“เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนมีทีมที่ค่อนข้างแข็งแกร่งทีมหนึ่งมารับภารกิจนี้ไปทำครับ แต่ไปได้ 5 วันก็กลับมารายงานด้วยสภาพสะบักสะบอม พร้อมกับแจ้งว่าทางสำนักงานให้ข้อมูลผิด สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญไม่ได้มีแค่ตัวเงินตัวทองจำนวน 500 ตัว” เจ้าหน้าที่ดึงเอกสารเกี่ยวกับภารกิจนี้ออกมาให้โจเซฟดู“มีฟ้องร้องขอให้เรารับผิดชอบด้วย โชคดีที่ทางนั้นไม่มีคนตายทางเราเลยขอซื้อข้อมูลเพิ่มเติมด้วยราคา 10 คะแนนเรื่องราวเลยจบลงด้วยดี” เจ้าหน้าที่หนุ่มแอบเล่าเรื่องนอกเหนือจากหน้าที่เล็กน้อย วันนั้นสำนักงานแทบลุกเป็นไฟจริง ๆ“นี่มัน…” โจเซฟถึงกับพูดไม่ออก ภารกิจที่คิดว่าน่าจะประสบความสำเร็จไม่ยาก ดูท่าจะไม่ง่ายเสียแล้วสิ“หน่วยวิทยาศาสตร์เองก็กลุ้มใจครับ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่มีอยู่ไม่เพียงพอต่อการใช้งาน ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะได้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่อยู่ในส่วนกลางมาก ๆ ไหนจะพวกอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่จำเป็นอีก จึงเขียนหนังสือเพิ่มของรางวัลจากแผงโซลาร์เซลล์พร้อมแบตเตอรี่ 2 ชุดเป็น 5 ชุด กับแต้มอีก 300 คะแนน”“พอจะแง้มบอกได้ไหมว่าจะเอาของพวกนั้นไปทำอะไร” 300 คะแนนไม่ใช่น้อยเลย ทำให้คนคนหนึ่งสามารถใช้ชีวิตอยู่ในค่ายแห่งนี้ไ
“หรือว่า…”“อือ สถานที่คือศูนย์วิทยาศาสตร์กลาง” บอกใบ้แค่นี้คนที่ทำงานคลุกคลีอยู่กับภารกิจนับร้อยนับพันย่อมเข้าใจ ในภารกิจทั้งหมดที่แจกจ่ายให้กับทหารและประชาชนทั่วไป มักจะมีภารกิจโหดหินที่ถูกยกขึ้นหิ้งไม่มีใครกล้าแตะต้องอยู่หลายงาน และหนึ่งในนั้นก็คือภารกิจรวบรวมอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่ว่า“สมกับเป็นท่านเทพ…” ไม่ได้การแล้ว เขาเองก็ต้องตั้งใจทำงานเผื่อสักวันหนึ่งจะไล่ตามเงาของท่านเทพได้ทันสักนิดก็ยังดีอีกฝ่ายเป็นมนุษย์ธรรมดายังเก่งกาจหาคู่ต่อสู้ยากพวกเขาเองก็ต้องทำงานในหน้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่ให้เสียชื่อที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์บนโลกใบนี้!ดังนั้นบรรยากาศในสำนักงานประกาศภารกิจจึงมีแต่คนตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ไม่พูดเล่นดังเช่นปกติ จนทำให้หลายคนที่เข้ามาติดต่อต้องออกมาดูว่าตนเองไม่ได้เข้ามาผิดที่“อ้าว ทีโอนี่นา” เสียงทุ้มนุ่มราวกับเป็นเสียงของสัตว์ตัวเล็กพาให้ขนกายชายหนุ่มผู้มีพลังพิเศษโลหะลุกชันฉิบหายแล้ว!“อะไรกัน พี่ไม่ได้จำคนผิดนะ ไม่ต้องหันหน้าหนีหรอก” ไอซ์หัวเราะเสียงใส ด้านหลังมีผู้ติดตามหลายคนคอยคุ้มครองความปลอดภัยให้กับคนสำคัญของค่าย“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” ทีโอสงบสติอารมณ์ของ
เวลาที่มีใครทำให้เขาไม่พอใจ แค่ตีหน้าเศร้ากลุ่มคนที่ชื่นชอบเขาก็พร้อมจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมาร่าเริงดังเดิมแต่ไม่ใช่กับกลุ่มทหารรับจ้างของโจเซฟ ถึงใครหลายคนจะสงสารเขา อยากปลอบโยนอยากต่อว่าตัวการ แต่ใครล่ะจะกล้าลงมือกับคนที่เปรียบเสมือนไอดอลของทหารหาญและประชาชนทั่วไป ดังนั้นต่อให้มีคนอยากทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาวออกหน้าปกป้องแค่ไหน แค่รู้ว่าเป็นโจเซฟก็พร้อมวิ่งกลับไปทางเดิมแฮมสเตอร์หนุ่มจึงได้แต่กดข่มความไม่พอใจไว้ในอก แล้วกลับมาระบายทุกอย่างเมื่อประตูห้องพักของตนเองปิดลง“แม่งเอ๊ย!!” ชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียมโครงการหรู นอกจากจะเป็นที่พักราคาแพงสำหรับกลุ่มทำภารกิจนอกกำแพงแล้ว ยังเป็นสวัสดิการของคนที่ทำคุณประโยชน์ให้กับค่ายอย่างไอซ์ที่เปรียบเสมือนคลังอาหารเคลื่อนที่ของค่ายพันธมิตรขาเรียวเตะถังใส่ร่มตรงตู้เก็บรองเท้าจนมันกระเด็นไปไกล จากนั้นก็คว้าหมอนใบโตออกมาจากอากาศ มือเรียวบางที่ใครต่างก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าสวยงามยิ่งกว่ามือของผู้หญิงกำหมอนใบนั้นแน่นจนขึ้นข้อขาว เผยความดุดันแบบที่บุรุษเพศควรมีปึก ๆก่อนจะระบายความอัดอั้นตันใจด้วยการฟาดมันลงไปบนโซฟาเบดกลางห้องนั่งเล่นหรู ท
โจเซฟสลัดคนเหล่านั้นหลุดได้ในเวลาไม่นาน ชายหนุ่มบ่นเรื่องที่ต้องมาเปลืองน้ำมันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องมาตลอดทาง ถ้าขับตรงยาวไปเลยน้ำมันคงไม่พร่องขนาดนี้ ทีโอเองก็ผสมโรงบ่นกันยาวเหยียดจนถึงที่หมาย...จุดนัดพบที่ตกลงกันไว้ก็คือที่คลินิกสัตว์แห่งหนึ่งไม่ไกลจากศูนย์วิทยาศาสตร์กลางมากนัก ที่นี่ยังมีอาหารสัตว์หลงเหลืออยู่ เฉินเฟิงจึงอยากหาอาหารเสริมที่เหมาะกับแร็กคูนอย่างมังคุด เดิมทีก็เป็นสัตว์เลี้ยงของมนุษย์ ไม่รู้ว่าอาหารที่กินไปทุกวันจะมีสารอาหารเพียงพอต่อความต้องการของร่างกายหรือเปล่าเพราะต้องรอโจเซฟกับทีโอกักตัวที่ค่ายหลายวันกว่าจะรับภารกิจได้ ระหว่างนี้เฉินเฟิง นิโคลัส และมังคุดจึงออกล่าซอมบี้ในละแวกนี้จนหมด เป็นการวอร์มร่างกายรอไปกอ่น ฟากหงส์กับตุ่นก็ออกไปหาเสบียงและน้ำมันมาเพิ่มพอโจเซฟมาถึงทุกคนก็พร้อมออกปฏิบัติภารกิจเต็มที่ นั่งล้อมวงกันรับฟังรายละเอียดภารกิจอย่างตั้งใจ“มาประชุมกันก่อน ดูเหมือนงานจะไม่ง่ายแล้วล่ะ” โจเซฟยื่นแบบสำเนาภารกิจและแผนผังที่ตั้งของศูนย์วิทยาศาสตร์กลางอย่างละเอียดให้ลูกทีมได้ศึกษาด้วยตัวเอง ซึ่งคนที่รับเป็นคนแรกคือนิโคลัสที่อยู่ใกล้ที่สุด“วรนุชนั่นเพิ่
“มังคุดจะไปด้วยครับ” เฉินเฟิงหันมาบอกคนในกลุ่ม พร้อมกับได้รับการพยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายจากสัตว์หน้าขนกำหนดจำนวนสมาชิกที่จะไปเรียบร้อยแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการศึกษาสถานที่ที่จะไปเพื่อวางกำลังคนให้เหมาะสม กว่าจะลงตัวก็ใช้เวลาพูดคุยอยู่ร่วมชั่วโมง จนตะวันเริ่มลาลับขอบฟ้าจึงหยิบอาหารกระป๋องขึ้นมากินก่อนจะเตรียมตัวพักผ่อนในลำดับต่อมา“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ก็นอนพักที่นี่ก่อน” โจเซฟมองสภาพอาคารพาณิชย์ที่เคยเป็นคลินิกรักษาสัตว์ ถึงจะมีคราบเลือดเกรอะกรังของอดีตเจ้าของตึก แต่รอบอาณาบริเวณนี้ไม่มีเสียงการเคลื่อนไหวของซอมบี้มากนัก เหมาะแก่การพักผ่อน อีกทั้งด้านหลังยังมีโรงเก็บรถที่สามารถนำรถยนต์ของนิโคลัสและรถบรรทุกขนาดเล็กเข้าไปจอดได้คืนนั้นนิโคลัสจับสลากได้คู่กับทีโอเฝ้าเวรในตอนกลางคืน คุณหมอหมีค่อนข้างอารมณ์เสีย ทำไมเขาต้องจับสลากด้วยไหน ๆ ก็ครบคู่อยู่แล้ว‘แค่เห็นว่าน่าสนุกดี’ หญิงสาวต้นคิดยักไหล่ และได้แรงสนับสนุนเพิ่มเติมจากโจเซฟ ตุ่น และทีโอ ทำให้คนที่เหลือแต่มองตาปริบ ๆกลายเป็นว่าหงส์ได้คู่กับโจเซฟ และตุ่นได้คู่กับเจ้ากระต่าย เหมือนยกหินทับเท้าเมื่อตุ่นเห็นว่าคนรักได้คู่กับอาหารตาของเจ้า
ในขณะที่รถทั้งสองคันมุ่งหน้าตรงไปยังอาคารที่อยู่ตรงกลางซึ่งเป็นเป้าหมายหลักของภารกิจในครั้งนี้ เบื้องหลังของพวกเขาก็มีเพื่อนตัวยักษ์ที่รั้งอยู่กลางทางเพื่อไม่ให้ศัตรูสามารถติดตามไปได้กี๊ซ! (มาเลย เจ้าหน้าไม่มีขน!)มังคุดยืนด้วยขาหลัง มองวงน้ำกว้างที่เคยมีร่างของเจ้าสัตว์เลื้อยคลานถูกมันฟาดตกน้ำไป แม้จะไม่มีการเคลื่อนไหวแต่ก็ไม่ประมาท มือข้างหนึ่งคว้ากิ่งไม้ที่อยู่ใกล้มือ หักมันออกจนมีปลายแหลม เพราะถึงตัวใหญ่จะไม่โผล่ขึ้นมา แต่พวกตัวเล็กตัวน้อยต่างเริ่มทยอยเดินมาหามากขึ้นเรื่อย ๆ หรือนี่จะเป็นแผนส่งลูกสมุนมาก่อนจิ๊! (น่ารำคาญจริง!)มังคุดใช้ปลายแหลมต่างหอก คอยแทงพวกลูกกระจ๊อกจนตายตกไปหลายตัว ถ้าแค่แทงธรรมดาคงไม่น่าตกใจเท่าไรนัก ไม่ใช่กับมังคุดที่ซึมซับวิธีการทำอาหารมาจากเจ้านาย (?)หากเฉินเฟิงอยู่ตรงนี้คงได้เห็นมังคุดใช้ไม้แทงตัวเงินตัวทองเหมือนกำลังแทงปลา พอแทงได้ตัวหนึ่งก็รูดมันลงมากลางไม้ หันไปแทงอีกตัวก็รูดลงมาอีก จนความยาวของไม้มีไม่พอจึงได้เปลี่ยนไปหักกิ่งใหม่ ก่อนจะจ้วงแทงต่อไป ได้เป็นตัวเงินตัวทองเสียบไม้พร้อมย่างวางเรียงไว้เป็นกอง ๆยิ่งกองไม้เพิ่มขึ้นมากเท่าไร มังคุดก็ยิ่งส
“ไม่รู้มังคุดจะเป็นยังไงบ้างนะครับ” เฉินเฟิงเหลียวหลังไปมองเป็นครั้งที่ 10 เขากังวลว่าการต่อสู้กับเจ้าวรนุชวิวัฒนาการจะเกินกำลังของมังคุด อีกทั้งสถานที่แห่งนี้ยังเต็มไปด้วยต้นไม้ขึ้นรกรุงรังเต็มไปหมด นอกจากเสียงแล้วเขาก็มองไม่เห็นอะไรอีกอยากจะลงจากรถแล้ววิ่งย้อนกลับไปช่วยจริง ๆ“ไม่เป็นอะไรหรอก” นิโคลัสคอยฟังเสียงอยู่ตลอด และคิดว่าเฉินเฟิงเองก็ได้ยิน แม้เสียงการต่อสู้จะเงียบไป แต่ก็ยังได้ยินเสียงเหมือนบางอย่างถูกเสียบมาสักระยะหนึ่งแล้วคิดว่าต้องไม่เป็นอะไรหรอก ฝ่ายที่เป็นน่าจะพวกตัวเงินตัวทองกลุ่มนั้นมากกว่า“ถ้ามีเสียงฟาดกันตู้มต้ามผมคงคลายใจมากกว่า” นอกจากเสียงฉึก ๆ ที่ได้ยินอยู่ตลอดก็ไม่มีเสียงอื่นเพิ่มเติมอีก แม้แต่เจ้าวรนุชวิวัฒนาการเองก็หายต๋อมไปเลย“หัวหน้า!” นิโคลัสได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างรีบร้องเตือน เป็นจังหวะเดียวกับที่ศัตรูตัวที่สองเผยตัว“หาที่จับ!” โจเซฟตะโกนลั่นเมื่อด้านหน้ามีตัวเงินตัวทองกำลังเงื้อหางที่มีตุ้มหนามไม่ต่างจากตัวแรกเตรียมฟาดมาที่รถ‘ชิ ใช้พุ่มไม้ซ่อนตัวงั้นเหรอ!’“หลบไม่ทันแล้ว!” หัวหน้าทหารรับจ้างกัดฟันกรอด เป็นเขาที่ไม่ทันสังเกตความเคลื่อนไหวข
ฉัวะทหารรับจ้างหนุ่มตวัดแขนฟันไปที่ด้านหลัง วินาทีต่อมาก็มีซากตัวเงินตัวทองร่วงลงไปกองกับพื้น แม้จะถูกโจมตีทีเผลอแต่สายตายังไม่ละไปจากศัตรูตัวฉกาจอย่างวรนุชลูกครึ่งตรงหน้า ไม่นานก็มีตัวอื่นพุ่งเข้ามาโจมตีอีก แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถดึงความสนใจจากโจเซฟได้เลยฟากนั้นเองก็จดจ้องรอโอกาสให้เขาพลาดท่าอยู่ จะคลาดสายตาได้ยังไง คิดว่าใช้จำนวนเข้าว่าแล้วจะทำให้เขาไขว้เขวได้ละก็บอกเลย... ไม่ได้แดก!ถ้าตัวไม่ใหญ่เท่าหนูเวรที่อยู่นิคมอุตสาหกรรม กะอีแค่จระเข้ในน้ำตัวหนึ่งเขาก็เคยจับมาแล้ว นับอะไรกับการสู้บนบกคิดว่าทหารรับจ้างทำได้แค่ถือปืนไล่ยิงคนในสงคราม?ต้องบอกว่าจ้างให้ไปทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นดีกว่า…เมื่อจัดการพวกตัวเล็กตัวน้อยไปหลายสิบตัว ก็ถึงคราวตัวใหญ่ลงมือ มันย่างกรายออกจากจุดเดิมหลังจากเฝ้าดูมนุษย์จัดการกับลูกหลานของมันอย่างง่ายดาย ความไม่พอใจแผ่พุ่งออกมากลั่นตัวเป็นไอสังหารเข้มข้นไม่ว่าอย่างไรมันก็ต้องกำจัดผู้บุกรุกผู้นี้ให้ได้!!“หึ มาเลย” โจเซฟกระดิกนิ้วเชิญชวน พวกตัวเล็กตัวน้อยแม้จะจัดการไม่ยาก แต่ถ้ามีมากกว่านี้ทางเขาเองก็จะแย่เหมือนกัน ดีที่ตัวใหญ่ออกโรงก่อนเขาหมดแรง...“ใกล
“ฮึบ” ทีโอผลักพัดลมใบมีดสีส้มอมแดง ยามที่มันหมุนคว้างอยู่กลางอากาศก็มีเปลวไฟลุกโหมขึ้นมาต้นเห็ดไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ต่างโดนตัดเฉือนพร้อมกับเผาทำลายไปในคราวเดียวกัน เส้นทางด้านหน้าและด้านหลังที่เคยถูกปิดล้อมต่างก็กลายเป็นทะเลเพลิงขนาดย่อมในพริบตาเดียว“รีบไปกันเลยครับ” หากยังมีพลังเพียงขั้นแรกท่าไม้ตายนี้คงไม่มีทางสำเร็จ การใช้พลังในรูปแบบนี้ต้องใช้ทั้งสมาธิและพลังงานพอสมควร หลังจากเคลียร์ทางเดินได้ บนใบหน้าของทีโอจึงปรากฏเหงื่อไหลซึมออกมาหมดพลังไปเกือบครึ่ง!ถ้าไม่ใช่ว่าต้องใส่หน้ากากกันแก๊สตลอดเวลา เขาคงหยิบคริสตัลซอมบี้สีใสมากินเพิ่มพลังว่ากันตามจริง เห็ดพวกนี้ไม่ได้น่ากลัวเลยหากมีการเตรียมพร้อมที่ดีพอ ที่น่ากลัวกว่ากลับเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยให้ใช้พลังอย่างเต็มที่ ลองเปลี่ยนเป็นสัตว์กลายพันธุ์หรือต้นจามจุรียักษ์ครั้งก่อนไม่แน่ว่าผลลัพธ์อาจไม่เป็นเช่นนี้“ถึงแล้ว!!” เฉินเฟิงดีใจมาก ในที่สุดก็มาถึงชั้นหนึ่งเสียที ไม่ต้องสูดดมควันอีกต่อไปแล้วแซ่ก ๆ ๆ“กัดไม่ปล่อยเลยนะ” เฉินเฟิงกัดฟัน ตอนนี้ทางเดินด้านหลังเต็มไปด้วยสปอร์เห็ดจำนวนมหาศาล เห็ดบางต้นยอมตายเพื่อที่จะผลิตสปอร์ให้ได้
ดังนั้นการเดินทางกลับขึ้นไปยังชั้นบนจึงมีเฉินเฟิงเดินนำ คอยกรุยทางและปรับอากาศให้ ลำดับต่อมาจึงเป็นทีโอ และนิโคลัสปิดท้าย ซึ่งทีโอที่สภาพร่างกายไม่ค่อยดีนักพยายามเดินตามคุณเชฟกระต่ายให้ทัน กลัวว่าถ้าคลาดกันแล้วอาจจะโดนภาพลวงตาเล่นงานอีกรอบยอมรับว่าในเวลาที่เหงา เขามักย้อนคิดไปถึงวันที่ปกติสุขดี ทำไมตอนนั้นเขาไม่ทำดีกับหมอนั่นให้มากหน่อยนะ เอาแต่เฮฮาปาร์ตี้ไปเรื่อยจนอีกคนคิดว่าเขาเป็นพวกคาสโนว่าทั้งที่ไม่ใช่เลยสักนิดคนที่เขาชอบคือเลวี่...รูมเมตขี้บ่นที่บ่นได้ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบถึงจะแค่แอบชอบก็เถอะ…แต่เขาก็ให้ใจกับเลวี่ไปมากจริง ๆ การที่ต้องเห็นอีกคนโดนซอมบี้กัดต่อหน้าต่อตาโดยที่ตัวเองไม่สามารถเอื้อมมือไปคว้าไว้ได้ทันเป็นเรื่องที่ปวดใจเขามากที่สุดหลังจากกลุ่มทหารพามาถึงค่ายพันธมิตร เขาพร่ำโทษตัวเองที่ยังมีชีวิตรอด เพราะเขาทำอีกคนหลุดมือก่อนเฮลิคอปเตอร์ช่วยเหลือจะมาถึงเป็นเพราะเขา… เพราะเขาทั้งนั้น!แม้แต่พ่อแม่ก็ช่วยไว้ไม่ได้…ทีโออยากปลิดชีวิตตนเอง แต่พลังพิเศษดันตื่นขึ้นมา เขาจึงกลายเป็นบุคลากรที่สำคัญยิ่งต่อการอยู่รอดของมนุษยชาติ ตัวเขาที่ไม่มีสิ่งใดให้ยึดเหนี่ยวอีกจึงตกล
เอ๊ะทำไมมันร้อน…“โอ้โห ไข้สูงเท่าไรวะเนี่ยมือกูจะพองแล้ว” เลวี่ผละออกไปมือขาวสะบัดไปมาในอากาศนั่นสิ…ทำไมมันร้อนแบบนี้ ร้อนมาก ๆ ด้วย ร้อน…“ร้อน!!!”เฮือก!ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือก ดวงตาเบิกกว้างมองซ้ายมองขวาอย่างงุนงง รอบด้านถูกปิดกั้นจนมองไม่เห็นสภาพแวดล้อมภายนอก คล้ายว่าตนเองกำลังอยู่ในกล่องเหล็กกล่องเหล็ก!จริงด้วย!! ก่อนหน้านี้เขาถูกฝุ่นละอองอะไรก็ไม่รู้โจมตีเข้ามา ในช่วงเวลาที่ใกล้จะหมดสติเขาใช้ลูกเหล็กที่พกติดตัวปิดผนึกฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์ไว้ก่อน จากนั้นก็สร้างใบมีดเหล็กขึ้นมาพัดพวกมันให้ออกไป แต่ยิ่งพัดมันก็ยิ่งหมุนวนเข้ามาใกล้ทุกที สุดท้ายจึงสร้างกล่องเหล็กครอบคลุมตัวเองแล้วก็หมดสติ…“อึก” ทีโอเบ้หน้า อากาศที่มีใกล้จะหมดเต็มทน แถมแผ่นหลังที่พิงกับกล่องเหล็กอยู่ก็เริ่มร้อนลวกผิว ชายหนุ่มจำต้องปลดกำแพงเหล็กด้านหลังออก ไม่อย่างนั้นได้กลายเป็นไก่อบฟางในอีกไม่นานแน่ทันทีที่กำแพงด้านหลังถูกเปิดออก เป็นจังหวะเดียวกับที่นิโคลัสเผากองเห็ดเกือบหมดแล้ว เฉินเฟิงที่ได้ยินเสียงกุกกักจากในนั้นมาสักพักก็ไม่รอช้า รีบคว้าตัวทีโอให้มาอยู่ฝั่งเดียวกับตนพร้อมกับตรวจเช็กว่าอีกฝ่ายได้สวมหน้ากากกันแก๊ส
“ไม่ใช่หรอก” นิโคลัสส่ายหน้า “ดูตรงนี้สิ” พลางชี้ให้เห็นตรงทางเดินมีกล่องเหล็กอีกหนึ่งกล่องถูกวางตั้งอยู่ ดูจากลักษณะภายนอกแล้วคล้ายคลึงกับกล่องเหล็กที่เฉินเฟิงเคยขอให้ทีโอทำในตอนที่นำเนื้อวัวลงไปแช่ในน้ำตก“งั้นนี่ก็เป็น…” ทีโองั้นเหรอเฉินเฟิงมองกองเห็ดที่เกาะอยู่บนอะไรสักอย่างจนมีขนาดใหญ่ มันขวางทางเดินไว้เหมือนภูเขาขนาดย่อมจนไม่สามารถผ่านไปได้ ในสมองพลันนึกถึงสิ่งที่ตุ่นและหงส์พบเจอถ้าหากว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้คือทีโอ…“จะเผาแล้วนะ” นิโคลัสให้สัญญาณ เฉินเฟิงจึงนำต้นลิ้นมังกรจุ่มลงไปในกระติกน้ำ แล้วเร่งให้มันดูดควันพิษเหล่านี้ออกไป ต้องขอบคุณเจ้าตัวแสบที่หยิบสิ่งนี้มาให้ ไม่อย่างนั้นหน้ากากกันแก๊สคงกรองฝุ่นควันไม่ไหวนิโคลัสเผาภูเขาเห็ดตรงหน้าอย่างระมัดระวัง พอไหม้ไปได้ระยะหนึ่ง บางส่วนที่อยู่ใต้กองเห็ดก็เผยออกมาให้เห็น“เหล็ก!” นั่นก็หมายความว่า!!พรึบ!นิโคลัสเร่งไฟให้รุนแรงขึ้น เห็ดที่เคยไหม้อย่างช้า ๆ ก็พลันอันตรธานหายไปในเวลาไม่นาน...“โอ…” เสียงอะไร“ทีโอ…” ใครกำลังเรียกเขา“ทีโอ!!”เฮือกดวงตาคมเบิกกว้างก่อนยันตัวมองซ้ายมองขวาที่นี่มัน…“ตื่นสักทีนะไอ้บ้า” ชาย
“ขอพาเจ้าพวกนี้ไปที่ค่ายก่อนนะ” โจเซฟให้เฉินเฟิงช่วยกันวางร่างของหงส์และตุ่นลงกระบะหลังรถ “ถ้าเจอทีโอก็รีบพากลับไปที่ค่ายต่อได้เลย” ชายหนุ่มว่าพลางกระโดดขึ้นฝั่งคนขับสตาร์ตรถได้ก็ขับออกไปทันทีชายหนุ่มต้องแข่งกับเวลา จากที่นี่ถึงค่ายพันธมิตรมีระยะห่างประมาณ 10 กิโลเมตร ถ้าขับเร็ว ๆ จะทำเวลาอยู่ที่ 15 นาที ต้องรีบพาสองคนนี้ไปส่งให้ถึงมือหมอให้เร็วที่สุด ถึงนิโคลัสจะเป็นหมอ แต่อีกฝ่ายกำลังติดพันอยู่ในชั้นใต้ดิน เขาที่เป็นหัวหน้าไม่ควรรออยู่เฉย ๆอีกทั้งที่ค่ายก็มีเครื่องมือแพทย์และยาปฏิชีวนะที่น่าจะช่วยชีวิตทั้งสองคนได้ถ้ามีซอมบี้ขวางทางพ่อจะชนไม่เลี้ยงเลย!!เฉินเฟิงเห็นโจเซฟขับรถออกไปก็พาตนเองกลับเข้าไปในอาคารเพื่อช่วยนิโคลัสตามหาทีโอต่อ ไม่รู้อีกฝ่ายเป็นตายร้ายดีอย่างไรมังคุดเห็นมนุษย์สองคนกลับออกมามีสภาพไม่สู้ดีนักก็ร้องเสียงแหลม พยายามจะเข้าประตูตามเจ้านายไปด้วย ข้างในนั้นมีอะไรทำไมทุกคนถึงออกมามีสภาพเป็นแบบนั้นไปได้งี้ด (มังคุดจะไปด้วย)แค่คิดว่าเจ้านายของมันจะกลายเป็นอย่างสองคนนั้นหากเข้าไปอีก เจ้าตัวยักษ์ก็ใจไม่ดีเอาเสียเลย รีบเดินไปรั้งชายเสื้อของเฉินเฟิงไว้แน่น“ไปไม่ได้ มัง
“เป็นแบบนี้แล้ว… พวกนั้นคงอยู่ที่นี่แน่” โจเซฟฟันธง ความคิดของพืชและสัตว์บางครั้งก็เรียบง่าย สิ่งที่พวกมันอยากปกป้องหวงแหนจะได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ประหนึ่งราชินีผึ้งที่อาศัยอยู่ในรังท่ามกลางบริวารอีกหลายพันตัว“ไปกันเถอะ” นิโคลัสเรียกลูกไฟออกมาเผาเห็ดยักษ์ตรงหน้า แต่เมื่อเผาหมดไปต้นหนึ่ง ก็มีต้นอื่นงอกขึ้นมาแทนที่ทันที“...” เฉินเฟิงหรี่ตามอง“อาเฟิง” นิโคลัสคิดจะลองเผามันอีกครั้งเป็นต้องชะงัก เมื่อคนรักแตะบ่าขอให้เขาหลบไป“พอดีเห็นว่ามันเป็นพืชน่ะครับ” เลยอยากลองดูว่าใครจะควบคุมใครได้กันแน่ คราวต้นจามจุรีเฉินเฟิงเองก็มีความคิดนี้อยู่ในหัว แต่เพราะถูกโจมตีจนแทบจะไม่มีจังหวะให้พักหายใจ เรื่องลองใช้พลังควบคุมอะไรนั่นลืมไปได้เลย แค่หลบหลีกและโจมตีกลับก็เต็มกลืนแล้วแต่เห็ดที่อยู่นิ่ง ๆ นี่ก็น่าทดสอบดูไม่ใช่หรือ?พลังการควบคุมของเขากับเห็ดพวกนี้ใครจะเหนือกว่ากัน!ถ้าทำสำเร็จจะได้ไม่ต้องทนสูดดมควันไฟด้วย… จะหายใจไม่ออกแล้ว!“ถ้าไม่ไหวต้องรีบถอนตัวกลับมานะ” นิโคลัสไม่มั่นใจในเรื่องนี้เท่าไร พลังของเขาคือการควบคุมเปลวไฟที่ไม่มีความนึกคิด แต่เจ้ากระต่ายกลับแตกต่างออกไป ต้นไม้เองก็เป็นสิ
“เห็ดบางชนิดแค่สูดดมสปอร์เข้าไปก็เป็นอันตรายแล้วครับ” นิโคลัสอธิบาย ดีที่เขาให้ทุกคนสวมใส่หน้ากากกันแก๊สก่อน ฝ่ามือหนาถอดถุงมือออกข้างหนึ่ง ลูกบอลไฟขนาดเท่าไข่ไก่หลายลูกหมุนวนอยู่บนฝ่ามือของชายหนุ่ม แสงไฟเต้นระริกในความมืด ดูคล้ายมัจจุราชกำลังเริงระบำถ้ามองไม่ผิดเฉินเฟิงเหมือนเห็นหมวกเห็ดกำลังสั่น ไม่รู้ว่าตาฝาดหรือเป็นเพราะแสงสะท้อนจากลูกบอลไฟของคนรัก“ฮึบ” นิโคลัสปาลูกบอลไฟใส่ผนังและพื้น เผาทำลายทางเดินเห็ดจนมอดไหม้เป็นจุณ ชายหนุ่มควบคุมไฟไม่ให้มันรุนแรงจนกลายเป็นย่างสดคนไปจนหมด เดินนำไปเรื่อย ๆ จนมาถึงห้องที่มีการติดตั้งซูเปอร์คอมพิวเตอร์“ตรงนั้นมีเครื่องคอมพ์วางไว้ด้วยครับ” ตรงมุมหนึ่งของทางเดินมีเครื่องคอมพิวเตอร์พร้อมสายถูกถอดมาวางไว้บนทางเดินที่มีเห็ดขึ้นเต็มไปหมด“น่าจะเป็นสามคนนั้นแหละที่ถอดมาวางไว้”‘แล้วหายไปไหนกันนะ’ โจเซฟขมวดคิ้วคิดหนัก“ทีโอบอกว่านอกจากที่นี่่จะมีห้องใต้ดินตามแปลนที่เราได้มา แถมน่าจะมีห้องเซิร์ฟเวอร์ที่อยู่ลึกลงไปอีก เป็นไปได้ไหมว่าสามคนนั้นจะอยู่ที่นั่น” นิโคลัสนึกถึงการประชุมก่อนปฏิบัติภารกิจเมื่อเช้า“เป็นไปได้สูงทีเดียว” นิโคลัส“ใช่ทางนั้นหรือเปล่
“มีเสียงจากด้านบน” ใบหูสี่เหลี่ยมกระดุกกระดิกสองสามครั้ง“ในที่สุดพวกนั้นก็จัดการกับสัตว์ประหลาดด้านนอกได้แล้วสินะ” หงส์โล่งใจ อย่างน้อยก็คงไม่มีใครเป็นอะไร“ถ้าตะโกนออกไปตอนนี้พวกนั้นจะได้ยินหรือเปล่านะ” ตุ่นเอ่ยน้ำเสียงอ่อนแรง สติของเขาเหลือไม่มาก ในสภาพที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากพูด การขอความช่วยเหลือจึงเป็นความหวังเดียวที่พวกเขาจะรอดออกไปได้ แต่ถ้าพวกเขาสองคนอยู่ชั้นใต้ดินก็ลำบากแล้ว ถึงจะหูดีแต่ชั้นใต้ดินของที่นี่ก็ลึกไม่ใช่เล่นน่ากลัวว่าเสียงอาจจะส่งไปไม่ถึง …“เงียบเกินไปหรือเปล่าครับ” เฉินเฟิงเอียงหูฟัง เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิด“อาจอยู่ชั้นใต้ดินกันละมั้ง” โจเซฟคาดเดา เขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่ศึกษาแปลนอาคารนี้อย่างทะลุปรุโปร่ง“งั้นลองลงไปสำรวจกันเลยไหมครับ” ไหน ๆ ก็ไม่ได้ยินเสียงจากด้านบนนี่นา “มีกลิ่นอับชื้นในอากาศด้วย” เจ้ากระต่ายสูดดมทำจมูกยุกยิก“หรือหงส์จะใช้พลัง?” หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างคาดเดางี้ด“มังคุด รออยู่ด้านนอกสิ” เฉินเฟิงดันจมูกของเจ้าตัวโตออกจากบานประตูประตูที่นี่ก็บานใหญ่นะ… ทว่าพุงมังคุดใหญ่กว่า“คอยระวังอย่าให้พวกมันบุกเข้าไปในตึกไง” คนเป็นเจ้านายปลอ
“ใช่ครับ ถ้าเป็นเจ้าสิ่งนั้นอาจจะทำให้คริสตัลระดับ 2 เกิดปฏิกิริยาก็เป็นได้” พวกเขาลองใช้ของใกล้ตัวหลากหลายชนิดที่พอหาได้มาทำการทดลองแล้ว ส่วนเห็ดที่พูดถึงยังไม่เคยลองสักครั้ง“อาจจะได้และอาจจะไม่ได้” ถึงปากจะบอกแบบนั้น แต่สิงหารู้ดีว่าในระหว่างการทดลอง เขาได้แอบผสมสปอร์เห็ดพิษหลากหลายชนิดเข้าด้วยกัน แต่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างดีก็ดันมาเกิดเรื่องที่ทำให้ทดลองต่อไม่ได้ไม่รู้ว่าเห็ดที่เขาผสมไว้ในตอนนั้นจะเป็นยังไงบ้างจะเติบโตขึ้นหรือว่าตายไปแล้วเพราะไม่มีใครให้สารอาหารอีกกันนะ…คำตอบของสิงหานั้นคงมีแต่สองคู่รักสุนัขกวางที่รู้ ถ้าถามว่าเห็ดที่สิงหาเพาะเลี้ยงนั้นเป็นอย่างไร… ทั้งคู่คงตะโกนเสียงดังกลับไปว่า‘ก็เป็นแบบนี้ไง!!’ก่อนหน้านี้ตุ่นและหงส์อยู่บริเวณทางเข้าก่อนลงไปชั้นใต้ดิน พอทีโอตัวปลอมหันคอกลับมา 180 องศา หญิงสาวก็รีบใช้พลังดันมันออกไปด้วยแรงดันน้ำ หวังจะให้มันปลิวออกไปพ้นตัวก่อนสามีอย่างตุ่นจะเป็นลมเพราะคิดว่าเป็นผีจริง ๆ แต่ใครจะไปคิดว่าการพ่นน้ำออกไปจะเป็นการทำให้พวกมันตื่นตัวกลายเป็นละอองแล้วตรงเข้ามาดูดซึมน้ำไปใช้ในการเติบโตอย่างรวดเร็ว ทางเดินที่เคยเปิดโล่งก็กลายเป็นถ้ำเห็