All Chapters of My Accidental Billionaire Boyfriend: Chapter 1 - Chapter 10

Nakahilata ako sa sulok ng café, tinititigan ang orasan sa dingding. Blind date. Grabe, bakit ba ako pumayag dito? Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko.Huminga ako nang malalim. Just smile, Luna.“Luna, right?” isang boses ang pumasok sa eksena. Paglingon ko ayun na siya, si Ethan. Matangkad, maayos ang suot… grabe, ang gwapo pala niya in person.“Ah, oo.”Pinilit kong ngumiti at iniabot ang kamay ko.“Ikaw siguro si Ethan.”Ngumiti siya. Para bang sinusuri ng mga mata niya ang buong pagkatao ko."You're not what I expected," sabi niya, may halong pagkabigla.Kumunot ang noo ko."What do you mean by that?""Well, I thought you'd be... I don't know, more..." nag-pause siya"Na bore sa buhay."What the heck?"Excuse me?""Haha, I didn’t mean it like that." Tinaas niya ang kamay niya, parang nagde-defend."You just look… different from what I imagined."Great. Real charmer ka pala ha."Yeah, right. You're a real charmer," sabi ko, rolling my eyes.Medyo awkward ang simula. Parang

Sumakay ako sa passenger seat, tahimik lang kami sa unang ilang minuto.“Hindi mo man lang ako tinanong kung saan tayo pupunta,” sabi niya habang naka-focus sa daan.“Baka kasi hindi ko gusto ang sagot.”“Fair enough.”Lumiko siya sa daan na hindi ko pamilyar. Hindi ito papunta sa usual na food truck spot. Hindi rin mukhang may kainan sa lugar na ‘to.“Sigurado ka bang may fries dito?”“Mas maganda kaysa fries,” sabi niya.Mas lalo akong kinabahan. Ramdam ko ang kaba sa dibdib ko ‘yung tipong parang may quiz ka na di mo alam.After ilang liko, huminto siya sa isang lumang building. Closed ang signage. Walang tao. Medyo creepy.“Okay… serial killer vibes ‘to, Ethan.”Tumawa siya.“Trust me.”Ayoko. Pero ginawa ko.Binuksan niya ang pinto, pinapasok ako. Madilim sa loob pero amoy na amoy ko ang bagong lutong tinapay at kape.Nagbukas siya ng ilaw.What the—A mini café. May fairy lights. May isang table sa gitna. At sa ibabaw ng mesa, fries, burgers, milkshake. Mukhang freshly made laha

Google, don’t fail me now.Nakatitig ako sa screen ng laptop ko habang nakapatong ang paa sa mesa. “Ethan Villareal scandal,” “Ethan Villareal past,” “Ethan Villareal girlfriend” wala. Puro business awards, charity events, at mga litrato niyang naka-suit na parang walking Wall Street magazine cover.“Seriously? Wala man lang chismis?” bulong ko.Pero hindi ako sumuko. Tinawagan ko ang isang kaibigan ng kaibigan na kaklase daw ni Ethan sa college.“Hi, ikaw ba si Maxine?” tanong ko agad sa call.“Oo, bakit? Sino ‘to?”“Friend of a friend. Gusto ko lang sanang uh, may tanong lang ako tungkol kay Ethan Villareal.”Tahimik.“Teka, si THE Ethan Villareal? Yung hot tech guy?”“Yup, yun nga.”“Girl, wala akong alam. I mean, tahimik siya. Pero... may isang babaeng malapit sa kanya noon—journalist. Sofia yata ang pangalan. Medyo... kakaiba rin ‘yun.”Bingo.---I found Sofia sa isang maliit na café malapit sa UP campus. Naka-shades siya kahit indoors, naka-red lipstick na parang kakagaling

Hindi ko na napigilan.“Ethan, bakit may litrato ako sa secret room niyo? May interrogation chair pa!”Tahimik siya. Mabigat ang mga hakbang niya papalapit. Gusto ko sanang umatras, pero hindi puwede. Nandito na ’ko.“Come with me,” sabi niya.Sumunod ako kahit libo-libo ang tanong sa utak ko. Mas malakas ang curiosity kaysa takot. (Bad idea? Probably.)Lumakad kami papasok sa mas madilim na bahagi ng ancestral house. Hindi ko alam kung horror movie o scavenger hunt ang pinasok ko, pero ang creepy vibes? Solid.Ang hallway? Sobrang tahimik. Marble ang sahig, may mga chandeliers na parang pag hinipan mo lang, babagsak. Sa gilid, mga painting ng ninuno nila—lahat seryoso, walang ngiti. Parang may galit sa mundo… o sa akin?“Ethan, kung jumpscare ’to, swear, magwawala ako.”Deadpan ang mukha niya. Oh no, seryoso ’to.Pagdating sa isang kwarto, binuksan niya ang pinto gamit ang fingerprint scanner. As in, high-tech meets haunted mansion. Wow.Pagpasok—boom. Isa pang library. Mas malaki, m

Tumakbo ako nang parang kasingbilis ng signal sa probinsya nawawala kada ikalawang segundo. “Luna, bilisan mo!” sigaw ni Ethan mula sa unahan habang binubuksan niya ang isa pang bakal na pinto. Hawak niya ang ancient-looking flashlight na nakuha namin mula sa altar, pero parang mas nag aalok ng dramatic lighting kaysa actual na ilaw. “Hindi ako ang mabagal, si Maxine 'yon!” sagot ko habang hinahatak ang best friend kong halos gumapang na sa sahig. “Girl,” hingal ni Maxine, “kung alam ko lang na may takbuhan, sana nag-jogging muna ako nung isang taon!” Bumungad sa amin ang madilim na tunnel na parang straight out of a horror film may cobwebs, dripping pipes, at ambiance ng isang haunted escape room. Pinilit kong hindi mag panic. Tapos na ang altar, may curse na, may halik pa... bakit parang nagsisimula pa lang ang nightmare ko? “Wait,” napahinto ako. “Nasaan si Custodio?” “Hindi ko alam,” sagot ni Ethan, tinulungan akong makatayo habang nanginginig ang tuhod ko. “But if he