ในเมื่อตัดแล้วเธอก็ต้องตัดให้ขาด ธารน้ำจัดการเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่เพื่อไม่ให้พระเพลิงสามารถติดต่อเธอได้เธอใช้ชีวิตอยู่ภายในบ้านหลังใหญ่ของมารดา ตื่นเช้ามาก็ไปเรียนหลังจากเลิกเรียนเสร็จก็รีบกลับบ้าน ส่วนงานที่เธอเคยทำตอนนี้ต้องขอหยุดพักเอาไว้ก่อน รอให้ผ่านพ้นเรื่องงานแต่งไปก่อนเธอก็คงจะกลับไปทำงานเหมือนเช่นดังเดิม"นั่ง ๆ นอน ๆ เป็นคุณนายดูสบายจังเลยเนอะ งานก็ไม่ต้องทำแถมยังจะได้ผัวรวยอีก"เสียงนกเสียงกาดังมาแต่ไกลรบกวนสมาธิในการอ่านหนังสือทำให้ธารน้ำจำต้องถอนหายใจออกมา สาวสวยตวัดสายตาหันหน้าไปมองผู้มาใหม่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนลูกเลี้ยงคนโปรดของพ่อเธอนั่นเอง"อิจฉาเหรอ"น้ำเสียงเนิบนาบฟังดูคล้ายเยอะเย้ยทำให้เขมิกาหน้าบึ้งขึ้นมาทันตาเห็น สาวสวยในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคล้ายกับว่าต้องการจะหาเรื่อง"ทำไมฉันต้องอิจฉาคนอย่างแกด้วยฮะนังธารน้ำ คนอย่างแกมีอะไรดีให้คนอย่างฉันต้องอิจฉาจนกินไม่ได้นอนไม่หลับอย่างนั้นเหรอ""ก็ไม่รู้เหมือนกันสินะว่าคนอย่างฉันมันจะมีอะไรดีที่ทำให้เธอนั้นได้อิจฉา"ร่างสูงโปร่งดั่งนางแบบของธารน้ำลุกขึ้นยืนขึ้นเผชิญหน้ากับเขมิกาอย่างไม่เกรงกลัว"ฉ
ภายในห้องนอนสุดหรูสีทึบไม่มีแม้แต่แสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาแม้จะเป็นช่วงเวลากลางวันก็ตาม มีร่างสูงใหญ่ของชายคนหนึ่งอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาข้างเตียงนอน ในมือของเขานั้นกำขวดเหล้าเอาไว้แน่นแม้จะอยู่ในสภาพเมามายก็ตาม"ฮึก ธารน้ำ""...""ฉันคิดถึงเธอ"เหล้าสีอำพันในขวดแก้วถูกกระดกลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า ความมัวเมาไม่ได้ทำให้เขาลืมเลือนใบหน้าของคนรักได้ ยิ่งเขาดื่มมากเท่าไหร่ภาพใบหน้าของธารน้ำยิ่งฉายชัดอยู่ในหัวสมองของเขา ดวงตาคู่สวยของเธอยังคงตราตรึง พระเพลิงยังคงนึกถึงแฟนสาวของเขาตลอดมาแม้ว่าตอนนี้เธอจะตัดขาดการติดต่อและไม่ยอมออกมาหามาเจอหน้าเขาเลยก็ตาม"ธารน้ำ ฮึก ฉันรักเธอนะ"ชายหนุ่มซึ่งยังคงตกอยู่ในสภาพเมามายยังคงพร่ำเพ้อหาหญิงสาว มืออีกข้างของเขาเอื้อมไปคว้ารูปถ่ายของเธอขึ้นมากอดแนบอกเอาไว้ ดวงตาเหม่อลอยมองไปทั่วบริเวณรอบห้องซึ่งยังคงมีรูปถ่ายของธารน้ำติดเอาไว้มากมาย น้ำตาของลูกผู้ชายไหลทะลักออกมาเมื่อเขาย้อนนึกไปถึงภาพเหตุการณ์วันนั้น ภาพวันที่เธอหันหลังเดินจากไปแล้วไม่คิดจะหันกลับมา ดวงตาว่างเปล่าเมื่อมองหน้าเขาราวกับว่าความรักของเราทั้งสองภายในใจของเธอนั้นมันได้หมดแล้วจ
ธารน้ำยังคงใช้ชีวิตตามปกติโดยที่ไม่มีอดีตแฟนเก่าอย่างพระเพลิงเข้ามารบกวนหรือสร้างความวุ่นวายในชีวิตของเธออีกนับตั้งแต่วันนั้น ซึ่งมันก็ดีต่อการใช้ชีวิตของเธอเป็นอย่างมากแม้จะมีบางครั้งที่เธออยู่ตัวคนเดียวแล้วเผลอนึกถึงเรื่องราวในวันวานระหว่างเธอและชายหนุ่ม'เพลิง อันนั้นมันยังกินไม่ได้''อ้าวเหรอ งำ''พระเพลิง'แฟนสาวเรียกชื่อของชายหนุ่มดังลั่นก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของเขานั้นจะออกแรงวิ่งออกจากห้องครัวเมื่อมีสิ่งที่เรียกว่าตะหลิวลอยละลิ่วตามมาฟิ้ว'หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะพระเพลิง''มะ...ไม่ ธารน้ำฉันขอโทษ''นายตายแน่'ความสุขในตอนนั้นเมื่อทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันมันเป็นช่วงที่น่าจดจำสำหรับเธออยู่เสมอ เสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากผู้ชายที่ยิ้มยากมันยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ'อีกไม่กี่วันก็จะแต่งงานแล้ว อย่าทำตัวเหลวไหลให้ทางคุณอัคนีต้องขายขี้หน้าเข้าใจไหม''...''ฉันถามว่าเข้าใจไหม''ค่ะ หนูเข้าใจ''ถึงแกจะรักกับพระเพลิงยังไง แต่ถ้าแกไม่บากหน้าไปขอเงินมาให้ฉันแกก็ต้องแต่งงานกับคุณอัคนีตามที่ฉันสั่ง'บทสนทนากับบิดาเมื่อเธอก้าวขาเข้ามาภายในบ้านทำให้ความสุขในก่อนหน้านี้ระหว่างเธอกับพระเพลิงเลือนหายไป เสีย
ชายหญิงทั้งสองยืนจ้องหน้ากัน ความอึดอัดภายในดวงใจนั้นมันกำลังแน่นคับอก ริมฝีปากสวยของธารน้ำเม้มลิปสติกเริ่มจะหลุดลอกก่อนเธอจะเป็นฝ่ายกล่าวทักทายชายหนุ่มตรงหน้า"สวัสดีค่ะ คุณพระเพลิง"สรรพนามซึ่งดูฟังแล้วห่างเหินราวกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนนั้นมันชั่งดูขัดใจคนฟังอย่างชายหนุ่มยิ่งนัก ฝ่ามือใหญ่ค่อย ๆ กำหมัดแน่นด้วยความไม่พึงพอใจเมื่อหญิงสาวทำตัวเพิกเฉยราวกับไม่เคยสัมผัสใกล้หรือได้ร่วมหลับนอนเตียงเดียวกัน แต่ความไม่พึงพอใจนั้นถูกกลบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มที่พระเพลิงพยายามปั้นแต่งมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ"สวัสดีครับคุณธารน้ำ ยินดีที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการนะครับ"ธารน้ำเผยยิ้มรับเบา ๆ เธอรู้ดีว่าเขากำลังไม่พอใจ "อันที่จริงเราสองคนน่าจะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนะครับ คงไม่ต้องเรียกคุณให้มากพิธีอะไรแบบนั้นหรอกเนอะ""จริงด้วยสินะ ธารน้ำเองก็เรียนอยู่ปีสี่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเล็กเลยนี่""เรียนคณะนิเทศศาสตร์ใช่ไหมครับ ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณตาว่าที่เจ้าสาวของเฮียจัง"บทสนทนาระหว่างพี่ชายกับน้องชายแต่กลับทำให้ธารน้ำรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เธอไม่กล้าเงยหน้าสบตามองแววตาแพรวพราวของอดีตคนรักเลยสักนิดในตอน
บรรยากาศภายในงานแต่งของสองบ่าวสาวสุดแสนจะชื่นมื่นมีเพียงน้องชายของเจ้าบ่าวพ่วงด้วยแฟนเก่าของเจ้าสาวยืนกระดกเหล้าเข้าปากมองทั้งคู่ยืนเคียงข้างกันอย่างมีความสุขภายในงาน"มึงทนได้ยังไงวะไอ้เพลิง นั่นพี่ชายกับเมียมึงเลยนะที่แต่งงานกัน""นั่นสิ นี่มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง คนที่ยืนข้างธารน้ำมันควรเป็นมึงด้วยซ้ำไม่ใช่เฮียไฟ"ปึก"ใครว่ากูไม่รู้สึก"แก้วเหล้าทรงสวยถูกวางกระแทกโต๊ะเข้าอย่างแรงก่อนคนที่อยู่ในตำแหน่งผัวเก่าจะหันมามองหน้าเพื่อนทั้งสองด้วยดวงตาแดงก่ำทั้งสองข้าง"ไอ้เหี้ยเพลิง""กูเจ็บ มันเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้วว่ะ"ดวงตาแดงก่ำซึ่งคล้ายกับคนกำลังจะร้องไห้และไหนจะสีหน้าดูอมทุกข์ไม่มีความสุขนั้นมันแสดงชัดเจนถึงความรู้สึกของพระเพลิงในตอนนี้แล้วว่าเขากำลังจะเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ไหวการที่เขาจะต้องมาเห็นคนที่เขารักทั้งสองคนแต่งงานกันมันเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้ รอยยิ้มสดใสอันแสนบริสุทธิ์ที่ธารน้ำเคยยิ้มให้เขาตอนนี้เธอได้แบ่งปันไปให้กับพี่ชายของเขาอีกคน คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายเมื่อเช้านี้หัวใจของพระเพลิงแตกสลายย่อยยับเมื่อเห็นพี่ชายสวมแหวนลงบ
ปึง"ทำไมยังไม่ถอดชุดอีกล่ะครับ"โทนเสียงอ่อนโยนดังขึ้นเมื่ออัคนีเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพสวมแค่เพียงเสื้อคลุมอาบน้ำแค่เพียงตัวเดียว ส่วนธารน้ำยังคงอยู่ในชุดเจ้าสาวอย่างจัดเต็มเหมือนเช่นเคย"เอ่อ คือว่า"ด้วยสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอนั้นมันก็ทำให้อัคนีเข้าใจ"เดี๋ยวเฮียจะออกไปสูดอากาศที่ริมระเบียงสักพักนะครับ เชิญธารตามสบายได้เลย""ขอบคุณนะคะ"สีหน้าของเจ้าสาวคลายความกังวลลงได้มากเธอรู้สึกเบาใจเพราะอย่างน้อยอัคนีก็ยังคงให้ความเป็นส่วนตัวแก่เธอปึงรอยยิ้มตรงมุมปากของชายหนุ่มปรากฏขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดลง ธารน้ำเธอคงไม่กล้าทำอะไรถ้าหากยังมีเขาอยู่ในนั้นอันที่จริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องรับข้อเสนอตอบตกลงแต่งงานกับเธอก็ได้ แค่ยื่นเวลาออกไปให้บิดาของเธอหาเงินมาใช้หนี้หรือจะเป็นอีกวิธีนั่นก็คือยึดทุกอย่างมาเป็นของตนเองตามที่ได้เขียนในสัญญาเอาไว้ดวงตาคู่สวยสุกใสราวกับดวงดาว แก้วขาวผ่องอย่างกับปุยนุ่น ริมฝีปากสวยยืดหยุ่นยามเมื่อขยับพูด รูปหน้าที่แสนจะลงตัวตามสเปคของผู้หญิงที่เขาฝันหาธารน้ำตอบโจทย์ความต้องการของอัคนีทุกอย่างเธอสวยสะดุดตาตั้งแต่แรกเจอหน้า ยิ่งได้รู้จักยิ่ง
ปึก ปึก ปึกแรงกระแทกอันหนักหน่วงดังถี่ยิบภายในห้องหอของบ่าวสาว แต่ทว่าตอนนี้คนที่เข้าหอร่วมกับเจ้าสาวไม่ใช่เจ้าบ่าวของงาน แต่เป็นน้องชายเพียงคนเดียวกำลังเข้าหอกับพี่สะใภ้พระเพลิงไม่สนใจศีลธรรมอันดีงามอะไรนั่น เรื่องขี้ปากชาวบ้านมันไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้องเก็บเอามาใส่ใจให้รกสมอง"คราวนี้ยังจะปฏิเสธอยู่อีกไหมว่าฉันไม่ใช่ผัวของเธอ""มะ...ไม่ โอ๊ย พระเพลิง ฉันเจ็บ""ฉันบอกให้เธอมองยังไงล่ะธารน้ำ มองให้เห็นว่าตอนนี้ใครคือผัวของเธอธารน้ำ"ชายหนุ่มกระชากเส้นผมดันให้หญิงสาวเงยหน้า แววตาดุดันแอบแฝงไปด้วยความเจ็บปวดคู่นั้นมองใบหน้าสวยผ่านกระจกชายหนุ่มส่งมอบความเจ็บปวดผ่านแก่นกายกระแทกเข้าไปในร่องสวยของคนรักอย่างหนักหน่วงจนเธอรู้สึกจุกและเจ็บในเวลาเดียวกันตับ! ตับ! ตับ!"ฮึก เพลิง ธารเจ็บ""อดทนอีกนิดสิธารน้ำ อดทนให้เหมือนกับตอนที่ฉันอดทนมองเธอกับเฮียแต่งงานกับ"ปึก! ปึก! ปึก!"กรี๊ด"เสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น แก่นกายขนาดใหญ่ไม่เคยมีความอ่อนแรงหรืออ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนตอนที่ยังคบกันความรู้สึกภายในจิตใจของพระเพลิงนั้นมันถูกถ่ายทอดส่งผ่านร่างกายจนทำให้ธารน้ำแทบจะยืนไม่ไหว เธอใช้สองมือด
แก่นกายที่ยังคงขยายใหญ่สอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักสีสวยของหญิงสาวอีกครั้งอย่างไร้ความปรานี รอบนี้พระเพลิงอัดแรงกระแทกจนหญิงสาวน้ำตาไหลไม่ใช่เพราะความเสียวแต่มันเป็นความเจ็บปวดอย่างเน้น ๆ ปึก ปึก ปึก"เข้าหอกับพี่สะใภ้ทั้งที จะให้เอาอยู่ตรงที่เดียวมันก็ยังไงอยู่จริงไหม""ไม่นะ เพลิง ฮึก"ท่อนแขนแข็งแรงทั้งสองข้างสอดใต้เรียวขาฝ่ามือช้อนอุ้มสะโพกกลมกลึงเอาไว้ เอวสอบหนาเร่งกระแทกในขณะที่อุ้มร่างสวยเดินไปมาทั่วห้องจนเกิดเสียงกระแทกดังปัก! ปัก! ปัก!"โอ้ว มันเป็นบ้า""อ้าย เพลิง""ตื่นขึ้นมาสิเฮียไฟ ตื่นขึ้นมาดูว่าตอนนี้เมียรักของพี่กำลังถูกผมกระแทกอยู่""เพลิง อย่าทำแบบนี้ ซี๊ด""จะกลัวอะไร เฮียไฟไม่ตื่นมาหรอกน่า"ว่าแล้วชายหนุ่มก็อุ้มร่างสวยพาเธอเข้าไปกระแทกใกล้ ๆ กับเตียงนอนซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่อัคนีนอนหลับไม่ได้สติ"อูย เพลิง""ดูสิเฮียไฟ เมียของพี่เอามันเป็นบ้า"พระเพลิงเสียสติขยับเข้าไปใกล้คล้ายกับต้องการให้อัคนีลืมตาขึ้นมาเห็นในตำแหน่งท่อนเอ็นซึ่งกำลังขยับเข้าออกอยู่ในช่องทางรักของหญิงสาว เขากระแทกอยากรุนแรงซ้ำ ๆ จนหญิงสาวเสร็จปลดปล่อยน้ำหวานกระเซ็นออกมา"อ๊าส์""หึ น้ำของเธอกระเด็นใส่หน
"ธารต้องกราบขอโทษคุณพ่อด้วยนะคะสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น"เจ้าสัวหิรัญมองหญิงสาวเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงกลางโดยมีลูกชายของตัวเองนั่งขนาบข้างไม่ห่างไปไหนวันนี้คือวันที่ทั้งสามคนก้าวขาเข้ามาพบพร้อมกับอธิบายต้นสายปลายเหตุทั้งหมดที่เกิดขึ้นซึ่งมันตรงกับสิ่งที่เขาได้สืบหามาตั้งแต่วันที่เขาได้เห็นภาพถ่ายซึ่งได้ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของลูกชายคนเล็กในวันนั้น"พ่อไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรหนูธารเลยสักนิดหนูไม่ต้องคิดมากนะลูก"เจ้าสัวผู้ใจดียังคงมองหน้าลูกสะใภ้คนดีด้วยแววตาโทนอบอุ่นธารน้ำเป็นผู้หญิงที่เก่งและมีความสามารถการเรียนก็ไม่เป็นสองรองใคร งานบ้านก็เรียกว่าใช้ได้ทั้งซักผ้ารีดผ้าและการทำอาหารคาวหวานที่เขาได้ชิมอยู่บ่อยครั้ง"พ่อดีใจนะที่ลูกชายของพ่อทั้งสองคนได้มีหนูมาช่วยดูแล"คำพูดของท่านเจ้าสัวเรียกรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของหญิงสาวได้"ส่วนน้องเล็ก""ครับ""เรื่องหนูลิลลี่ พ่อจัดการเคลียร์กับทางนั้นให้เรียบร้อยแล้วนะลูกทางนั้นเขาไม่ว่าอะไรอีกทั้งยังเข้าใจดี"เป็นอีกเรื่องที่น่ายินดีสำหรับธารน้ำและพระเพลิง เด็กหนุ่มซึ่งกำลังใกล้จะจบการศึกษายิ้มออกมาได้ด้วยความดีใจก่อนจะหันไปคว้าร่างสวยของหญ
หัวใจของธารน้ำในตอนนี้นั้นสั่นเต้นรัวเร็ว แม้เธอจะเคยสัมผัสของทั้งสองคนมาแล้ว แต่มันก็ครั้งละคนไม่ใช่พร้อมกันทั้งสองแท่งแบบนี้ เธอพยายามบังคับไม่ให้ตัวเองตื่นตระหนกมากเกินไป มันก็เหมือนครั้งก่อนเพียงแค่ตอนนี้เธอต้องควบสองเท่านั้นเองพรึ่บเมื่อคิดได้แล้วเธอก็คุกเข่านั่งลงบนพรมผืนหนานั่งอยู่ระหว่างกลางของชายทั้งสอง ฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอยื่นไปกอบกุมลำกายยาวใหญ่สีหวานของทั้งคู่ สายตาของเธอตอนนี้เหมือนเด็กน้อยที่กำลังอยากรู้อยากลิ้มลองกับของเล่นชิ้นใหม่ตรงหน้า"เต็มที่เลยนะครับธาร เพราะเฮียเองก็จะเต็มที่กับธารเหมือนกัน อ๊าส์""อย่างนั้นแหละธารน้ำ อืม แบบนั้นแหละคนดี"เสียงกระเส่าอย่างมีความสุขของทั้งสองถูกเปล่งออกมาด้วยสีหน้าเคลิ้มฝันมีความสุขกับสิ่งที่เธอทำให้"อืม ดี แบบนั้น""เร็วอีก เมียจ๋า"ยิ่งพวกเขาเอ่ยชมด้วยสีหน้ามีความสุข เธอก็ยิ่งขยับฝ่ามือเร็วขึ้นจนพวกเขารู้สึกเกร็งแขม่วท้องเป็นลอนสวยของตัวเองยิ่งเธอใช้ฝ่ามือเล็ก ๆ ขยับมัน ร่างของเขาทั้งสองก็สั่นสะท้าน ความทรมานกำลังเข้าครอบงำ"อืม ธารครับ""อ๊าส์ ธารน้ำ"หญิงสาวเงยหน้าเรียวเล็กมองหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างกล้าหาญ และยิ่งเธอใช้ฝ่ามือเ
ธารน้ำหอบหายใจหนักเมื่อเห็นร่างกำยำของคนรักทั้งสองค่อย ๆ ใช้มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างเชื่องช้า สายตาราวกับสัตว์ป่าหิวกระหายจ้องมองมายังเธอไม่วางตา พรึ่บซิกแพคอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวเป็นลอนสวยแสดงชัดอยู่ตรงหน้า ไหลหนาผายผึ่ง ท่อนแขนกำยำ กล้ามเนื้อเรียงตัวสวยงามทำเอาหญิงสาวต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก"อึก"ชะตาสวาทของเธอกำลังจะขาด ขนาดไซซ์บ้องข้าวหลามของทั้งสองเธอได้สัมผัสมันมาหมดแล้ว ของคนแรกทั้งยาวและใหญ่ ส่วนของอีกคนก็ไม่คิดจะน้อยหน้า คนน้องลีลาเด็ด เอวถี่พลิ้วไหวทำเอาเธอแทบขาดใจตายคาเตียงมาตั้งหลายครั้ง ความดุดันเร่าร้อนอย่างไม่บันยะบันยังทำเอสเธอสลบเหมือดคาเตียงมาตั้งหลายคนส่วนอีกคนแม้ภายนอกดูสุขุมนุ่มลึกของคุณหมอแต่แอบซ่อนลูกเล่นความเผ็ดร้อนเอาไว้ด้วยเม็ดมุกรอบลำกายทำเอาเธอขาสั่นจนเดินไม่ไหวนอนซมอยู่บนเตียงตั้งหลายหนถ้าหากพวกเขาสองคนเข้ามาพร้อมกันเธอจะรับมันได้ไหม จะไหวหรือเปล่า"ธะ...ธารว่าพวกเราสามคนอาบน้ำนอนกันดีกว่านะคะ"เธอยังคงพยายามหาทางเอาตัวรอดแม้เปอร์เซ็นต์ในการรอดจะมีน้อยนิดก็ตามเมื่อเทียบกับความต้องการที่พุ่งสูงเฉียบร้อยเปอร์เซ็นต์ของชายหนุ่มทั้งสอง
"อยากออกไปหาอะไรทานไหม หรืออยากจะไปเที่ยวที่ไหนไหม""ไม่อะ อยากนอนอยู่ห้องมากกว่า"ธารน้ำเงยหน้าตอบเจ้าของห้องซึ่งกำลังวุ่นวายอยู่กับการแต่งตัวเพื่อเตรียมจะไปทำงาน "อยู่แต่ในห้องมาสองวันติดแล้วนะ ไม่เบื่อหรือไง"กอหญ้าถามเพื่อนรักในขณะที่หยิบแป้งฝุ่นเทลงบนฝ่ามือ ดวงตากลมโตจ้องมองเพื่อนสาวในชุดอยู่บ้านสบาย ๆ ผ่านเงากระจกซึ่งกำลังนั่งหน้าหงอยอยู่บนเตียงนอนขนาดห้าฟุตของเธอ"เบื่อสิ แต่ไม่รู้จะออกไปเที่ยวที่ไหน"ไม่อยากออกไปเดินเพ่นพ่านกลัวว่าอัคนีจะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ เธอยังไม่พร้อมจะกลับไปเจอหน้าใครในตอนนี้ มันยังไม่พร้อมที่จะเจอใครโชคยังดีที่สองวันนี้ไม่มีเรียน เธอไม่จำเป็นต้องพาร่างออกไปเดินเที่ยวเตร่ที่ไหน แต่ใจก็ย่อมรู้ดีว่าตัวเธอจะเอาแต่หลบซ่อนอยู่แต่ภายในห้องแบบนี้ไม่ได้ วันหนึ่งวันใดอัคนีก็ต้องตามหาเธอเจออยู่ดี และไม่แน่ก็อาจจะเป็นพรุ่งนี้ก็ได้ ใครจะไปรู้"ฉันไม่อยู่ก็ล็อกประตูดี ๆ ด้วยล่ะ วันนี้เด็กเสิร์ฟที่ร้านลาสองคนฉันคงต้องทำงานหนักเพิ่มเป็นสองเท่า และคงต้องอยู่ช่วยเขาปิดร้านด้วย"กอหญ้าบอกธารน้ำก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเก่าขึ้นมาสะพาย แต่สิ่งที่ธารน้ำหยิบยื่นมาทำให้กอหญ้าชะงักไป"อ
หมัดหนัก ๆ ของน้องชายซัดเข้าใส่ใบหน้าของพี่ชายอันเป็นที่รักอย่างหนักหน่วงจนอัคนีได้เลือดไหล และเมื่อพี่ชายตั้งตัวได้เขาเองก็ไม่คิดจะยอมให้น้องชายอย่างพระเพลิงกระทำต่อเขาแค่เพียงฝ่ายเดียว อัคนีปล่อยหมัดหนัก ๆ กลับไปให้น้องชายจนพระเพลิงเองก็ได้ตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขา ใบหน้าหล่อเหลาของสองพี่น้องมีเลือดไหล ก่อนทั้งคู่จะพุ่งเข้าใส่กอดรัดฟัดเหวี่ยงปล่อยหมัดใส่ให้แก่กันผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ"เป็นผัวภาษาเหี้ยอะไรวะ เมียคนเดียวยังไม่มีปัญญาดูแลได้""นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอเพลิง""ใช่ ผมกำลังบ้า และผมจะบ้าได้มากกว่านี้อีกถ้าหากวันนี้ผมยังไม่เห็นธารกลับมาที่บ้าน"สองพี่น้องยื้อยุดฉุดดึงกันไปมา "อย่าทำอะไรให้มันเกินหน้าที่ของตัวเองเพลิง นายเป็นน้องชายของเฮียควรอยู่ในส่วนไหนหันเจียมตัวเอาไว้ซะ""แล้วเฮียแหละเป็นผัวภาษาอะไรวะ เมียคนเดียวยังดูแลไม่ได้ทำไมปล่อยให้ธารหนีไป"พระเพลิงพ่นวาจาหยาบคายใส่พี่ชายหลังจะได้รับหมัดหนัก ๆ ดวงตาของไฟทั้งสองดวงลุกโชนจนแทบจะเผาไหม้คฤหาสน์หลังใหญ่ให้วอดวายเพล้ง ผลัวะเสียงข้าวของหล่นแตกกระจาย เสียงดังเอะอะโวยวายทำให้สาวใช้ที่กำลังยืนมุงดูเหตุการณ์อยู่ต่างพากันกรีดร้องด้
ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้งติดกันทำให้เจ้าของห้องต้องลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ปังร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีขาวโทนสะอาดตาปรากฏอยู่ตรงหน้าของกอหญ้า และทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครเธอจึงเปล่งเสียงแผ่วเรียกชื่อของเขาออกมา"คุณหมออัคนี""ผมมาหาธารน้ำ เธออยู่ที่นี่ไหมครับ"เสียงที่แผ่วเบาดังราวกับกระซิบของเขาดังขึ้น ซึ่งสถานที่แห่งนี้เป็นที่สุดท้ายหลังออกตามหาภรรยาตัวน้อยไปทั่วทุกพื้นที่ ที่ที่เขาคิดว่าเธอจะไปแต่กลับไม่พบ"ธารไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกค่ะ"กอหญ้าตอบเขาด้วยท่าทีสงบนิ่งแววตาของเธอเหลือบมองเข้าไปในห้องพักของตัวเองอัคนีมองตามสายตาของเธอ กรอบดวงตาของเขาแดงก่ำของเขาทำเอาคนพบรู้สึกเห็นใจ แววตาของเขาในตอนนี้แม้จะมีแว่นตาหนาเตอะบดบังอยู่แต่ก็ไม่อาจปกปิดความเจ็บปวดนั้นได้"ถ้าคุณเจอธาร ฝากบอกเธอด้วยนะครับว่าผมรักเขามาก"อัคนีบอกเพื่อนรักของภรรยาสาว เขาก้มหน้าล้วงเอากระเป๋าสตางค์ออกมา ธนบัตรสีเทาหลายสิบใบพร้อมกับบัตรสีดำวงเงินไม่จำกัดถูกส่งไปตรงหน้าของกอหญ้า เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยความสงสารจับใจ'ฝากให้ธารด้วยครับ เผื่อเธอหิวอยากจะออกไปซื้ออะไร"กอหญ้าอ่านริมฝีป
ร่างสูงใหญ่ของคุณหมอหนุ่มในชุดสำหรับเตรียมการผ่าตัดกำลังเคร่งเครียด จากที่คิดว่าจะต้องเข้าไปเซ็นเอกสารในบริษัทกลับต้องขับรถเข้าโรงพยาบาลเป็นการด่วนเมื่อมีเคสฉุกเฉินเข้ามา และตอนนี้เขากำลังตั้งหน้าตั้งตาผ่าตัดให้กับคนไข้เพื่อต้องการรักษาให้มีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้สองชั่วโมงผ่านไป นั่นคือการที่เขาได้ใช้เวลาอยู่ในห้องผ่าตัด เมื่อก้าวขาออกมาก็ต้องพบกับร่างของญาติคนไข้"ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักหมอจะให้พยาบาลพาคนไข้ไปนอนพักที่ห้องพักฟื้น คงต้องพักดูอาการอีกสักระยะหนึ่งถึงจะกลับบ้านได้""ขอบคุณนะครับคุณหมอที่ช่วยเหลือชีวิตของแม่ผมเอาไว้""ไม่เป็นอะไรครับหมอยินดี ขอตัวก่อนนะครับ"ร่างสูงใหญ่ของคุณหมอหนุ่มในชุดกาวน์สีขาวสะอาดตากล่าวลาญาติของคนไข้ก่อนจะเดินออกเพื่อจะกลับไปยังห้องพักของตัวเองแต่แล้วคุณหมอหนุ่มก็นึกขึ้นได้ว่า วันนี้ภรรยาตัวน้อยของเขามีเรียนวิชาเดียว โทรศัพท์ที่ถูกปิดเสียงอยู่ก็รีบถูกล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกง 'ธารเลิกเรียนแล้วนะคะ'ข้อความข้างบนซึ่งเป็นข้อความแรกถูกส่งมาก่อนจะตามด้วยข้อความถัดไป'ตกลงว่าเฮียจะมารับหรือว่าจะให้ธารนั่งรถไปหาที่บริษัทดีคะ''
แม้บรรยากาศภายในโต๊ะอาหารจะเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของสองเพื่อนรักแต่ธารน้ำกลับรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอยอยู่ใต้ผืนผิวน้ำท่ามกลางความเงียบงันกับคำว่า คู่หมั้นของแฟนเก่า มันกำลังตีแสกหน้าของเธอไม่ต่างอะไรจากท่อไม้ท่อนใหญ่มันทั้งเจ็บ จุก จนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรจะเรียบเรียงความรู้สึกพวกนี้ยังไงก่อนดี อาหารมากมายหน้าตาหน้าทานถูกวางอยู่บนโต๊ะอาหาร กลิ่นหอมยั่วยวนของมันก็ไม่อาจทำให้หญิงสาวในตำแหน่งลูกสะใภ้ใหญ่กระหายหิวได้ "หนูลิลลี่จะกลับมาอยู่เมืองไทยถาวรแล้วใช่ไหม""ค่ะ""ดีเลย ลูกชายคนเล็กของลุงก็ใกล้จะเรียนจบแล้วเหมือนกัน หนูกับลูกชายของลุงจะได้มีเวลาทำความรู้จักเพื่อรักษาความสัมพันธ์ในวันข้างหน้า"เจ้าสัวหิรัญพูดออกมาด้วยความพึงพอใจในตัวลูกสาวของเพื่อน "ลูกสาวของฉันพึ่งจะกลับมา แกก็จะพูดถึงเรื่องหมั้นเลยเหรอวะ""จะให้ช้าได้ยังไง ฉันจองหนูลิลลี่ลูกสาวของนายไว้ให้ลูกชายของฉันไว้ตั้งหลายปีแล้ว อีกไม่กี่เดือนพระเพลิงก็จะเรียนจบ หมั้นกันไปฉันก็จะได้หมดห่วง"ประมุขของบ้านนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี แต่สีหน้าของเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันทั้งสามคนนั้นในตอนนี้ไม่ได้แตกต่างกันส
ริมฝีปากสีธรรมชาติของอัคนีคลี่ยิ้มกว้างทันทีเมื่อเขากลับบ้านมาแล้วเห็นว่าภรรยาตัวน้อยในชุดนักศึกษากำลังช่วยแม่บ้านจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นในวันนี้"ธารครับ"เสียงอ่อนโยนของอัคนีทำให้เธอต้องหมุนตัวกลับมา ขาเรียวยาวที่โผล่พ้นกระโปรงตัวสวยนั้นกำลังเดินมาหา ธารน้ำสวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้าลายน่ารักยิ่งทำให้เธอดูน่ามองในสายตาของเขา"กลับมาถึงนานแล้วเหรอคะ""เปล่าครับ เฮียพึ่งกลับมาถึง แล้วนี่ธารกำลังทำอะไรอยู่""กำลังช่วยพี่ ๆ เขาทำอาหารเย็นค่ะ อีกสักแป๊บก็จะเสร็จแล้ว"เธอตอบเขาพร้อมยิ้มกว้าง อัคนีมองเลยร่างเล็กไปยังในครัวซึ่งวันนี้ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษ"เห็นว่าวันนี้จะมีแขกพิเศษมา ธารเลยอาสามาช่วยพวกพี่ ๆ เขา"ธารน้ำตอบอัคนีทั้งที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าแขกพิเศษที่ว่านั้นเป็นใคร รู้เพียงแต่ว่าเป็นคนสำคัญของท่านเจ้าสัวหิรัญที่ล่วงรู้ทุกอย่างแต่กลับไม่มีความกล้าเอ่ยบอกเธอไปเขากลัวว่าเธอจะเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้ธารน้ำตัดสินใจขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวกับอัคนีบนชั้นสองเพราะงานในครัวยังเหลืออะไรไม่มาก ทันทีเมื่อทั้งสองข้าวขาขึ้นไปถึงห้องพัก เสียงเครื่องยนต์ของรถคันหรูก็ดังขึ้นก่อนตัวรถจะถูกข