Semua Bab วิวาห์พยศ: Bab 21 - Bab 30

ไปห้องน้ำฉันปวดฉี่ได้ไหม ไปได้ไหม” ตรีรินทร์กระแทกเสียงด้วยความหงุดหงิด “ ไม่ต้องเอากระเป๋าไปไว้ใจคุณไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำก็ไปแต่ตัว ผมไม่ไว้ใจคุณ” ‘ อีตาบ้านี่รู้ทันไปหมดทุกเรื่อง’ จริงๆแล้วตรีรินทร์มีความตั้งใจว่าทำธุระเสร็จจะหนีออกทางหลังครัวเหมือนกัน ‘วันนี้คงต้องยอมเค้าไปก่อนละมั้ง’ ตรีรินทร์คิดอย่างวุ่นวายใจ พร้อมกับเดินไปที่ห้องน้ำของร้านอาหาร ตรีรินทร์ยืนครุ่นคิดอยู่ มุมเสาหน้าห้องน้ำอย่างว้าวุ่น ‘ถ้าหนีกลับไปตอนนี้เงินก็ไม่มีสักบาทกุญแจบ้านก็ไม่มีแถมแม่ก็ไม่อยู่บ้านอีก เฮ้อ ทำไงดีหรือจะขอไปนอนบ้านยัยอรเพื่อนรักดี แต่ถ้าไปอีตานี่ ต้องไปอาละวาดคุณพงค์อีกแน่ๆทำไงดีล่ะ เราจะทำยังไงดี’ ตรีรินทร์คิดในใจอย่างวุ่นวายใจก่อนจะสะดุ้ง เมื่อมีมือมาจับที่ต้นแขน “ มายืนอะไรตรงนี้คุณ ผมเกือบจะเข้าไปตามในห้องน้ำแล้วนะคิดหนีผมหรือไงบอกแล้วไม่มีทาง” ตรีรินทร์ค้อนชายหนุ่มก่อนจะพูดว่า “ใครบอกว่าฉันจะหนีคุณหาเรื่อง”แต่ในใจพูดว่า “ อีตาบ้านี่รู้ทันไปซะทุกเรื่องฉันจะทำยังไงกับคุณดีเนี่ย” “ กลับกันเถอะดึกมากแล้ว วันนี้ผมเพลียจังเครียดเรื่องคุณมาหลายวันตั้งแต่กลับจากหัวหินผ

ก๊อก ๆ “ หมอคงมาแล้วผมให้หมอมาตรวจคุณอีกรอบเมื่อคืนเค้าฉีดยาให้คุณแล้วหนึ่งเข็ม” ธมกานต์เล่าให้หญิงสาวฟัง “ ว่าไงครับคนป่วยหน้าตาสดใสขึ้นนี่” “สวัสดีค่ะคุณ หมอ” ตรีรินทร์ทัก พร้อมกับขมวดคิ้วจ้องมองหมอหนุ่มก่อนครุ่นคิดว่าเคยเจอหมอเอกชัยที่ไหนมาก่อนแน่ๆ ระหว่างที่หมอกำลังตรวจตรีรินทร์ก็จ้องมองหมอหนุ่มจนหมอหนุ่มหน้าร้อนผ่าวที่สาวสวยตรงหน้าจ้องมองแบบเอาจริงเอาจัง “ เอ เคยเห็นแน่ๆ ใครนะ เคยเห็นที่ไหนนะ” ตรีรินทร์คิดหนัก ธมกานต์มองอากัปกิริยาของหญิงสาวแล้วกัดฟันกรอดหน้างอ ตาพร้อมจะเอาเรื่อง “ รินทร์คุ้นหน้าหมอจังค่ะเราเคยรู้จักกันหรือเปล่าคะหมอ รินทร์เหมือนรู้จักหมอมาก่อน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน” ตรีรินทร์ยิ้มหวานตาเป็นประกาย “ นั่นสิครับมองหน้าคุณรินทร์ชัดๆ หมอก็คุ้นหน้าคุณเหมือนกัน” ธมกานต์อดรนทนไม่ไหวขยับขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะกระซิบข้างๆ หูหญิงสาวพร้อมกับกัดฟันพูดว่า “ มุขน้ำเน่าคุ้นหน้าจัง เคยเจอกันมาหรือเปล่า เสียเวลาอ่อยเหยื่อเปล่าๆ เจ้าเอกมันมีแฟนแล้วกำลังจะหมั้นและแต่ง เร็วๆนี้ เสียเวลาเปล่าตรีรินทร์” ตรีรินทร์หันมาจ้องหน้าชายหนุ่มพร้อมก

เช้าวันรุ่งขึ้น ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูกระหน่ำ “ คุณรินทร์ขา ตื่นหรือยังคะ” เสียงแหวนตะโกนอยู่หน้าห้องตรีรินทร์ตกใจพร้อมกับหันไปมองที่นอนข้างๆ ที่ยังเรียบสนิท “ เอ อีตาบ้านั่นไปนอนที่ไหน สงสัยจะโกรธ ช่างประไรใครเค้าสนใจด้วยล่ะ” ตรีรินทร์บ่นกับตัวเองพร้อมกับตะโกนตอบแหวน “ เปิดเข้ามาได้เลยจ๊ะรินทร์ตื่นแล้ว” แหวนเปิดประตูพร้อมกับละล่ำละลักพูด “ คุณรินทร์ขาลงไปหานมอิ่มด้วยค่ะ นมให้หนูมาตามคุณไปพบด่วนค่ะ” “แหวนลงไปก่อนนะจ๊ะ บอกอีกห้านาทีเดี๋ยวรินทร์ตามไปขอเวลาล้างหน้าแปรงฟันห้านาทีจ๊ะ” “ ค่ะ เร็วๆ นะคะ” ตรีรินทร์งุนงงกับท่าทางร้อนใจของแหวน “ทานยาหน่อยสิคะทูนหัวของนมไม่งั้นตัวร้อนมากๆ จะชักเอาได้นะคะเหมือนตอนเด็กๆ ไงคะ” “ ไม่ ผมไม่กิน นมออกไปก่อน ผมอยากอยู่คนเดียว ” “ โถ คุณกานต์ไม่สบายแบบนี้ไม่ดื้อนะคะ คุณแม่ก็ไม่อยู่เกิดคุณกานต์เป็นอะไรไปนมแย่แน่ๆ เลยเชื่อนมนะคะ คนดี้ คนดีทานยาสักหน่อย โธ่ ตัวร้อนจี๋เลย” “ ผมบอกว่าไม่ก็ไม่” ตรีรินทร์เคาะประตูพร้อมกับเปิดเข้าไปนมอิ่มยิ้มกว้าง “คุณรินทร์มาพอดีช่วยนมด้วย ดูคุณกานต์สิคะตัวร้อนจี๋แบบนี้ยังไม่ยอมทานย

“ เข้ม คุณกานต์อยู่ไหม” นาย เข้มคนสนิทของธมกานต์วิ่งออกมารับหน้าอาคันตุกะสาวแอบมองเครื่องแต่งตัวของหญิงสาวพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายจามิกาใส่เสื้อรัดรูปสีดำกางเกงขาสั้นสีแดงเสื้อรัดรูปคว้านกว้างจนเห็นร่องนมอวบอิ่ม “ ได้ยินไหม ฉันถามว่าคุณกานต์อยู่ไหม” “ ไม่อยู่ครับ” “ ไปไหนรู้ไหม” “ ไม่รู้ครับ” “ โง่จริงคนบ้านนี้เจ้านายไปไหนสักคนไม่มีคนรู้เลย บ้า บ้า บ้า” จามิกากระทืบเท้าด้วยความเจ็บใจ “ ฉันจะไปรอที่ห้องนั่งเล่นไปเอาไวน์แดงมาให้ฉันดื่มด้วยเร็วๆ ” “ ครับ” ธมกานต์ชะลอรถเมื่อใกล้ถึงบ้านหญิงสาวตรีรินทร์รู้สึกดีใจที่จะได้กลับบ้านเมื่อรถแล่นใกล้ตรีรินทร์แทบจะหยุดหายใจภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่นแล้วรถของชายหนุ่มก็แล่นผ่านหน้าบ้านไป ตรีรินทร์เหลียวหลังไปมองบ้านพร้อมกับตะโกนลั่น “ คุณจอดสิบ้านฉันหลังโน้นคุณแกล้งขับผ่านใช่ไหมเนี่ยจะแกล้งให้ฉันเดินย้อนกลับไปหรือไงคนบ้า” “ ใครบอกคุณว่าผมจะจอด ผมก็แค่พาคุณมาส่งดูบ้านซึ่งคุณก็เห็นแล้วไงทีนี้ก็กลับบ้านเราได้แล้วดึกมากแล้วอีกอย่างผมเริ่มหิวแล้วด้วย” “ บ้า นี่คุณแกล้งโง่หรือไง ฉันอยากกลับบ้าน ไม่ใช่แค่มองแต่อยากกลับมาอยู่ เข้าใจไหม

“ ไม่เด็ดขาดฉันไม่แต่งงานกับคุณเด็ดขาด” ตรีรินทร์พยายามดึงข้อมือจากชายหนุ่มแต่ยิ่งดิ้นเหมือนชายหนุ่มบีบมือให้แน่นจนหญิงสาวกัดฟันด้วยความเจ็บ “ทำไมผมมันเป็นยังไงคุณถึงไม่อยากแต่งงานแล้วใครล่ะที่คุณจะแต่งด้วยไอ้ตำรวจหน้าจืดนั่นใช่ไหมไม่มีทางคุณเป็นของผมแล้วไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามผมไม่ได้เราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด”ตรีรินทร์จ้องมองตาของชายหนุ่มด้วยแววตากระด้างพร้อมกับกัดฟันพูดว่า “ เชิญคุณแต่งของคุณไปคนเดียวฉันไม่เอาด้วยคนบอกแล้วไงที่เสียแล้วก็เสียไปถือว่าทำทานให้คุณ” “ ทำทานงั้นเหรอมานี่ ดูสิท้องขึ้นมาแล้วคุณจะทำไง” ธมกานต์อุ้มหญิงสาวพร้อมกับพาดบ่า “ไอ้บ้าจะทำอะไรฉัน”ธมกานต์อุ้มหญิงสาวด้วยความโกรธแล้วอาการอ่อนเพลียที่รู้สึกเมื่อสักครู่หายไปเกือบหมดสิ้นเมื่อได้ยินคำปฏิเสธไร้เยื่อใยจากสาวน้อยตรงหน้าทำไมเธอไม่เคยแคร์กับเค้าสักนิดความรู้สึกเหมือนกลัวจะเสียเธอไปต้องฉุดรั้งไว้แต่อีกด้านก็รู้สึกมืดมนจะทำยังไงให้เธอตกลงอย่างเต็มใจ ตรีรินทร์ใช้มือทุบไหล่และหลังชายหนุ่ม “คนบ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะฉันเกลียดคุณ” คำว่าเกลียดของหญิงสาวยิ่งปะทุแรงโทสะให้ชายหนุ่มรีบก้าวเข้ามาในห้องนอนพร้อ