All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 181 - Chapter 190

“ไกลไปหรือเปล่าครับ” เฉินเฟิงถึงกับสูดปาก ไกลกว่าจากหมู่บ้านเขาเข้าเมืองหลวงอีกนะ แม้ว่าเมื่อก่อนจะสามารถเดินทางไปกลับได้ในวันเดียวก็ตาม แต่ปัจจุบันการเดินทางมีอันตรายรอบตัว การไปในสถานที่ที่ไม่เคยไปนับว่ามีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก“พวกเขาส่งหน่วยสำรวจไปแล้วแต่ก็ไม่กลับมา” โจเซฟถอนหายใจเสียงดัง นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาอยู่รอที่ค่ายพันธมิตรนานเกือบเดือน ถ้ารู้สถานการณ์ที่นั่นสักหน่อยเขาอาจจะยอมรับภารกิจให้หลังจากประเมินความเสี่ยงแล้วแต่นี่ไม่รู้อะไรเลย“ถ้าไม่มีอาหาร… ต่อไปค่ายนั้นจะเป็นยังไงเหรอครับ” เฉินเฟิงถามเสียงเบา“แตก” หงส์ตอบ ก่อนจะรีบเปลี่ยนคำตอบให้ดูดีขึ้นเมื่อได้รับสายตาตักเตือนมาจากหัวหน้า “แต่ไม่น่าห่วงหรอกมั้ง ก็ในเมื่อหลานชายยังนั่งกินขนมสบายใจ แสดงว่าในมิติก็ต้องมีมากกว่าที่รายงาน” หญิงสาวนึกถึงท่าทีไม่ทุกข์ร้อนของหลานชายท่านนายพลอย่างไอซ์ ทั้งที่เป็นคนออกปากเรื่องอาหารใกล้จะหมดแท้ ๆ แต่เจ้าตัวกลับนั่งกินขนมตากแอร์อยู่ในห้องเธอเชื่อเหลือเกินว่าครั้งที่มานิคมอุตสาหกรรม อีกฝ่ายน่าจะเก็บเกี่ยวไปได้พอสมควร ต้องรู้ด้วยว่าเหล่าหัวหน้าหน่วยหรือบุคคลที่ยศสูงจะมีส่วนแ

หรือให้ขึ้นกระบะรถที่ยืมคุณยายมาก็กลัวน้ำหนักตัวที่มากของมันจะทำให้รถไปต่อไม่ได้ ทีนี้แหละจะขอโทษคุณยายยังไงดีเขาจำได้ว่าไม่ห่างจากหมู่บ้านของเขามากนักเป็นศูนย์อนุรักษ์ช้าง ที่นั่นจะต้องมีรถบรรทุกที่สามารถขนสัตว์ใหญ่ได้แน่นอน ดังนั้นรอให้พร้อมกว่านี้ค่อยพากลับหมู่บ้านดีกว่างี้ดเจ้าตัวโตพยายามหมอบต่ำ ใช้สายตากลมโตราวกับเม็ดลำไยของมันอ้อนวอนชายหนุ่มให้ใจอ่อน มันวิ่งตามได้นะแต่ต้องพักเหนื่อยเป็นระยะแค่นั้นเอง มันไม่อยากอยู่ที่นี่ตัวเดียวแถมไม่ได้กินอาหารอร่อยฝีมือเจ้านายอีก“เป็นเด็กดีนะ” เฉินเฟิงยกมือไปลูบจมูกใหญ่เบา ๆ “ไปไม่นานหรอก สัญญาว่าจะรีบกลับมารับจะทำขนมชิ้นใหญ่ ๆ ไว้ให้เลย”งี้ด (จริงนะ…)“รับรองว่าอร่อยแน่” คุณเชฟตบอกรับประกัน เห็นท่าทีอ่อนลงของสัตว์เลี้ยงตัวยักษ์ก็ได้แต่ยิ้มอ่อนใจ ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้กันนะ ไหนใครว่าแร็กคูนเลี้ยงยาก ถ้าพูดรู้เรื่องก็เลี้ยงไม่ยากนะ ฮ่า ๆกี๊ซ (จะยอมอยู่ก็ได้)ในที่สุดก็สามารถตกลงกันได้ เฉินเฟิงลอบถอนหายใจเสียงเบา นึกว่าจะต้องปลอบกันอีกนาน“คุณวิทย์ ผมขอฝากเจ้ามังคุดหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมเร่งโตผักในส่วนของมันไว้ให้ จะได้ไม่รบกวนเสบียงอาหารของพว

“คิดจะทำอะไร!” หงส์ปรี่เข้าไปกระชากถังแกลลอนที่มีกลิ่นน้ำมันฉุนจนแสบจมูกออกจากมือชายวัยกลางคนที่เธอจำได้ว่าเป็นสามีของยัยป้ากิ่งแก้วนี่คิดจะเผาบ้านกันเลยเหรอ!?“ก็ฆ่าซอมบี้น่ะสิ” ชายคนนั้นตกใจ ไม่คิดว่าจะเห็นกลุ่มทหารกลุ่มนี้กลับมาจากเมืองหลวง แต่แล้วยังไงล่ะชายที่ชื่อทีโออะไรนั่นเก็บตัวอยู่ในนั้นเป็นเดือนแล้ว “พวกคุณมาก็ดีแล้ว จัดการกับลูกน้องตัวเองเองก็แล้วกัน” กล่าวจบก็เดินจากไป แต่นิโคลัสไม่ยอม พาตนเองไปยืนขวางหน้าเป็นกำแพงหนาไม่ให้ใครก็ตามที่อยู่บริเวณนี้ได้ออกไปจนกว่าจะคุยกันรู้เรื่อง“เกิดอะไรขึ้นกร” โจเซฟกดข่มความโกรธ หันไปถามเด็กหนุ่มข้างกาย“เมื่อเดือนก่อนมีฝนตกครับ” กรอึกอัก เหตุการณ์นั้นยังคงทำให้เขารู้สึกว่าตนเองนั้นอ่อนแอมากมาจนถึงวันนี้ “ตกหนัก 3 วัน 3 คืนก็ยังไม่หยุด จากนั้นก็มีซอมบี้บุกมาเป็นจำนวนมาก ตอนแรกพี่ทีโอก็คอยสนับสนุนอยู่ข้างหลัง แต่พอเห็นว่าพวกเรากำลังจะเพลี่ยงพล้ำ พี่ทีโอก็ออกหน้าจัดการกับซอมบี้เกือบทั้งหมด…” อีกฝ่ายมีพลังโลหะที่แข็งแกร่ง แต่เมื่อต้องใช้ติดต่อกันเป็นระยะเวลานานก็ทำให้พลาดท่าถูกซอมบี้ตัวหนึ่งกัดเข้าที่หัวไหล่ แต่ก็ยังกัดฟันจนสามารถกำจัดซอมบ

“รู้สึกยังไงบ้าง” นิโคลัสเข้าไปนั่งแทนที่หงส์ ประคองทีโอให้นอนราบไปกับโซฟา หยิบไฟฉายมาส่องดูม่านตา จากนั้นก็แกะผ้าพันแผลลวก ๆ นั่นทิ้งไปอาจเป็นเพราะพลังฟื้นฟูที่มีแต่เดิมทำให้บาดแผลสมานตัวกันดีแล้ว เหลือไว้เพียงรอยแผลเป็นให้เห็นต่างหน้า กลิ่นเหม็นก็คงมาจากผ้าที่ไม่ได้รับการเปลี่ยนเลยตั้งแต่ทำแผลครั้งแรก“ไม่... อึก มีแรง…” แถมยังเวียนหัว อ่อนเพลียตาลายไปหมด “ได้กินอะไรบ้างหรือเปล่า”“ไม่” ทีโอเค้นเสียงตอบอย่างยากลำบาก ชายหนุ่มพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้ร่างกายหลับใหลไปทั้งแบบนี้อ่า... ขาดสารอาหารนี่เอง“หัวหน้า ในรถมีถุงน้ำเกลือที่ผมเอามาด้วย รบกวนคุณไปหยิบมาให้หน่อย” นิโคลัสสั่ง ส่วนมือก็เปิดค้นกระเป๋ายาของตนโจเซฟไม่รอช้ามุ่งหน้าไปยังหน้าประตูหมู่บ้านอีกหน คราวนี้เขาจะไม่ลืมขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านเลยเพื่อความรวดเร็วแพทย์ประจำทีมค่อย ๆ ประเมินสภาพร่างกายของทีโอเป็นลำดับ เนื่องจากคนที่อดอาหารมานาน ไม่ควรได้รับอาหารหนักในทันที การไม่ได้รับสารอาหารเข้าไปในร่างเป็นระยะเวลานานจะทำให้ร่างกายพร่องสารอาหารและเกลือแร่ ถ้าให้กินอาหารที่จำเป็นต้องย่อยเข้าไปทันที อาจทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะหร

พวกชาวบ้านไม่ได้หมายความว่าทีโอทำงานไม่ดี แต่จะดีกว่าหรือไม่หากมีคนที่แข็งแกร่งอยู่ครบทีม โดยเฉพาะโจเซฟ ก่อนหน้านี้พวกเขาประชุมหารือกันอย่างหนักเรื่องที่จะไปขอโทษชายหนุ่ม โดยเฉพาะกลุ่มอาสาที่เพิ่งรู้ว่ากิ่งแก้วและชาวบ้านบางคนไปโวยวายกับท่านหัวหน้าเพียงเพราะว่าอีกฝ่ายต้องกลับเมืองหลวงไปรายงานภารกิจกลุ่มอาสาโกรธมากพวกเขาได้รับการขัดเกลาจากโจเซฟมาหลายเดือน รู้ถึงนิสัยใจคอของคนเป็นหัวหน้าอย่างดีคนคนนั้นมีจุดไหนให้ต้องต่อว่าอยากเข้าเมืองแต่ก็กลัวซอมบี้?แค่ขอขับตามไปก็นับว่าเกินพอแล้ว นี่ยังอยากจะให้เขาช่วยปกป้องไปตลอดทางอีก!นี่พวกเขาอยู่ร่วมหมู่บ้านกับคนเห็นแก่ตัวมาตลอดเลยเหรอ?กลุ่มอาสาบางคนถึงขั้นไปถามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ว่ามีใครบ้างที่ไปทำให้โจเซฟไม่พอใจในวันนั้น พอได้รายชื่อมาก็จะคอยพูดให้อีกฝ่ายหวาดกลัวอยู่ตลอด อาทิ‘ถ้ามีซอมบี้มาอย่าหวังว่าจะมีใครปกป้องเลย’‘จะเห็นแก่ตัวก็ช่วยทำประโยชน์ให้หมู่บ้านก่อนเถอะ’‘ไม่มีกำลังปกป้องตนเอง แล้วยังอยากจะออกไปด้านนอก ไม่คิดว่าข้างนอกจะมีซอมบี้มากกว่าแถวนี้หรือไง สมองน่ะ หัดคิดบ้างอย่าเอาแต่ไปนั่งนับเลขอยู่บ้านยัยกิ่ง’‘บลา ๆ ๆ’และอีกมากมายทำ