Novels by Ming Wang

เฉินเฟิงใส่พลังเร่งการเจริญเติบโตลงไปก่อนจะทำการราดมันลงบนหลังของตะโขงจากบนอากาศ เทาจะเจริญเติบโตได้ดีในแหล่งน้ำ เมื่อมันถูกเร่งให้ต้องโตจึงพยายามแตกกิ่งก้านสาขาออกไปบนตัวของตะโขงยังคงเปียกชุ่มจากการที่เคยอยู่ใต้น้ำเป็นเวลานาน จึงกลายเป็นแหล่งอาหารชั้นดีให้เทาต่อยอดแตกแขนงจนพันมันไปทั้งตัวด้วยความรวดเร็วกรรรซ์!!!ตะโขงตัวใหญ่พยายามสลัดพันธนาการที่รัดตรึงร่างกายมันไว้ แม้จะยังเคลื่อนที่ไปไหนมาไหนได้ แต่ก็อืดอาดเต็มที ยิ่งเวลาผ่านไป ความชื้นบนร่างของมันเริ่มหมดไป เมือกที่อยู่บนเทาก็แปรสภาพไม่ต่างจากกาวเหนียวยึดติดกับร่างของมันอย่างแนบแน่น ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดไปง่าย ๆ สำหรับมนุษย์คงเหมือนการใส่เสื้อผ้าที่มีขนาดไม่พอดีตัวจนน่าอึดอัด“พี่นิค!” เมื่อขาแตะพื้น เฉินเฟิงก็รีบหลบฉากพาตัวเองออกห่างจากตะโขงให้เร็วที่สุด และเป็นเวลาเดียวกับที่นิโคลัสสะสมพลังพร้อมเต็มที่ครั้งนี้หมอหนุ่มถือโอกาสทดลองพลังในรูปแบบใหม่ เขาควบคุมไฟให้อยู่ในรูปลักษณ์ของทวนยาว ปลายด้านบนมีพลังความร้อนสูง ต่อให้นำไปตัดเหล็กก็ขาดได้ในพริบตาแต่การจะใช้มันได้จำเป็นต้องมีเวลาในการรวบรวมพลัง แม้จะแค่ 1 นาทีก็ถือว่าเป็นระยะเว

เขาเดินไปล้างคริสตัลเม็ดนั้นข้าง ๆ มังคุดยังล้างตัวไม่เสร็จ จึงหยิบคริสตัลมาพิจารณาอีกทีเจ้าสิ่งนี้ไม่มีประโยชน์กับเขา พอล้างเรียบร้อยเลยเก็บเข้ากระเป๋าอย่างไม่ไยดีนัก หากคนที่มีพลังพิเศษในค่ายมาเห็นคงอยากจะหากล่องปิดล็อกหลายชั้นมาเก็บซ่อนมันจากสายตาคนอื่น เพราะในปัจจุบันพวกเขายังหาได้แค่คริสตัลสีใส เป็นผลจากที่การต่อสู้กับซอมบี้ระดับสูง ๆ นั้นมีความเสี่ยงมากใครเล่าจะอยากเอาชีวิตไปทิ้งดังนั้นคริสตัลมีสีจึงเป็นที่ต้องการมาก แม้จะยังไม่มีผลการทดลองออกมายืนยันถึงความสามารถของมันเนื่องด้วยจำนวนคริสตัลที่ค่ายมีนั้นน้อยนิดไม่เพียงพอต่อการทดลอง อีกทั้งไม่มีใครกล้านำออกไปทดลองกับคนที่มีพลังพิเศษ ผู้ที่ถือเป็นกำลังรบสำคัญแต่ในหมู่ผู้ใช้พลังพิเศษด้วยกันต่างก็ปักใจเชื่อไปก่อนแล้วว่า ยิ่งคริสตัลมีสีเปลี่ยนไปมากเท่าไร นั่นหมายความว่าประสิทธิภาพอาจจะดีมากตามไปด้วยจึงแอบมีการซื้อขายกันอย่างลับ ๆ ด้วยแต้มคะแนนที่สูงลิ่ว“สะอาดแล้ว” โจเซฟเรียกแร็กคูนยักษ์ที่ยังล้างตัวไม่เลิก อีกนิดก็จะเปียกหมดทั้งตัวแล้ว “รีบไปกันเถอะ ไม่รู้ว่าเจ้านายของแกกำลังเจอกับอะไรด้วย” เขาเชื่อเหลือเกินว่าก่อนจะถึงอาคารสูงน

“ไม่รู้สิ” เสียงที่ตอบกลับมาเนิบนาบ ไม่มีการเล่นโทนเสียงสูงต่ำเหมือนอย่างปกติเอาล่ะ… มาแล้วไง“เพราะสร้างแสงไฟไม่ได้นี่นา” ลำคอทีโอ (ปลอม) บิดจากด้านหน้ามาด้านหลัง ทำเอาตุ่นที่มองอยู่แทบเป็นลมล้มทั้งยืนฉากผีหมุนคอ!ฉากผีหมุนคอชัด ๆ เลย!!จิ๊มังคุดยกมือขึ้นปัดฝุ่น มองผลงานชิ้นโบแดงอย่างภาคภูมิใจตรงหน้าของมันมีตัวเงินตัวทองถูกหักคอและเสียบไม้พร้อมย่างไฟ เจ้าตัวนี้นับว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่มันไม่ได้ลงแรงมากนัก แค่ใช้ความยาวของไม้ให้เป็นประโยชน์และรักษาระยะห่างให้พอดีก็สามารถจัดการกับมันได้ภายในระยะเวลาไม่นาน แต่ที่มันยังไม่ไปไหนเสียทีเป็นเพราะเดินไปหักไม้มาเพิ่มเพื่อเสียบตัวเงินตัวทองตัวเล็กตัวน้อยอีกกองใหญ่จากผู้ล่ากลายเป็นผู้ถูกล่าวรนุชในสวนหน้าประตูเมื่อไม่มีผู้นำก็เหมือนผึ้งไร้นางพญา พวกมันต่างพยายามวิ่งกลับลงน้ำ ตัวไหนที่หนีไม่ทันก็ถูกเสียบไม้ตกตายไปหลายร้อยตัวกี๊ซ! (น่ากินมาก)ตูม!ในขณะที่่ชื่นชมผลงานของตนเองอยู่นั้น ห่างออกไปการต่อสู้ของโจเซฟและซอมบี้ตัวเงินตัวทองกลายพันธุ์ก็เริ่่มทวีความดุเดือดมากขึ้นหลังจากดูเชิงกันเป็นระยะเวลานานมังคุดที่ไม่รู้จะทำอะไรต่อจึงวิ่งมุ่งหน้าไปท

“ลองเข้าไปดูกันดีไหม” ชายหนุ่มผู้มีใบหูสุนัขเสนอ“พี่ตุ่นก็คิดว่ามันคือยิ่งห้ามยิ่งยุเหมือนผมใช่ไหมเนี่ย” ทีโอแกล้งกระเซ้า เพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็เป็น ติดป้ายห้ามเข้าไว้เสียเด่นหรา ทำเอาคนขี้เผือกอยากลองเปิดประตูดูเลยว่าด้านในมีอะไรที่ห้ามนักห้ามหนา“เข้าไปกันเถอะ”“เอาจริงดิพี่” ทีโอพูดพลางหยิบลูกเหล็กขึ้นมาคลึงเล่นอย่างใช้ความคิด“มันน่าสนใจดีไม่ใช่เหรอ” ตุ่นเดินนำไปก่อนเป็นคนแรก เอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู ไม่มีท่าทีคิดหนักอย่างทีโอก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย“ก็ใช่” ชายหนุ่มผู้ใช้พลังโลหะเห็นด้วย “แต่จะดีกว่านี้ถ้าคนที่ฉันพูดด้วยไม่ใช่แก”ฉึกฉับพลันลูกเหล็กกลมเกลี้ยงในมือก็แปรสภาพกลายเป็นแท่งเหล็กแหลมในพริบตา พุ่งเข้าไปเสียบกลางหน้าผากของคู่สนทนาอย่างรวดเร็ว ไม่ลังเลในการลงมือเลยสักนิดแม้จะเป็นใบหน้าของคนรู้จักก็ตามดวงตาของใครบางคนที่มีใบหน้าเหมือนตุ่นเบิกค้าง มองการกระทำของทีโออย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ร่างกายสูงใหญ่ล้มลงไปพร้อมกับฝุ่นละอองบางอย่างที่ฟุ้งกระจายออกมา เผยให้เห็นซากศพของใครบางคนที่ไม่ใช่ตุ่นตั้งแต่แรก‘ว่าแล้วเชียว’ทีโอรีบดึงหน้ากากกันแก๊สในกระเป๋าออกมาสวม ฝุ่นละอองที

ไม่สนใจก็บ้าละไม่เคยได้ยินคำว่า ‘ยิ่งห้ามยิ่งยุ’ หรือ?ไอ้ป้ายแบบนี้กลับจะยิ่งทำให้คนอยากเปิดมากกว่าไม่ติดอะไรเลยเสียอีก“หรือจะมีความลับระดับชาติกันนะ” อดีตหนุ่มนักศึกษาอิเล็กทรอนิกส์ครุ่นคิด อาจเป็นผลการทดลองต้องห้าม หรือไม่ก็... การทดลองที่ผิดกฎหมาย จับมนุษย์เป็น ๆ มาทดลอง!หรือซอมบี้อาจจะเกิดจากที่นี่!!อู้ววววว ยิ่งน่าสนใจหนักขึ้นไปอีกจินตนาการร้อยแปดพันเก้าถูกขุดคุ้ยออกมาไม่หยุด บางครั้งเผลอคิดไปว่าอาจจะมีผีหรือจั๊มสแกร์โผล่มาให้ตกใจเล่น ทางเดินยิ่งมืด ๆ อยู่ ไม่แน่ว่าถ้าเขาหันขวับไปด้านหลังอาจจะมีใครห้อยหัวลงมาจากเพดาน ว่าแล้วก็สาดไฟฉายหันไปดูสักแวบ...ขวับฮั่นแน่… ไม่มีอะไรเลยทีโอนับว่าเป็นชายหนุ่มจิตแข็งคนหนึ่ง ถ้าเปลี่ยนเป็นตุ่นเดินมาที่ทางเดินทั้งมืดทั้งแคบและวังเวงแบบนี้ คงวิ่งกลับขึ้นไปหาภรรยาคนสวยตั้งแต่วินาทีแรกแล้วฝ่ามือหยาบกร้านจากการทำภารกิจและฆ่าซอมบี้จับที่ลูกบิดประตูค้างไว้ ตาชั่งในใจเอนเอียงไปมาระหว่างหน้าที่สำคัญกับการเผือกเรื่องที่อยากรู้เปิดไม่เปิดภารกิจที่ควรทำก็ใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือแค่ของแถมติดไม้ติดมือที่ยังไม่ได้ไปเอามา การที่มาวุ่นวายกับห้องที่เขา

ชั้นใต้ดินห้องปฏิบัติการทางชีวภาพ“ที่นี่แหละ” เพราะผังอาคารไม่ได้ซับซ้อน พวกเขาใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็สามารถตามหาห้องที่มีซูเปอร์คอมพิวเตอร์ติดตั้งอยู่ แถมถัดไปอีก 2 ห้องก็เป็นห้องเก็บอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่พวกเขาต้องการอยู่ไม่ไกลกันก็ดี จะได้ไม่ต้องแยกกันไกลอีก“ทำไมชอบสร้างห้องแล็บไว้ใต้ดินก็ไม่รู้” หงส์บ่นกระปอดกระแปด ชั้นบนที่เดินวนกันมามีแต่ห้องสำนักงานหรือไม่ก็ห้องเก็บเอกสารของเจ้าหน้าที่ทั่วไป กว่าจะมาถึงห้องสำหรับทำการทดลอง น่องก็เกือบโป่งลิฟต์ก็ใช้การไม่ได้ เดินลงบันไดกันสนุกสนานเลยจ้าที่น่าแปลกอีกอย่างคือที่นี่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ไม่ว่าจะคน ซอมบี้ หรือแม้แต่ตัวเงินตัวทองที่ป้วนเปี้ยนเป็นร้อย ๆ ด้านนอก... แม้แต่ศพก็ไม่มี รอยเลือดแห้งกรังที่แสดงให้เห็นว่าที่นี่เคยมีซอมบี้อาละวาดก็ไม่มีราวกับพวกเขาไม่ได้มาทำงานในขณะที่มีซอมบี้ระบาดหรือไม่ก็… ซอมบี้อาจจะระบาดวันอาทิตย์ที่พวกคนในตึกนี้เขาหยุดงานกัน?จะเป็นไปได้เหรอ…?“ดูเหมือนลึกลงไปอีกจะเป็นห้องเซิร์ฟเวอร์” ทีโอมองผังอาคาร ชั่งใจว่าจะขนแค่ซูเปอร์คอมพิวเตอร์สำหรับคำนวณไป หรือว่าจะลงไปดูเครื่องเซิร์ฟเวอร์ด้านล่างด้