัวหน้าแผนกแต่จางอ้ายหลิง เคยบอกไว้ว่า ชีวิตก็เหมือนกับอาภรณ์ที่งดงาม แต่ด้านในกลับเต็มไปด้วยแมลงปรสิตงานในโรงงานปั่นด้ายของเธอหนักมาก ต้

หนิงหยวนสาดน้ำสกปรกใส่หวงเสวียหงจนเปียกโชก บริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นชวนคลื่นไส้“หนิงหยวน!” หวงเสวียหง ถังเจินเจินกับถานเสี่ยวเสียถึงกับอึ้งสนิท แม้แต่พวกหลี่เหยียนก็ตกตะลึงไม่ต่างกันหญิงสาวที่อ่อนโยนใจดี นิสัยหัวอ่อนและพูดจาดีในความทรงจำคนนั้น กลับสาดน้ำสกปรกใส่คนอื่นโดยไม่ลังเล?!“แกกล้าเอาน้ำสกปรกมาสาดใส่ฉันเหรอ แก...ฉันจะตบแกให้คว่ำเลย!” หวงเสวียหงเห็นว่ากลิ่นเหม็นบนตัวเธอทำให้คนรอบข้างพากันบีบจมูกเธอทั้งโกรธทั้งแค้น ก้มหน้าลงเตรียมจะพุ่งเข้าไปทำร้ายหนิงหยวนเมื่อผู้หญิงที่ทั้งอ้วนดำและยังตัวเหม็นทำท่าจะพุ่งเข้ามาตบตี หนิงหยวนก็เบี่ยงหลบอย่างว่องไว พร้อมกันนั้นก็ช่วย ‘ลาก’ หรงเจาหนานที่ยืนหลบหลังเธอเหมือนคนไม่มีตัวตนออกมาด้วยหวงเสวียหงที่สูญเสียการทรงตัวอย่างฉับพลันจึงชนเข้ากับเกวียนที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะล้มหน้าทิ่มพื้นเสียงดังตึง“โอ้ย! ฮือ ฮือ ฮือ——มันสาดน้ำสกปรกใส่ฉัน มันสาดน้ำฉัน!! เหม็นชะมัดเลย!!” หวงเสวียหงอับอายอย่างมากเธอลุกขึ้นมาอย่างมึนงงแล้วเอามือกุมหน้า นั่งปล่อยโฮเสียงดังอยู่บนพื้นดวงตาเรียวเล็กที่สวยและเย็นชาของหรงเจาหนาน เหล่มองหวงเสวียหงด้วยความรำ