Beranda / โรแมนติก / ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้ / 23 ถนอมเอาไว้ไม่ยอมแตะต้อง

Share

23 ถนอมเอาไว้ไม่ยอมแตะต้อง

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-21 16:48:08

ตอนที่ 8

2/3

ชวิณอุ้มหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน แล้วปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ด ก่อนจะก้มลงซุกใบหน้าคมกับซอกคอขาว กลิ่นสบู่อ่อน ๆ กระตุ้นให้เขาอยากสัมผัสมากยิ่งขึ้น เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลังมีภัย ยังคงหลับตาพริ้มอย่างไร้เดียงสา เมื่อชายหนุ่มยืดตัวขึ้นมามองหน้าเธออีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นเยียบ ชวิณยกยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงไปเพื่อจุมพิตริมฝีปากอิ่ม ทว่าก่อนที่ริมฝีปากทั้งสองจะบรรจบกันเขาก็ผละตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

...ทำไม่ได้ ชวิณทำไม่ลง ถึงเขาไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้ชาติชั่วอะไรขนาดนั้น

เธอดูซื่อเกินไป เพียงแค่เขาหลอกมอมเหล้าไปไม่กี่แก้วก็สลบเหมือดแล้ว จริงอยู่ที่เธอทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน และเขาเองก็ควรจะรังเกียจคนเห็นแก่เงินแบบเธอด้วยซ้ำ แต่เอาเข้าจริงชวิณกลับรู้สึกสงสาร มีวูบหนึ่งที่นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน จนท้ายที่สุดก็ต้องเดินออกจากห้องไปแล้วปิดประตูลงด้วยความหงุดหงิด

เช้าวันรุ่งขึ้นน้ำค้างตื่นขึ้นมาด้วยอาการอยากจะอาเจียน เธอกวาดตามองไปรอบห้องก็พบว่าตนเองอยู่ในห้องนอนของชวิณ เมื่อไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดก็จำได้ว่าตนเองดื่มกับชวิณเมื่อคืน แต่เขาและเธอนั่งดื
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   24 เรื่องเดียวที่อยากขอ

    3/3 เรื่องเดียวที่อยากขอ"วันนี้คุณวิณจะออกไปไหนมั้ยคะ""ไม่ คุณเองก็หยุดงานสักสามวันเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย""สงสัยอะไรคะ""ก็เพิ่งแต่งงานเมื่อวาน ถ้าวันนี้รีบร้อนไปทำงานเลยไม่แปลกหรอกเหรอ คู่รักปกติเขาทำแบบนั้นกันมั้ยละ"แปลก...และไม่มีอะไรแปลกไปกว่าความคิดของเขาอีกแล้วล่ะ น้ำค้างยิ้มเจื่อนแล้วสนใจอาหารในจานต่อ เธอใช้ปลายส้อมเจาะลงไข่แดงจนไหลเยิ้ม ชวิณมองแล้วก็เบือนหน้าไปทางอื่น หยุดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จริง ๆ จึงต้องรีบกินให้อิ่มเพื่อที่จะได้ลุกออกไปทำอย่างอื่นหลังมื้อเช้าผ่านไป น้ำค้างเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว พอเดินออกมาที่ห้องรับแขกเห็นชวิณกำลังนั่งดูทีวีอยู่ เธอจึงเดินเข้ามาหาฉีกยิ้มให้เขาอย่างอารมณ์ดี แต่ฝ่ายนั้นเพียงแค่ปรายตามองและไม่ได้ยิ้มตอบ"น้ำจะออกไปข้างนอกค่ะ เย็นจะกลับ""ไปไหน" พอนึกได้ว่ากำลังถามเหมือนอยากรู้อยากเห็นมากเกินความจำเป็น เขาจึงหันไปสนใจหน้าจอทีวีต่อก่อนจะพูดขึ้นใหม่ "แค่ถามเฉย ๆ ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวก็ไม่ต้องตอบก็ได้""ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอะไรหรอกค่ะ น้ำแค่จะไปโรงพยาบาล อยากไปดูว่าหลังจากที่คุณวิณย้ายแม่ไปรักษาที่โรงพยาบาลใหม่แม่เป็นไงบ้าง""แค่นั้นเหรอ"

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   25 แม่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ok

    1/3 แม่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ok"ตอนอยู่โรงพยาบาลคุณวิณคุยอะไรกับแม่ของน้ำคะ"น้ำค้างเอ่ยถามหลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาลได้สักพักแล้ว เพราะตั้งแต่ขึ้นรถมาเท้าสะเอววิณนั่งเงียบไม่ได้บอกกล่าวอะไร จนน้ำค้างอดสงสัยไม่ได้จึงลองถามดู"แม่พูดอะไรให้คุณอึดอัดมั้ยคะ ถ้าแม่พูดอะไรที่ทำให้คุณลำบากใจคุณก็อย่าถือสาเลยนะคะ""ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวผมแวะเข้าไปส่งคุณที่บ้านแล้วจะออกไปทำธุระต่อ""ค่ะ"ชวิณส่งน้ำค้างลงหน้าบ้านอย่างที่บอกแล้วก็ขับรถจากไปทันที เธอไม่กล้าถามต่อว่าเขาจะออกไปไหน หลังจากเข้าไปในบ้านน้ำค้างก็เผลอหลับนานพอสมควร รู้ตัวอีกทีเป็นเวลาสามทุ่มแล้ว จึงเดินออกมาดูที่ห้องรับแขกอยากรู้ว่าเขากลับมาแล้วหรือยัง ปรากฏว่าไม่เห็นแม้เงาชายหนุ่ม ดังนั้นจึงเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอน หลังจัดการธุระส่วนตัวเสร็จได้เดินออกมาดูที่ห้องรับแขกเป็นรอบที่สอง ทว่าชวิณก็ยังคงไม่กลับมาเช่นเคยหญิงสาวเดินออกมาสูดอากาศนอกบ้าน และเดินเล่นในสวนไปพลาง ๆ เพราะยังไม่รู้สึกง่วง ที่จริงก็ตั้งใจว่าจะรอเปิดประตูให้ชวิณ กระทั่งเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง น้ำค้างเผลอนั่งสัปหงกไปหลายรอบ เธอไม่รู้ต

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   26 รับทราบ

    ในเมื่อเขาเลือกเดินย้อนกลับไปจุดเดิม เช่นนั้นก็คงแล้วแต่เวรใครกรรมมันก็แล้วกัน คิดได้แบบนั้นน้ำค้างก็เบะปากแล้วหมุนตัวเดินจากมา แต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนหูก็เงี่ยฟังว่าเขาจะพูดตอบกลับลิลลี่ว่าอย่างไร"ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ"หืมมม ให้มันได้อย่างนี้ค่ะบอส!นั่นคือคำที่ชายหนุ่มพูดตอบกลับลิลลี่ น้ำค้างกระหยิ่มยิ้มเล็กน้อย แทบอยากจะยกมือขึ้นมาปรบแปะ ๆ ด้วยความสะใจ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องสะใจไปทำไมทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตนเองสักหน่อย พอเขาวางสายไปแล้วเธอก็รีบหันขวับกลับมามอง ฉีกยิ้มแป้นยกนิ้วโป้งให้สองข้างเป็นการกดไลก์รัว ๆ แทนที่ชวิณจะตบมุขแต่เขากลับหน้าตึงปากคว่ำใส่เธอซะอย่างนั้น"ถ้าลี่โทรมาเบอร์บ้านก็บอกว่าผมไม่อยู่นะ...แล้วก็บอกไปว่าอย่าโทรมาอีก""รับทราบค่ะ"น้ำค้างชูสามนิ้วแนบข้างคิ้วท่าทางขึงขัง เขาถอนหายใจแรงอย่างเอือม ๆ แล้วเดินผ่านไป ครั้งนี้ไม่ลืมที่จะหยิบมือถือติดมือไปด้วย เป็นดังที่คาดการณ์ไว้ เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นหลังจากที่เขาเพิ่งจะขับรถออกพ้นประตูรั้วไม่ถึงสามนาที น้ำค้างยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรฝ่ายนั้นก็โพล่งขึ้นมาก่อน"วิณ วิณคุยกับลี่ก่อน อย่าเพิ่งวางนะ""นี่ภร

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   27 ช่วยพูดให้ที

    "งั้นพรุ่งนี้เราไปทำงานกันเถอะค่ะ""ไม่ไป""ก็หยุดงานมาสามวันแล้วนี่คะ""ขยันขนาดนั้นเลย""ไม่ขยันแต่จนค่ะ เป็นภรรยาคุณวิณแต่ก็ยังต้องรอเงินเดือนเลขานะคะ ไม่ได้มีเงินเดือนภรรยาสักหน่อย อีกอย่างเงินที่คุณวิณว่าจ้างก็ต้องรอตั้งหนึ่งปีจึงจะได้ ถ้าหยวน ๆ ให้แล้วจ่ายมาก่อนสักยี่สิบเปอร์เซ็นก็ว่าไปอย่าง"เขายื่นมือออกมาดีดหน้าผากเธอหนึ่งที น้ำค้างผงะถอยกรูด เบิกตามองชายหนุ่มด้วยแววตางุนงง"เจ็บนะ ดีดหน้าผากน้ำทำไมคะเนี่ย""ถ้าเจ็บก็แสดงว่าไม่ได้กำลังฝันอยู่ไง"แค่ค่ารักษาพยาบาลแม่ของเธอไม่รู้ว่าเขาหมดไปเท่าไรแล้ว ยังมีหน้ามาขอยี่สิบเปอร์เซ็นล่วงหน้าอีก ฝันไปเถอะว่าเขาจะยอมเสียเปรียบ เห็นใจดีเข้าหน่อยก็อย่าได้ใจไป เขาไม่ใช่หมูในอวยหรือคนที่จะหลงคารมณ์ของใครง่าย ๆ ชวิณเดินกลับเข้าห้องตัวเอง ทิ้งให้น้ำค้างยืนลูบหน้าผากตัวเองป้อยทำปากยื่นปากยาวด่าทอเขาตามหลัง เมื่อระบายอารมณ์จนสาแก่ใจจึงหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องแล้วปิดไฟเข้านอนเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากตื่นนอน น้ำค้างเปิดประตูออกมาก็พบว่าชวิณอยู่ในชุดทำงานเตรียมพร้อมแล้ว ส่วนเธอยังสวมชุดนอนอยู่เลยเพราะคิดว่าต้องหยุดงานต่อ เธอมองเขาอย่างอึ้ง ๆ รีบตรง

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   28 เพื่อรักษาหน้า

    ภายในห้อง ชวิณกำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ หลังได้ยินเสียงเคาะประตูเห็นภรรยาสาวเดินเข้ามาพร้อมรายงานต่าง ๆ นานาที่ดูเหมือนจะมากกว่าทุกเช้า สาเหตุเพราะทั้งคู่หยุดงานไปหลายวัน เอกสารเหล่านั้นถูกวางไว้บนโต๊ะอย่างเบามือที่สุด เมื่อเช้านี้ก็ถูกงอนไปแล้วรอบหนึ่งแล้วเพราะคึกคะนองปากนินทาเขาในระยะเผาขน เธอกลัวเหลือเกินว่าจะเผลอทำอะไรให้เขาเคืองยิ่งกว่าเดิม แต่ถ้ามันจำเป็นก็ต้องทำอยู่ดีนั่นแหละสิ่งที่น้ำค้างตกปากรับคำปัทมาก็ดูจะเหลือบ่ากว่าแรงมาก เธอไม่ได้มีอิทธิผลต่อเขาถึงขั้นที่จะสามารถไปสั่งให้เขาทำอย่างนั้นอย่างนี้ได้ น้ำค้างพอจะรู้ตัวดีในข้อนี้ ที่ยอมมาคุยให้เพราะเห็นใจในความอึดอัดของผู้เป็นป้าก็เท่านั้น"คุณวิณคะ คุณศรุตโทรมาแจ้งว่าให้คุณวิณไปร่วมงานหมั้นคุณพีทค่ะ เราไปร่วมยินดีกับคุณพีทกันมั้ยคะ"ร่วมยินดี? พอได้ยินคำนี้สติสัมปชัญญะของเขาขาดผึ่ง เขาไม่มีทางไปร่วมยินดี มีแต่เขาจะสาปส่งน่ะสิ"อืม"เห็นเขาตอบรับง่าย ๆ น้ำค้างฉีกยิ้มกว้าง ชวิณยอมไปง่ายดายอย่างเหลือเชื่อ น้ำค้างรีบเดินออกมาหยิบกระเป๋า ชวิณก็เดินตามออกมาแล้วนำหน้าไปที่โรงจอดรถ เธอเข้ามานั่งข้างคนขับด้วยความดีใจ ขณะที่เขาขั

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   29 ล้มงานหมั้น ok

    สายธารพยักหน้าส่งสัญญาณให้พนักงานสาวรายหนึ่งเดินนำทั้งสองไปที่บ้านพักหลังที่อยู่ลึกสุด เพราะตรงนั้นมีทิวทัศน์ที่สวยงาม มองออกไปจากทางหน้าต่างกระจกจะเห็นภูเขาหลายลูกสลับสับหว่างราวจับวางอันที่จริงเมื่อเช้านี้น้ำค้างก็เห็นตารางงานคร่าว ๆ ของชวิณมาบ้างแล้ว แต่เธอยังไม่ได้นั่งอ่านอย่างละเอียด ในนั้นระบุว่าจะต้องเดินทางออกต่างจังหวัดเพื่อต้อนรับลูกค้าที่มาจากต่างประเทศรายหนึ่ง แต่นั่นมันก็อีกตั้งสองวันกว่าจะถึงวันนัด"มารอก่อนตั้งสองวัน แถมยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย เสื้อผ้าก็ไม่มี ของใช้ส่วนตัวก็ไม่ได้เตรียมมา""ผมอนุญาตให้พูดแล้วเหรอ""คุณวิณไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้น้ำพูดหรือไม่พูดนะคะ""เหลือสามล้านเก้าแสนเก้าหมื่น""คุณวิณ!""สามล้านเก้าแสนแปดหมื่น""..." ลดลงครั้งละหมื่นแบบนี้ก็ล่มจมกันพอดีเป็นอย่างนี้ทุกทีเลย เอะอะก็เอาเรื่องเงินมาขู่ตลอด เห็นทีกลับไปคงต้องทำสัญญาว่าจ้างเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อเรียกร้องสิทธิความเป็นธรรมแก่ตัวเองบ้าง น้ำค้างจ้องเขม็งแต่หุบปากสนิทไม่ถามและไม่เถียงสักคำ เดินมาหยุดมองวิวทิวทัศน์ผ่านกระจกใส เธอพยายามทำใจให้สงบ ส่วนเขานั่งที่เก้าอี้เอนหลังหยิบมือถือขึ้นมาเขี

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   30 หาไม่เจอ

    "เกิดอะไรขึ้น"พึมพำกับตัวเองก่อนจะกดเข้าไปอ่านเนื้อหาข้างใน ไม่อยากเชื่อว่าลิลลี่จะเป็นฝ่ายล่มงานหมั้นทั้ง ๆ ที่เคยประกาศต่อหน้าเขาว่ารักพศินนักหนา ทว่าในนั้นไม่ได้เขียนอธิบายสาเหตุเอาไว้ชัดเจน ชวิณทิ้งความสงสัยเอาไว้เมื่อเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในห้องพักดังขึ้น เดินไปยกสายขึ้นแนบหูปรากฏว่าเป็นสายธารที่โทรเข้ามา เธอพูดเสียงกระซิบกระซาบราวกับว่าใกล้ ๆ นั้นมีคนยืนฟังอยู่"คุณวิณคะ คุณน้ำมาขอให้สายธารเอารถไปส่งเข้าเมืองค่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ""ไม่ต้องไปส่ง เราแค่ทะเลาะกันนิดหน่อยตามประสาผัวเมีย น้ำก็ขี้งอนแบบนั้นแหละ คุณสายธารช่วยให้คนเอารถกอล์ฟมาส่งเธอที่บ้านพักเบอร์สิบแปดเลยครับ""ได้ค่ะ ๆ"หลังจากสายธารวางสายไปไม่ถึงสิบนาที รถกอล์ฟที่ใช้สำหรับรับส่งแขกของรีสอร์ทก็แล่นมาจอดหน้าบ้านพัก โดยมีน้ำค้างที่นั่งเป็นผู้โดยสาร ใบหน้าของเธอหงิกงอยิ่งกว่าใบมะละกอที่ถูกเพี้ยแป้งลาม คิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าเธอจะต้องเดินไปที่จุดบริการลูกค้าแน่ ๆ ดีที่สายธารเอะใจโทรมาสอบถามชวิณก่อน"หิวรึยัง""สิ่งที่คุณวิณทำน้ำไม่โอเคค่ะ""อืม""แล้ว ?""อืม ผมผิดเอง พอใจรึยัง"แค่คำขอโทษยังดูไม่จริงเลยสักนิด น้ำค้างเดินเข

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21
  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   31 ใจดีเกินไป

    ภายในห้องน้ำ หญิงสาวกำลังพยายามแยกระหว่างขวดครีมอาบน้ำและยาสระผมอยู่ หากเป็นของใช้ที่บ้านน้ำค้างก็คงจะสามารถหยิบจับมาใช้ได้เลย เพราะลักษณะขวดทั้งสองสิ่งเธอชอบซื้อให้มันแตกต่างกัน แต่นี่เป็นของที่บรรจุมาในลักษณะขวดแบบเดียวกันทั้งหมด แค่มีป้ายบ่งชี้เป็นตัวอักษรเล็ก ๆ จึงทำให้ต้องเพ่งนานเป็นพิเศษแต่แล้วก็ยังไม่สามารถอ่านออกว่าอะไรเป็นอะไร ดังนั้นจึงใช้วิธีเทใส่ฝ่ามือแล้วดมกลิ่นพิจารณาเอา กว่าครึ่งชั่วโมงที่น้ำค้างใช้เวลาอาบน้ำอยู่ในนั้น พออาบเสร็จสวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาเพราะไม่มีเสื้อผ้าใหม่ผลัดเปลี่ยน เธอเจอกับเงาร่างเลือนรางของใครบางคนที่ยืนอยู่กลางห้อง"คุณวิณ""สายธารเองค่ะ คุณวิณออกจากห้องไปเมื่อกี้นี้ คุณน้ำอยากให้สายธารไปเรียกคุณวิณให้มั้ยคะ""ไม่ต้องค่ะ""เสื้อผ้าชุดใหม่สายธารเก็บไว้ให้อยู่ในตู้นะคะ""เสื้อผ้าอะไรเหรอคะ""คุณวิณเป็นคนสั่งให้จัดหามาให้ค่ะ"เขาน่าจะสั่งการให้เตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้สำหรับเข้าพักสองวัน เป็นคนรวยแล้วทำอะไรดูง่ายไปซะหมด ขาดเหลือสิ่งใดเพียงแค่ยกหูโทรศัพท์ก็มีคนจัดหามาให้ตามความต้องการ ชีวิตของชวิณไม่เคยยุ่งยาก แต่คนที่ทำให้ตัวเองต้องยุ่งยากก็คือเข

    Terakhir Diperbarui : 2025-03-21

Bab terbaru

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   บทส่งท้าย

    บทส่งท้ายหลังจากค่ำคืนอันร้อนแรงผ่านไป ลิลลี่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเที่ยง เธอพยายามกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องเพื่อมองหาผู้ชายที่นอนด้วยกันเมื่อคืน ทว่าหนุ่มรูปหล่อโปรไฟล์ดีกลับหายไป เมื่อคืนนี้ลิลลี่นั่งจิบไวน์ที่ไนต์คลับแห่งหนึ่งกับหนุ่มนักธุรกิจชาวสิงคโปร์ที่วัลลภติดต่อมาให้ เธอรู้สึกว่าชื่นชอบเขาคนนั้นและคุยกันถูกคอจึงชวนมาต่อที่โรงแรม สุดท้ายจบลงที่การมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง"อาร์บี" ลิลลี่เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างเริ่มไม่ชอบมาพากล รีบลุกขึ้นจากเตียงคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบกาย จากนั้นเดินไปเรียกชื่อผู้ชายคนนั้นอีกครั้งที่หน้าห้องน้ำ"อาร์บีคะ อาร์บี อยู่ในนั้นรึเปล่าคะ" ทว่าเมื่อผลักประตูเข้าไปในห้องน้ำกลับไร้คน "หายไปไหนนะ"หญิงสาวพึมพำแล้วเดินกลับมาที่เตียง ปลายระยะสายตาเหลือบไปเห็นลิปสติกและของใช้อื่นๆ ซึ่งควรจะอยู่ในกระเป๋าวางเกลื่อนอยู่ เธอรีบปรี่เข้าไปรวบของทุกอย่างแล้วกวาดสายตามองหากระเป๋าถือแบรนด์เนมใบละเกือบล้าน ที่น่าตกใจที่สุดแม้แต่กระเป๋าสตางค์แบรนด์เนมก็หายไปด้วย ในนั้นมีเงินสดอยู่พอสมควรแต่ไม่ได้มากเท่าราคากระเป๋า"มะ ไม่จริง...ไม่จริง!"สิ่งที่ผู้ชายคนน

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   65 ผีเข้า? (จบ)

    แสงที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาปลุกหญิงสาวให้ตื่น มองดูนาฬิกาที่หัวเตียงเป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้ว พอนึกขึ้นได้ว่ากุญแจร้านเบเกอรีอยู่ที่ตนเองก็เริ่มลนลาน กลัวว่าลูกน้องจะเข้าร้านไม่ได้แล้วยืนคอยนาน น้ำค้างรีบคว้าเอาผ้าขนหนูมาพันกายแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำ พอกลับออกมาเห็นชวิณนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข ไล่เรียงลำดับเหตุการณ์แล้วรู้ว่าตัวเองพลาดท่าเข้าอย่างจัง เขาหว่านล้อมจนเธอยินยอมให้ค้างคืน อ้างนู่นอ้างนี่สารพัด และแน่นอนว่าชวิณไม่ได้นอนนิ่งเป็นพระอิฐพระปูน แต่รวบหัวรวบหางจนเธอยอมคล้อยตามอย่างว่าง่าย สุดท้ายก็จบที่การได้เสียกันเหมือนตอนเป็นสามีภรรยาตามเคย"คุณวิณตื่นเดี๋ยวนี้เลย!"เขาลืมตาขึ้นมาแล้วแกล้งทำท่าทีงัวเงียทั้งที่ตื่นตั้งแต่ห้านาทีก่อนแล้ว พอลุกขึ้นได้ก็เดินโทง ๆ เข้ามาซุกจมูกคมกับซอกคอขาว"หอมจัง อาบน้ำแล้วเหรอ""รีบหน่อยค่ะ น้ำต้องรีบไปเปิดร้าน ป่านนี้น้อง ๆ คงกำลังยืนรอที่หน้าร้านแล้วแน่เลย""อา...เข้าใจละ"เมื่อรถมาจอดหน้าร้าน มะเฟืองและพนักงานอีกคนก็กำลังยืนรออยู่หน้าร้านจริง ๆ พอเห็นน้ำค้างลงมาจากรถของชวิณต่างมองเป็นตาเดียวกัน พวกเธอกำลังสงสัยว่าเจ้าของร้านคบหาก

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   64 ไม่ให้ค้าง

    "คุณว่าพ่อกับแม่ผมเค้ารักกันมั้ย"หลังจากขับรถออกมาได้ระยะหนึ่งชวิณเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ น้ำค้างเอียงหน้ามองใบหน้าครึ่งเสี้ยวของชายหนุ่มแล้วยิ้มบาง ๆ"ถามอะไรอย่างนั้นล่ะคะ""ไม่รู้สิ""คุณขจีพร""คุณแม่"ยังไม่ทันได้พูดจบเขาก็เปลี่ยนสรรพนามให้เธอเรียกแม่ของเขาใหม่ ตอนอยู่ที่บ้านก็ยังเห็นเรียกขจีพรว่าคุณแม่เสียงเจื้อยแจ้ว พออยู่กับเขาสองคนทำไมถึงเรียกคุณขจีพรซะแล้วล่ะ"คุณแม่ไม่ใช่คนสิ้นไร้ไม้ตอก ถึงหย่าร้างกับคุณศรุตได้ก็""ทำไมไม่เรียกพ่อผมว่าคุณพ่อด้วย""ตอนที่ยังไม่หย่าก็เรียกคุณพ่อนะคะ ตอนนี้หย่าแล้วไม่ว่าน้ำจะเรียกคุณขจีพร คุณศรุต หรือคุณพ่อคุณแม่ก็คงไม่ผิด""ย้ำจังว่าหย่าแล้ว" เขาเอ่ยเสียงแผ่ว"เอาแต่ขัดแบบนี้ตกลงที่ถามนี่จริงจังมั้ยคะ""จริงจังสิครับ คุณคิดว่าไงล่ะ""น้ำคิดว่าถึงคุณแม่เดินไม่ได้แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงสิ้นไร้ไม้ตอก ต่อให้เลิกกับคุณพ่อไปก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินทอง ถ้าได้กลับไปใช้นามสกุลเดิมก็ถือว่ายังเป็นผู้ดีเก่าอยู่ แต่ที่คุณแม่ไม่ไปไหน ยังอาศัยอยู่ในพื้นที่เดียวกันกับคุณพ่อ เค้าสองคนน่าจะมีเยื่อใยแก่กันอยู่ บางคู่อยู่กันไปแบบทั้งรักทั้งแค้น แต่ดูเหมือนว่าคุณแม่จ

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   63 ไม่ใช่ถูกๆ

    ทั้งสองอยู่คุยกับขจีพรราวชั่วโมงกว่าเห็นจะได้ จากนั้นก็ขอตัวกลับ พอเข้ามาในรถแล้วน้ำค้างก็รีบถอดสร้อยใส่กล่องไว้คืน ชวิณมองสีหน้าเป็นกังวลของเธอแล้วอมยิ้ม"ไม่ใช่ถูก ๆ นะ น่าจะไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้าน ขอบอกว่าเส้นนั้นแม่ผมรักมาก ไม่ได้ให้ใครง่าย ๆ""งั้นวันหลังคุณวิณเอาไปคืนคุณแม่เลยนะคะ"หญิงสาวอ้าปากค้าง มือที่ถือกล่องกำมะหยี่สั่นเทาเพราะกลัวว่าจะเผลอทำหาย ถ้าซุ่มซ่ามทำหายไปล่ะแย่เลย เธอจะหาเงินที่ไหนมาชดใช้คืนตั้งสามสิบล้าน"เรื่องอะไรล่ะ ได้ของแม่มาแล้วก็ต้องรับผิดชอบลูกชายเค้าสิ"น้ำค้างหน้างอ รีบเก็บกล่องกำมะหยี่ใส่กระเป๋าแล้วกอดเอาไว้แน่น อยู่ดีไม่ว่าดีหาเหาใส่หัวเอาของล้ำค่าแบบนี้มาดูแล ต่อไปเธอต้องเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำแน่ ๆ เพราะคิดว่าเก็บไว้ที่ไหนก็คงไม่ปลอดภัยพอ ไม่เอาแล้วได้มั้ยสร้อยประจำตระกูลผู้ดีเนี่ยขณะที่รถเคลื่อนตัวผ่านบ้านใหญ่ น้ำค้างเหลือบเห็นศรุตนั่งจิบกาแฟยามบ่ายอยู่ใต้เงาร่มไม้ในสวน เธอจึงสะกิดแขนชวิณให้หยุดรถก่อน เขามองตามปลายนิ้วเรียวที่กำลังชี้ไปที่ชายสูงวัยแล้วเลิกคิ้วสูง"มีอะไรครับ""คุณศรุตนั่งอยู่ตรงนั้นค่ะ เราเข้าไปทักทายท่านกันเถอะค่ะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว"เขาทำหน

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   62 แป้งเด็ก

    หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ของคนทั้งสองก็ดูเหมือนจะเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น วันนี้เป็นวันหยุด ชวิณบอกว่าจะมารับน้ำค้างที่คอนโดแล้วพาไปพบใครบางคน น้ำค้างลงมารอไม่ถึงสามนาทีรถของเขามาก็มาถึง พอเข้ามานั่งในรถแล้วชวิณเอี้ยวตัวมาหอมแก้มเธอเบา ๆ น้ำค้างไม่ค่อยชินกับคุณวิณในโหมดอ่อนโยนจึงรีบโยกตัวหลบ"ทำอะไรคะ""แค่ดมดูเฉยว่าใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร""ใครเขาฉีดน้ำหอมที่หน้า""เหรอ ไม่ได้ฉีดจริงด้วย"เขาเอี้ยวตัวฉวยโอกาสหอมแก้มเธออีกครั้งอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้น้ำค้างเสียท่าหลบไม่ทัน"แล้วหอมกลิ่นอะไรนะ""แป้งเด็กค่ะ""แป้งเด็กจริง ๆ ด้วย ผมชอบกลิ่นนี้จัง"เขายิ้มจนตาหยีแล้วออกรถสู่ถนนกว้าง ใช้เวลาราวสี่สิบนาทีก็ถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ น้ำค้างเคยมาที่นี่หนึ่งครั้งตอนที่ถูกศรุตเรียกพบ แต่ชวิณไม่ได้พาไปที่บ้านหลังที่ศรุตอาศัยอยู่ เขาขับรถเลยไปอีกหลังหนึ่งที่อยู่ในที่ดินแปลงเดียวกัน เป็นบ้านขนาดกลางมีสวนกุหลาบโอบล้อม เมื่อจอดรถแล้วชายหนุ่มก็จูงมือเธอให้เดินเข้าไปด้านในผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถเข็นในมือถักโครเชต์เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มกว้าง ขจีพรยังมีใบหน้าสวยงามแม้ว่าจะมีร่องรอยของกาลเวลาให้เห็นบ้าง หากเธอไม่ใช่คนพ

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   61 ไม่คิดค่าโดยสาร

    ในคืนหนึ่ง ขณะที่น้ำค้างปิดร้านกำลังจะกลับบ้าน แสงไฟจากรถยนต์สาดเข้ามาทำให้เธอต้องหันกลับไปมอง ชวิณเปิดประตูลงจากรถเดินเข้ามาหาเธอช้า ๆ"ไปส่งมั้ย""เรียกรถแล้วค่ะ"น้ำค้างหยิบมือถือขึ้นมาเปิดแอปพลิเคชันดูเวลาที่รถจะเข้ามารับ แต่ก็เหมือนว่าเธอจะถูกกดยกเลิกไปเรียบร้อยแล้ว ชวิณที่หลุบมองมือถือเห็นแล้วยกยิ้มมุมปาก"มาเถอะ ไม่คิดค่าโดยสาร"เขาเดินนำหน้าไปเปิดประตูรถข้างคนขับเพื่อให้น้ำค้างเข้าไปนั่ง พอเธอนั่งลงแล้วชวิณก็จัดการรัดเข็มขัดให้ ใบหน้าของคนทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ น้ำค้างเอนหลังจนชิดพนักเบาะ ได้กลิ่นน้ำหอมที่เขาชอบใช้โชยเข้าจมูกบาง ๆ"น้ำทำเองค่ะ"มือเรียวผลักอกเขาออกเบา ๆ แล้วคว้าเข็มขัดมารัดเอง พอมาถึงหน้าคอนโดชวิณจอดให้เธอลง ส่วนเขาเดินตามหลังไปส่งจนเกือบจะถึงประตูเข้าทางเข้า เธอได้หันกลับมาเพื่อกล่าวขอบคุณเขา"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ"ชวิณยิ้มบาง ๆ แล้วดึงเธอเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว น้ำค้างเห็นว่ามีสายตาหลายคู่มองมาก็รู้สึกอายจึงพยายามผลักไสเขาออก แต่เขายิ่งกอดแน่นมากขึ้นไปอีก"คุณวิณ!""ขออยู่อย่างนี้แค่นาทีเดียว ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมจะไม่มาให้เจออีกแล้ว""มะ หมายความว่า...""ไม่ใช่ว่

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   60 กำลังจะดีแล้ว

    "ก็...เดาเอา" ปกติเป็นคนพูดตรงเหมือนขวานผ่าซาก เวลาที่โกหกจึงดูออกง่ายจะตายไป"คุณสะกดรอยตามน้ำเหรอคะ""...""โรคจิต"น้ำค้างเดินออกมายืนกอดอกรอรถอยู่ริมฟุตบาท ชวิณเดินตามหลังมาหยุดยืนข้าง ๆ"ไม่ให้ไปส่งเหรอ""เรียกรถมารับแล้ว"พอพูดจบรถก็มาจอดเทียบพอดี เขาได้แต่มองตามหลังตาละห้อย น้ำค้างเอาจริงขึ้นมาก็ดูน่ากลัวอยู่เหมือนกัน บางคำพูดที่เธอพูดกับเขาก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยได้ยินจากปากเธอเลยด้วยซ้ำ เธอไม่เคยเถียงไม่เคยต่อว่าเขาด้วยคำพูดเหล่านี้ เมื่อครู่ถูกต่อว่าว่าเป็นพวกโรคจิตชวิณถึงกับสะอึกไปเลยทีเดียวหลังจากวันนั้นชวิณก็หายไปสองวัน เนื่องด้วยมีธุระมาทำแถวนี้เขาจึงแวะเข้ามาในเวลากลางวัน พอเปิดประตูเดินเข้าไปในร้านมะเฟืองเห็นหน้าเขาปุ๊บก็รีบวิ่งแจ้นไปหาน้ำค้างด้วยความกลัว สาววัยรุ่นกระซิบกระซาบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง"คนนี้แหละพี่น้ำ ที่หนูบอกว่าเห็นมาด้อม ๆ มอง ๆ ที่หน้าร้านหลายวันแล้ว หน้าตาก็ดีไม่น่าเป็นโรคจิตเลย เรารีบแจ้งตำรวจเถอะค่ะ""ไม่ต้องแจ้งหรอก คนนี้เค้าเป็น...เอ่อ อาจจะเป็นลูกค้าก็ได้"เรื่องอะไรจะบอกว่าเป็นสามีเก่า ชวิณไม่ควรมีอิทธิพลในร้านหรือพนักงานของเธอ ขืนบอกไป

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   59 มาทำไม

    "พี่น้ำคะหนูสังเกตเห็นผู้ชายคนนึงมาด้อม ๆ มอง ๆ หน้าร้านหลายวันแล้ว ชอบมาตอนค่ำ ๆ มืด ๆ พี่น้ำต้องระวังตัวนะคะ"มะเฟืองพนักงานพาร์ตไทม์เอ่ยขึ้นน้ำเสียงเป็นกังวล หลายวันมานี้เธอมักจะเห็นผู้ชายท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ ชอบมาจอดรถนั่งมองในเวลาใกล้จะปิดร้าน จึงรู้สึกเป็นห่วงน้ำค้างที่ชอบอยู่ร้านจนดึกดื่นคนเดียวเป็นประจำ ที่อยู่ดึกไม่ใช่ว่าร้านเปิดขายในตอนกลางคืน แต่น้ำค้างใช้เวลาหลังหกโมงเย็นเพื่อทดลองสูตรขนมใหม่ ๆ"เหรอ พี่ไม่เคยสังเกตเลย เอาไว้วันนี้ถ้ามีอะไรผิดปกติพี่จะรีบโทรแจ้งตำรวจ ขอบใจที่เป็นห่วงนะ"มะเฟืองยกมือไหว้ลาแล้วเดินออกจากร้าน ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแล้วเลยขอตัวกลับก่อน ส่วนพนักงานอีกคนลาป่วยจึงไม่ได้มาทำงานบ่อยครั้งที่น้ำค้างชะเง้อมองผ่านกระจกใสออกนอกร้าน เพราะคำบอกเล่าของมะเฟืองทำให้เธอเริ่มนึกหวาดกลัว ใจจริงตั้งใจว่าจะกลับตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้ว แต่เพราะยังมีเค้กที่อบค้างไว้ในเตาอบยังไม่สุกจึงต้องรอก่อน เพื่อความปลอดภัยน้ำค้างล็อกประตูหน้าร้านเอาไว้ก่อน จนกระทั่งครบกำหนดเวลาที่ตั้งไว้เสียงเตาอบก็ร้องเตือน น้ำค้างรีบเอาขนมออกจากเตาและเก็บเข้าตู้เย็นเอาไว้สำหรับแต่งหน้าพรุ่งนี้เ

  • ก็ไม่ได้อยากเป็นคนแพ้   58 ภรรยาเก่า

    หน้าที่ตำแหน่งของชวิณก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้ได้ขึ้นเป็นผู้บริหาร ซีวี รอยัล อย่างเต็มตัว หลังจากวันนั้นลิลลี่ก็แวะเวียนมาหาบ้างเป็นบางครั้งแต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เพราะทุกครั้งที่มาก็ได้รับแค่ความเฉยชากลับไป นานเข้ากลายเป็นความห่างเหินจนในที่สุดก็หยุดตามตื้อไปเองในระหว่างหลายเดือนที่ผ่านมาชวิณมีงานมากมายจนหาเวลาพักผ่อนแทบไม่ได้ ต้องนอนดึกและตื่นเช้า ส่วนช่วงกลางวันก็หมกหมุ่นอยู่กับการทำงานจนเลยเวลาทานข้าวเที่ยงวันหนึ่งขณะที่พนักงานคนอื่น ๆ ทยอยกลับกันหมดแล้ว ชวิณที่เพิ่งจะเคลียร์งานของตัวเองเสร็จเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า ตั้งใจว่าจะพักสายตาชั่วคราว แต่สมองดันคิดฟุ้งซ่านแต่เรื่องของภรรยาเก่า เขาเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้งแล้วดึงลิ้นชักเอากล่องขนมขึ้นมาดู จากนั้นหยิบเสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารพร้อมด้วยกล่องขนมติดมือไปด้วยชวิณขับรถมาตามที่อยู่ร้านเบเกอรี พอเห็นร้านลักษณะเหมือนกับที่ปัทมาเคยพูดไว้จึงได้จอดรถนั่งมองอยู่ห่าง ๆ เมื่อเห็นคนคุ้นชินกำลังเปิดประตูเดินออกจากร้านดวงตาคู่คมเบิกกว้างขึ้น"ปิดร้านดึกขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมไม่จ้างคนงานมาช่วยล่ะ เงินก็มีตั้งเยอะนี่"เขาพึ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status