MasukShare
8 จำเป็นต้องรายงาน
Terakhir Diperbarui:
2025-03-21 16:47:07
Bab terkait
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 9 จัดการเลย
ตอนที่ 33/3หลังออกจากห้องทำงานของเขา น้ำค้างจึงเดินไปพริ้นต์เอกสารรายงานการก่อสร้างประจำวันแล้วนำมาวางไว้ให้ วันนี้เขาเงียบผิดปกติ อาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อวานนี้ก็เป็นได้ น้ำค้างไม่กล้าทำอะไรนอกเหนือจากคำสั่ง จึงถอยห่างออกไปสามก้าวแล้วก้มหน้าวางมือประสานกัน เผื่อว่าเขาต้องการอะไรเพิ่มเติมเธอจะได้รีบหามาให้โดยด่วน"ออกไปได้แล้ว""ค่ะ"หญิงสาวเดินออกมายังไม่พ้นจากห้องก็เดินย้อนกลับไปหาเขาใหม่ แล้ววางเงินแบงก์ร้อยกับแบงก์ยี่สิบไว้บนโต๊ะ"เงินทอนเมื่อวานค่ะ น้ำใช้ไปแค่สองร้อยกว่าบาท"นี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าที่เขาให้เพราะอยากจ้างเธอไปไกล ๆ เกิดมายังไม่เคยเห็นใครซื่อบื้อได้ขนาดนี้ ชวิณหลุบตามองเงินแบงก์ยิบย่อยแล้วโบกมือให้เธอเอาเงินนี้แล้วรีบออกไปเขาไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยกับเงินแค่ไม่กี่ร้อย ในหัวตอนนี้คิดอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องของลิลลี่กับพศิน พอพ้นเงาร่างน้ำค้างแล้วชวิณก็เดินออกมาจากห้องอย่างอารมณ์เสีย ขณะที่เดินผ่านห้องพักเบรกพนักงานได้ยินเสียงที่เล็ดลอดออกมา เป็นเสียงของปัทมากำลังคุยกับพศิน"คุณน้ำเป็นลูกสาวเพื่อนคุณปัทจริง ๆ เหรอครับ""จริงสิคะ ยัยน้ำเป็นเด็กน่ารักนะคะ แม่ป่วยออด
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 10 ตัดใจซะเถอะ
ตอนที่ 41/3ช่วยไม่ได้นี่นา เขารักลิลลี่มาเป็นสิบ ๆ ปี ส่วนพศินไม่ได้มีใจให้ลิลลี่เลยสักนิด ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดหรืออะไรทั้งนั้น เขาไม่เคยใจดีกับพศินแบบนี้มาก่อน ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ชวิณสงเคราะห์ให้เพราะเวทนา ถือซะว่าช่วยให้พี่ชายนอกคอกนั่นได้สมหวังเร็วขึ้น"หึ..."ชวิณคิดแล้วก็แค่นหัวเราะจนพนักงานศูนย์ความงามที่นั่งอยู่เคาน์เตอร์มองมาเป็นตาเดียวกัน เสียงหัวเราะของเขาเหมือนตัวร้ายในละครหลังข่าวไม่มีผิดถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานเกือบสองชั่วโมง ชวิณก็นั่งรอโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ ตลอดชีวิตของเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยอดทนกับสิ่งใดได้นานเพราะมีนิสัยใจร้อน แต่ครั้งนี้กลับนั่งจิบเครื่องดื่มที่ทางศูนย์ความงามนำมาบริการอย่างสบายใจเฉิบ"เรียบร้อยแล้วค่ะ"เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมอง น้ำค้างได้ถูกพาตัวเดินออกมา เธอเปลี่ยนไปราวกับคนละคน แว่นหนาเตอะถูกเปลี่ยนเป็นคอนแทคเลนส์สายตา ผมที่เคยรวบต่ำถูกปล่อยสยายดัดลอนใหญ่รับกับกรอบหน้า อีกทั้งใบหน้าที่เคยจืดชืดก็ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนสวยสะพรั่งถามจริง...นี่แปลงโฉมหรือรีโนเวท?ชวิณแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยจริง ๆ ค
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 11 เจอกันหน่อย
ตอนที่ 42/3หลังเลิกงานพศินขับรถกลับบ้านใหญ่ ก่อนลงจากรถเขาถอนหายใจเหนื่อย ๆ ไม่ใช่เหนื่อยกายแต่เหนื่อยใจซะมากกว่า ปกติพศินแยกไปซื้อคอนโดอยู่ลำพัง จะกลับมาที่บ้านใหญ่ก็ต่อเมื่อศรุตเรียกพบเท่านั้น แต่ครั้งนี้ดั้นด้นมาโดยที่ผู้เป็นพ่อไม่เรียกเพราะอยากคุยเรื่องงานหมั้นให้จบ ๆเขาไม่อยากหมั้นกับลิลลี่ และยิ่งไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับเธอเพราะว่าไม่รักไม่ชอบ...พศินก้าวเท้าเข้าไปในบ้านที่ภายในอุณภูมิเย็นเฉียบ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาเป็นลูกชายที่ได้ดั่งใจศรุตทุกอย่าง แต่ครั้งนี้จะขอฝืนคำสั่งของผู้เป็นพ่อ เพราะการแต่งงานสำหรับเขาคือการเอาทั้งชีวิตผูกติดกับคน ๆ หนึ่งไปจนวันตาย ถ้าต้องเลือกแต่งงานกับใครสักคนเขาก็อยากให้คนนั้นคือคนที่เขารัก...แล้วก็รักเขาพศินยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง หลังได้ยินเสียงอนุญาตจึงเดินเข้าไปช้า ๆ เห็นศรุตนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ ในมือถือหนังสือเล่มโปรดและสวมแว่นสายตา เมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นลูกชาย ศรุตจึงถอดแว่นตาออกวางไว้บนโต๊ะ พร้อมกับปิดหนังสือวางไว้ข้างกัน รู้ดีว่าพศินมาหาตนเพราะเรื่องอะไร"คิดอยู่แล้วว่าแกต้องมา""พ่อครับ ผมอยากจะขอพูดเรื่องงานหมั้นของผมกับลิ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 12 ยิ่งยากยิ่งอยากได้
ตอนที่ 43/3ภายในร้านอาหารบรรยากาศดีริมแม่น้ำเจ้าพระยา พศินไปถึงก็เจอกับลิลลี่รออยู่ก่อนแล้ว วันนี้เธอแต่งตัวสวยด้วยชุดเดรสสีชมพูอ่อน แต่งหน้าโทนสีหวานละมุน ปล่อยผมสีดำขลับยาวเหยียดตรง พอพศินนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกันลิลลี่ก็ยิ้มหวานหยด"อาหารลี่สั่งรอแล้วนะคะเดี๋ยวจะทยอยเอามาเสิร์ฟ มีแต่ของที่พี่พีทชอบทั้งนั้นเลย ลี่จำได้ว่าพี่พีทชอบกินอะไรไม่ชอบกินอะไร ลี่ใส่ใจพี่พีทนะคะ""เรื่องอาหารเอาไว้ก่อนเถอะ พี่ยังไม่หิว ที่นัดมาเพราะมีเรื่องจะคุย""คุย?"ชายหนุ่มชั่งใจ ก่อนจะพูดสิ่งที่ลิลลี่ไม่อยากได้ยินที่สุดในชีวิต"ลี่...เราอย่าหมั้นกันเลยนะ""อะ...อะไรนะคะ""พี่ไม่ได้รักลี่เกินไปกว่าน้องสาว ที่พี่นัดลี่ออกมาวันนี้เพราะอยากให้เราได้พูดคุยตกลงกันดี ๆ ถ้าลี่เป็นฝ่ายเปลี่ยนใจถอนหมั้นไปเองผู้ใหญ่ต้องตามใจลี่แน่""ไม่มีทางค่ะ"ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบลิลลี่ก็ปฏิเสธทันควัน เรื่องอะไรเธอจะยอมถอนหมั้นง่าย ๆ เธอรักพศินมานานหลายปี อีกนิดเดียวความฝันก็จะเป็นจริงแล้ว ลิลลี่เคยฝันว่าจะได้เป็นผู้หญิงที่เขารักและได้ยืนข้างเขาในฐานะภรรยา ทว่ากลับได้ยินผู้ชายที่ตนรักบอกว่าไม่ได้มีใจให้ เธอรู้สึกเจ็บใจจนขอบตา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 13 ไม่คาดหวังความเวอร์จิ้น
ตอนที่ 51/3เช้าวันรุ่งขึ้นน้ำค้างมาทำงานตามปกติ เธอสวมชุดใหม่ที่ชวิณซื้อให้ เปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวใหม่ตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ก้าวแรกที่ย่างกายเข้ามาในบริษัททุกคนต่างเหลียวมองเป็นตาเดียวกัน เดินผ่านพนักงานชายกลุ่มหนึ่งมีเสียงผิวปากแซวตามหลังจะว่าไปน้ำค้างก็ฮอตใช่เล่น แต่นั่นก็ไม่ได้เรียกความมั่นใจให้น้ำค้างเลยสักนิด วันที่สองของการเป็นคนสวยรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยจริง ๆ เมื่อเข้ามาในลิฟต์แล้วเธอพยายามเอี้ยวตัวมองด้านหลังอยู่หลายครั้ง กลัวว่าที่คนมองเยอะเพราะลืมรูดซิปกระโปรงหลังจากนำกระเป๋าไปเก็บที่โต๊ะของตัวเองแล้วน้ำค้างก็เข้ามาในห้องของเจ้านายเพื่อเตรียมเอกสารต่าง ๆ ให้ ทว่าพอเปิดประตูเข้ามาก็ต้องชะงักเพราะชวิณมาถึงก่อนเธอเสียอีก น้ำค้างเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาแขวนตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงครึ่ง เธอไม่ได้เข้างานผิดเวลาแต่เป็นเขานั่นแหละที่มาเช้ากว่าปกติ"สวัสดีตอนเช้าค่ะ"ชวิณนั่งเช็กอีเมลไปทำหน้าเครียดไป เห็นแบบนั้นเธอจึงยกมือขึ้นกล่าวสวัสดีตามมารยาท แต่เขาไม่เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยซ้ำ นั่นจึงทำให้หญิงสาวเริ่มคิดหนัก หรือว่าเมื่อวานเขากินหมูแล้วหูดับก็เลยไม่ได้ยิน?ไม่หรอก...บางทีที่เขาเ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 14 สวยเหรอ?
ตอนที่ 52/3"ยังไม่ถึงเวลาเริ่มงานเลยนี่ครับ""ใช่ค่ะ วันนี้เจ้านายของน้ำมาเช้ากว่าปกติค่ะ""แต่คุณจะเริ่มงานตอนแปดโมงตรงก็ได้นะครับ บริษัทไม่มีนโยบายจ่ายเงินให้พนักงานในกรณีเริ่มงานก่อนเวลา""ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณพีทเห็นน้ำขยันก็ช่วยบอกคุณวิณประเมินผ่านงานให้น้ำก็ได้ค่ะ""ผมไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายส่วนนั้นน่ะสิครับ ถ้าเป็นผมผมให้ผ่านนะ""ทำงานกับคุณพีทนี่ดีจังเลยนะคะ งั้นคุณพีทพอมีตำแหน่งว่างให้น้ำมั้ยล่ะคะ น้ำจะไปเขียนใบสมัครใหม่"เธอพูดที่เล่นจริงแล้วก็ส่งเสียงหัวเราะ พศินหัวเราะตามพลางครุ่นคิด แต่ก็น่าเสียดายที่ไม่มีตำแหน่งใดว่างเลย"ตอนนี้ยังครับ นอกจากคุณปัทจะลาออก""ไม่ได้ค่ะ แบบนั้นไม่ได้ ถ้าไม่มีป้าปัท...เอ้ย ถ้าไม่มีคุณปัทน้ำคงแย่เลย""ผมรู้แล้วครับว่าคุณปัทกับแม่ของคุณน้ำเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องปิดปังแล้วก็ได้ แต่ปิดบังไว้ก็ดีเพราะชวิณมันไม่ชอบเด็กเส้น"มิน่าล่ะชวิณถึงเอาแต่เย็นชากับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะเขาไม่ชอบพนักงานที่ใช้เส้นสายเข้ามาทำงานนี่เอง แต่จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่รู้สักหน่อยว่าปัทมาฝากงานให้น้ำค้าง หรือว่าเขาอาจจะรู้แล้ว? น้ำค้างครุ่นคิดไปสีหน้าไม่สู้ดี"มิน่าล่ะคุณวิณ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 15 เต้นรำกับคุณวิณ
ตอนที่ 53/3แต่คนที่รู้สึกยินดีจนท่วมท้นคือชวิณ ทว่ายินดีได้ไม่นานศรุตก็ได้พาเด็กชายคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายเขาอย่างกับแกะเข้ามาในบ้าน แล้วบอกกับขจีพรว่าจะเอาพศินมาเลี้ยง ขอให้ขจีพรรับเป็นลูกด้วยอีกคน นี่คือความเห็นแก่ตัวอันใหญ่หลวงของคนที่ขึ้นชื่อว่าสามี ขจีพรรับไม่ได้ เธอไม่ยอมรับ ทว่าก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะไม่หย่าขาดจากศรุตเป็นอันขาดกระทั่งผ่านมาถึงตอนนี้ก็หลายปีมากแล้ว ชวิณไปเยี่ยมแม่อยู่บ่อยครั้ง ไปทุกเดือน บางเดือนก็ไปสองครั้ง แม้ว่าขจีพรจะเดินเหินไม่ได้แต่ก็ไม่มีอะไรน่าห่วง การเจ็บป่วยของคนรวยนั้นไม่ได้หนักหนาเท่าคนจน เพราะสามารถจ้างพยาบาลดี ๆ มาดูแลอย่างใกล้ชิดได้โดยไม่ติดขัดเรื่องค่าใช้จ่าย ไม่ว่าจะเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ ชวิณหยิบยื่นให้แม่อย่างเต็มที่ตอนอยู่ร่วมบ้านชวิณระหองระแหงกับศรุตบ่อยครั้ง จึงย้ายออกมาอยู่ข้างนอกตั้งแต่เรียนจบ เขาจะแวะเวียนไปบ้านก็ต่อเมื่อไปเยี่ยมแม่เพียงเท่านั้น แล้วไม่ได้โผล่หน้าเข้าไปให้ศรุตเห็นเลย หากบังเอิญเจอกันก็จะเดินผ่านไปเหมือนพ่อไม่มีตัวตน หรือวันไหนคิดสนุกอยากกวนประสาทพ่อก็จะต่อปากต่อคำด้วยสักหน่อย เอาแค่พอให้ศรุตหัวใจเต้นเร็วแล้วตัวเองก็
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 16 ก็พอดูได้
ตอนที่ 61/3หลังจากน้ำค้างกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ไม่นานก็เห็นชวิณเดินออกไปข้างนอก วันนี้ไม่มีแผนออกไปดูงานก่อสร้างน้ำค้างจึงไม่ได้วิ่งตามไป เพราะคิดว่าเขาน่าจะออกไปทำธุระส่วนตัว เธอนั่งทำงานจิปาถะไปเรื่อยเปื่อย ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงได้มีพนักงานสาวคนหนึ่งนำกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้ามาวางไว้ให้ น้ำค้างมองกล่องนั้นแล้วเอ่ยถาม"ของคุณวิณเหรอคะ""ไม่แน่ใจค่ะ แต่คุณวิณเป็นคนสั่งของมา คนส่งของบอกว่าให้ช่วยเอามาส่งคุณน้ำ""งั้นเป็นของน้ำเหรอคะ""น่าจะใช่นะคะ"พูดจบพนักงานสาวคนดังกล่าวก็เดินกลับไปทำหน้าที่ของตนเอง น้ำค้างหยิบกล่องขึ้นมาเปิดออกดู พบว่าข้างในนั้นคือชุดราตรีสีดำกำมะหยี่สำหรับใส่ออกงาน ซึ่งมันสวยมาก สวยอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน น้ำค้างไม่คิดไม่ฝันว่าชาตินี้จะได้ใส่ชุดที่เหมือนกับผู้ดีในละครหลังข่าวใส่กัน พอเลิกงานกลับถึงห้องน้ำค้างได้ลองสวมใส่ดู ปรากฏว่ามันเหมาะสมกับเธอมาก ด้วยผิวที่ขาวกระจ่างอยู่แล้ว ไม่ว่าจะใส่ชุดเฉดสีใดก็ไม่ดรอปลงไปเลยหญิงสาวยืนอยู่หน้ากระจก หมุนซ้ายทีขวาทีแล้วหยิบมือถือขึ้นเซลฟี่รูปตัวเอง พอได้รูปสวย ๆ ก็ฉีกยิ้มจนหน้าบาน แต่แล้วยังไงล่ะ? ถ่ายแล้วจะส่งไปไหน? น
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
Bab terbaru
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ บทส่งท้าย
บทส่งท้ายหลังจากค่ำคืนอันร้อนแรงผ่านไป ลิลลี่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเที่ยง เธอพยายามกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องเพื่อมองหาผู้ชายที่นอนด้วยกันเมื่อคืน ทว่าหนุ่มรูปหล่อโปรไฟล์ดีกลับหายไป เมื่อคืนนี้ลิลลี่นั่งจิบไวน์ที่ไนต์คลับแห่งหนึ่งกับหนุ่มนักธุรกิจชาวสิงคโปร์ที่วัลลภติดต่อมาให้ เธอรู้สึกว่าชื่นชอบเขาคนนั้นและคุยกันถูกคอจึงชวนมาต่อที่โรงแรม สุดท้ายจบลงที่การมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง"อาร์บี" ลิลลี่เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างเริ่มไม่ชอบมาพากล รีบลุกขึ้นจากเตียงคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบกาย จากนั้นเดินไปเรียกชื่อผู้ชายคนนั้นอีกครั้งที่หน้าห้องน้ำ"อาร์บีคะ อาร์บี อยู่ในนั้นรึเปล่าคะ" ทว่าเมื่อผลักประตูเข้าไปในห้องน้ำกลับไร้คน "หายไปไหนนะ"หญิงสาวพึมพำแล้วเดินกลับมาที่เตียง ปลายระยะสายตาเหลือบไปเห็นลิปสติกและของใช้อื่นๆ ซึ่งควรจะอยู่ในกระเป๋าวางเกลื่อนอยู่ เธอรีบปรี่เข้าไปรวบของทุกอย่างแล้วกวาดสายตามองหากระเป๋าถือแบรนด์เนมใบละเกือบล้าน ที่น่าตกใจที่สุดแม้แต่กระเป๋าสตางค์แบรนด์เนมก็หายไปด้วย ในนั้นมีเงินสดอยู่พอสมควรแต่ไม่ได้มากเท่าราคากระเป๋า"มะ ไม่จริง...ไม่จริง!"สิ่งที่ผู้ชายคนน
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 65 ผีเข้า? (จบ)
แสงที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาปลุกหญิงสาวให้ตื่น มองดูนาฬิกาที่หัวเตียงเป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้ว พอนึกขึ้นได้ว่ากุญแจร้านเบเกอรีอยู่ที่ตนเองก็เริ่มลนลาน กลัวว่าลูกน้องจะเข้าร้านไม่ได้แล้วยืนคอยนาน น้ำค้างรีบคว้าเอาผ้าขนหนูมาพันกายแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำ พอกลับออกมาเห็นชวิณนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข ไล่เรียงลำดับเหตุการณ์แล้วรู้ว่าตัวเองพลาดท่าเข้าอย่างจัง เขาหว่านล้อมจนเธอยินยอมให้ค้างคืน อ้างนู่นอ้างนี่สารพัด และแน่นอนว่าชวิณไม่ได้นอนนิ่งเป็นพระอิฐพระปูน แต่รวบหัวรวบหางจนเธอยอมคล้อยตามอย่างว่าง่าย สุดท้ายก็จบที่การได้เสียกันเหมือนตอนเป็นสามีภรรยาตามเคย"คุณวิณตื่นเดี๋ยวนี้เลย!"เขาลืมตาขึ้นมาแล้วแกล้งทำท่าทีงัวเงียทั้งที่ตื่นตั้งแต่ห้านาทีก่อนแล้ว พอลุกขึ้นได้ก็เดินโทง ๆ เข้ามาซุกจมูกคมกับซอกคอขาว"หอมจัง อาบน้ำแล้วเหรอ""รีบหน่อยค่ะ น้ำต้องรีบไปเปิดร้าน ป่านนี้น้อง ๆ คงกำลังยืนรอที่หน้าร้านแล้วแน่เลย""อา...เข้าใจละ"เมื่อรถมาจอดหน้าร้าน มะเฟืองและพนักงานอีกคนก็กำลังยืนรออยู่หน้าร้านจริง ๆ พอเห็นน้ำค้างลงมาจากรถของชวิณต่างมองเป็นตาเดียวกัน พวกเธอกำลังสงสัยว่าเจ้าของร้านคบหาก
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 64 ไม่ให้ค้าง
"คุณว่าพ่อกับแม่ผมเค้ารักกันมั้ย"หลังจากขับรถออกมาได้ระยะหนึ่งชวิณเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ น้ำค้างเอียงหน้ามองใบหน้าครึ่งเสี้ยวของชายหนุ่มแล้วยิ้มบาง ๆ"ถามอะไรอย่างนั้นล่ะคะ""ไม่รู้สิ""คุณขจีพร""คุณแม่"ยังไม่ทันได้พูดจบเขาก็เปลี่ยนสรรพนามให้เธอเรียกแม่ของเขาใหม่ ตอนอยู่ที่บ้านก็ยังเห็นเรียกขจีพรว่าคุณแม่เสียงเจื้อยแจ้ว พออยู่กับเขาสองคนทำไมถึงเรียกคุณขจีพรซะแล้วล่ะ"คุณแม่ไม่ใช่คนสิ้นไร้ไม้ตอก ถึงหย่าร้างกับคุณศรุตได้ก็""ทำไมไม่เรียกพ่อผมว่าคุณพ่อด้วย""ตอนที่ยังไม่หย่าก็เรียกคุณพ่อนะคะ ตอนนี้หย่าแล้วไม่ว่าน้ำจะเรียกคุณขจีพร คุณศรุต หรือคุณพ่อคุณแม่ก็คงไม่ผิด""ย้ำจังว่าหย่าแล้ว" เขาเอ่ยเสียงแผ่ว"เอาแต่ขัดแบบนี้ตกลงที่ถามนี่จริงจังมั้ยคะ""จริงจังสิครับ คุณคิดว่าไงล่ะ""น้ำคิดว่าถึงคุณแม่เดินไม่ได้แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงสิ้นไร้ไม้ตอก ต่อให้เลิกกับคุณพ่อไปก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินทอง ถ้าได้กลับไปใช้นามสกุลเดิมก็ถือว่ายังเป็นผู้ดีเก่าอยู่ แต่ที่คุณแม่ไม่ไปไหน ยังอาศัยอยู่ในพื้นที่เดียวกันกับคุณพ่อ เค้าสองคนน่าจะมีเยื่อใยแก่กันอยู่ บางคู่อยู่กันไปแบบทั้งรักทั้งแค้น แต่ดูเหมือนว่าคุณแม่จ
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 63 ไม่ใช่ถูกๆ
ทั้งสองอยู่คุยกับขจีพรราวชั่วโมงกว่าเห็นจะได้ จากนั้นก็ขอตัวกลับ พอเข้ามาในรถแล้วน้ำค้างก็รีบถอดสร้อยใส่กล่องไว้คืน ชวิณมองสีหน้าเป็นกังวลของเธอแล้วอมยิ้ม"ไม่ใช่ถูก ๆ นะ น่าจะไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้าน ขอบอกว่าเส้นนั้นแม่ผมรักมาก ไม่ได้ให้ใครง่าย ๆ""งั้นวันหลังคุณวิณเอาไปคืนคุณแม่เลยนะคะ"หญิงสาวอ้าปากค้าง มือที่ถือกล่องกำมะหยี่สั่นเทาเพราะกลัวว่าจะเผลอทำหาย ถ้าซุ่มซ่ามทำหายไปล่ะแย่เลย เธอจะหาเงินที่ไหนมาชดใช้คืนตั้งสามสิบล้าน"เรื่องอะไรล่ะ ได้ของแม่มาแล้วก็ต้องรับผิดชอบลูกชายเค้าสิ"น้ำค้างหน้างอ รีบเก็บกล่องกำมะหยี่ใส่กระเป๋าแล้วกอดเอาไว้แน่น อยู่ดีไม่ว่าดีหาเหาใส่หัวเอาของล้ำค่าแบบนี้มาดูแล ต่อไปเธอต้องเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำแน่ ๆ เพราะคิดว่าเก็บไว้ที่ไหนก็คงไม่ปลอดภัยพอ ไม่เอาแล้วได้มั้ยสร้อยประจำตระกูลผู้ดีเนี่ยขณะที่รถเคลื่อนตัวผ่านบ้านใหญ่ น้ำค้างเหลือบเห็นศรุตนั่งจิบกาแฟยามบ่ายอยู่ใต้เงาร่มไม้ในสวน เธอจึงสะกิดแขนชวิณให้หยุดรถก่อน เขามองตามปลายนิ้วเรียวที่กำลังชี้ไปที่ชายสูงวัยแล้วเลิกคิ้วสูง"มีอะไรครับ""คุณศรุตนั่งอยู่ตรงนั้นค่ะ เราเข้าไปทักทายท่านกันเถอะค่ะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว"เขาทำหน
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 62 แป้งเด็ก
หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ของคนทั้งสองก็ดูเหมือนจะเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น วันนี้เป็นวันหยุด ชวิณบอกว่าจะมารับน้ำค้างที่คอนโดแล้วพาไปพบใครบางคน น้ำค้างลงมารอไม่ถึงสามนาทีรถของเขามาก็มาถึง พอเข้ามานั่งในรถแล้วชวิณเอี้ยวตัวมาหอมแก้มเธอเบา ๆ น้ำค้างไม่ค่อยชินกับคุณวิณในโหมดอ่อนโยนจึงรีบโยกตัวหลบ"ทำอะไรคะ""แค่ดมดูเฉยว่าใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร""ใครเขาฉีดน้ำหอมที่หน้า""เหรอ ไม่ได้ฉีดจริงด้วย"เขาเอี้ยวตัวฉวยโอกาสหอมแก้มเธออีกครั้งอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้น้ำค้างเสียท่าหลบไม่ทัน"แล้วหอมกลิ่นอะไรนะ""แป้งเด็กค่ะ""แป้งเด็กจริง ๆ ด้วย ผมชอบกลิ่นนี้จัง"เขายิ้มจนตาหยีแล้วออกรถสู่ถนนกว้าง ใช้เวลาราวสี่สิบนาทีก็ถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ น้ำค้างเคยมาที่นี่หนึ่งครั้งตอนที่ถูกศรุตเรียกพบ แต่ชวิณไม่ได้พาไปที่บ้านหลังที่ศรุตอาศัยอยู่ เขาขับรถเลยไปอีกหลังหนึ่งที่อยู่ในที่ดินแปลงเดียวกัน เป็นบ้านขนาดกลางมีสวนกุหลาบโอบล้อม เมื่อจอดรถแล้วชายหนุ่มก็จูงมือเธอให้เดินเข้าไปด้านในผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถเข็นในมือถักโครเชต์เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มกว้าง ขจีพรยังมีใบหน้าสวยงามแม้ว่าจะมีร่องรอยของกาลเวลาให้เห็นบ้าง หากเธอไม่ใช่คนพ
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 61 ไม่คิดค่าโดยสาร
ในคืนหนึ่ง ขณะที่น้ำค้างปิดร้านกำลังจะกลับบ้าน แสงไฟจากรถยนต์สาดเข้ามาทำให้เธอต้องหันกลับไปมอง ชวิณเปิดประตูลงจากรถเดินเข้ามาหาเธอช้า ๆ"ไปส่งมั้ย""เรียกรถแล้วค่ะ"น้ำค้างหยิบมือถือขึ้นมาเปิดแอปพลิเคชันดูเวลาที่รถจะเข้ามารับ แต่ก็เหมือนว่าเธอจะถูกกดยกเลิกไปเรียบร้อยแล้ว ชวิณที่หลุบมองมือถือเห็นแล้วยกยิ้มมุมปาก"มาเถอะ ไม่คิดค่าโดยสาร"เขาเดินนำหน้าไปเปิดประตูรถข้างคนขับเพื่อให้น้ำค้างเข้าไปนั่ง พอเธอนั่งลงแล้วชวิณก็จัดการรัดเข็มขัดให้ ใบหน้าของคนทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ น้ำค้างเอนหลังจนชิดพนักเบาะ ได้กลิ่นน้ำหอมที่เขาชอบใช้โชยเข้าจมูกบาง ๆ"น้ำทำเองค่ะ"มือเรียวผลักอกเขาออกเบา ๆ แล้วคว้าเข็มขัดมารัดเอง พอมาถึงหน้าคอนโดชวิณจอดให้เธอลง ส่วนเขาเดินตามหลังไปส่งจนเกือบจะถึงประตูเข้าทางเข้า เธอได้หันกลับมาเพื่อกล่าวขอบคุณเขา"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ"ชวิณยิ้มบาง ๆ แล้วดึงเธอเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว น้ำค้างเห็นว่ามีสายตาหลายคู่มองมาก็รู้สึกอายจึงพยายามผลักไสเขาออก แต่เขายิ่งกอดแน่นมากขึ้นไปอีก"คุณวิณ!""ขออยู่อย่างนี้แค่นาทีเดียว ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมจะไม่มาให้เจออีกแล้ว""มะ หมายความว่า...""ไม่ใช่ว่
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 60 กำลังจะดีแล้ว
"ก็...เดาเอา" ปกติเป็นคนพูดตรงเหมือนขวานผ่าซาก เวลาที่โกหกจึงดูออกง่ายจะตายไป"คุณสะกดรอยตามน้ำเหรอคะ""...""โรคจิต"น้ำค้างเดินออกมายืนกอดอกรอรถอยู่ริมฟุตบาท ชวิณเดินตามหลังมาหยุดยืนข้าง ๆ"ไม่ให้ไปส่งเหรอ""เรียกรถมารับแล้ว"พอพูดจบรถก็มาจอดเทียบพอดี เขาได้แต่มองตามหลังตาละห้อย น้ำค้างเอาจริงขึ้นมาก็ดูน่ากลัวอยู่เหมือนกัน บางคำพูดที่เธอพูดกับเขาก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยได้ยินจากปากเธอเลยด้วยซ้ำ เธอไม่เคยเถียงไม่เคยต่อว่าเขาด้วยคำพูดเหล่านี้ เมื่อครู่ถูกต่อว่าว่าเป็นพวกโรคจิตชวิณถึงกับสะอึกไปเลยทีเดียวหลังจากวันนั้นชวิณก็หายไปสองวัน เนื่องด้วยมีธุระมาทำแถวนี้เขาจึงแวะเข้ามาในเวลากลางวัน พอเปิดประตูเดินเข้าไปในร้านมะเฟืองเห็นหน้าเขาปุ๊บก็รีบวิ่งแจ้นไปหาน้ำค้างด้วยความกลัว สาววัยรุ่นกระซิบกระซาบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง"คนนี้แหละพี่น้ำ ที่หนูบอกว่าเห็นมาด้อม ๆ มอง ๆ ที่หน้าร้านหลายวันแล้ว หน้าตาก็ดีไม่น่าเป็นโรคจิตเลย เรารีบแจ้งตำรวจเถอะค่ะ""ไม่ต้องแจ้งหรอก คนนี้เค้าเป็น...เอ่อ อาจจะเป็นลูกค้าก็ได้"เรื่องอะไรจะบอกว่าเป็นสามีเก่า ชวิณไม่ควรมีอิทธิพลในร้านหรือพนักงานของเธอ ขืนบอกไป
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 59 มาทำไม
"พี่น้ำคะหนูสังเกตเห็นผู้ชายคนนึงมาด้อม ๆ มอง ๆ หน้าร้านหลายวันแล้ว ชอบมาตอนค่ำ ๆ มืด ๆ พี่น้ำต้องระวังตัวนะคะ"มะเฟืองพนักงานพาร์ตไทม์เอ่ยขึ้นน้ำเสียงเป็นกังวล หลายวันมานี้เธอมักจะเห็นผู้ชายท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ ชอบมาจอดรถนั่งมองในเวลาใกล้จะปิดร้าน จึงรู้สึกเป็นห่วงน้ำค้างที่ชอบอยู่ร้านจนดึกดื่นคนเดียวเป็นประจำ ที่อยู่ดึกไม่ใช่ว่าร้านเปิดขายในตอนกลางคืน แต่น้ำค้างใช้เวลาหลังหกโมงเย็นเพื่อทดลองสูตรขนมใหม่ ๆ"เหรอ พี่ไม่เคยสังเกตเลย เอาไว้วันนี้ถ้ามีอะไรผิดปกติพี่จะรีบโทรแจ้งตำรวจ ขอบใจที่เป็นห่วงนะ"มะเฟืองยกมือไหว้ลาแล้วเดินออกจากร้าน ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้วเลยขอตัวกลับก่อน ส่วนพนักงานอีกคนลาป่วยจึงไม่ได้มาทำงานบ่อยครั้งที่น้ำค้างชะเง้อมองผ่านกระจกใสออกนอกร้าน เพราะคำบอกเล่าของมะเฟืองทำให้เธอเริ่มนึกหวาดกลัว ใจจริงตั้งใจว่าจะกลับตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้ว แต่เพราะยังมีเค้กที่อบค้างไว้ในเตาอบยังไม่สุกจึงต้องรอก่อน เพื่อความปลอดภัยน้ำค้างล็อกประตูหน้าร้านเอาไว้ก่อน จนกระทั่งครบกำหนดเวลาที่ตั้งไว้เสียงเตาอบก็ร้องเตือน น้ำค้างรีบเอาขนมออกจากเตาและเก็บเข้าตู้เย็นเอาไว้สำหรับแต่งหน้าพรุ่งนี้เ
ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ 58 ภรรยาเก่า
หน้าที่ตำแหน่งของชวิณก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้ได้ขึ้นเป็นผู้บริหาร ซีวี รอยัล อย่างเต็มตัว หลังจากวันนั้นลิลลี่ก็แวะเวียนมาหาบ้างเป็นบางครั้งแต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะทุกครั้งที่มาก็ได้รับแค่ความเฉยชากลับไป นานเข้ากลายเป็นความห่างเหินจนในที่สุดก็หยุดตามตื้อไปเองในระหว่างหลายเดือนที่ผ่านมาชวิณมีงานมากมายจนหาเวลาพักผ่อนแทบไม่ได้ ต้องนอนดึกและตื่นเช้า ส่วนช่วงกลางวันก็หมกหมุ่นอยู่กับการทำงานจนเลยเวลาทานข้าวเที่ยงวันหนึ่งขณะที่พนักงานคนอื่น ๆ ทยอยกลับกันหมดแล้ว ชวิณที่เพิ่งจะเคลียร์งานของตัวเองเสร็จเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า ตั้งใจว่าจะพักสายตาชั่วคราว แต่สมองดันคิดฟุ้งซ่านแต่เรื่องของภรรยาเก่า เขาเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้งแล้วดึงลิ้นชักเอากล่องขนมขึ้นมาดู จากนั้นหยิบเสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารพร้อมด้วยกล่องขนมติดมือไปด้วยชวิณขับรถมาตามที่อยู่ร้านเบเกอรี พอเห็นร้านลักษณะเหมือนกับที่ปัทมาเคยพูดไว้จึงได้จอดรถนั่งมองอยู่ห่าง ๆ เมื่อเห็นคนคุ้นชินกำลังเปิดประตูเดินออกจากร้านดวงตาคู่คมเบิกกว้างขึ้น"ปิดร้านดึกขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมไม่จ้างคนงานมาช่วยล่ะ เงินก็มีตั้งเยอะนี่"เขาพึ
