All Chapters of คู่หมั้นหมอมาเฟีย : Chapter 41 - Chapter 50

แกร๊ก ---ผ่านไปเกือบชั่วโมงเสียงเปิดประตูของใครบางคนผลักเข้ามา หวานหันไปตามเสียงพร้อมกับมาร์คเมื่อเห็นว่าเป็นธันเธอจึงทำเป็นไม่สนใจเขาทันทีทั้งที่ในใจรู้สึกดีใจแปลก ๆ ที่เห็นหน้าเขา ธันเดินเข้ามาโดยมีพยาบาลสาวอีกคนตามหลังเข้ามา เขาชำเลืองหางตามองมาร์คเพียงนิด ก่อนจะหันมองหวานด้วยท่าทางเย็นชา แววตาเขาใช้มองหวานนั้นช่างเยือกเย็นจนเดาอารมณ์ไม่ออก หมอหนุ่มถามอาการต่าง ๆ ของคนไข้ทั่วไปซึ่งทำให้หวานแปลกใจไม่น้อยเพราะก่อนหน้านี้เขายังพยายามพูดกับเธออยู่เลยไหงมาตอนนี้เย็นชาใส่อีกแล้ว" ทุกอย่างปกติดีมีแต่ขาข้างซ้ายที่ยังลงน้ำหนักมากไม่ได้ "" ขาข้างซ้าย! " มาร์คโพล่งขึ้นอย่างตกใจ เมื่อรู้ว่าขาข้างซ้ายของเธอมีปัญหาทั้งที่เขาอยู่กับเธอเกือบชั่วโมงแต่เธอกลับบอกปกติดีทุกอย่าง ทำให้หวานรีบก้มหน้างุดทันทีเมื่อเกิดเรื่องขึ้นคราวนั้นมาร์คสั่งเด็ดขาดให้หวานระมัดระวังเรื่องขาตัวเองให้ดี ถ้ามันหักขึ้นมาอีกครั้งเธอจะไม่มีโอกาสเดินได้อีก ธันเห็นท่าทางของหวานกำลังหวั่นเกรงไอ้หน้าเกาหลีตรงหน้ามันยิ่งทำให้อารมณ์เขามันเริ่มหงุดหงิดและยังแปลกใจในเวลาเดียวกัน" เมื่อกี้พี่ถามทำไมบอกปกติดีทุกอย่างหวาน? ! "" หว

วันต่อมา ---แกร๊ก---มายและพยาบาลอีกคนเปิดประตูเข้ามาในห้องพักฟื้นของหวาน เธอต้องมาตรวจหวานก่อนกลับบ้านเพราะธันหยุด เมื่อเข้ามาจึงหยุดชะงักทันที เธอเห็นธันนั่งฟุบหน้านอนหลับลงบนเตียงผู้ป่วยกุมมือหวานไม่ปล่อยราวกับคนรักกัน ทำให้เธอกำหมัดแน่นอย่างไม่พอใจและแค้นใจในเวลาเดียวกัน มายจ้องทั้งคู่ตาเขม็งโดยไม่ได้พูดอะไรตอนนี้ภายในใจเธอมีแต่ความริษยาจนอยากให้มารหัวใจตายไปให้พ้น ๆ" หมอมายจะปลุกหมอธันกับคุณหวานไหมคะ? " พยาบาลสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นมายนิ่งไป" ไม่ต้องไปตรวจห้องอื่นก่อน " เธอตอบเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งเฉยแต่แววตาแฝงไปด้วยความแค้นใจก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที#เวลาต่อมา" อืออออ " หวานส่งเสียงผ่านลำคออย่างงัวเงีย เมื่อเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมามอง ก่อนจะหันหน้าไปมองสบตากับธันที่กำลังจ้องมองเธอมาด้วยใบหน้านิ่ง" ตื่นสาย "“ยังไม่ไปทำงานอีก”" จะรีบไปทำไมกัน "" เดี๋ยวแฟนนายก็มาเห็นหรอก "" นั่นเพื่อนสนิทแต่นี่เมีย " ธันพูดออกมาเสียงเรียบ ใบหน้ายังคงนิ่ง ทำเอาหวานอึ้งงันไปทันที จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเขินอายกับแววตาที่ธันมองมาอย่างบอกไม่ถูก แต่เธอยังเก็บอาการเหล่านั้นเอาไว้

สนามแข่งรถรถสปอร์ตหรูของธันขับเคลื่อนเข้ามาจอดในโรงจอดรถของสนามแข่ง เมื่อจอดสนิทแจ็คจึงลงมาเปิดประตูรถให้ธัน เขาก้าวขาเรียวยาวลงจากรถพร้อมกับเดินเข้าไปในสนามแข่ง การ์ดยืนคุ้มกันบริเวณหน้าประตูต่างก้มหัวทำความเคารพ" ไอ้ธันมึงนี่ชอบมาสายตลอดเลยนะ " กรเอ่ยทักทายอย่างติดตลกทันทีที่ธันและแจ็คเดินเข้ามาในห้องวีไอพี ธันไม่ได้ตอบอะไรเขาเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งตรงข้ามกับกร โดยมีแพททริคนั่งอยู่ข้าง ๆ และ มีพรีนนั่งโซฟาข้างธัน ก่อนจะยกแก้วไวน์จิบเพียงนิดอย่างสบายอารมณ์" ไอ้เทวินไม่มา? "" เมียไม่ให้มา " แพททริคตอบเสียงเรียบ" แม่งกลายเป็นมาเฟียกลัวเมียซะละ " พรีนกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างนึกขำก่อนจะกระดกไวน์เข้าปากอึกใหญ่" เสื้อมึงเนี่ยไปเปื้อนเลือดใครมา? " กรถาม" ไอ้เศษสวะ "" อย่าบอกนะว่าไปฆ่าคนมา " พรีนพูดขึ้นอย่างคาดเดา" ไม่แค่สั่งสอน "" แค่สั่งสอนจริงเหรอวะไอ้แจ็ค? " แพททริคเอี่ยวหน้าถามแจ็คที่ยืนอยู่ด้านหลังธัน" ครับ แค่ยิงเข่าสองข้างแทงลูกตาแล้วดึงออกมาแค่นั้นครับไม่ถึงตาย "" ไม่ตายก็เหมือนตายว่ะ ฮ่า ๆๆ "" แม่งโหดฉิบหาย ใครวะ? " กรถาม พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก" คนของไอ้ชาร์ท

" อื้มมม " ธันก้มประกบจูบเธออีกครั้งพร้อมกับใช้มือหนามือเคล้นหน้าอกใหญ่ เขาทั้งดูดเลียเรียวลิ้นเล็ก และ ขยี้ยอดปทุมถันมืออีกข้างเลื่อนลงต่ำไปที่น้องสาว ก่อนจะลูบไล้กลีบกุหลาบสีแดงสดอย่างเบามือไปพร้อมกัน ธันผละริมฝีปากออกเลื่อนมาตวัดเลียซอกคอขาวเนียนแล้วจึงขบเม้มจนเกิดรอยแดงทั้งสองฝั่ง" อ๊ะ! " หวานส่งเสียงครางออกมาเมื่อธันสอดนิ้วกลางเรียวยาวเข้าในรูสวาท พร้อมกับชักเข้าชักออกด้วยความเร็วทั้งนิ้วมือ และ ริมฝีปากยังคงทำหน้าที่บีบเคล้นขยี้หน้าอกใหญ่อย่างเมามันและตวัดเลียซอกคอขาวเนียน ด้วยความเสียวหวานจึงครางออกมาอีกครั้ง" อ่าๆๆๆ อะๆๆ สะ...เสียวอ่า "ธันชักนิ้วกลางเข้าออกในรูสวาทของหวานอย่างเร็วและแรงจนมันเกิดเสียงดังแจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ" หึ " ธันเงยหน้าหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างพึงพอใจในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างยังคงทำหน้าที่มอบความสุขให้เธอ เมื่อเห็นใบหน้าเหยเกของเธอเขาจึงกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะงับเข้าทรวงอกพร้อมกับดูดเลียยอดปทุมถันราวกับเด็กน้อยกำลังดูดนมจนมันแข็งเป็นเป็นไต ริมฝีปากหนาอ้าปากขบเม้มตามผิวเนื้ออ่อนรอบทรวงอกจนเกิดรอยแดง และ รอยเขี้ยว" อย่ากัด อือออ "หวานร้องบอกเสียงกระเส่าเมื่อธ

แกร๊ก ---ธันเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เมื่อไม่เห็นหวานจึงใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปหยุดหน้าห้องน้ำ ซึ่งประตูปิดอยู่และธันกำลังจะเคาะประตูเรียกแต่หวานดันเปิดออกมาก่อนทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย" ตกใจหมด! "" เดินโดยไม่มีไม้ได้ยังไง? สั่งห้ามไม่ให้ลงน้ำหนักเท้าตอนนี้ไม่ใช่? ! " ธันถามเสียงดุทันทีที่เห็นหวานเดินออกมาโดยไม่มีไม้ค่ำยืนหรืออะไรใช้พยุงตัว หวานถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย" ก็ไม้ฉันอยู่ข้างล่างไง! แล้วก็ปวดฉี่ไม่ให้เดินจะให้คลานเข้าห้องน้ำหรือไง? ! "" ก็โทรให้คนข้างล่างเอาขึ้นมาสิ! "" เลิกโมโหได้แล้วมันไม่เป็นอะไรหรอกหน่าหลีกไป! " หวานโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงหยาบกระด้างอย่างรำคาญ พร้อมกับยกมือสะบัดไปมาเป็นเชิงให้ถอยไป" ว้ายยยย!!! ไอ้หน้านิ่งงงงง!!! " หวานร้องขึ้นโวยวายเมื่อธันอุ้มเธอพาดบ่าเดินทุ่มลงเตียงอย่างแรง" โอ้ยยย ไอ้บ้าเอ้ยยย!! วางดี ๆ ไม่ได้หรือไง? "" เดี๋ยวมิลินจะมาเยี่ยม " ธันไม่สนใจคำต่อว่าของหวาน เขาแจ้งให้เธอทราบด้วยน้ำเสียงเรียบแต่คิ้วทั้งสองข้างยังขมวดเข้าหากันก๊อก ก๊อก ก๊อก" นายครับ " ขณะเดียวกันแจ็คมาเอ่ยเรียกอยู่หน้าห้อง ธันจึงเดินไปเปิด