All Chapters of ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 11/3"ทั้งทะเบียนสมรสหรือใบหย่า สำหรับเขามันมีค่าเพียงแค่กระดาษก่อนนั้นฉันเคยคิดอย่างใสซื่อว่าความรักจะสามารถเอาชนะทุกสิ่งแต่พอถึงวันที่ฉันต้องเจ็บปวดเพราะความรักฉันถึงได้รู้ว่า...รักแท้ ยังไงก็แพ้ไม่รัก"******"คนต่อไป คุณน้ำค้าง เสมอเหมือน เชิญข้างในค่ะ"สาวหน้าตาดีคนหนึ่งเปิดประตูเดินออกมาพร้อมกับพูดขึ้น น้ำค้างเงยหน้าแล้วลุกยืนปัดกระโปรงทรงเอตัวหลวมโพรก จากนั้นขยับขาแว่นให้กระชับสันจมูกเรียว ก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนัก วันนี้เธอถูกนัดให้มาสัมภาษณ์งานที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่า ซีวีรอยัล ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ไม่ว่าจะเป็นที่อยู่อาศัยแบบชั่วคราวหรือถาวร หลัก ๆ เลยเป็นคอนโดมิเนียมและหมู่บ้านจัดสรร รวมไปถึงโรงแรมในเครือซีวีอีกหลายแห่งต้องยอมรับว่าที่ถูกเรียกให้มาสัมภาษณ์งานวันนี้เพราะมีเส้นสาย น้ำค้างไม่ปฏิเสธเรื่องการใช้ทางลัด จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเธอตกงานมาแล้วสามเดือนเต็ม ๆ เงินสะสมในบัญชีค่อย ๆ ร่อยหรอลงเรื่อย ๆ สามปีที่ผ่านมาน้ำค้างแบกรับค่าใช้จ่ายโดยลำพังจนหลังแทบหัก มีทั้งค่าใช้จ่ายส่วนตัวและค่ารักษาพยาบาลของแม่ที่จ่อ

ตอนที่ 13/3"คุณชวิณจะมาทำงานเวลาแปดโมงเช้าตรงเป๊ะทุกวัน พอนั่งลงที่โต๊ะทำงานอีกห้านาทีจะเรียกหาอเมริกาโน่ร้อน หลังจากนั้นผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงคุณชวิณก็จะต้องขอดูรายงานการก่อสร้างโครงการใหม่ ก็ไฟล์ที่ป้าส่งเข้าอีเมลหนูนั่นแหละ ที่สำคัญห้ามถือแล็ปท็อปไปแบต่อหน้าให้คุณชวิณเด็ดขาดเพราะคุณชวิณไม่ชอบ น้ำต้องพริ้นต์เป็นเปเปอร์เอาไปวางไว้ให้ พอวางแล้วห้ามยืนค้ำหัวต้องถอยห่างจากหน้าโต๊ะทำงานสามก้าว"น้ำค้างฟังไปอึ้งไป แต่เท่านั้นยังไม่พอ ปัทมาเล่าต่ออย่างคล่องปาก"หลังจากดูรายงานก่อสร้างแล้ว บางวันคุณชวิณก็จะออกไปข้างนอก ถ้าออกไปคุยงานน้ำจะต้องตามคุณชวิณไปด้วย สิ่งที่น้ำต้องเตรียมคือแท็บเล็ตและปากกา เอาไว้จดข้อมูลสำคัญตอนที่คุณวิณคุยงาน ถ้าคุณวิณถามอะไรน้ำก็ต้องตอบให้ได้มากที่สุด ส่วนแท็บเล็ตกับปากกาป้าเตรียมเอาไว้ให้แล้วจ้ะ"พอพูดจบแท็บเล็ตและปากกาสไตลัสก็ถูกยื่นมาตรงหน้า น้ำค้างรับมากอดไว้แล้วเตรียมจะลุกขึ้น"ยังไม่จบจ้ะ"ห้ะ ยังไม่จบอีกเหรอ"ถ้าช่วงนี้เห็นคุณวิณเมามาทำงานบ่อย ๆ ก็ไม่ต้องตกใจนะ ไม่ต้องถามหรือไปอยากรู้อะไรทั้งนั้น ทำหน้าที่ของเราให้ดีก็พอ"น้ำค้างเริ่มคิดหนัก ไม่รู้ว่าเจ้าน

ตอนที่ 22/3"ต่อนะครับ ผมเสพติดความสมบูรณ์แบบ ชนิดที่เรียกได้ว่าต้องเป็นคนย้ำคิดย้ำทำถึงจะร่วมงานกับผมได้ ถ้ายังไงป้า...เอ่อ ถ้ายังไงคุณก็ช่วยละเอียดรอบคอบมากหน่อย ประเมินทดลองงาน 4 เดือน ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ผมเอาออกเข้าใจนะ?""ขะ เข้าใจค่ะ""เมื่อครู่ที่ผมสำลักกาแฟ ขอเอามาหักคะแนนในการประเมินทดลองงานด้วยแล้วกัน""ห้ะ เอ่อ...เรื่องนั้น"แบบนี้ก็ได้เหรอ? ตัวเองเป็นคนดื่มเองสำลักเองแท้ ๆ เชื่อแล้วว่าคุณวิณไม่ธรรมดาเหมือนที่ข้างนอกพูดกัน น้ำค้างคิดหนักกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ จำใจต้องเออออไปตามเรื่องตามราว เธอน่ะหรือจะกล้าเถียง ขืนเถียงออกไปสักครึ่งคำมีหวังต้องถูดเฉดหัวออกไปหางานใหม่"ค่ะ น้ำจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก"หลังจากบอกกล่าวแล้วชวิณก็ค่อย ๆ เปิดเอกสารที่เธอนำมาดูทีละหน้า ดูไปก็ทำหน้าเครียดไป น้ำค้างยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขาไม่ไปไหน เธอกลัวว่าถ้าหากเขาเรียกใช้แล้วจะหาเธอไม่เจอ พอเห็นว่าเธอยืนค้ำหัวอยู่ชวิณก็เงยหน้าขึ้นมาสบตา ทว่าเจอกับใบหน้าแป้นแล้นที่กำลังยิ้มแฉ่ง"ไปครับ""คุณวิณจะไปคุยงานกับลูกค้าข้างนอกเหรอคะ""คุณน่ะ..." ชวิณอยากพูดแรง ๆ ว่าให้ไสหัวออกไปแต่ก็ยั

ตอนที่ 31/3เมื่อเข้ามานั่งในรถแล้วเสียงท้องของน้ำค้างก็ร้องจ๊อก ๆ ชวิณหันขวับมามองเธอ จะว่าไปนี่ก็บ่ายสองแล้วแต่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ดังนั้นเขาจึงจอดให้เธอหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ก่อนจะหันมาบอกน้ำเสียงราบเรียบ"คุณกินข้าวเลยนะ กินเสร็จแล้วก็หารถกลับเอง นี่ค่าอาหารและค่ารถกลับ""ให้น้ำเหรอคะ"พอชวิณพูดจบก็ยื่นแบงก์พันมาตรงหน้า น้ำค้างกลอกตาอย่างลังเล คิดอยู่ว่าควรรับเงินจากเขาไว้ดีหรือเปล่า ชวิณเห็นแบบนั้นก็เลยคิดว่าเธอไม่อยากได้เงินจึงชักมือกลับ แต่น้ำค้างก็รีบรวบเงินนั้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับกล่าวขอบคุณ"ขอบคุณค่ะ คุณวิณไม่ต้องห่วงนะคะ น้ำจะ...""ไม่ได้ห่วงครับ"ยังไม่ทันพูดจบประโยคเขาก็รีบพูดตัดรำคาญ น้ำค้างเม้มปากแน่นแล้วค่อยเปิดประตูรถลงไป เมื่อรถของชวิณเคลื่อนจากไปแล้วเธอไม่ได้เข้าไปทานอาหารในร้านนั้น เพราะมองเข้าไปแล้วรู้สึกว่าอาหารน่าจะแพง เงินหนึ่งพันบาทถ้าเอาไปซื้อข้าวราดแกงหรือก๋วยเตี๋ยวข้างทางก็อิ่มไปได้หลายมื้อ หรืออาจจะอยู่ได้เป็นอาทิตย์เลยก็ได้ ดังนั้นน้ำค้างจึงเดินตามฟุตบาทมาเรื่อย ๆ เพราะตั้งใจว่าจะเดินไปขึ้นรถที่ป้ายรถเมล์กลับบริษัทขณะที่เดินอยู่นั้นบังเอิญสะดุดตาก

ตอนที่ 33/3หลังออกจากห้องทำงานของเขา น้ำค้างจึงเดินไปพริ้นต์เอกสารรายงานการก่อสร้างประจำวันแล้วนำมาวางไว้ให้ วันนี้เขาเงียบผิดปกติ อาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อวานนี้ก็เป็นได้ น้ำค้างไม่กล้าทำอะไรนอกเหนือจากคำสั่ง จึงถอยห่างออกไปสามก้าวแล้วก้มหน้าวางมือประสานกัน เผื่อว่าเขาต้องการอะไรเพิ่มเติมเธอจะได้รีบหามาให้โดยด่วน"ออกไปได้แล้ว""ค่ะ"หญิงสาวเดินออกมายังไม่พ้นจากห้องก็เดินย้อนกลับไปหาเขาใหม่ แล้ววางเงินแบงก์ร้อยกับแบงก์ยี่สิบไว้บนโต๊ะ"เงินทอนเมื่อวานค่ะ น้ำใช้ไปแค่สองร้อยกว่าบาท"นี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าที่เขาให้เพราะอยากจ้างเธอไปไกล ๆ เกิดมายังไม่เคยเห็นใครซื่อบื้อได้ขนาดนี้ ชวิณหลุบตามองเงินแบงก์ยิบย่อยแล้วโบกมือให้เธอเอาเงินนี้แล้วรีบออกไปเขาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยกับเงินแค่ไม่กี่ร้อย ในหัวตอนนี้คิดอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องของลิลลี่กับพศิน พอพ้นเงาร่างน้ำค้างแล้วชวิณก็เดินออกมาจากห้องอย่างอารมณ์เสีย ขณะที่เดินผ่านห้องพักเบรกพนักงานได้ยินเสียงที่เล็ดลอดออกมา เป็นเสียงของปัทมากำลังคุยกับพศิน"คุณน้ำเป็นลูกสาวเพื่อนคุณปัทจริง ๆ เหรอครับ""จริงสิคะ ยัยน้ำเป็นเด็กน่ารักนะคะ แม่ป่วยออด