Semua Bab วันสิ้นโลกของผม: Bab 221 - Bab 230

โจเซฟนิ่งคิด“แผนที่วางไว้ก่อนหน้านี้คืออะไร” ก่อนจะเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นแทน“ระเบิดภูเขา เผาป่าให้เหี้ยน”“โอเค เข้าใจแล้ว” คนเป็นหัวหน้าพยักหน้าเห็นด้วย เขาได้ฟังสถานการณ์คร่าว ๆ จากเฉินเฟิงมาบ้างแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เป็นปัญหาใหญ่เลยก็คือต้นไม้ปิศาจ และร่างจริงของมันก็อยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึง 7 กิโลเมตรในเมื่อเป็นต้นไม้ก็ต้องกำจัดด้วยไฟถึงจะไม่เหลือซาก และการระเบิดภูเขาเองก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะมั่นใจได้ว่ารากไม้ที่อยู่ในดินจะไม่สามารถฟื้นคืนชีวิตได้อีกแผนนี้นับว่าไม่เลวเลย“คุณพิม หงส์ แล้วก็ตุ่นลงไปสร้างแนวดินที่ตีนภูเขา ป้องกันไม่ให้ไฟลุกลามไปไกล เป็นไปได้ก็สร้างรอบภูเขาลูกนี้ไปเลย”“ที่โรงเลี้ยงช้างมีรถบรรทุกคันเล็กจอดอยู่ครับ ผมลองสตาร์ตดูแล้วสามารถใช้ได้ แต่ก่อนหน้านั้นช่วยรอให้พวกผมสามารถดึงความสนใจของมันได้ก่อน อย่าเพิ่งออกจากบาเรียนะครับ” กว่าจะสร้างแนวกันไฟได้คงต้องวิ่งวนรอบภูเขากันล่ะ“โอเค” สองสามีภรรยารับคำสั่งอย่างแข็งขัน พาพิมพาไปยังรถบรรทุกคันเล็กทันที “อาเฟิงยังมีต้นลิ้นมังกรอยู่ไหม พวกเราเองก็จำเป็นต้องใช้ เดี๋ยวจะโดนรมควันตายกันหมด” ต้นไม้ปิศาจอยู่นอกบาเรีย ตอนนี้ท

ตูม!ไม่รอให้ทั้งสองคนปรึกษากัน ต้นจามจุรียักษ์ก็ฟาดกิ่งลงมาบริเวณที่พวกเขายืนอยู่พอดีเฉินเฟิงกระโดดหลบออกไปอยู่วงนอก เขาหยิบต้นลิ้นมังกรขึ้นมาปลูกทันที แม้ดินแถวนี้จะไม่อุดมสมบูรณ์นัก แต่ก็ต้องปลูกให้เยอะเข้าไว้ เพราะนอกจากจะช่วยฟอกอากาศแล้ว ยังเป็นการช่วยคุณหมีสู้อีกทางหนึ่งเช่นกัน แค่อาจจะยังไม่เห็นผลในตอนนี้และคิดว่าในไม่ช้าต้นไม้ปิศาจเองก็ต้องรู้ว่าเขาได้วางกับดักบางอย่างลงไปแล้ว... หึหึฟากนิโคลัสก็ไม่ปล่อยให้มันเพ่งเล็งคนรัก ยินดีรับบทตัวแท็งก์สร้างลูกบอลไฟในมือจำนวนหนึ่ง ครึ่งหนึ่งปาใส่ลำต้น และอีกครึ่งปาใส่กิ่งก้านสาขา น่าเสียดายที่เป็นใบไม้สดทำให้ติดไฟยากไปสักหน่อยซึ่งบริเวณลำต้นนั้นก็เข้าถึงยากเช่นกัน เมื่อใดก็ตามที่ชายหนุ่มจงใจโจมตีใส่กลางต้นก็มักจะมีรากโผล่ขึ้นมาจากดิน คอยปัดป้องการโจมตีนั้นเสมอ ทำให้ต้องเบี่ยงไปโจมตีกิ่งก้านด้านบนแทนทั้งเจ้ากระต่ายและคุณหมีต่างก็พยายามทำหน้าที่ของตนเองอย่างสุดความสามารถ แต่ต้นไม้ยักษ์ใหญ่เองก็ตระหนักดีว่านี่คือศัตรูที่ยากจะต่อกร มันเองก็ทุ่มสุดตัวเช่นกันกิ่งก้านกวัดแกว่งฉวัดเฉวียน แพทย์ทหารหนุ่มต้องกระโดดโยกหลบเป็นพัลวัน หรือแม้แต่เ

ต้นจามจุรีหรือต้นก้ามปู ถือเป็นต้นไม้ยืนต้นที่อยู่ในวงศ์เดียวกับพืชตระกูลถั่ว ใบของมันจึงมีธาตุไนโตรเจนที่สูงกว่าใบไม้ชนิดอื่น สามารถช่วยเพิ่มธาตุอาหารที่มีประโยชน์ในดินได้ ชาวบ้านบางคนในหมู่บ้านก็ใช้ใบจามจุรีนำไปผสมคลุกเคล้ากับดินหรือแกลบเพื่อนำไปเป็นส่วนผสมหลักในการเพาะปลูกต้นกล้า ก่อนจะนำพวกมันไปลงแปลงต่อไปลืมไปได้ยังไงกัน!เขาลืมเรื่องสำคัญอย่างนี้ไปได้ยังไงกัน!ตูม!“รับทราบ!” นิโคลัสวิ่งฝ่าเข้าไปในคลื่นรากไม้ ใช้พลังทำลายรากที่อยู่ใกล้ตัวให้มากที่สุด หากสร้างความเสียหายให้มันได้มากเท่าไร การซ่อมแซมตัวมันเองก็ต้องใช้สารอาหารมากเท่านั้น มาดูกันว่าใบที่มันสลัดหลุดจนหมดจะเพียงพอให้มันใช้ได้ตลอดรอดฝั่ง หรือจะเป็นตัวเขาที่หมดแรงก่อนต้นจามจุรียามไร้ใบนั้นดูน่ากลัวยิ่งกว่าตอนที่มันยังคงมีใบปกคลุมเสียอีก เมื่อใดที่มันสะบัดกิ่งสีน้ำตาลเข้มสวนทางลม ยิ่งเสริมให้ดูเหมือนหลุดออกมาจากกราฟิกซีจีขั้นสูงในภาพยนตร์แฟนตาซีคราวนี้เฉินเฟิงเองก็ไม่ได้รอซัพพอร์ตอยู่รอบนอกอีก เขากระชับมีดในมือ คอยหาโอกาสตัดกิ่งใกล้ตัวโดยหวังว่าจะสามารถลดจำนวนกิ่งที่เป็นอันตรายให้กับคนรักที่อยู่ใกล้ต้นจามจุรีมากที่สุด

“ท่านแม่ขอรับ พวกเรากำลังจะไปที่ไหนกันหรือ” เด็กหนุ่มในวัย 14 หนาวเอ่ยถามมารดา วันนี้อยู่ ๆ แม่ของเขาก็ลุกขึ้นมาทำอาหารมื้อใหญ่ที่มีทั้งเนื้อและไก่ที่เขาชอบ ทั้งที่เวลานี้ฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาล อาหารการกินล้วนต้องประหยัด ไข่ฟองหนึ่งแทบจะต้องนำมาต้มแล้วแบ่งเป็น 4 ส่วนแล้วกินกับข้าวคลุกเกลือเพื่อให้เพียงพอต่อทุกคน“ไปสักการะท่านเจ้าป่าเจ้าเขา” หญิงวัยกลางคนใบหน้าซูบตอบมองใบหน้าลูกชายที่ถึงวัยต้องแต่งงานมีครอบครัว แต่เพราะครอบครัวมีที่ดินน้อย ทำให้จนป่านนี้ก็ยังหาใครมาแต่งเป็นเมียของมันไม่ได้สักที ฝ่ามือหยาบกร้านกระชับข้อแขนของเด็กหนุ่มไว้แน่น “แม่จะพาเจ้าไปขอพร”“ท่านแม่” น้ำเสียงของเด็กหนุ่มขาดห้วง ขาที่กำลังก้าวตามแรงจูงของผู้ให้กำเนิดหยุดชะงัก ใบหน้าที่มีส่วนคล้ายคลึงกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้าก้มต่ำ “ท่านเจ้าป่าเจ้าเขาต้องการข้าหรือ” เด็กหนุ่มเอ่ยถาม น้ำเสียงสั่นระริก รู้ดีว่าหากเดินขึ้นเขาต่อไป...ตนจะไม่มีวันได้กลับลงมาอีกเลย“อืม ท่านหมอผีเอ่ยถามแล้ว ท่านบอกว่าต้องเป็นเจ้า” อันที่จริงที่ประชุมหมู่บ้านแจ้งเพียงว่าที่ฝนไม่ตกครั้งนี้เป็นเพราะท่านไม่พึงใจต่อเลือดสัตว์ ท่านต้องการเครื่องเ

“อยากเห็นจังเลย” หญิงสาวเคยออกทำภารกิจมาบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอการกลายพันธุ์ในต้นไม้ที่มีทิศทางเลวร้ายเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่าจะเหมือนกับภาพยนตร์แฟนตาซีที่เคยได้ดูไหมดาริณีจึงเริ่มเล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนที่เธอกับโจเซฟตามขึ้นไป เป็นจังหวะเดียวกับตอนที่ต้นจามจุรีกำลังสลัดใบ ภาพความสวยงามนั้นตรึงร่างเธอจนเกือบลืมหายใจแต่ต่อมาก็ต้องเกร็งตัวมองการต่อสู้ของสองหนุ่มจนไม่สามารถละสายตาได้ เธอรู้ว่าทั้งสองคนคงรู้ตัวแล้วว่าเธอกับโจเซฟอยู่ห่างออกไป หากต้องการกำลังสนับสนุนก็พร้อมเข้าไปเสมอเคยคิดว่าซอมบี้นั้นน่ากลัว ยิ่งมีจำนวนเยอะก็ยิ่งยากจะรับมือ แต่เมื่อได้พบเจอกับต้นไม้กลายพันธุ์ทำเอาต้องมาเรียงลำดับความน่ากลัวกันใหม่เฉินเฟิงกับนิโคลัสตามลงมาเป็นกลุ่มสุดท้าย พ่วงมาด้วยพลายวารีและพลายมงคล“ขอบคุณมากเลยนะครับ” เจ้ากระต่ายโค้งตัวขอบคุณ ก่อนหน้านี้เขาไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่าการเผาป่าจะสามารถส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากคนในกลุ่มได้ คิดว่าคงต้องหาทางจัดการกันเองแล้ว“เรื่องเล็กน้อยน่า” หงส์บอกปัด ถ้าเป็นเธอตกอยู่ในอันตราย ทุกคนก็พร้อมให้ความช่วยเหลือเหมือนกัน “เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว”“ใช่ หงส์พูด