All Chapters of ธารเชื้อเพลิง: Chapter 21 - Chapter 30

ตึก ตึก ตึก"เดินยิ้มหน้าบานมาแต่ไกลเลยนะ"กอหญ้าเอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินตรงเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"บ้า หน้าบานอะไรกันฉันก็แค่ยิ้มผิดด้วยเหรอ"ธารน้ำนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ยังว่างใต้คณะ"ไม่ผิดอะไรหรอกจ้า แต่แววตาของเธอน่ะมันปิดฉันไม่มิดหรอก""พอเลย ไม่ต้องมาดูแววตาของฉันเลย""เป็นไงบ้างชีวิตหลังการแต่งงาน"ริมฝีปากสวยของธารน้ำระบายยิ้มออกมา"ก็ดีนะ เฮียไฟกับท่านเจ้าสัวเขาก็ใจดีกับฉัน""ได้ยินแบบนี้ฉันก็ดีใจกับเธอด้วยนะ"กอหญ้าแสดงความดีใจกับเพื่อนสนิท แต่คำถามต่อไปจากปากของเพื่อนรักนั้นทำให้บรรยากาศรอบกายเงียบฉับพลัน"เธอไม่รู้มาก่อนจริงเหรอธารน้ำ ว่าพระเพลิงเป็นน้องชายแท้ ๆ ของคุณหมออัคนีสามีของเธอ"หญิงสาวส่ายหน้าไปมา"ฉันรู้แค่เพียงว่าพระเพลิงเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย ครอบครัวของเขามีเพียงแค่พ่อกับพี่ชายแต่ไม่เคยบอกว่าพวกเขาคือใครชื่ออะไร""ทำตัวอย่างกับชายลึกลับแน่ะ แล้วแม่ของเขาล่ะ""ได้ยินพระเพลิงเคยบอกว่าท่านเสียตั้งแต่ตอนที่เขาอายุได้เจ็ดขวบ จากอุบัติเหตุรถยนต์"กอหญ้าพยักหน้ารับรู้กับสิ่งที่ธารน้ำเล่ามา สีหน้าของกอหญ้าเริ่มไม่สู้ดีนับตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าพระเพลิงคือน้องชายสายเล

จูบหวานล้ำจากริมฝีปากของชายหนุ่มไม่ต่างอะไรกับมนต์สะกดที่ทำให้หญิงสาวหลงมัวเมาเคลือบไปกับสัมผัสอันแสนอ่อนโยนนั้นความเย็นชาในตอนแรกเริ่มละลายเมื่อชายหนุ่มมอบรสจูบร้อนแรงดั่งเปลวไฟทำให้ร่างสวยอ่อนระทวยเอนกายล้มตัวลงนอนโดยมีร่างสูงใหญ่โน้มตัวทับลงไป"เพลิงรักธารน้ำนะ"ชายหนุ่มพ่นคำหวานก่อนจะโน้มตัวลงไปมอบสัมผัสอันแสนร้อนแรงให้กับหญิงสาวอีกครั้งด้วยความตั้งใจอันสุดแรงกล้า"อืม"เสียงครางในลำคออย่างเย้ายวนของเธอนั้นยิ่งกระตุ้นแรงปรารถนาในกายของเขายิ่งทำให้แก่นกายภายใต้กางเกงนักศึกษาขยายใหญ่จนตุงเห็นเป็นรูปร่างได้อย่างชัดเจนพรึ่บพระเพลิงใช้เวลาในขณะที่ธารน้ำลงมัวเมาไปกับรสจูบของเขาเพื่อปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา ความอ่อนนุ่มกลมกลึงทั้งสองข้างซึ่งกำลังถูกซุกซ่อนอยู่ภายใต้บราตัวบางลายลูกไม้สีดำของเธอนั้นมันทำให้เขาสายตาพร่าหลงเรือนร่างของเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น แม้จะสัมผัสมันมาตั้งไม่รู้เท่าไหร่แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยรู้สึกชินกับความใหญ่โตของมันเลย ธารน้ำเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กเพรียวบางแต่กลับมีสัดส่วนดึงดูดทำให้ผู้ชายหลายคนอย่างจะเข้าหา เขารู้สึกโมโหทุกครั้งเมื่อมีสายตาของผู้ชายทั้งนอกและในรั้วมหาลัยม

ดวงตาแดงก่ำทั้งสองข้างถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง แม้จะเป็นเช้ามีท้องฟ้าที่สดใสแต่สำหรับธารน้ำเธอกลับไม่รู้สึกแบบนั้น หัวใจและสมองของเธอในตอนนี้มันหม่นหมองยากจะหาความสดใสได้ร่างเล็กในชุดนักศึกษานั่งจ้องมองหน้าของตัวเองผ่านเงากระจก ตลอดทั้งคืนเธอเอาแต่นอนร้องไห้จนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่ฟ้าสว่างและเริ่มมีแสงโผล่ขึ้นมาก๊อก ก๊อก ก๊อก"คุณธารคะ"สติที่เหม่อลอยถูกดึงกลับมาเมื่อเสียงเคาะประตูห้องพักตามด้วยเสียงของแม่บ้านดังขึ้น ธารน้ำคว้ากระเป๋าสะพายใบโปรดขึ้นมาสะพายเอาไว้บนไหล่ก่อนจะเดินไปเปิดประตู"อาหารเช้าพร้อมแล้วนะคะ"สาวใช้บอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"เช้านี้ธารไม่ขอร่วมโต๊ะนะคะพอดีว่าวันนี้มีเรียนเช้ากลัวว่าจะไปไม่ทัน""ไม่เป็นอะไรค่ะ ว่าแต่จะให้คนขับรถของที่บ้านไปส่งไหมคะเดี๋ยวหนูจะได้ไปบอกให้คนขับรถเตรียมรถให้""กะ...ก็ได้ค่ะ ฝากด้วยนะคะ"ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันแน่น แม้อยากจะถามถึงน้องชายสามีว่าได้กลับมานอนที่นี่แต่เธอก็ยังไม่มีความกล้ามากพอ"คุณธารคะ""คะ""เป็นอะไรไปหรือเปล่าคะ"เมื่อสาวใช้เห็นว่าหญิงสาวยืนเงียบไปก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ธารไม่ได้เป็นอะไ

หลังจากพูดคำนั้นกับชายหนุ่มจบธารน้ำใช้โอกาสที่พระเพลิงเผลอเปิดประตูรถก้าวขาเดินลงมาโดยไม่คิดจะหันหน้ากลับไปมอง แววตาของเธอกลับมาหมองเศร้าอีกครั้งหลังจากไม่มีเขาอยู่ตรงหน้า ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะเก็บความเข้มแข็งไปเพื่ออะไรจึงปล่อยให้ความเศร้าฉายชัดผ่านแววตาและสีหน้าหัวใจดวงน้อยร้าวรานไม่รู้ว่ามันจะสามารถนำกลับมารักษาให้หายอีกได้หรือไม่ มันเจ็บอยู่ในอกมันจุกอยู่ในคอไม่สามารถพูดหรือบรรยายความรู้สึกตอนนี้ออกมาให้ทุกคนรอบกายรู้ได้ ตอนอยู่ในรถกับพระเพลิงสองต่อสองเธอต้องกักเก็บความเจ็บปวดเอาไว้มากแค่ไหนเขาจะรู้ไหม พระเพลิงจะรู้ไหมว่าธารน้ำผู้หญิงคนนี้ก็เจ็บปวดและเสียใจเช่นเดียวกับเขาเหมือนกันเธอแต่งงานแล้วนะธารน้ำ เธอไม่สามารถที่จะฉุดรั้งชีวิตของพระเพลิงให้จมติดอยู่กับเธอตลอดไปได้หรอกนะ หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าป้ายรถเมล์ นี่ก็เป็นเวลาจะใกล้เที่ยงจะให้กลับไปเข้าเรียนตอนนี้ก็คงไม่ทันสภาพวะหัวใจของธารน้ำล้มเหลวเฉียบพลันจะให้เธอไปนั่งฟังอาจารย์สอนตอนนี้ก็คงจะไม่รู้เรื่องก๊อก ก๊อก ก๊อก"มาแล้วค่า"เสียงหวานดังทะลุก่อนที่ประตูห้องพักจะถูกเปิดออกมาต้อนรับผู้มาใหม่"ธาร มาได้ยังไงเนี่ยแล้วนี่ซื

"เป็นเหี้ยอะไรวะไอ้เพลิง นั่งหน้าบึ้งไม่คุยกับใคร เมียไม่ให้เอาเหรอวะ"รันเวย์ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงภายในคลับสุดหรูเมื่อเห็นเพื่อนรักอย่างพระเพลิงนั่งคิ้วขมวดเข้าหาราวกับว่ากำลังไม่พึงพอใจอะไรบางอย่าง"นั่นสิ โทรเรียกกูสองคนมาแดกเหล้าแต่มึงเอาแต่เล่นนั่งเงียบเป็นส้นตีนอะไรอีกล่ะ"นักรบเอ่ยถามต่อเพราะตั้งแต่พวกเขามาถึงก็เห็นพระเพลิงเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาเอาแต่กระดกเหล้าดื่มโดยไม่คิดจะหันมาให้ความสนใจพวกเขาทั้งสอง"ไอ้เพลิง ถ้ามึงจะนั่งเงียบแบบนี้พวกกูสองคนจะกลับแล้วนะ""ลิลลี่"เป็นรันเวย์ชะงักไปเมื่อเขาได้ยินชื่อของหญิงสาวที่หลุดออกมาจากปากของพระเพลิง ร่างสูงใหญ่ของทายาทสายการบินซึ่งกำลังจะลุกขึ้นกลับต้องนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิมเพื่อต้องการฟังข้อมูลเพิ่มเติมจากปากของพระเพลิง"พ่อต้องการให้กูหมั้นกับลิลลี่หลังจากที่เรียนจบ""ฉิบหาย"นักรบสบถคำหยาบออกมาก่อนจะรีบหันหน้าไปมองรันเวย์ซึ่งตอนนี้ได้ช็อกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วความรู้สึกของทายาทสายการบินชื่อดังในตอนนี้เหมือนกับถูกฝ่ามือใหญ่ของท่านเจ้าสัวหิรัญฉุดกระชากให้ลงสู่เหวลึกกริ่งแก้วเหล้าทรงสวยในมือของพระเพลิงถูกวางลงบนโต๊ะตรงกลางอย่างเบา