Semua Bab ธารเชื้อเพลิง: Bab 1 - Bab 10

ตึก ตึก ตึกเสียงรองเท้าส้นสูงก้าวกระทบพื้นดังขึ้นใต้ตึกของคณะนิเทศศาสตร์ดึงดูดสายตาของผู้คนให้หันหน้ามองไปยังผู้มาใหม่ แม้เธอจะไม่ได้ส่งสายตามองใครแต่ทว่ากลับเป็นที่ดึงดูดความสนใจจากผู้คนรอบข้าง'สวยเป็นบ้า ผู้หญิงอะไรวะ''นั่นสิ อิจฉาไอ้พระเพลิงมันนะได้เมียสวยขนาดนี้'เสียงเลื่องลือเรื่องความสวยไม่เป็นสองรองใครของ'ธารน้ำ'ดังขึ้น แต่เธอก็ยังคงก้าวขาไปตามเส้นทางอย่างไม่คิดจะหันกลับไปมองร่างสวยของเธอในชุดนักศึกษาพอดีตัวกระโปรงสั้นเลยเข่าเป็นที่ดึงดูดสายตาไม่ว่าจะเป็นทั้งหญิงและชาย รูปร่างอันแสนเพอร์เฟคมีสัดส่วนที่ลงตัวตอบรับกับใบหน้าเรียวสวยทำให้ผู้ชายหลายคนต่างหลงใหลในรูปร่างและอยากจะได้เธอมาครอบครอง แต่มันติดตรงที่ว่าเธอมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้วนั่นเอง"เอ๊ะ ใบหม่อนไม่มาเรียนอย่างนั้นเหรอกอหญ้า""ไม่อะ ฉันยังไม่เห็นใบหน่อนมาเรียนเลยนะ"กอหญ้าเพื่อนในกลุ่มเดียวกับหันมาตอบผู้มาใหม่ ธารน้ำนั่งลงบนโต๊ะซึ่งอยู่ใกล้พลางมองไปยังโต๊ะที่ยังว่างซึ่งมักจะมีร่างของเพื่อนร่วมกลุ่มอีกคนนั่งอยู่"เธอไม่ได้บอกใบหม่อนเหรอว่าวันนี้มีสอบ"ด้วยความสงสัยว่าเพื่อนหายไปไหนธารน้ำจึงหันไปถามกอหญ้าซึ่งเพื่อนสนิททั

หัวใจของธารน้ำแตกละเอียดย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี แม้หัวใจของเธอจะรักและมั่นคงต่อพระเพลิงคนเดียวแต่มันก็ดูเหมือนว่ามันจะไร้ความหมายในสายตาของเขา ตลอดเวลาเกือบสี่ปีที่ผ่านมาชีวิตรอบกายของชายหนุ่มมักจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาวุ่นวายอยู่ตลอด เธอจับได้ว่าเขาแอบไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นมาแล้วก็หลายครั้งให้โอกาสกันมาแล้วก็หลายหน หรือเพราะว่าการที่เธอให้อภัยเขาอย่างง่าย ๆ มันจึงทำให้พระเพลิงไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอปึก"ไปไหนครับ""บ้าน สิวานนท์ค่ะ"ธารน้ำบอกกับคนขับแท็กซี่ก่อนที่เธอจะหันหน้ามองออกไปยังนอกหน้าต่าง น้ำตาบนใบหน้าสวยเหือดแห้งตั้งแต่ตอนนั้นและมันก็ไม่ได้ไหลออกมาอีกเลย แม้หัวใจในตอนนี้ของธารน้ำจะแตกย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี แต่เธอก็ไม่ยอมแสดงความอ่อนแอให้ใครได้เห็นเป็นอันขาด บรืนใช้เวลาในการเดินทางร่วมชั่วโมงธารน้ำก็เดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า หญิงสาวก้าวขาลงจากรถแท็กซี่หลังจากจ่ายเงินเสร็จ หญิงสาวในชุดนักศึกษาเงยหน้ามองบ้านหลังใหญ่ที่เธอเคยอยู่มาตั้งแต่ยังเป็นเด็กด้วยความรักและคิดถึง บ้านของแม่ที่ตกทอดกันมาตั้งแต่สมัยรุ่นปู่ย่าตายาย นับตั้งแต่แม่ของเธอจากไปจากบ้านหลังใ

รุ่งเช้าอันแสนสดใสแต่คงไม่ใช่ชีวิตของธารน้ำ เธอต้องตื่นตั้งแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวมาสอบในวันสุดท้าย เมื่อคืนเธอแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะมัวเอาแต่นอนร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากไล่ให้พระเพลิงอดีตแฟนหนุ่มเดินออกไป"ธารน้ำ ทำไม"กอหญ้าไม่กล้าปริปากถามถึงสาเหตุว่าทำไมเพื่อนสนิทถึงได้มาอยู่ในสภาพราวกับซอมบี้แบบนี้ ทั้งที่เมื่อวานก็ยังปกติดี"กอหญ้า""หืม""ฉันเลิกกับเพลิงแล้วนะ"เธอพยายามแอบซ่อนความเสียใจเอาไว้สุดกำลัง แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่สามารถปิดบังเพื่อนรักที่คบหากันมานานได้กอหญ้ารีบย้ายพาตัวเองไปนั่งข้างกายธารน้ำ ไหล่ของเพื่อนสนิทกลายเป็นที่พักพิงให้กับเธอในตอนนี้"ร้องไห้ออกมาเลยนะถ้ามันจะทำให้เธอสบายใจขึ้น""...""ถ้าหากยังไม่พร้อมที่จะเล่าก็ไม่เป็นไร แต่ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหนธารน้ำ""ขอบใจนะกอหญ้า ขอบใจที่เธอยังอยู่ข้างฉัน"ธารน้ำก้มหน้าซุกไหล่ของกอหญ้าพลางปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาเงียบ ๆ ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น ซึ่งกอหญ้าเองก็สัมผัสได้ถึงน้ำตาของเพื่อนสนิทที่ไหลเปียกชุ่มตรงบริเวณหัวไหล่จนเวลาผ่านไปการร้องไห้ในครั้งนี้ของธารน้ำได้สิ้นสุดลงแต่ความเสียใจก็ยังคงไม่เลือนหายไปจากแววตาข

ธารน้ำนั่งนิ่งหลังจากทุกคนทานอาหารเสร็จ หัวใจของเธอมันเต้นไม่เป็นจังหวะอีกทั้งยังมีความหวาดหวั่นกับผู้ชายตรงหน้าอยู่บ้าง "อย่างที่ผมเคยแจ้งให้คุณอัคนีทราบ ตอนนี้ทางบริษัทของผมกำลังมีปัญหา เรื่องที่ผมเคยเอาบ้านกับบริษัทของภรรยาไปค้ำประกันในการกู้เงิน"ถ้อยคำที่ผู้เป็นพ่อเกริ่นออกมาในแววตาของชายวัยกลางคนไร้ซึ่งความรู้สึกผิด ทำให้ลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างธารน้ำรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ ท่านทำราวกับว่าบริษัทและบ้านของมารดาจะสามารถเอาไปทำยังไงก็ได้โดยที่ไม่คิดถึงจิตใจของเธอเลยสักนิด"ผมอยากจะขอยื่นเวลาในการชดใช้หนี้""แต่เงินที่คุณกู้ผมไปมันไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะครับ และไหนจะดอกเบี้ย...""ธารน้ำจะมาเป็นดอกเบี้ยในระหว่างที่ผมหาเงินมาใช้หนี้ให้กับคุณครับ คุณอัคนี"ครืด"หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"ธารน้ำไม่สามารถนั่งทนฟังคำพูดของพ่อตัวเองต่อไปไหวลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกไปจากห้องทานอาหารส่วนตัวโดยมีสายตาคนเข้มซึ่งยากจะคาดเดามองตามแผ่นหลังเล็กที่กำลังเปิดประตูเดินออกไปซ่าเสียงสายน้ำที่ดังขึ้นตรงอ่างล้างหน้าดังก้อง หญิงสาวในชุดเดรสสีสวยมองรูปหน้าของตัวเองผ่านเงาสะท้อนของกระจกบานใหญ่ คำพูดของบิดาเมื่อคร

เพล้ง"ไอ้เพลิง"เสียงตะโกนเรียกชื่อของชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมกับเสียงแก้วเหล้าที่แตกละเอียดและหยาดเลือดที่รินไหลออกมา"ไอ้สัสเพลิง มึงทำเหี้ยอะไรวะ"รันเวย์ชักสีหน้าก่อนจะเข้ามาดึงแก้วเหล้าที่แตกออกจากฝ่ามือของเพื่อนสนิท"ไอ้นักรบมึงไปเอาทิชชูมาที""เออ ๆ "เสียงดังเอะอะของเพื่อนทั้งสองไม่เข้าโซนประสาทหูของพระเพลิงเลยสักนิด สมองของเขาไม่รับรู้เรื่องอะไรอีกต่อไปหลังจากได้ฟังคำบอกเล่าจากปากของรันเวย์"มึงใจเย็น ๆ ดิวะ"รันเวย์บ่นไปตามประสาในขณะที่ทำแผลให้เพื่อน แม้บาดแผลมันจะไม่ลึกมากแต่ก็ยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาสีหน้าของพระเพลิงในตอนนี้เรียบนิ่ง แต่แววตาของเขานั้นมันไม่สามารถปิดบังความเจ็บปวดเอาไว้ได้นอกจากฝ่ามือที่เริ่มมีความรู้สึกเจ็บหัวใจของเขาในตอนนี้ก็เจ็บแปลบไม่ต่างกัน'กูเห็นธารน้ำกับเฮียอัคนีในร้านชุดแต่งงาน''มึงว่าอะไรนะ'รันเวย์สีหน้าไม่สู้ ดีในใจของเขามีความหนักหน่วงแต่เรื่องนี้เขาจำเป็นต้องบอกให้เพื่อนสนิทได้ทราบว่าแฟนสาวกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับคนอื่น'วันนี้กูพามีนาไปเดินห้างมา กูเห็นธารน้ำกับเฮียอัคนีพี่ชายของมึงเดินเลือกชุดแต่งงานด้วยกัน''...''ที่มึงเคยบอกว่าเฮียอัคนีจะแต่งง