Semua Bab ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้: Bab 41 - Bab 50

"ลี่กลับก่อนนะคะคุณน้ำ"ไปให้ไวเลยยิ่งดี ไปแล้วอย่ากลับมาอีกจะดียิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก น้ำค้างนึกใจในทำปากขมุบขมิบสาปแช่งตามหลัง วันนี้แม่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบกะจะเล่นงานเธอให้ได้ เห็นทีคราวหลังต้องระวังตัวมากขึ้นขณะที่น้ำค้างกำลังทำหน้าล้อเลียนลิลลี่อยู่นั้นไม่รู้ว่าชวิณเดินออกมาตั้งแต่เมื่อไร เขาเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังเธอแล้วถอนหายใจยาวเหยียด น้ำค้างสะดุ้งเฮือกรีบหันขวับกลับมามอง แต่ยังไม่หายขุ่นเคืองซะทีเดียว ยังคงเล่นแง่อยากงอนต่อไปก่อน ก็แล้วทำไมตอนนั้นเขาไม่พูดปกป้องเธอล่ะ ที่ต้องมารับกรรมแทนก็สมน้ำหน้าแล้ว"ไม่ถามหน่อยเหรอว่าเจ็บมั้ย"พูดพลางยกปลายนิ้วถูจมูก อยากให้น้ำค้างได้เห็นว่ามือข้างที่ถูกน้ำร้อนลวกนั้นแดงเถือกแค่ไหน"ถ้าวันนี้คนเจ็บไม่ใช่คุณวิณก็คงเป็นน้ำล่ะค่ะที่เจ็บเอง""...""อย่าบอกว่าดูไม่ออกนะคะ ตั้งใจเห็น ๆ""ดูออก"เขาพูดเสียงแผ่ว น้ำค้างเมินหน้าหนี ดูออกแล้วทำไมไม่ปรามคนของตัวเองวะ!"ขอโทษนะที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมก็ไม่รู้ว่าลี่ทำไปทำไม ทั้งที่เมื่อก่อนลี่ไม่ใช่คนแบบนี้""นิสัยคนเราไม่ได้เปลี่ยนไปง่าย ๆ หรอกนะคะ ที่คุณวิณไม่เคยเห็นคุณลี่เป็นแบบนี้ก็ไม่ได้ความว่าคุณล

ในช่วงสายวันหนึ่งขณะที่น้ำค้างกำลังนั่งทำงานอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือส่วนตัวของเธอดังขึ้น พอหยิบมาดูพบว่าเป็นเบอร์แปลกไม่เคยเห็นมาก่อน ตอนแรกจะไม่รับสายเพราะคิดว่าเป็นมิจฉาชีพ ว่าก็ว่าเถอะในยุคสมัยที่คนเลวเกลื่อนประเทศแบบนี้ใครจะไม่กลัวบ้าง อีกอย่างตอนนี้เงินในบัญชีมีมากถึงห้าล้าน ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเธอก็สถาปนาตัวเองใหม่เป็นคุณนายน้ำค้างเรียบร้อยแล้ว"สวัสดีค่ะ"เสียงหวานพูดกรอกสายไปหลังกดรับ ฝ่ายนั้นพูดมาสองสามประโยคใบหน้างามก็เปลี่ยนสีทันที หลังวางสายน้ำค้างถอนหายใจออกมาราวกับว่ามีเรื่องให้ต้องคิดหนัก ทอดมองไปยังประตูห้องของชวิณที่ปิดอยู่ด้วยความเป็นกังวล เขาออกไปทำธุระตั้งแต่เช้าแล้วอย่างนี้ใครจะช่วยเธอได้ล่ะน้ำค้างคว้ากระเป๋ามาแล้วยัดมือถือใส่ลงไป จากนั้นเดินออกมาโบกแท็กซี่ที่หน้าบริษัท จุดหมายปลายทางที่เธอต้องไปคือบ้านเลิศดำรงเกียรติ นั่นเป็นที่ที่ยังไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปเหยียบเลยสักครั้ง เพราะชวิณเองก็ไม่เคยพาเธอไปบ้านหลังนั้นมาก่อน ไม่เคยพาเธอไปไหว้คุณศรุตและคุณขจีพรอย่างเป็นทางการ แม้จะคิดเอาไว้แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะต้องมาถึงแน่ ๆ แต่น้ำค้างก็ไม่อาจเก็บอาการประหม่าได้เลย หาก

"วันที่คุณวิณออกไปนอนเฝ้าคุณลิลลี่อยู่ที่โรงพยาบาล" คิดถึงฉากนั้นทีไรก็เจ็บแปลบในใจทุกครั้ง แต่ยังฝืนพูดออกไปเพราะอยากขุดเรื่องมิสเตอร์ฌอนขึ้นมาใหม่"แล้ว ?""น้ำสืบทราบมาว่ามิสเตอร์ฌอนมีเพื่อนคนไทยคนนึงที่สนิทมากค่ะ เขามีชื่อว่าเพทาย น้ำก็เลยไปพบคุณเพทายเพื่อให้เขาเป็นคนกลางติดต่อมิสเตอร์ณอน เขายินดีช่วยเราด้วยนะคะ"มันคือเรื่องโกหกที่พอจะคิดออกในตอนนี้ วันนั้นน้ำค้างออกไปพบคนที่ว่าก็จริง แต่เธอถูกดองนัดตั้งแต่เช้าจรดเย็น เพทายไม่ได้ออกมาพบเธอเหมือนที่เธอบอกกับชวิณ แต่ให้เธอนั่งรออยู่อย่างนั้นแล้วผัดนัดไปเป็นวันหน้าอย่างไม่มีกำหนด วันนั้นน้ำค้างจึงกลับมาตัวเปล่าโดยที่ไม่ได้อะไรเลย หากชวิณยอมรับความช่วยเหลือของศรุตง่าย ๆ เธอก็คงไม่ต้องลำบากปั้นน้ำเป็นตัวอย่างนี้หรอก จะพูดไปตามความจริงก็ไม่ได้เพราะรู้นิสัยชวิณดีว่าเย่อหยิ่งเพียงใด"น้ำจะหาวันนัดใหม่ให้นะคะ""จริงเหรอ"เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น น้ำค้างยิ้มกว้างพยักหน้ายืนยัน"ค่ะ เดี๋ยวน้ำคอนเฟิร์มวันให้อีกทีค่ะ""ขอบใจนะ ทีแรกผมไม่คิดว่าคุณจะทำได้ ต้องขอโทษที่ผมมองผิดไปจริง ๆ"น้ำค้างทำสีหน้าไม่ถูก จะว่าไปมันไม่ใช่ผลงานของเธอแต่เป

เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตา ลิลลี่แสร้งเป็นหลบตาทันที คล้ายว่าในใจมีเรื่องอึดอัดไม่กล้าพูด"เธออยากบอกอะไรกันแน่""วันนี้ลี่บังเอิญเห็นเอกสารข้อมูลสำคัญของโปรเจ็คมิสเตอร์ฌอน ลี่จำได้ว่ามันเป็นแบบเดียวกันกับที่พี่พีทมี ข้อมูลที่วิณมีพี่พีทก็มี เป็นไปได้มั้ยว่าคุณน้ำก็แอบช่วยพี่พีทอยู่เหมือนกัน""เห็นที่ไหน""ในห้องพี่พีท"ลิลลี่อยู่คุยกับชวิณอีกไม่นานก็ขอตัวกลับ หลังเลิกงานน้ำค้างยังคงนั่งรอกลับบ้านพร้อมเขาเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ชวิณออกจากห้องช้ากว่าปกติ กระทั่งเวลาผ่านไปจนเกือบหนึ่งทุ่ม เขาเดินออกมาด้วยสีหน้าตึงเครียด"น้ำเตรียมข้อมูลเอาไว้ให้คุณวิณเรียบร้อยแล้ว วันนัดคือจันทร์หน้าที่จะถึงนี้ค่ะ น้ำเอาใจช่วยนะคะ"น้ำค้างยื่นเอกสารที่เก็บรวบรวมได้ส่งให้ มีทั้งข้อมูลที่ได้มาจากศรุตและข้อมูลที่เธอหามาเพิ่มเติม ชวิณรับไว้แล้วก็พูดขึ้น"ตามผมมา"ชายหนุ่มเดินนำหน้าไปที่ห้องทำงานของพศิน ซึ่งเจ้าของห้องออกจากบริษัทไปตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว"คุณวิณพาน้ำเข้ามาในห้องคุณพีททำไมคะ""คุณมีอะไรอยากจะบอกผมมั้ย""คะ ?"ชวิณสะบัดมือที่กำลังดึงแขนออกแล้วเดินไปเปิดรื้อหาเอกสารที่ว่าในลิ้นชักต่าง ๆ จนในที่สุดก

ความรู้สึกผิดหวังถาโถม ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันไม่เพียงพอให้เขาเชื่อใจได้เลย น้ำค้างรู้ดีว่าชวิณเกลียดคนที่หักหลังเขามากแค่ไหน ยามดีก็ดีจนใจหาย ยามได้เกลียดก็เกลียดเข้ากระดูก"ค่ะ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ ถ้าคุณเชื่อว่าน้ำไม่ซื่อสัตย์หักหลังคุณ ในเมื่อคุณเชื่อแบบนั้นเงินค่าจ้างน้ำเองก็ไม่สะดวกใจรับไว้เช่นกัน ห้าล้านที่ได้มาถือว่าเป็นค่าตัวก็แล้วกันค่ะ""ผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินแบบคุณคิดแบบนี้จริง ๆ น่ะเหรอ""นี่คงเป็นสิ่งที่อยู่ในใจตลอดสินะคะ ขอบคุณนะคะที่ก่อนหน้านี้ไม่พูดออกมาให้ได้ยิน ถ้าไม่อย่างนั้นน้ำก็คงไม่อดทนมาได้นานจนถึงตอนนี้"พูดแล้วก็หันหลังเดินจากมาทันที ทว่าพอเปิดประตูออกมาก็เจอกลับลิลลี่ยืนอยู่ ถ้าให้เดาลิลลี่คงยืนแอบฟังจนรู้ทุกอย่างหมดแล้ว แต่ถึงจะรู้แล้วก็ช่างเถอะ เพราะยังไงซะในตอนสุดท้ายก็ต้องหย่าขาดจากกันอยู่ดี ลิลลี่ยังคงฉีกยิ้มหวานหยดให้น้ำค้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำตัวเป็นนางร้ายสีชมพูได้น่าหมั่นไส้ที่สุด"มอนิ่งวิณ"เมื่อเข้าไปในห้องแล้วดัดเสียงหวานกล่าวทักทายชวิณ เขากำลังอยู่ในท่ามือกุมขยับอยู่ เพียงแค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าใครมาจึงไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง"วิณอยากได้ก