Semua Bab วันสิ้นโลกของผม: Bab 231 - Bab 240

หลังจากตุ่นโวยวายเรื่องพลายมงคลเป็นวิญญาณไม่ใช่ช้างที่ยังมีลมหายใจ ทั้งเขาและนิโคลัสจึงต้องนั่งอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้่งหมดให้กับสมาชิกในทีมฟังอย่างละเอียดอีกครั้งทั้งกลุ่มกินนอนอยู่ที่ตีนภูเขาอยู่ 3 วัน 3 คืนเพื่อรอให้ไฟที่ไหม้บนภูเขามอดดับสนิท ระหว่างนั้นก็ได้หงส์กับพิมพาคอยสร้างกำแพงโคลนป้องกันอยู่เสมอ ทำให้ไม่เกิดเหตุการณ์ไฟลุกลามไปไกลจากนั้นก็ขึ้นไปเอาอัฐิหรือก็คืออดีตโครงกระดูกในหลุมรากของต้นจามจุรียักษ์กลับลงมาด้วย ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหมแต่เขาคิดว่าบุคคลที่อยู่ในหลุมเหล่านี้คงไม่ปรารถนาที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไปส่วนพลายมงคลน่าเสียดายที่ตอนแรกก็ตามพวกเราออกจากปางช้างมาแต่โดยดี แต่พอผ่านไปสักพัก ร่างวิญญาณของช้างเชือกใหญ่กลับเริ่มเลือนรางลง สร้างความตระหนกให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก และยิ่งปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปมากเท่าไรก็ยิ่งซีดจางลงไปอีกหรือว่า!‘รีบกลับรถไปที่ปางช้างเดี๋ยวนี้!’ หงส์ตะโกนโจเซฟหมุนพวงมาลัยรถอย่างเร็ว แม้น้ำมันจะเหลือน้อยนิดก็ช่าง รีบเหยียบคันเร่งขึ้นภูเขาไปอย่างรวดเร็ว‘ร่างกายชัดขึ้นมาแล้ว’ ถึงจะกลัว แต่ชายหนุ่มใบหูสุนัขก็กลืนน้ำลายลงคอก่อนรายงานไปตามจริง‘หรือจ

“คิดว่าจะไปที่ค่ายเมืองหลวง หาของมาเติมบ้านสักหน่อย คุณยายอยากได้อะไรบ้างไหมครับ” เผื่อว่าจะสามารถชดใช้ให้กับความเสียหายที่เขาก่อขึ้นมาได้บ้าง“โอ๊ย ยายจะไปอยากได้อะไร เมื่อก่อนไม่มีน้ำไม่มีไฟก็อยู่มาได้แค่นี้น่ะ จิ๊บ ๆ” หญิงชราบีบนิ้วชี้กับนิ้วโป้งเข้าหากัน สมัยเธอเด็ก ๆ ไม่มีกระทั่งรถยนต์อำนวยความสะดวกด้วยซ้ำ จะไปไหนทีก็ต้องเดินกันข้ามวันยิ่งถ้าต้องเข้าไปขายของในเมืองก็ต้องตื่นตั้งแต่ตี 4 เดินตัดทุ่งไปเรื่อย ๆ เกือบ 20 กิโลเมตรได้“คุณยายไม่มีแต่กิ่งมี”“มาอีกแล้ว” หงส์เบะปาก เดินแยกไปขึ้นรถโดยไม่สนใจว่ากิ่งแก้วจะพูดอะไร ยังไงก็คงไม่พ้นหาเรื่องชอบธรรมให้ตนเองด้วยตรรกะแปลก ๆ ให้ความคิดของตัวเองถูกต้องที่สุดอีก“ผมว่าผมก็ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายในหมู่บ้านแล้วไม่ใช่เหรอครับ” โจเซฟกอดอกถาม“พวกเราอยากเข้าไปในเมือง” กิ่งแก้วแสร้งทำเป็นไม่ฟังคำพูดของโจเซฟ แต่หันไปพูดความต้องการของตัวเองกับเฉินเฟิงแทน อย่างไรก็เป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน ตอนนี้เธอถูกลูกชายเมินอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว กรไม่กลับบ้านเลยเอาแต่ขลุกตัวอยู่กับกลุ่มอาสาปกป้องกำแพง เธอมาตามให้กลับบ้านก็หลบหน้าหลบตาความน้อยเนื้อต่ำใจที่มีจึงผลัก

…งี้ดดดดด!!!!ตึง ๆ ๆ“...”ตัวใหญ่เกินไปแล้ว!!ทีโอกับตุ่นยืนมองแร็กคูนตัวใหญ่วิ่งตึงตังไปหาสองคู่รักหมีกระต่าย สัมผัสหนัก ๆ ของฝ่าเท้าถึงกับทำให้พื้นสะเทือนเป็นวงกว้าง นอกจากโจเซฟและหงส์ที่เคยเห็นมาก่อน ปฏิกิริยาของสองหนุ่มจึงดูน่าขบขันพอสมควร ดีที่ทุกคนให้ความสนใจไปที่มังคุดจนหมด จึงไม่มีใครเห็นทั้งคู่เผยสีหน้าเบิกตาโตอ้าปากค้างจนดูเหมือนภาพก๊อบปี้แล้ววาง“โอ๋ ๆ ๆ คิดถึงเหมือนกัน” เฉินเฟิงเอื้อมมือไปลูบไล้เส้นขนชุ่มน้ำ ไม่นึกรังเกียจขนเปียกแฉะของมันสักนิดเจ้าตัวรักสะอาดคงไปอาบน้ำก่อนจะมาหาพวกเขาแน่ ๆงี้ดดดดด (มารับมังคุดแล้วใช่ไหม มารับมังคุดแล้วสินะ)แร็กคูนตัวไม่น้อยใช้สองมือจับบ่าของเฉินเฟิงไว้แน่นแล้วยืนด้วยขาหลัง หางพวงใหญ่ตีพื้นเป็นระยะ แสดงให้เห็นว่ามันดีใจมาก“อื้อ มารับมังคุดแล้วล่ะ” เฉินเฟิงเห็นท่าทางดีใจออกนอกหน้าก็พลอยเอ็นดูหนัก น่ารักจริง ๆ เลยนะเนี่ยพออ้อนเฉินเฟิงจนหนำใจก็หันไปถูไถนิโคลัสต่อ แบ่งปันความรักให้กับเจ้านายทั้งสองอย่างเท่าเทียม มันคิดถึงทุกคนเลย~“ตัวใหญ่กว่าพลายวารีอีกนะครับเนี่ย” ทีโอลองเปรียบเทียบด้วยสายตา“เข้าใจภาษามนุษย์ด้วยนะ” หงส์เสริมอีกคำ“กล

“เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนมีทีมที่ค่อนข้างแข็งแกร่งทีมหนึ่งมารับภารกิจนี้ไปทำครับ แต่ไปได้ 5 วันก็กลับมารายงานด้วยสภาพสะบักสะบอม พร้อมกับแจ้งว่าทางสำนักงานให้ข้อมูลผิด สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญไม่ได้มีแค่ตัวเงินตัวทองจำนวน 500 ตัว” เจ้าหน้าที่ดึงเอกสารเกี่ยวกับภารกิจนี้ออกมาให้โจเซฟดู“มีฟ้องร้องขอให้เรารับผิดชอบด้วย โชคดีที่ทางนั้นไม่มีคนตายทางเราเลยขอซื้อข้อมูลเพิ่มเติมด้วยราคา 10 คะแนนเรื่องราวเลยจบลงด้วยดี” เจ้าหน้าที่หนุ่มแอบเล่าเรื่องนอกเหนือจากหน้าที่เล็กน้อย วันนั้นสำนักงานแทบลุกเป็นไฟจริง ๆ“นี่มัน…” โจเซฟถึงกับพูดไม่ออก ภารกิจที่คิดว่าน่าจะประสบความสำเร็จไม่ยาก ดูท่าจะไม่ง่ายเสียแล้วสิ“หน่วยวิทยาศาสตร์เองก็กลุ้มใจครับ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่มีอยู่ไม่เพียงพอต่อการใช้งาน ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะได้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่อยู่ในส่วนกลางมาก ๆ ไหนจะพวกอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่จำเป็นอีก จึงเขียนหนังสือเพิ่มของรางวัลจากแผงโซลาร์เซลล์พร้อมแบตเตอรี่ 2 ชุดเป็น 5 ชุด กับแต้มอีก 300 คะแนน”“พอจะแง้มบอกได้ไหมว่าจะเอาของพวกนั้นไปทำอะไร” 300 คะแนนไม่ใช่น้อยเลย ทำให้คนคนหนึ่งสามารถใช้ชีวิตอยู่ในค่ายแห่งนี้ไ

เวลาที่มีใครทำให้เขาไม่พอใจ แค่ตีหน้าเศร้ากลุ่มคนที่ชื่นชอบเขาก็พร้อมจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมาร่าเริงดังเดิมแต่ไม่ใช่กับกลุ่มทหารรับจ้างของโจเซฟ ถึงใครหลายคนจะสงสารเขา อยากปลอบโยนอยากต่อว่าตัวการ แต่ใครล่ะจะกล้าลงมือกับคนที่เปรียบเสมือนไอดอลของทหารหาญและประชาชนทั่วไป ดังนั้นต่อให้มีคนอยากทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาวออกหน้าปกป้องแค่ไหน แค่รู้ว่าเป็นโจเซฟก็พร้อมวิ่งกลับไปทางเดิมแฮมสเตอร์หนุ่มจึงได้แต่กดข่มความไม่พอใจไว้ในอก แล้วกลับมาระบายทุกอย่างเมื่อประตูห้องพักของตนเองปิดลง“แม่งเอ๊ย!!” ชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียมโครงการหรู นอกจากจะเป็นที่พักราคาแพงสำหรับกลุ่มทำภารกิจนอกกำแพงแล้ว ยังเป็นสวัสดิการของคนที่ทำคุณประโยชน์ให้กับค่ายอย่างไอซ์ที่เปรียบเสมือนคลังอาหารเคลื่อนที่ของค่ายพันธมิตรขาเรียวเตะถังใส่ร่มตรงตู้เก็บรองเท้าจนมันกระเด็นไปไกล จากนั้นก็คว้าหมอนใบโตออกมาจากอากาศ มือเรียวบางที่ใครต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าสวยงามยิ่งกว่ามือของผู้หญิงกำหมอนใบนั้นแน่นจนขึ้นข้อขาว เผยความดุดันแบบที่บุรุษเพศควรมีปึก ๆก่อนจะระบายความอัดอั้นตันใจด้วยการฟาดมันลงไปบนโซฟาเบดกลางห้องนั่งเล่นหรู ท