All Chapters of My Accidental Billionaire Boyfriend: Chapter 11 - Chapter 20

“Ako na ba ang susunod?” tanong ko sa sarili habang nakatitig sa lalaking kararating lang matangkad, suot ang all-black suit na parang laging may lamay, at may presensya na kayang patigilin ang tibok ng puso mo… sa takot.“Uncle Mateo,” sabi ni Ethan, malamig ang boses. “You’re early.”“Apparently, I had to be,” sagot ng lalaki habang sinusukat ako mula ulo hanggang paa. “So… she’s the girl?”Great. Ako na agad ang girl. Walang pangalan, walang intro. Just ‘the girl’.Tumayo si Maxine at halos sabay kaming lumapit ni Ethan. Pero bago pa kami makalapit ng tuluyan, biglang nagtanong si Max. “Excuse me po, Sir Mateo, pero may tanong lang ako… may part ba kayo sa bagong teleserye ni Coco Martin? Kasi grabe po 'yung entrance n’yo. Pang-primetime.”Napasinghal si Ethan. Ako naman, muntik nang matawa kung hindi lang nakakakilabot ang aura ni Uncle Mateo, baka pinapalakpakan na siya ni Maxine.“I don’t have time for jokes,” sabi niya, deadpan. “San Guillermo is compromised.”Napatingin ak

“Aray ko… may narinig akong ‘crack.’ At hindi ‘yun sa puso ko, bes,” reklamo ni Maxine habang nakaupo sa damuhan, hawak-hawak ang paa niya.“Baka bali na yan,” sabi ko habang pinipilit huwag manginig ang boses. Kahit natatawa ako sa sinabi niya, ramdam ko pa rin ang lamig sa dibdib ko dahil sa mga natuklasan.Nasa tabi ko si Ethan, hawak-hawak pa rin ang envelope na may pangalan ni Mama. Parang ang bigat ng pangalan niya sa papel. Parang bigat din sa dibdib ko.“Elena Reyes…” bulong ko ulit. “Bakit hindi niya sinabi sa’kin ‘to? At bakit kailangan niya akong itago?”“Luna, hindi natin alam kung anong ibig sabihin ng sulat,” sabat ni Ethan, pero hindi ko siya tiningnan.“Hindi mo alam? O ayaw mong sabihin?” Tumayo ako, kahit nanginginig ang tuhod ko. “Laging may tinatago. Laging may ‘di mo sinasabi.”“Bes, hindi pa ba ito ‘yung part na nag-aaway kayo tapos biglang hahalikan mo siya dahil intense na ang moment?” singit ni Maxine, sabay pilit ngiti habang sinusubukan i-stretch ang paa n

"Heiress."Ang lakas ng tunog niyan sa utak ko.Ako raw. Heiress. Apo ng donya. May fountain sa bahay. May pearls sa breakfast. At wait lang, may sariling tsaa na imported mula Paris?Pumikit ako sandali habang nakahiga sa guest room ni Ethan. Ang lambot ng kama. Parang tinapay na mamahalin. Pero kahit gano'ng kalambot, hindi makatulog ang utak ko.Ilang oras pa lang ang lumipas simula nang mareveal ang lahat, pero parang buong season na ng telenovela ang nangyari.May mama akong buhay. May lola akong fierce. At may Ethan akong… well, Ethan.Kumatok siya.“Hey. Gising ka pa?”“Unfortunately,” sagot ko.Dumungaw siya. May hawak na tray cookies at tsaa. Yung tsaa, mukhang hindi galing Paris. Galing convenience store. Mas gusto ko ‘yon.“Peace offering,” sabi niya.“Bakit, may kasalanan ka ba?” Umupo ako habang tinatanggap ‘yung tray.“Wala naman. Pero may instinct akong dapat kang pakalmahin bago mo pasabugin ang mansion.”Ngumiti ako kahit gustong umiyak.“Hindi ko alam kung iiyak ako

Naglakad ako palayo sa garden, pero hindi ko kayang iwasan ang tanawin ng mga mata ni Ethan at Zack. Hindi ko maiwasang isipin ang mga saloobin nila habang nag-uusap sila sa likod ko. Parang may electric current na dumadaloy sa hangin. Ang bigat.Malamig na ang kape ko, pero hindi ko pa rin magawang uminom. Masyadong maraming nangyayari. Si Zack, ang ex ko, andito sa café ko ngayon, and Ethan, ang taong ngayon ay nagpapasaya sa buhay ko parehong naroroon, at ako, stuck sa gitna.Tumingin ako sa paligid, ngunit hindi ko pa rin maiwasang mag-alala kung anong pinag-uusapan nila ni Zack. Baka naman may hinahanap siya. Baka may balak pa siyang sirain sa buhay ko. Baka… baka hindi ko na kayang mag-move on kung hindi ko makakalimutan si Zack.Sakit sa ulo, lalo na’t nararamdaman ko ang presensya ni Ethan kahit malayo siya. Nandiyan siya sa likod ko, pero hindi ko pa kayang harapin siya ngayon. Ayoko ng tension. Ayoko ng drama.Hindi ko na napansin na naka-pose ako sa isang sulok ng café, par

“Sino ‘yung tumatawag ng 7 a.m.?” reklamo ko habang pilit inaabot ang cellphone na nagva-vibrate sa tabi ng unan ko.Ethan.“Good morning, Miss ‘Certified Wala Nang Balikan,’” bungad niya, boses niya mas fresh pa sa brewed kong kape.“Ethan, sinong normal na tao ang tumatawag ng ganito kaaga?”“Yung boyfriend mong may surprise date. 9 a.m. sharp. Wear something comfy.”“Wait—ano?! Anong—Ethan!”Click. Binaba niya.9:01 a.m. Ako, naka-crocs, hoodie, at mukhang hindi sure kung pupunta sa grocery o magtatago sa ex.Bumusina si Ethan sa labas ng café, nakangisi sa loob ng kotse.“Late ka,” asar niya.“Hindi ko alam na kailangan kong mag-ayos!”“Tamang-tama. Hindi ito fashion show. It’s a... banana papaya mission.”Napakunot-noo ako. “Banana—ano?”Next thing I knew, nasa palengke na kami. Si Ethan, naka sunglasses at parang out-of-place billionaire sa gitna ng mga tinderang galit sa sukli.“Kailangan ko ng papaya,” seryoso niyang sabi.“Para saan?”“Secret recipe ko sa smoothie.”“Smoothie