Semua Bab คู่หมั้นหมอมาเฟีย : Bab 21 - Bab 30

หลายวันต่อมา ---(เวลาสี่ทุ่มครึ่ง)" นี่หยุดนะ! ขึ้นมาทำไม? " ระหว่างที่หวานกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่บนเตียงใหญ่ของธัน แต่ต้องโพล่งขึ้นเสียงแข็งพร้อมกับชี้หน้าธันอย่างเอาเรื่อง เมื่อเขากำลังจะก้าวขาขึ้นเตียงเป็นต้องหยุดชะงักก่อนจะจ้องหวานด้วยสายตาไม่พอใจคิ้วทั้งสองข้างของเขานั้นขมวดเข้าหายุ่ง" ก็นอนไงพรุ่งนี้ฉันต้องทำงานเช้า "" แต่ที่ตกลงกันไว้คือนายนอนโซฟา! "" ก็วันนี้ฉันจะนอนบนเตียงเธอจะทำไม? ! " ธันเอ่ยถามเธออย่างหัวเสีย" ก็ต้องทำตามข้อตกลงสิ "" ก็ฉันเจ็บหลังนอนโซฟา! "" งั้นฉันไปนอนโซฟาแทนนายก็ได้ "" ทำไมนอนกับฉันแล้วมันทำไม? " ธันเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงดุดัน พร้อมกับจ้องคนบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์นัก" ฉันไม่ไว้ใจนาย! "" เหอะ! ฉันไม่น่ามืดตามัวซ้ำสองหรอกถ้าฉันไม่โดนวางยาเธออย่าหวังว่าจะได้น้ำจากฉัน! "" ไอ้ทุเรศ!!!! " หวานแหวใส่ธันอย่างโมโหพร้อมกับลุกขึ้นยืนบนเตียงจ้องธันตาเขม็งมือข้างหนึ่งชี้หน้าอีกข้างเท้าสะเอว" ไอ้ทุเรศคนนี้ก็คือผัวเธอนั่นแหละอย่าปากดีให้มาก!!! "" อึ้ยยย!!!! " เธอเค้นเสียงออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะนั่งลงบนเตียงในท่าเดิมด้วยท่าทางกะฟัดกะเฟืยด โดยไม่โต้เถียงอะ

หลายชั่วโมงต่อมา ---" หมดแล้วใช่ไหมคนไข้ของนาย? " หลังจากที่ธันตรวจคนไข้เสร็จแล้ว เมื่อไม่มีใครเข้ามาเพิ่มอีกเธอจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ธันกับแค่ปรายตามองอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะก้มหน้าจิ้มหน้าจอโทรศัพท์ต่อ ทำให้หวานถึงกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างนึกโมโหแกร๊ก ---" ธัน " ระหว่างนั้นประตูก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับเสียงเรียกของมาย เธอเดินผ่านหน้าหวานเข้าไปหาธันทำราวกับมีแค่ธันอยู่คนเดียวในห้อง" ว่าไงมาย? "" มายออกเวรแล้วธันพามายไปซื้อของได้ไหม? "" ครับ " ธันตอบรับพร้อมกับคลี่ยิ้มให้เธอบาง ๆ" สวัสดีค่ะคุณหวาน "" ค่ะ " หวานตอบรับมายแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าเขียนข้อมูลต่อ ระหว่างนั้นธันและมายก็คุยกันอย่างมีความสุข พวกเขาทำราวกับไม่มีเธออยู่ในห้องด้วย หวานลอบมองทั้งสองอย่างหงุดหงิด" คุณหวานจะไปแล้วเหรอคะ? " มายเอ่ยถามเมื่อหวานกำลังจะเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง" ค่ะ " เธอตอบแค่นั้นด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ เธอไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอแล้วจึงเดินออกไป โดยมีสายตาเรียบเฉยของธันมองตามหลังไปจนบานประตูปิดสนิทหลายชั่วโมงต่อมา ---" จอดรถทำไมคะธัน? " มายเอ่ยถามธันอย่างสงสัยเมื่อเขาตบไฟเลี้ยวเข้ามาที่ร้า

ห้างสรรพสินค้า" เรารอมิลินที่ร้านไอติมก่อนก็ได้ค่ะพี่กราฟ "" ครับ "กราฟตอบรับหวานด้วยรอยยิ้มก่อนจะพากันเดินไปที่ร้านไอศกรีมทันที" เชิญด้านในได้เลยค่ะคุณลูกค้า " พนักงานสาวผายมือต้อนรับทั้งสองอย่างเป็นมิตร หวานและกราฟเพียงแค่พยักหน้าตอบรับด้วยรอยยิ้มเท่านั้นก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ" พี่กราฟเอาไอติมรสอะไรดีคะ? "" หวานสั่งเลยครับพี่กินได้ทุกอย่าง "" ค่ะ งั้นเอารสช็อกโกแลตบานาน่า แล้วก็วนิลาค่ะ " หวานตอบรับกราฟก่อนจะหันไปสั่งเมนูกับพนักงานสาว" รอสักครู่นะคะ "" ช่วงนี้เป็นไงบ้างหวานเก็บข้อมูลไปถึงไหนแล้ว? "" ได้เยอะเลยค่ะ "" สู้ ๆ นะหวาน "" ขอบคุณนะคะพี่กราฟ "" ครับ " หลังจากนั้นทั้งคู่จึงกินไอศกรีมพร้อมกับพูดคุยกันตามประสาระหว่างรอมิลินมาถึง" คุณหวานใช่ไหมครับ? "ขณะเดียวกันก็มีเสียงทักทายของใครบางคนที่ไม่คุ้นเคยดังเข้ามา ทำให้หวานและกราฟเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียกทันที" ค่ะ คุณคือ.....? " หวานตอบรับพร้อมกับถามอย่างสงสัยเมื่อผู้ชายน่าเกรงขามตรงหน้าเธอนั้นช่างไม่คุ้นเคย" ก็ที่เราเจอกันตอนที่คุณมากับไอ้ธันคราวนั้นไงครับ "" อ๋อ ขอโทษนะคะที่หวานจำไม่ได้ ว่าแต่คุณมีอะไรหรือ

วันต่อมา ---" อือออ " หวานส่งเสียงในลำคอเบา ๆ แสงแดดยามเช้าสอดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเธอ หวานค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างยากลำบากก่อนจะเหลือบมองหาคนข้าง ๆ ที่ยังหลับใหลอยู่มันทำให้เธอถึงกับเผลอยิ้มออกมาเมื่อแขนแกร่งของธันพาดมาที่หน้าท้องแบนราบบ่งบอกว่าเขาคงกอดเธอไว้ทั้งคืน" ไม่ว่าจะหลับหรือตื่นใบหน้าของนายยังคงนิ่งเหมือนกัน " หวานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพร้อมกับเผลอยิ้มออกมา เธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของธันที่ยังคงหลับอยู่ ขนตาของเขาช่างยาวราวกับขนตาผู้หญิง" ฉันจะยิ้มทำไหมเนี่ย! " หวานบ่นพึมพำเบา ๆ อย่างหัวเสียเมื่อได้สติกลับมา ก่อนจะหุบยิ้มและค่อย ๆ ยกแขนของธันออก " อืออ " ธันส่งเสียงในลำคอเบา ๆ พร้อมกับกระชับกอดของหวานแน่นขึ้นจนเธอนั้นสะดุ้งนิดหน่อยใบหน้าคมคายใกล้เพียงแค่คืบลมหายใจเป่าลดพวงแก้มเป็นจังหวะ" จะไปไหน? " ไม่นานเสียง งัวเงีย ของธันจึงเอ่ยถามขึ้นในขณะที่เขายังคงหลับตาอยู่" ก็เช้าแล้วปล่อยฉัน! "" เมื่อกี้ฉันได้ยิน " ธันลืมตาขึ้นบอกกับหวานด้วยน้ำเสียงเย็นชา น้ำเสียงของเขาทำให้หวานลอบตระหนกอยู่ในใจเมื่อเขาเอาแต่จ้องด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้" แล้ว

หนึ่งชั่วโมงต่อมา" หมอธันรู้เรื่องหรือยังมีน? "ระหว่างนั้นหวานที่สลบไปราวชั่วโมงเธอรู้สึกตัวตื่นขึ้น แต่เมื่อได้ยินพยาบาลสาวสองคนยืนคุยเรื่องธันอยู่ข้าง ๆ มันทำให้เธอไม่กล้าลืมตาก่อนจะแอบฟังแบบเนียน ๆ" โทรไปแล้ว หมอไม่รับพี่จิ๋วบอกว่าหมอไปหาหมอมายที่คอนโดเหมือนหมอมายจะมีเรื่องอะไรไม่รู้นี่แหละ "" เขาสองคนเป็นกิ๊กกันหรือเปล่า? "" ไม่หรอกมั้ง "" ฉันว่าใช่ "" พอแล้วเดี๋ยวคุณหวานได้ยิน "หลังจากพวกเธอเดินไปแล้วหวานจึงลืมตาขึ้นมา พร้อมกับความรู้สึกหน่วง ๆ ตรงหัวใจมันสั่นไหว ด้วยความกลัวกับเหตุการณ์เมื่อชั่วโมงที่แล้วไม่นานน้ำตาจึงเริ่มรินไหลออกมาอีกครั้ง เธอรีบปาดมันทิ้งทันที" เป็นยังไงบ้างคะเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า? " พยาบาลสาวเข้ามาเอ่ยถาม" ไม่เจ็บแล้วค่ะ " หวานตอบรับด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องฉุกเฉิน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแทนให้มารับก๊อก ก๊อก ก๊อก" มีอะไร? " ชาร์ทเอ่ยถามมือขวาของเขาด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมกับจิบไวน์อย่างสบายใจ" มีคนบ้าที่ไหนไม่รู้ลงมือแทนเราแล้วครับ "" ก็ดีจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงคนของเรา " ชาร์ทกล่าวด้วยน้ำเสียงสบายอารมณ์ก่อนจะแสยะยิ้มมุมปากอย่างมีความ