Semua Bab ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 73/3พศินพึมพำ เขาเพิ่งจะเริ่มชอบน้ำค้างได้ไม่นาน ยังไม่ทันได้สานสัมพันธ์ก็ถูกชวิณคาบไปเสียแล้ว จริงอยู่ที่เขามีพันธะสัญญาต้องหมั้นหมายกับลิลลี่ แต่เขาก็ไม่ได้คิดไปถึงขั้นลั่นประตูวิวาห์กับเธอ มีวูบหนึ่งที่พศินคิดว่าตนเองยังมีหวังกับน้ำค้าง แต่แล้วทุกอย่างก็อันตรธานหายไปหมดสิ้น เพราะความคิดแผลง ๆ ของชวิณคนเดียวแต่งทำไม? แต่งเพราะอะไร? น้ำค้างจะปฏิเสธชวิณก็ย่อมได้ แล้วทำไมถึงไม่ปฏิเสธล่ะ คงไม่ใช่ว่าเธอรักมันหรอกนะพองานแต่งจบสิ้นลง แขกทุกคนก็ทยอยแยกย้ายกันกลับจนหมด รวมถึงขจีพรและคนอื่น ๆ ตอนนี้เหลือเพียงน้ำค้างและเจ้าบ่าวหมาด ๆ ภายในห้องหอชวิณกระชากโบว์หูกระต่ายออกแล้วโยนทิ้งลงตะกร้า จากนั้นปลดกระดุมคอลงเพื่อที่จะได้หายใจโล่งขึ้น เขาอึดอัดกับชุดเจ้าบ่าวนี่มาทั้งวัน อีกทั้งยังต้องปั้นหน้าฉีกยิ้มและยกมือไหว้คนไม่รู้จักตั้งมากมาย ทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นนักการเมืองที่กำลังหาเสียงอย่างไรอย่างนั้น แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาโอดครวญ ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่ออยากให้ทุกอย่างออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด ศรุตจะได้เห็นว่าเขาพูดจริงและกล้าทำจริง แค่คิดถึงหน้าผู้เป็นพ่อตอนเดินมารดน้ำสังข์ชวิณ

ตอนที่ 82/3ชวิณอุ้มหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน แล้วปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ด ก่อนจะก้มลงซุกใบหน้าคมกับซอกคอขาว กลิ่นสบู่อ่อน ๆ กระตุ้นให้เขาอยากสัมผัสมากยิ่งขึ้น เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลังมีภัย ยังคงหลับตาพริ้มอย่างไร้เดียงสา เมื่อชายหนุ่มยืดตัวขึ้นมามองหน้าเธออีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นเยียบ ชวิณยกยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงไปเพื่อจุมพิตริมฝีปากอิ่ม ทว่าก่อนที่ริมฝีปากทั้งสองจะบรรจบกันเขาก็ผละตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว...ทำไม่ได้ ชวิณทำไม่ลง ถึงเขาไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้ชาติชั่วอะไรขนาดนั้นเธอดูซื่อเกินไป เพียงแค่เขาหลอกมอมเหล้าไปไม่กี่แก้วก็สลบเหมือดแล้ว จริงอยู่ที่เธอทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน และเขาเองก็ควรจะรังเกียจคนเห็นแก่เงินแบบเธอด้วยซ้ำ แต่เอาเข้าจริงชวิณกลับรู้สึกสงสาร มีวูบหนึ่งที่นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน จนท้ายที่สุดก็ต้องเดินออกจากห้องไปแล้วปิดประตูลงด้วยความหงุดหงิดเช้าวันรุ่งขึ้นน้ำค้างตื่นขึ้นมาด้วยอาการอยากจะอาเจียน เธอกวาดตามองไปรอบห้องก็พบว่าตนเองอยู่ในห้องนอนของชวิณ เมื่อไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดก็จำได้ว่าตนเองดื่มกับชวิณเมื่อคืน แต่เขาและเธอนั่งดื

1/3 แม่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ok"ตอนอยู่โรงพยาบาลคุณวิณคุยอะไรกับแม่ของน้ำคะ"น้ำค้างเอ่ยถามหลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาลได้สักพักแล้ว เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาเท้าสะเอววิณนั่งเงียบไม่ได้บอกกล่าวอะไร จนน้ำค้างอดสงสัยไม่ได้จึงลองถามดู"แม่พูดอะไรให้คุณอึดอัดมั้ยคะ ถ้าแม่พูดอะไรที่ทำให้คุณลำบากใจคุณก็อย่าถือสาเลยนะคะ""ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวผมแวะเข้าไปส่งคุณที่บ้านแล้วจะออกไปทำธุระต่อ""ค่ะ"ชวิณส่งน้ำค้างลงหน้าบ้านอย่างที่บอกแล้วก็ขับรถจากไปทันที เธอไม่กล้าถามต่อว่าเขาจะออกไปไหน หลังจากเข้าไปในบ้านน้ำค้างก็เผลอหลับนานพอสมควร รู้ตัวอีกทีเป็นเวลาสามทุ่มแล้ว จึงเดินออกมาดูที่ห้องรับแขกอยากรู้ว่าเขากลับมาแล้วหรือยัง ปรากฏว่าไม่เห็นแม้เงาชายหนุ่ม ดังนั้นจึงเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอน หลังจัดการธุระส่วนตัวเสร็จได้เดินออกมาดูที่ห้องรับแขกเป็นรอบที่สอง ทว่าชวิณก็ยังคงไม่กลับมาเช่นเคยหญิงสาวเดินออกมาสูดอากาศนอกบ้าน และเดินเล่นในสวนไปพลาง ๆ เพราะยังไม่รู้สึกง่วง ที่จริงก็ตั้งใจว่าจะรอเปิดประตูให้ชวิณ กระทั่งเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง น้ำค้างเผลอนั่งสัปหงกไปหลายรอบ เธอไม่รู้ต

"งั้นพรุ่งนี้เราไปทำงานกันเถอะค่ะ""ไม่ไป""ก็หยุดงานมาสามวันแล้วนี่คะ""ขยันขนาดนั้นเลย""ไม่ขยันแต่จนค่ะ เป็นภรรยาคุณวิณแต่ก็ยังต้องรอเงินเดือนเลขานะคะ ไม่ได้มีเงินเดือนภรรยาสักหน่อย อีกอย่างเงินที่คุณวิณว่าจ้างก็ต้องรอตั้งหนึ่งปีจึงจะได้ ถ้าหยวน ๆ ให้แล้วจ่ายมาก่อนสักยี่สิบเปอร์เซ็นก็ว่าไปอย่าง"เขายื่นมือออกมาดีดหน้าผากเธอหนึ่งที น้ำค้างผงะถอยกรูด เบิกตามองชายหนุ่มด้วยแววตางุนงง"เจ็บนะ ดีดหน้าผากน้ำทำไมคะเนี่ย""ถ้าเจ็บก็แสดงว่าไม่ได้กำลังฝันอยู่ไง"แค่ค่ารักษาพยาบาลแม่ของเธอไม่รู้ว่าเขาหมดไปเท่าไรแล้ว ยังมีหน้ามาขอยี่สิบเปอร์เซ็นล่วงหน้าอีก ฝันไปเถอะว่าเขาจะยอมเสียเปรียบ เห็นใจดีเข้าหน่อยก็อย่าได้ใจไป เขาไม่ใช่หมูในอวยหรือคนที่จะหลงคารมณ์ของใครง่าย ๆ ชวิณเดินกลับเข้าห้องตัวเอง ทิ้งให้น้ำค้างยืนลูบหน้าผากตัวเองป้อยทำปากยื่นปากยาวด่าทอเขาตามหลัง เมื่อระบายอารมณ์จนสาแก่ใจจึงหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องแล้วปิดไฟเข้านอนเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากตื่นนอน น้ำค้างเปิดประตูออกมาก็พบว่าชวิณอยู่ในชุดทำงานเตรียมพร้อมแล้ว ส่วนเธอยังสวมชุดนอนอยู่เลยเพราะคิดว่าต้องหยุดงานต่อ เธอมองเขาอย่างอึ้ง ๆ รีบตรง

สายธารพยักหน้าส่งสัญญาณให้พนักงานสาวรายหนึ่งเดินนำทั้งสองไปที่บ้านพักหลังที่อยู่ลึกสุด เพราะตรงนั้นมีทิวทัศน์ที่สวยงาม มองออกไปจากทางหน้าต่างกระจกจะเห็นภูเขาหลายลูกสลับสับหว่างราวจับวางอันที่จริงเมื่อเช้านี้น้ำค้างก็เห็นตารางงานคร่าว ๆ ของชวิณมาบ้างแล้ว แต่เธอยังไม่ได้นั่งอ่านอย่างละเอียด ในนั้นระบุว่าจะต้องเดินทางออกต่างจังหวัดเพื่อต้อนรับลูกค้าที่มาจากต่างประเทศรายหนึ่ง แต่นั่นมันก็อีกตั้งสองวันกว่าจะถึงวันนัด"มารอก่อนตั้งสองวัน แถมยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย เสื้อผ้าก็ไม่มี ของใช้ส่วนตัวก็ไม่ได้เตรียมมา""ผมอนุญาตให้พูดแล้วเหรอ""คุณวิณไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้น้ำพูดหรือไม่พูดนะคะ""เหลือสามล้านเก้าแสนเก้าหมื่น""คุณวิณ!""สามล้านเก้าแสนแปดหมื่น""..." ลดลงครั้งละหมื่นแบบนี้ก็ล่มจมกันพอดีเป็นอย่างนี้ทุกทีเลย เอะอะก็เอาเรื่องเงินมาขู่ตลอด เห็นทีกลับไปคงต้องทำสัญญาว่าจ้างเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อเรียกร้องสิทธิความเป็นธรรมแก่ตัวเองบ้าง น้ำค้างจ้องเขม็งแต่หุบปากสนิทไม่ถามและไม่เถียงสักคำ เดินมาหยุดมองวิวทิวทัศน์ผ่านกระจกใส เธอพยายามทำใจให้สงบ ส่วนเขานั่งที่เก้าอี้เอนหลังหยิบมือถือขึ้นมาเขี